1061-IPTPB3.4511.480.2016.1.IC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2016 r. (data wpływu 23 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku automatycznego umorzenia udziałów w wysokości ceny emisyjnej udziałów - jest prawidłowe.

W dniu 18 maja 2016 r. za pośrednictwem elektronicznej platformy usług administracji publicznej ePUAP został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku automatycznego umorzenia udziałów w wysokości ceny emisyjnej udziałów.

Przy piśmie uzupełniającym z dnia 18 maja 2016 r. Wnioskodawca przesłał pełnomocnictwo szczególne oraz potwierdzenie dowodu wpłaty opłaty od pełnomocnictwa i od wniosku za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym (dalej: "Wnioskodawca"). Posiada On siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej (dalej: "Spółka komandytowa"), prowadzącej działalność w zakresie produkcji wózków dziecięcych oraz akcesoriów dla niemowląt. Spółka komandytowa należy do grupy kapitałowej.... (dalej "Grupa"). Grupa jest wiodącym producentem wózków dziecięcych oraz akcesoriów dla niemowląt w kraju i zagranicą. Spółka komandytowa powstała w wyniku podjęcia uchwały przez Walne Zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej w przedmiocie zmiany formy prawnej i przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej w Spółkę komandytową. Spółka komandytowa jest następcą prawnym spółki komandytowo-akcyjnej ("Spółka"). Do Grupy należy również spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "Sp. z o.o."), której udziałowcem jest Spółka komandytowa oraz Wnioskodawca i inne osoby fizyczne.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonywała i dokonuje wewnątrzgrupowych transakcji ze Sp. z o.o., których przedmiotem były środki trwałe oraz prawa autorskie, a także umowy najmu/licencji. Wskazane czynności mają na celu zwiększenie efektywności całej Grupy oraz ograniczenie ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z przeprowadzoną restrukturyzacją w ramach Grupy, Spółka zawarła ze Sp. z o.o. umowę sprzedaży nieruchomości (dalej: "Umowa I"). Zgodnie z postanowieniami Umowy I, Spółka zobowiązana była do przeniesienia na rzecz Sp. z o.o. nieruchomości, zaś Sp. z o.o. zobowiązana była do zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz Spółki tytułem ceny (dalej "Cena I"). Cena I nie została w całości uregulowana przez Sp. z o.o. w chwili zawarcia Umowy I. W konsekwencji, w wyniku zawarcia Umowy I do dnia uregulowania ceny w Umowie I, Spółka posiadała wierzytelność wyrażoną w pieniądzu o zapłatę Ceny I (dalej: "Wierzytelność pieniężna I"). Sp. z o.o. oraz Spółka w ramach prowadzonej restrukturyzacji Grupy zawarły również umowę sprzedaży znaku towarowego (dalej: "Umowa II"). Zgodnie z postanowieniami Umowy II, Spółka zobowiązana była do przeniesienia na rzecz Sp. z o.o. znaku towarowego, zaś Sp. z o.o. zobowiązana była do zapłaty określonej kwoty pieniężnej na rzecz Spółki (dalej "Cena II"). Cena II nie została w całości uregulowana przez Sp. z o.o. w chwili zawarcia Umowy II. W wyniku zawarcia Umowy II do dnia uregulowania ceny określonej w Umowie II, Spółka posiadała wierzytelność wyrażoną w pieniądzu o zapłatę Ceny II (dalej: "Wierzytelność pieniężna II"). W wyniku zawarcia Umowy I i Umowy II Spółka posiadała Wierzytelność pieniężną I oraz II, do której uregulowania obowiązana była Sp. z o.o.

