1061-IPTPB2.4511.349.2016.2.KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2016 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Pismem z dnia 25 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), Nr IBPB-2-2/4511-456/16/ZuK na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), powyższy wniosek został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 29 czerwca 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.349.2016.1.k.r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 29 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 4 lipca 2016 r.), zaś w dniu 14 lipca 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 8 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lutego 2006 r. Wnioskodawca (dalej jako: Urząd) uzyskał informację z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych..... o pobieraniu przez osobę zarejestrowaną w Urzędzie jako osoba bezrobotna - renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W związku z tym wznowiono postępowanie odnośnie statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku w ramach rejestracji tej osoby w Urzędzie w okresie od dnia 18 listopada 1999 r. do dnia 1 lutego 2006 r. W związku z powyższym w dniu 24 sierpnia 2006 r. orzeczono wobec tej osoby, m.in. o odmowie uznania za osobę bezrobotną i odmowie przyznania prawa do zasiłku z dniem 3 stycznia 2003 r. Przedmiotowa decyzja została utrzymana w mocy przez Wojewodę..... Ponadto, decyzją z dnia 13 października 2006 r. odmówiono tej osobie uznania za osobę bezrobotną i odmówiono przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem 1 lutego 2006 r. Decyzja ta również została utrzymana w mocy przez Wojewodę..... Bezrobotny pobierał zasiłek dla bezrobotnych w okresach od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. W związku z tym decyzją z dnia 6 marca 2007 r. Urząd orzekł wobec bezrobotnego obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, tj. zasiłku dla bezrobotnych za ww. okresy, tj. od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. w łącznej kwocie 8 890 zł 90 gr. Bezrobotny wielokrotnie występował z wnioskiem o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia jednak biorąc pod uwagę opinie Powiatowej Rady Zatrudnienia oraz Komisji ds. umorzeń, rozkładania na raty i stosowania innych ulg dotyczących nienależnie pobranych świadczeń z Funduszu Pracy wnioski o umorzenie były rozpatrywane negatywnie. W związku z brakiem wpłat w dniu 15 stycznia 2008 r. wystawiono upomnienie, a następnie w dniu 4 listopada 2008 r. wystawiono tytuł wykonawczy skierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego.... w celu przymusowego wyegzekwowania należności. W chwili dokonania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w..... zajęcia świadczenia rentowego w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.... zobowiązany wystąpił ponownie z wnioskiem o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia (wniosek z dnia 30 września 2014 r.). Wniosek podlegał zaopiniowaniu przez Powiatową Radę Rynku Pracy na posiedzeniu w dniu 22 grudnia 2014 r. Biorąc pod uwagę sytuację materialną i osobistą zobowiązanego, Powiatowa Rada Rynku Pracy pozytywnie zaopiniowała wniosek o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia.

W związku z powyższym decyzją z dnia 8 stycznia 2015 r. orzeczono wobec osoby o umorzeniu należności z tytułu nienależnie pobranego świadczenia, tj. zasiłku dla bezrobotnych w łącznej kwocie 8 899 zł 70 gr (należność główna: 8 890 zł 90 gr i koszty upomnienia: 8 zł 80 gr). Następnie pismem z dnia 25 lutego 2016 r. poinformowano osobę, o korzyściach, jakie osiągnęła z tytułu umorzenia należności stanowiące realne przysporzenie majątkowe, podlegające opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przekazano informację PIT-8C na kwotę 8 899 zł 70 gr, celem opodatkowania ww. przychodu w rocznym rozliczeniu podatkowym składanym w Urzędzie Skarbowym. W dniu 1 kwietnia 2016 r. osoba złożyła w Urzędzie pismo z prośbą o wycofanie niesłusznie wystawionej informacji PIT-8C, w którym podnosi, że nie ma podstaw do sporządzenia przez Urząd informacji PIT-8C.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonanych wypłat zasiłku na rzecz bezrobotnego w okresie od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. Wnioskodawca sporządził i przekazał bezrobotnemu informację o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w 2003 r., 2004 r. i 2006 r. na druku PIT-11.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwoty umorzonych nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych, dokonywane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stanowią u osób, które pobrały to świadczenie, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu tym podatkiem i czy powstaje obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C przez Organ dokonujący umorzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) zgodnie z art. 76 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.) osoba, która pobrała nienależne świadczenie pieniężne, jest obowiązana do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji w przedmiocie obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego, kwoty otrzymanego świadczenia wraz z przekazaną od tego świadczenia zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składką na ubezpieczenie zdrowotne.

Starosta może odroczyć termin płatności lub rozłożyć na raty nienależnie pobrane świadczenie, zwrot refundacji oraz jednorazowo przyznanych środków w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust. 2 i 3, albo po zasięgnięciu powiatowej rady rynku pracy umorzyć te należności w całości albo w części, jeżeli wystąpiła jedna z przesłanek:

Umorzone przez starostę kwoty podlegają zaliczeniu do kwot środków wydatkowanych w ramach limitu Funduszu Pracy ustalonego przez ministra właściwego do spraw pracy na realizację programów na rzecz promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia i aktywizacji zawodowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast, w myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W związku z powyższym, umorzenie kwoty nienależnie pobranego świadczenia stanowi nieodpłatne świadczenia, które jest przychodem dla tej osoby (świadczeniobiorcy) na podstawie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód uzyskiwany przez taką osobę z ww. tytułu jest przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinien być traktowany jako przychód z tzw. "innych źródeł".

