1061-IPTPB3.4511.587.2016.1.KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2016 r. (data wpływu 11 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu odszkodowania przyznanego na podstawie przepisów o zakazie konkurencji - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu odszkodowania przyznanego na podstawie przepisów o zakazie konkurencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komunalną, w której wszystkie udziały należą do Gminy Miasta.... W dniu 24 czerwca 2014 r. Wnioskodawca zawarł z pracownikiem - Prezesem Zarządu Wnioskodawcy - umowę o zakazie konkurencji.

Wobec powyższego, Wnioskodawca obecnie jest zobowiązany do comiesięcznej wypłaty rat odszkodowania z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji na rzecz byłego Prezesa Zarządu Wnioskodawcy, z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy, które to rozwiązanie nastąpiło z dniem 31 lipca 2014 r.

Zgodnie z postanowieniami przedmiotowej umowy o zakazie konkurencji, pracownik zobowiązał się do tego, że nie podejmie w okresie trzech lat od ustania stosunku pracy z Wnioskodawcą - bez zgody Wnioskodawcy wyrażonej na piśmie lub w zakresie wykraczającym poza taką zgodę - na własny rachunek albo jako wspólnik lub członek władz jakiejkolwiek spółki, lub też jej prokurent, żadnej działalności choćby częściowo pokrywającej się z zakresem obowiązków służbowych u Wnioskodawcy, ani też nie będzie świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną w zakresie: zbierania, transportu i unieszkodliwiania odpadów. Prezes Zarządu zobowiązał się również, że w tym okresie nie będzie świadczył usług doradztwa dla podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną.

Przedmiotowa umowa ulegała zawieszeniu, w przypadku rozwiązania wówczas obowiązującego stosunku pracy, na czas zawarcia kolejnej umowy o pracę.

Strony uzgodniły również, że w razie wątpliwości co do zakazu konkurencji, ówczesny Prezes Zarządu zobowiązany jest do złożenia wraz ze szczegółowym zakresem obowiązków służbowych, zakresem działalności itp., pisemnego zapytania, czy zamierzona działalność (praca zarobkowa) objęta jest zakazem konkurencji. W takim przypadku Wnioskodawca był zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na piśmie w terminie 7 dni od daty otrzymania zapytania, chyba że pracownik nie złożyłby szczegółowego zakresu czynności, które miałby wykonywać w ramach tej działalności (pracy zarobkowej).

Wobec zawartej umowy o zakazie konkurencji, Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na rzecz ówczesnego Prezesa Zarządu, odszkodowania za zaniechanie podejmowania działalności konkurencyjnej, po ustaniu stosunku pracy, w wysokości 30% wynagrodzenia otrzymywanego w okresie równym okresowi trwania podpisanej umowy o zakazie konkurencji przed ustaniem stosunku pracy, od którego istniał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz wynagrodzenia za czas choroby.

Jako termin wypłacania rat odszkodowania przyjęto ostatni dzień każdego miesiąca trwania zakazu.

Niewykluczona także została możliwość negocjacji podpisanej umowy, w przypadku powstania ku temu okoliczności, celem zmiany jej treści lub jej rozwiązania w trybie porozumienia stron. Jednocześnie, w przypadku naruszeń postanowień umowy o zakazie konkurencji przez ówczesnego Prezesa Zarządu, zobowiązał się on zwrócić wypłacone odszkodowanie wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wypłaty odszkodowania (każdej raty) oraz naprawić wyrządzoną szkodę.

Pierwsza rata odszkodowania została wypłacona za sierpień 2014 r. w dniu 1 września 2014 r. Następne raty odszkodowania były wypłacane od września 2014 r. do stycznia 2015 r., ostatniego każdego miesiąca.

W grudniu 2015 r. Wnioskodawca skierował do byłego już Prezesa Zarządu oświadczenie w przedmiocie potrącenia rat odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji za okres od lutego 2015 r. do listopada 2015 r. z przysługującym Wnioskodawcy roszczeniem o zwrot bezpodstawnie uzyskanych przez byłego Prezesa Zarządu świadczeń od Wnioskodawcy. Kolejne oświadczenie w tym przedmiocie zostało złożone w styczniu 2016 r. i dotyczyło raty za grudzień 2015 r. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, oświadczenie to odniosło skutek na dzień, kiedy najwcześniej potrącenie mogło być dokonane, czyli na dzień 31 grudnia 2015 r., kiedy to powinna była nastąpić zapłata raty.

