1061-IPTPB3.4511.100.2017.3.PW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), uzupełniony pismem z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), pismem z dnia 21 lutego 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.100.2017.1.PW (doręczonym w dniu 27 lutego 2017 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 10 marca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 marca 2017 r.). W dniu 6 marca 2017 r. uiszczono brakującą opłatę od wniosku w kwocie 200 zł.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny, wspólnie z rodzeństwem (w sumie Wnioskodawczyni i jedna osoba), od mamy, zarejestrowany znak towarowy, wytworzony przez nią we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy) w ramach prowadzanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rodzeństwo, w tym i Wnioskodawczyni, zamierza znak ten:

W wyniku opisanych zdarzeń wszyscy wspólnicy spółki cywilnej (rodzeństwo) będą współwłaścicielami znaku towarowego, który będzie gospodarczo wykorzystywany w ramach spółki (np. poprzez udzielanie licencji na wykorzystanie) od dnia przyjęcia do używania.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni dodała, że jest Ona polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od wszystkich osiąganych przez siebie dochodów (przychodów). Wnioskodawczyni będzie posiadała 50% udział we własności otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego (znaków towarowych - możliwe jest bowiem otrzymanie kilku zarejestrowanych znaków towarowych). Wnioskodawczyni obecnie prowadzi działalność gospodarczą. Przychody z tej działalności są opodatkowane według stawki liniowej 19%.

Spółka cywilna Wnioskodawczyni będzie założona po otrzymaniu znaku towarowego (znaków towarowych). Obecnie nie jest znany termin założenia tej spółki. Wnioskodawczyni po otrzymaniu udziału w znaku towarowym zamierza wykorzystywać go w swojej działalności w ten sposób, że będzie udzielała licencji na korzystanie z tego znaku. Po okresie przygotowań do założenia spółki cywilnej, ustaleniu warunków współpracy z drugim współwłaścicielem znaku planowane jest zawarcie umowy spółki cywilnej. Okres przejściowy i przygotowań może trwać około roku, jednak nie jest wykluczone wydłużenie tego czasu. Wnioskodawczyni dochody uzyskiwane w spółce cywilnej zamierza opodatkować podatkiem liniowym według stawki 19%. Wartość początkowa znaku towarowego (jednego lub każdego z otrzymanych) przekroczy 3 500 zł.

Wnioskodawczyni będzie wykorzystywała udział w tym znaku we własnej działalności poprzez udzielanie licencji przez okres przejściowy, przygotowawczy, tj. pomiędzy otrzymaniem udziału w prawach do znaku (znaków) do momentu założenia spółki cywilnej i wniesieniu do niej swoich praw. Okres ten, jak wskazano wyżej, przekroczyć może rok. Wartość początkowa znaku (każdego ze znaków) wprowadzonych do spółki przekroczy 3 500 zł. Zgodnie z zamiarem Wnioskodawczyni, będzie on (one) wykorzystywany w spółce przez okres dłuższy niż rok. Wnioskodawczyni zamierza wprowadzić otrzymany w drodze darowizny znak towarowy (znaki towarowe) do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w swojej działalności. Po założeniu spółki i przekazaniu jej znaku towarowego (znaków towarowych) zostaną one w spółce wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ostateczne warunki, na jakich zostanie założona spółka cywilna nie są jeszcze znane, jednak bardzo prawdopodobne jest, że po otrzymaniu udziałów w znaku towarowym, jeśli pomiędzy przyszłymi wspólnikami spółki cywilnej dojdzie do porozumienia, wniosą oni wkłady do spółki zgodnie z ich wartością rynkową. Należy jednak zauważyć, że w okresie przygotowania spółki cywilnej, w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni pojawi się wiele innych składników majątkowych. Istnieje w związku z tym duże prawdopodobieństwo, że dla zachowania ciągłości działalności Wspólników nie będą oni do spółki cywilnej wnosili jedynie znaków towarowych, ale wszelkie inne składniki majątkowe (materialne i niematerialne), jakie w trakcie prowadzenia działalności związanej z korzystaniem ze znaków towarowych nabędą. Stąd też do spółki cywilnej wniesione będzie prawdopodobnie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, w którym znak towarowy będzie jednym ze składników. Jak wskazano wyżej, wkłady do spółki cywilnej mają zostać wniesione w formie aportu. Wkładem tym może być znak (znaki towarowe) lub przedsiębiorstwo albo zorganizowana część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni, jeśli takie będą warunki założenia spółki cywilnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymanie w darowiźnie znaku towarowego (który stanowić będzie współwłasność) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i skutkować będzie powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w całości korzystającego ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego objętego prawem ochronnym oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów i czy odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać od wartości początkowej, którą stanowić będzie połowa (zakładając równe udziały z rodzeństwem w prawie) wartości rynkowej przedmiotu darowizny (zakładając, że taka też będzie wartość uwidoczniona w umowie darowizny)?