Wnioskodawca uważa, że umorzone na podstawie art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, kwoty z tytułu nienależnie pobranych świadczeń stanowią przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, nie został bowiem ujęty w enumeratywnym katalogu zwolnień przedmiotowych z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie zostało wydane rozporządzenie o zaniechaniu poboru tego podatku w odniesieniu do umorzonych świadczeń.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia i przekazania bezrobotnemu informacji PIT-8C.

Stosownie do art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Zatem, na podstawie przytoczonych wyżej przepisów, przychody z tytułu umorzonych, nienależnie pobranych świadczeń podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwotę przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń należy wykazać więc w informacji PIT-8C i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu wg miejsca zamieszkania podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca miał obowiązek sporządzenia i przekazania bezrobotnemu informacji PIT-8C, co uczynił w dniu 26 lutego 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2015 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby.

Katalog źródeł przychodów został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym ze źródeł przychodów są tzw. "inne źródła", określone w pkt 9 ust. 1 art. 10 ww. ustawy, do których zalicza się te wszystkie przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do ściśle określonej kategorii wymienionej w pkt 1-8 ww. przepisu.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze - nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, a po drugie - nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W myśl art. 76 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2015 r. poz. 149, z późn. zm.), osoba, która pobrała nienależne świadczenie pieniężne, jest obowiązana do zwrotu, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji w przedmiocie obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego, kwoty otrzymanego świadczenia wraz z przekazaną od tego świadczenia zaliczką na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składką na ubezpieczenie zdrowotne.

Zgodnie z art. 76 ust. 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, za nienależnie pobrane świadczenie pieniężne uważa się:

4a) koszty przygotowania zawodowego dorosłych, w przypadku określonym w art. 53h ust. 1 lub w przypadku gdy skierowanie na przygotowanie zawodowe dorosłych nastąpiło na podstawie nieprawdziwych oświadczeń lub sfałszowanych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd powiatowego urzędu pracy przez osobę skierowaną na przygotowanie zawodowe dorosłych;

Stosownie do art. 76 ust. 7 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, Starosta może odroczyć termin płatności lub rozłożyć na raty nienależnie pobrane świadczenie, zwrot refundacji oraz jednorazowo przyznanych środków w przypadkach, o których mowa w art. 46 ust. 2 i 3, albo po zasięgnięciu opinii powiatowej rady rynku pracy umorzyć te należności w całości albo w części, jeżeli wystąpiła jedna z przesłanek:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2006 r. Wnioskodawca (dalej jako: Urząd) uzyskał informację z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o pobieraniu przez osobę zarejestrowaną w Urzędzie jako osoba bezrobotna - renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W 2006 r. orzeczono wobec tej osoby, m.in. o odmowie uznania za osobę bezrobotną i odmowie przyznania prawa do zasiłku z dniem 3 stycznia 2003 r. Ponadto decyzją z dnia 13 października 2006 r. odmówiono tej osobie uznania za osobę bezrobotną i odmówiono przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem 1 lutego 2006 r. Bezrobotny pobierał zasiłek dla bezrobotnych w okresach od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. Wnioskodawca pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonanych wypłat zasiłku na rzecz bezrobotnego w okresie od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. Wnioskodawca sporządził i przekazał bezrobotnemu informację o uzyskanych dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w 2003 r., 2004 r. i 2006 r. na druku PIT-11. W związku z tym, decyzją z 2007 r. Urząd orzekł wobec bezrobotnego obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, tj. zasiłku dla bezrobotnych za ww. okresy, tj. od dnia 11 stycznia 2003 r. do dnia 10 stycznia 2004 r. oraz od dnia 9 lutego 2006 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. Bezrobotny wielokrotnie występował z wnioskiem o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia, jednak wnioski o umorzenie były rozpatrywane negatywnie. W związku z brakiem wpłat w 2008 r. wystawiono upomnienie, a następnie wystawiono tytuł wykonawczy skierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego w celu przymusowego wyegzekwowania należności. W chwili dokonania przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zajęcia świadczenia rentowego w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych zobowiązany wystąpił ponownie z wnioskiem o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia. Biorąc pod uwagę sytuację materialną i osobistą zobowiązanego, Powiatowa Rada Rynku Pracy pozytywnie zaopiniowała wniosek o umorzenie nienależnie pobranego świadczenia.

W związku z powyższym decyzją z dnia 8 stycznia 2015 r. orzeczono wobec osoby o umorzeniu należności z tytułu nienależnie pobranego świadczenia, tj. zasiłku dla bezrobotnych w łącznej kwocie 8 899 zł 70 gr (należność główna: 8 890 zł 90 gr i koszty upomnienia: 8 zł 80 gr). Następnie pismem z dnia 25 lutego 2016 r. poinformowano osobę, o korzyściach, jakie osiągnęła z tytułu umorzenia należności stanowiącymi realne przysporzenie majątkowe, podlegające opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych i przekazano informację PIT-8C na kwotę 8 899 zł 70 gr celem opodatkowania ww. przychodu w rocznym rozliczeniu podatkowym składanym w Urzędzie Skarbowym.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że kwoty umorzonych nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych (tj. zasiłku dla bezrobotnych), dokonanych przez Wnioskodawcę, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu dla osoby pobierającej ww. świadczenia, ponieważ od dokonanych wypłat zasiłków dla bezrobotnych był już odprowadzany podatek dochodowy. Zatem, raz opodatkowany przychód nie może być ponownie opodatkowany. W związku z powyższym, na Wnioskodawcy nie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.