W związku z brakiem płatności części Ceny I oraz Ceny II w drodze negocjacji, mających miejsce po zawarciu Umowy I i Umowy II, Spółka oraz Sp. z o.o. poszukiwały alternatywnych rozwiązań uregulowania Wierzytelności I i Wierzytelności II. Jednym z rozwiązań rozważanych przez strony było dostarczenie produktów Spółki o wartości odpowiadającej Cenie I i Cenie II. Z uwagi jednak na spadające w owym czasie zapotrzebowanie na rynku, strony nie zdecydowały się na wskazane rozwiązanie. W ocenie Spółki, rozliczenie mogło nastąpić wyłącznie w drodze rozliczeń pieniężnych. W wyniku prowadzonych czynności restrukturyzacyjnych w ramach Grupy Sp. z o.o. podjęła decyzję o pozyskaniu nowych środków na działalność operacyjną mającą na celu rozszerzenie zakresu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym podjęto decyzję o podwyższeniu kapitału zakładowego Sp. z o.o. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym miały zostać objęte w zamian za wkład pieniężny, co zostało wskazane w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego. Zgodnie z założeniami planowanej operacji doszło do podwyższenia kapitału zakładowego Sp. z o.o. i objęcia ich powyżej ich wartości nominalnej przez nowych udziałowców Sp. z o.o., w tym Spółkę. Kwota nadwyżki pomiędzy wartością nominalną udziałów a wartością obejmowanych udziałów została przekazana na kapitał zapasowy Sp. z o.o. (tzw. agio). Wnioskodawca wskazuje, że podwyższenie kapitału zakładowego Sp. z o.o. nastąpiło w drodze uchwały Zgromadzenia Wspólników Sp. z o.o. poprzez zmianę umowy tej spółki. Zgromadzenie Wspólników działając zgodnie z umową Sp. z o.o. postanowiło podwyższyć kapitał zakładowy o określoną kwotę środków poprzez utworzenie nowych udziałów, które miały zostać pokryte wkładem pieniężnym. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały objęte przez Spółkę. W wyniku podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego przez Sp. z o.o., Sp. z o.o. posiadała wierzytelność o wpłatę kwoty pieniężnej przez Spółkę za obejmowane udziały (dalej "Wierzytelność Sp. z o.o.", "Cena emisyjna"). W wyniku zawarcia Umowy I oraz Umowy II, a także podwyższenia kapitału zakładowego Sp. z o.o., Sp. z o.o. oraz Spółka posiadały wzajemne wymagalne wierzytelności pieniężne. W zaistniałym stanie rzeczy Sp. z o.o. oraz Spółka dokonały potrącenia Wierzytelności I oraz Wierzytelności II przysługujących Spółce z Wierzytelnością przysługującą Sp. z o.o.

Podstawę prawną zawartych czynności stanowił art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (dalej "k.c."). W zawartej umowie potrącenia Spółka oraz Sp. z o.o. wyraźnie wskazały, że potrąceniu podlegają wzajemne, wymagalne wierzytelności pieniężne. Na skutek zawarcia wskazanej umowy, wierzytelności stron zostały uregulowane w zakresie opisanym w umowie potrącenia.

W przyszłości dojdzie do automatycznego umorzenia udziałów należących do Spółki w Sp. z o.o. zgodnie z postanowieniami art. 199 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w przypadku automatycznego umorzenia udziałów w Sp. z o.o. przysługujących Spółce, koszt uzyskania przychodów stanowić będzie cena emisyjna udziałów w Sp. z o.o.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku automatycznego umorzenia udziałów w Sp. z o.o., koszt uzyskania przychodów stanowić będzie cena emisyjna udziałów w Sp. z o.o.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., dalej: Ustawa o PIT), "Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe".

Powołany przepis stanowi na gruncie Ustawy o PIT, generalną zasadę, zgodnie z którą przychody uzyskane z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną określa się bezpośrednio na poziomie wspólnika proporcjonalnie do przysługującego mu prawa do udziału w zysku.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy o PIT, "Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat". W konsekwencji wspólnicy spółki osobowej partycypują również, proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku, w kosztach uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, "Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku". Zgodnie z powołanym przepisem na gruncie Ustawy o PIT, przedmiotem opodatkowania co do zasady jest dochód.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 Ustawy o PIT, "Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów". Według powołanego przepisu dochód ze źródła przychodów stanowi nadwyżka przychodów z danego źródła przychodów nad kosztami uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 1 Ustawy o PIT, "Dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także: dochód z umorzenia udziałów (akcji)".

Zgodnie z art. 24 ust. 5d Ustawy o PIT, zdanie pierwsze "Dochodem, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1g, albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38, albo 38c".

Z uwagi na powyższe, w przypadku umorzenia udziałów przedmiotem opodatkowania jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem uzyskanym z tytułu umorzenia udziałów, a kosztami uzyskania przychodów.

Zasady podwyższania kapitału zakładowego spółek z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy art. 257-262 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 257 § 2 Kodeksu spółek handlowych, podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych.