Dokonane wyżej wskazanymi oświadczeniami potrącenia wzajemnie należnych wierzytelności nie zostały zakwestionowane przez byłego Prezesa Zarządu Wnioskodawcy. Wnioskodawca natomiast dotychczas nie uiszczał na jego rzecz dalszych rat (to jest należnych za okres od stycznia do czerwca 2016 r.), ani nie złożył oświadczenia o ich potrąceniu. Kolejne raty odszkodowania z tytułu opisanej wyżej umowy o zakazie konkurencji, będą stawały się należne do sierpnia 2017 r.

Obecnie Wnioskodawca zamierza złożyć kolejne oświadczenie o potrąceniu wzajemnie przysługujących wierzytelności - byłego Prezesa Zarządu w zakresie kolejnych rat odszkodowania z tytułu wyżej opisanej umowy o zakazie konkurencji i Wnioskodawcy z tytułu pobranych przez byłego Prezesa Zarządu świadczeń nienależnych, a następnie kolejne oświadczenia co miesiąc, aż do umorzenia wierzytelności niższej.

Na skutek składanych oświadczeń nie dojdzie do wypłaty żadnych świadczeń na rzecz byłego Prezesa Zarządu, ani żadne środki nie zostaną postawione do jego dyspozycji, bowiem nie będzie on mógł nimi dysponować. Z mocy prawa (przepisów Kodeksu cywilnego) dojdzie do umorzenia wzajemnie przysługujących wierzytelności, do wysokości wierzytelności niższej.

Co istotne, wartość wypłaconych rat odszkodowania powoduje, że gdyby kolejne raty zostały faktycznie wypłacone, Wnioskodawca jako płatnik byłby zobligowany do odprowadzenia zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle wyżej opisanego stanu przyszłego, to jest złożenia oświadczenia o potrąceniu, Wnioskodawca w wyniku składanych oświadczeń o potrąceniu wzajemnie przysługujących świadczeń, to jest rat odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji z jednej strony i zwrotu świadczeń nienależnie pobranych z drugiej strony, od których odprowadzono do właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, będzie występował w roli płatnika i będzie zobligowany do przekazania do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości potrąconych rat odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku potrącenia wzajemnie przysługujących wierzytelności w opisanym wyżej stanie faktycznym i stanie przyszłym, nie będzie występował w roli płatnika i nie będzie zobligowany do przekazania na rachunek odpowiedniego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wartości rat odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji, które zostaną potrącone, a niewypłacone lub w inny sposób postawione do dyspozycji byłego Prezesa Zarządu.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy ustanawia granicę, od której należy uiszczać zryczałtowany 70% podatek dochodowy, na poziomie wynagrodzenia uzyskanego w ciągu 6 miesięcy przed pierwszym miesiącem, w którym dokonano wypłaty odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji. Należy jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z ustawą nowelizującą, postanowienia art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, stosuje się dopiero do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnik zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego świadczenia (pieniędzy) lub świadczenia (pieniędzy) postawionego do dyspozycji podatnika.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku o sygn. akt III SA/Wa 730/10, pojęcie "wypłacenia" pieniędzy należy rozumieć dosłownie i nie może być interpretowane rozszerzająco.

Natomiast Minister Finansów w interpretacjach indywidualnych znak DD3/033/140/IMD/10/PK-424 oraz DD3/033/67/IM D/12/PK-1270 wskazał na to, że nie zawsze płatnik jest zobowiązany do odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, co w szczególności ma miejsce wówczas, gdy nie ma z czego dokonać pobrania tego podatku. Co prawda stanowisko dotyczyło świadczeń rzeczowych, to jednak analogicznie można zastosować ten pogląd w przypadku potrącenia wzajemnie przysługujących wierzytelności.

