1061-IPTPB3.4511.562.2016.2.JZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 17 czerwca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dokonania darowizny znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Zawiadomieniem z dnia 24 czerwca 2016 r., nr IBPB-1-1/4511-369/16/SG Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach poinformował Wnioskodawczynię, że stosownie do art. 170 § 1 i art. 171 § 1 zdanie pierwsze w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) powyższy wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), został przekazany, celem załatwienia zgodnie z właściwością, do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Zawiadomienie wraz z wnioskiem wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 24 czerwca 2016 r.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), pismem z dnia 19 sierpnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.562.2016.1.JZ (doręczonym w dniu 23 sierpnia 2016 r.) wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 5 września 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 30 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, posiada i wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej osoby fizycznej zarejestrowany znak towarowy, wytworzony we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy). Znak zgłoszono do ochrony w 2004 r. i wtedy też odliczono podatek naliczony z tytułu przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej, w związku z wytworzeniem znaku nie dokonywano innych odliczeń podatku naliczonego. Koszty wytworzenia znaku są wielokrotnie mniejsze niż jego aktualna wartość rynkowa. Wnioskodawczyni zamierza darować ów znak towarowy swoim zstępnym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała następujące wyjaśnienia. Nie są przewidywane świadczenia ze strony obdarowanego bezpośrednio na rzecz darczyńcy związane ze znakiem towarowym. Odnośnie formy opodatkowania działalności Wnioskodawczyni wskazała, że jest to podatek liniowy. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na wytworzenie i przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej do ochrony znaku towarowego... - w sumie były to kwoty łącznie nieprzekraczające 2 000 zł. Ww. wydatki zostały zaliczone przez Wnioskodawczynię w koszty w 2004 r. Zarejestrowany znak towarowy będzie stanowił prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, bowiem na warunkach określonych w ww. ustawie udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy darowizna (wycofanie) znaku towarowego stanowiącego składnik majątku Wnioskodawczyni będzie skutkować powstaniem jakiegokolwiek przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie darczyńcy i czy wystąpi konieczność dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę wydatków na wytworzenie znaku (np. wynagrodzenie grafika) uprzednio (tj. początkiem ubiegłej dekady) zaliczoną w ich ciężar?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wycofanie składnika majątku nie będzie skutkować powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Ani art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: jako uPIT) ani żaden inny, włącznie z art. 14 tej samej ustawy, nie przewiduje powstania przychodu w takiej sytuacji.

Dodatkowo przemawia za powyższym, tj. uznaniem, że przychód nie powstaje fakt, że nie dochodzi do odpłatnego zbycia znaku towarowego (czy też dokładniej praw), nie będzie również konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę wydatków na wytworzenie znaku (np. wynagrodzenie grafika) uprzednio (tj. początkiem ubiegłej dekady) zaliczoną w ich ciężar, gdyż zrealizowany zostały przesłanki zaliczenia ich w koszty, o których mowa w art. 22 ust. 2 u.PIT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni podtrzymała stanowisko, że wycofanie składnika majątku jakim jest wspomniane prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej nie będzie skutkować powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ustawa nie przewiduje powstawania przychodu w takiej sytuacji.

Ponadto, według Wnioskodawczyni, nie będzie również konieczności dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę wydatków na wytworzenie znaku, gdyż przez ponad dekadę realizowane były przesłanki zaliczenia ich w koszty, o których mowa w art. 22 ust. 1 u.PIT, tj. głównie związek z przychodem. Wydatki poniesione zostały bowiem w celu osiągnięcia przychodów i przychody te były osiągane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedstawiony został katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy do źródeł przychodów osób fizycznych zalicza się pozarolniczą działalność gospodarczą.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni posiada i wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej zarejestrowany znak towarowy, wytworzony we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy). Znak zgłoszono do ochrony w 2004 r. i wtedy też odliczono podatek naliczony z tytułu przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej, w związku z wytworzeniem znaku nie dokonywano innych odliczeń podatku naliczonego. Wnioskodawczyni poniosła wydatki na wytworzenie i przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej do ochrony znaku towarowego... - w sumie były to kwoty łącznie nieprzekraczające 2 000 zł. Koszty wytworzenia znaku są wielokrotnie mniejsze niż jego aktualna wartość rynkowa. Wnioskodawczyni zamierza darować wyżej opisany znak towarowy swoim zstępnym. Nie są przewidywane świadczenia ze strony obdarowanego bezpośrednio na rzecz Wnioskodawczyni związane ze znakiem towarowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "darowizny", dlatego należy odwołać się w tym względzie do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powyższego wynika zatem, że podstawowym elementem darowizny - niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną - jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

W szczególności zauważyć należy, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże, co do zasady, powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na względzie, że darowizna wskazanego we wniosku znaku towarowego, na rzecz zstępnych jest czynnością prawną nieodpłatną, stwierdzić należy, że w związku z jej dokonaniem po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w cyt. powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym stwierdzić należy, że zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi odpłatne zbycie składników majątku oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W analizowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do nieodpłatnego przekazania (w formie darowizny) znaku towarowego przez Wnioskodawczynię na rzecz zstępnych, co związane jest niewątpliwie ze zbyciem praw. Czynność ta nie będzie miała jednak dla Wnioskodawczyni charakteru odpłatnego, bowiem w zamian za przeniesienie znaku towarowego Wnioskodawczyni nie uzyska żadnych korzyści majątkowych. Oznacza to, że po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ustawa ta wiąże - co do zasady - powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem składników majątku wykorzystywanych w tej działalności.

Odnosząc się do kwestii wpływu dokonanej darowizny znaku towarowego na koszty prowadzonej działalności gospodarczej zauważyć należy, że w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 11 o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (...).

Natomiast darowizna wykorzystywanego w działalności znaku towarowego, nie skutkuje koniecznością bezwarunkowego skorygowania kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zaliczeniem do tych kosztów wydatków poniesionych na nabycie tego znaku towarowego. Jeżeli podatnik wykaże, że darowany znak towarowy był faktycznie wykorzystywany w działalności gospodarczej i przyczynił się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, to ma prawo wydatki na jego nabycie pozostawić w kosztach uzyskania przychodów, pomimo nieodpłatnego przekazania go innej osobie.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że darowizna (wycofanie) znaku towarowego stanowiącego składnik majątku Wnioskodawczyni nie będzie skutkować powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawczyni jako darczyńcy jeżeli będzie świadczeniem jednostronnym niewiążącym się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony obdarowanych. Wnioskodawczyni nie będzie również zobowiązana na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę wydatków na wytworzenie znaku uprzednio zaliczoną do kosztu uzyskania przychodów.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy organ zastrzega jednak, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.