Jednocześnie w myśl art. 258 § 2 Kodeksu spółek handlowych, oświadczenie dotychczasowego wspólnika o objęciu nowego udziału bądź udziałów lub o objęciu podwyższenia wartości istniejącego udziału bądź udziałów wymaga formy aktu notarialnego. Udziały w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane w dwojaki sposób, tj. w zamian za wkład pieniężny albo za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów.

Według art. 14 § 1 Kodeksu spółek handlowych, przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług. Szczególnym rodzajem wkładu jest natomiast wierzytelność przysługująca podmiotowi (np. wspólnikowi) w stosunku do spółki.

W tym miejscu należy wskazać, że operację, w wyniku której dochodzi do zamiany wierzytelności wspólnika wobec spółki na udziały, określa się jako konwersję wierzytelności na udziały. Wyróżnia się dwa sposoby dokonania konwersji wierzytelności na udziały (akcje). Objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny w postaci jego wierzytelności wobec spółki - powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci jego wierzytelności. Wspólnik wnosi wierzytelność tytułem aportu, dokonując jej cesji na rzecz spółki, co jednocześnie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania, którego przedmiot stanowiła ta wierzytelność (wierzytelność zostaje bowiem nabyta przez dłużnika). Objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład pieniężny - powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu pieniężnego, tj. wniesienie środków pieniężnych. Na podstawie umowy między wspólnikiem i spółką możliwe jest wówczas wzajemne potrącenie istniejących wierzytelności pieniężnych. Wierzytelność wspólnika wobec spółki nie stanowi w takiej sytuacji przedmiotu aportu, a jedynie służy realizacji wierzytelności spółki, wobec wspólnika z tytułu objęcia udziałów (akcji).

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (por. wyrok z dnia 14 grudnia 2004 r., sygn. akt FSK 2066/04) o tym, czy konwersja wierzytelności przysługującej wspólnikowi wobec spółki na udziały przybierze postać wkładu pieniężnego lub niepieniężnego decyduje treść uchwały zgromadzenia wspólników spółki. W przypadku tzw. konwersji wierzytelności na udziały może być wykorzystana cywilnoprawna konstrukcja potrącenia. Możliwość dokonania konwersji wierzytelności na udziały przybierającej postać potrącenia (kompensaty), nie zaś wniesienia wkładu niepieniężnego, wynika z przepisów Kodeksu spółek handlowych.

Zgodnie z art. 14 § 4 Kodeksu spółek handlowych, wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to jednak potrącenia umownego. Literalna wykładnia przywołanego przepisu może prowadzić do wniosku, że gdy spółce przysługuje wierzytelność wobec wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów (a więc wierzytelność pieniężna o dokonanie wpłat na udziały), to może być ona potrącona z wzajemną wierzytelnością wspólnika wobec spółki, pod warunkiem, że jest taka możliwość oraz potrącenie następuje w drodze umowy zawartej między spółką a wspólnikiem.

Powołany przepis wprowadza zatem zasadę, że zakazane jest dokonywanie jednostronnych potrąceń przez wspólników w trybie art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zauważyć należy, że istotą umownego potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi, co następuje w drodze umorzenia wzajemnych wierzytelności przez zaliczenie, w wyniku czego osoby mające wobec siebie nawzajem wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz na skutek potrącenia każda z nich zostaje zwolniona ze swego zobowiązania albo całkowicie, albo też do wysokości należności niższej (art. 498 Kodeksu cywilnego).

Potrącenie jest więc formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 Kodeksu cywilnego, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty. W sytuacji, gdy z uchwały zgromadzenia wspólników o podwyższeniu kapitału zakładowego wynika, że udziały mają być objęte za wkład pieniężny (wówczas spółce przysługuje wierzytelność wobec wspólnika o dokonanie wpłat na poczet udziałów), a wspólnikowi przysługuje wobec spółki wierzytelność pieniężna i na podstawie umowy spółka i wspólnik dokonują potrącenia wzajemnych wierzytelności, którego skutkiem jest ich wygaśnięcie do wysokości niższej z wierzytelności. Uznać należy, że udziały są objęte w zamian za wkład pieniężny, a wpłaty następują przez potrącenie.

Zatem, konwersja wierzytelności na udziały nie będzie skutkować powstaniem przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT, jeśli strony postanowią nie wnosić do spółki wierzytelności jako wkładu niepieniężnego, lecz wspólnik zobowiązuje się w związku z uchwałą zgromadzenia wspólników, wnieść wkład pieniężny, po czym wspólnik i spółka dokonują umownego potrącenia wierzytelności spółki o wniesienie wkładu z wierzytelnością wspólnika wobec spółki.