Pozostaje jeszcze do rozstrzygnięcia, czy w wyniku potrącenia nie dochodzi do "postawienia do dyspozycji" podatnika środków pieniężnych. Według Wnioskodawcy, interpretacja taka nie jest dopuszczalna, bowiem podatnik nie może swobodnie dysponować potrąconą kwotą, albowiem zadysponował nią podmiot zobowiązany do świadczenia.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę na treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 marca 2009 r. (I SA/Kr 414/08), który wskazuje na to, że podatek dochodowy od osób fizycznych nie przewiduje, za wyjątkiem przychodów z działalności gospodarczej, takiego przychodu jak przychód z tytułu wierzytelności umorzonych (a zatem również i potrąconych). Sprawa ta dotyczyła konkretnie potrącenia wzajemnie przysługujących wierzytelności. Tymczasem, raty odszkodowania z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji, nie są przychodami z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy (w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2016 r.), od dochodów (przychodów) z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komunalną, w której wszystkie udziały należą do Gminy Miasta.... Wnioskodawca w czasie trwania stosunku pracy zawarł z pracownikiem - Prezesem Zarządu Wnioskodawcy - umowę o zakazie konkurencji. Zgodnie z postanowieniami przedmiotowej umowy, pracownik zobowiązał się do tego, że nie podejmie w okresie trzech lat od ustania stosunku pracy z Wnioskodawcą - bez zgody Wnioskodawcy wyrażonej na piśmie lub w zakresie wykraczającym poza taką zgodę - na własny rachunek albo jako wspólnik lub członek władz jakiejkolwiek spółki, lub też jej prokurent, żadnej działalności choćby częściowo pokrywającej się z zakresem obowiązków służbowych u Wnioskodawcy, ani też nie będzie świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na podstawie umowy cywilnoprawnej na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną w zakresie: zbierania, transportu i unieszkodliwiania odpadów. Prezes Zarządu zobowiązał się również, że w tym okresie nie będzie świadczył usług doradztwa dla podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną. Wobec powyższego, Wnioskodawca obecnie jest zobowiązany do comiesięcznej wypłaty rat odszkodowania z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji na rzecz byłego Prezesa Zarządu Wnioskodawcy, z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy, które to rozwiązanie nastąpiło z dniem 31 lipca 2014 r. W związku z zawartą umową o zakazie konkurencji, Wnioskodawca zobowiązał się do wypłaty na rzecz ówczesnego Prezesa Zarządu, odszkodowania za zaniechanie podejmowania działalności konkurencyjnej, po ustaniu stosunku pracy, w wysokości 30% wynagrodzenia otrzymywanego w okresie równym okresowi trwania podpisanej umowy o zakazie konkurencji przed ustaniem stosunku pracy, od którego istniał obowiązek opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz wynagrodzenia za czas choroby. Jako termin wypłacania rat odszkodowania przyjęto ostatni dzień każdego miesiąca trwania zakazu. Pierwsza rata odszkodowania została wypłacona za sierpień 2014 r. w dniu 1 września 2014 r. Następne raty odszkodowania były wypłacane od września 2014 r. do stycznia 2015 r., ostatniego każdego miesiąca. W grudniu 2015 r. Wnioskodawca skierował do byłego już Prezesa Zarządu oświadczenie w przedmiocie potrącenia rat odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji za okres od lutego 2015 r. do listopada 2015 r. z przysługującym Wnioskodawcy roszczeniem o zwrot bezpodstawnie uzyskanych przez byłego Prezesa Zarządu świadczeń od Wnioskodawcy. Kolejne oświadczenie w tym przedmiocie zostało złożone w styczniu 2016 r. i dotyczyło raty za grudzień 2015 r. Dokonane wyżej wskazanymi oświadczeniami potrącenia wzajemnie należnych wierzytelności nie zostały zakwestionowane przez byłego Prezesa Zarządu Wnioskodawcy. Wnioskodawca natomiast dotychczas nie uiszczał na jego rzecz dalszych rat (to jest należnych za okres od stycznia do czerwca 2016 r.), ani nie złożył oświadczenia o ich potrąceniu. Kolejne raty odszkodowania z tytułu opisanej wyżej umowy o zakazie konkurencji, będą stawały się należne do sierpnia 2017 r. Obecnie Wnioskodawca zamierza złożyć kolejne oświadczenie o potrąceniu wzajemnie przysługujących wierzytelności - byłego Prezesa Zarządu w zakresie kolejnych rat odszkodowania z tytułu wyżej opisanej umowy o zakazie konkurencji i Wnioskodawcy z tytułu pobranych przez byłego Prezesa Zarządu świadczeń nienależnych, a następnie kolejne oświadczenia co miesiąc, aż do umorzenia wierzytelności niższej. Co istotne, wartość wypłaconych rat odszkodowania powoduje, że gdyby kolejne raty zostały faktycznie wypłacone, Wnioskodawca jako płatnik byłby zobligowany do odprowadzenia zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analiza ww. przepisu art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że pomimo, że wszedł on w życie i ma zastosowanie do dochodów osiągniętych od dnia 1 stycznia 2016 r., to jednak limit określony w tym przepisie, od którego uzależniony jest pobór zryczałtowanego podatku dochodowego według 70% stawki, odnosi się do całego odszkodowania przyznanego byłemu członkowi zarządu. Odszkodowanie to stanowi jedno całościowe świadczenie, a fakt jego wypłaty co miesiąc nie może mieć wpływu na zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy na treść art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym - w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zatem, zależnie od rodzaju świadczenia, zróżnicowano możliwość zaliczenia tego świadczenia do przychodu podatnika, w tym także do przychodu pracownika, wskazując, że:

* pieniądze i wartości pieniężne są przychodem w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika (tj. niezależnie od faktycznego ich pobrania przez podatnika) zaś,

* świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stają się przychodem podatnika dopiero w chwili ich faktycznego otrzymania.

Uwzględniając uregulowania zawarte w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że dochodem (przychodem) podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30 ust. 1 pkt 15 ww. ustawy, będzie dochód (przychód) z tytułu odszkodowania przyznanego na podstawie przepisów o zakazie konkurencji. Przy czym przychód z tego tytułu powstanie w momencie jego otrzymania (czyli wręczenia podatnikowi pieniędzy i wartości pieniężnych) lub postawienia do dyspozycji podatnika.

Wobec braku w przepisach podatkowych definicji pojęcia "postawienie do dyspozycji" należy posłużyć się definicją słownikową. "Mieć coś do dyspozycji" oznacza "mieć możność posługiwania się, rozporządzania czymś w danej chwili". Przez "postawione do dyspozycji" należy zatem rozumieć takie środki pieniężne, których podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, np. poprzez wyrażenie zgody na potrącenie ich z przysługującego Wnioskodawcy roszczenia o zwrot bezpodstawnie uzyskanych przez niego świadczeń.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie stawiał co miesiąc do dyspozycji byłego Prezesa Zarządu środki pieniężne, stanowiące dla niego przychody z tytułu odszkodowania za zaniechanie działalności konkurencyjnej. Odbiorca tego odszkodowania będzie miał możliwość posługiwania się (rozporządzania) przekazanymi mu co miesiąc kwotami i będzie czynił to poprzez ich rozliczenie z należnym Wnioskodawcy świadczeniem bezpodstawnie uzyskanym przez niego. Możliwe jest więc dokonanie potrącenia wzajemnych świadczeń po potrąceniu przez Wnioskodawcę kwot należnego podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu. Tym samym u Prezesa Zarządu - na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 15 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - powstanie przychód (dochód), od którego Wnioskodawca zobowiązany będzie pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W wyniku powyższego uznać należy, że na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru od każdej miesięcznej raty stawianego do dyspozycji byłemu Prezesowi Zarządu odszkodowania przyznanego na podstawie przepisów o zakazie konkurencji zryczałtowanego podatku dochodowego według stawki podatkowej 70% w części, w której wysokość odszkodowania przekroczy wysokość otrzymanego wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę wiążącej byłego pracownika (Prezesa Zarządu) z Wnioskodawcą w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

Złożone oświadczenia o potrąceniu wzajemnie przysługujących świadczeń, tj. miesięcznych rat odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji za okres od stycznia 2016 r. do sierpnia 2017 r. z jednej strony i zwrotu świadczeń nienależnie pobranych z drugiej strony pozostaną bez wpływu na sposób opodatkowania przychodu (dochodu) z tego tytułu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Krańcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki WSA dotyczące przepisów prawa wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Organ podatkowy jest zobowiązany każdą sprawę traktować indywidualnie.

Natomiast w odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, tutejszy Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.