3. Czy, jeśli Wnioskodawczyni zdecyduje się tylko na działanie w formie spółki cywilnej, spółka odnosząc część odpisu na wspólników, będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego w drodze darowizny znaku towarowego objętego prawem ochronnym oraz zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów i czy odpisów amortyzacyjnych należy dokonywać od wartości początkowej, którą stanowić będzie wartość rynkowa przedmiotu darowizny (zakładając, że taka też będzie wartość uwidoczniona w umowie darowizny)?

4. Czy Wnioskodawczyni osiągnie z tytułu wniesienia aportem do spółki cywilnej przypadającego na Nią prawa do znaku towarowego (udziału we współwłasności) przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych i czy przychód ten w całości będzie korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 1 w części podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, do opisanej darowizny znaku towarowego nie będzie mieć zastosowania ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r. poz. 205, z późn. zm.) albowiem na mocy art. 3 pkt 2 tejże ustawy, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym powstanie u podatnika przychód z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) czyli z tzw. "innych źródeł", jednakże przychód ten w całości skorzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, (obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b), otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, nie otrzymywany na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że stanowisko takie zaakceptował w interpretacji z dnia 24 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-1-1/4511-19/15/AB), w niej czytamy, że "Podsumowując, ze względu na fakt, że Prawo zostanie przekazane Podatnikowi w drodze darowizny - a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie matka Podatnika, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT, przychód uzyskany przez Podatnika korzystać będzie ze zwolnienia z podatku PIT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni zajętego na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. W przedmiocie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z kolei w myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r. poz. 205, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 ww. ustawy, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny m.in. prawa ochronnego na znak towarowy podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "darowizna", dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), gdzie zgodnie z art. 888 § 1 przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni otrzyma w drodze darowizny, wspólnie z rodzeństwem (w sumie Wnioskodawczyni i jedna osoba), od mamy, zarejestrowany znak towarowy, wytworzony przez nią we własnym zakresie (prawo ochronne na znak towarowy powstało na skutek wydania decyzji przez Urząd Patentowy) w ramach prowadzanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rodzeństwo, w tym i Wnioskodawczyni, zamierza znak ten wykorzystywać (znajdujący się we współwłasności) m.in. we własnej działalności gospodarczej w taki sposób, że Wnioskodawczyni, w sumie posiadająca całość praw, wspólnie, każde niejako w połowie, udzielą osobie trzeciej np. licencji na korzystanie ze znaku lub wprowadzić do wspólnie utworzonej spółki cywilnej określając w umowie spółki jego wartość zgodnie z wartością rynkową. Znak towarowy będzie stanowił najpierw współwłasność wspólników, a po wniesieniu do spółki w charakterze wkładu objęty zostanie współwłasnością łączną.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy (które stanowić będzie współwłasność) nie będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn, co oznacza, że w opisanym zdarzeniu przyszłym do Wnioskodawczyni nie będzie miało zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawczyni osiągnie przychód podatkowy podlegający - co do zasady - opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 przytoczonej ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Jak stanowi art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei w art. 11 ust. 2a ww. ustawy ustawodawca jasno określił, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował bliżej, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenia", ograniczając się w tym względzie jedynie do wskazania sposobu i kryteriów ustalania ich wartości, to w takim przypadku nieodzownym wydaje się odwołanie do rozumienia tego pojęcia w prawie cywilnym oraz w orzecznictwie i doktrynie prawa podatkowego.

W prawie cywilnym pojęcie "świadczenia" rozpatruje się na tle stosunku zobowiązaniowego w ten sposób, że przez świadczenie rozumie się zachowanie dłużnika zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu podlegającego ochronie interesowi wierzyciela (art. 353 Kodeksu cywilnego). Najogólniej rzecz biorąc świadczenie polegać może na zachowaniu się czynnym - działaniu lub zachowaniu się biernym, tj. zaniechaniu, czyli powstrzymywaniu się od jakiegoś działania.

Pojęcie nieodpłatnego świadczenia dla celów podatkowych ma jednak szerszy zakres niż w prawie cywilnym. I tak przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

W znaczeniu "słownikowym" z kolei określenie "nieodpłatne świadczenia" oznacza wszelkie świadczenia niewymagające opłaty; takie, za które się nie płaci, bezpłatne (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc to, by otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Stosownie do art. 21 ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie, o którym mowa ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię w związku z planowanym nabyciem w drodze darowizny (a więc nie na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) prawa ochronnego na znak towarowy będzie stanowić przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, tj. przychód z innych źródeł, który będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.