W opisanym stanie faktycznym Wierzytelność pieniężna I i II Spółki wobec Sp. z o.o. nie była przedmiotem aportu, a udziały Spółka objęła w podwyższonym kapitale zakładowym Sp. z o.o. w zamian za wkład pieniężny.

W konsekwencji, w przypadku umorzenia automatycznego udziałów należy rozpoznać koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e. W ocenie Wnioskodawcy, ograniczenie pojęcia "wydatków" wyłącznie do zapłaty w formie pieniężnej byłoby nieuprawnione, ponieważ na gruncie powołanego przepisu ustawodawca nie czyni przedmiotowego zastrzeżenia.

W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie "wydatków" na gruncie art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT, należy interpretować szeroko. "Wydatkiem" nie jest wyłącznie kwota faktycznie dokonanej zapłaty (kwota przekazanej gotówki lub przelewu). Zastosowanie takiej wykładni oznaczałoby, że dokonanie między stronami transakcji rozliczenia w jakiejkolwiek innej formie, niż gotówkowa skutkowałoby brakiem możliwości wykazania kosztów uzyskania przychodów, pomimo zastosowania rozwiązań powszechnych w obrocie gospodarczym (np. wymiany świadczeń lub składników majątkowych (barter), lub potrącenie wierzytelności) i faktycznego poniesienia przez podatników konkretnych świadczeń celem uregulowania ciążących zobowiązań.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, pojęcie "wydatku" obejmuje każde pomniejszenie aktywów służące zaspokojeniu wierzyciela.

Wobec powyższego przez "wydatek", o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 Ustawy o PIT, należy rozumieć również zmniejszenie aktywów wynikające z rozliczenia wierzytelności stron poprzez potrącenie. Potrącenie następuje, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami. Każda z tych osób może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem (art. 498 § 1 k.c.).

W niniejszym stanie faktycznym Wierzytelność pieniężna I i II Spółki z tytułu zawartych transakcji została potrącona z Wierzytelnością pieniężną Sp. z o.o. Potrącenie doprowadziło w konsekwencji do uszczuplenia aktywów Spółki, o kwotę potrąconej Wierzytelności pieniężnej I i II wobec Sp. z o.o.

Z uwagi na powyższe w przedmiotowym stanie faktycznym jako koszt uzyskania przychodu należy traktować cenę emisyjną za udziały Sp. z o.o., ponieważ w wyniku jej uregulowania doszło do nabycia udziałów Sp. z o.o. Dokonane przez Sp. z o.o. oraz Spółkę potrącenie stanowiło wyłącznie uregulowanie wzajemnych wymagalnych wierzytelności pieniężnych. Wskazany sposób uregulowania ceny emisyjnej pozostaje bez wpływu na wysokość wydatków poniesionych przez Spółkę, ponieważ wysokość wydatków niezbędnych do nabycia udziałów Sp. z o.o. została określona w warunkach podwyższenia kapitału zakładowego. Z uwagi na powyższe Spółka poniosła w celu nabycia udziałów wydatek w postaci ceny emisyjnej, uregulowany w drodze potrącenia wzajemnych Wierzytelności pieniężnych, który w przypadku umorzenia automatycznego udziałów powinien stanowić koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku umorzenia automatycznego udziałów Sp. z o.o. nabytych w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych, tj. potrącenia Wierzytelności pieniężnej I i II z Wierzytelnością pieniężną Sp. z o.o., Spółka dokonała wpłat na podwyższony kapitał zakładowy Sp. z o.o. W konsekwencji, w momencie umorzenia automatycznego Wnioskodawca uprawniony będzie do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości ceny emisyjnej.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 kwietnia 2016 r., nr IPTPB2/4511-830/15-3/Kr oraz w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 stycznia 2016 r., nr ILPB2/4511-1-1209/15-1/JK; nr ILPB2/4511-1-1209/15-2/JK, nr ILPB2/4511-1-1209/15-3/JK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Końcowo należy nadmienić, że niniejsza interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii będącej przedmiotem zapytania. Tym samym, tutejszy Organ informuje, że interpretacja indywidualna nie odnosi się do innych zagadnień przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97 300 Piotrków Trybunalski.