1061-IPTPB2.4511.278.2016.1.MK - PIT w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Po śmierci dziadka,....., w dniu 14 marca 1980 r. i jego żony,.... (zmarłej w dniu 6 kwietnia 1977 r.), spadkobiercą powinien być ich syn,....., jednak zmarł w dniu 10 stycznia 1995 r. W jego miejsce wstąpiła córka...., a wnuczka.... -..... (Wnioskodawczyni). W spadku, na zasadzie współwłasności, Wnioskodawczyni otrzymała #189; działki, o powierzchni 0,3890 ha, zapisanej w księdze wieczystej KW.... Sądu Rejonowego...., nr.... Fakt ten potwierdzono w dniu 7 czerwca 2006 r. aktem notarialnym w kancelarii notarialnej...,.... spółka cywilna, w....., Rep. A. Nr..... Działka ta stanowi rodzaj użytków oznaczony symbolami: RVI, PsV oraz dr. Wszystkie sprawy spadkowe zostały uregulowane.

Wnioskodawczyni w dniu 23 września 2013 r. zawarła umowę zniesienia współwłasności nieruchomości. W wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości działka nr 1127/94, została podzielona na cztery działki:

* nr 1307/94 o powierzchni 0,1838 ha,

* nr 1308/94 o powierzchni 0,09 ha,

* nr 1309/94 o powierzchni 0,0938 ha,

* nr 1310/94 o powierzchni 0,0214 ha.

Działkę nr 1307/94 nabył..... (jako drugi współwłaściciel). Wnioskodawczyni nabyła działki nr 1308/94 i nr 1309/94, o łącznej powierzchni 0,1838 ha. Działka nr 1310/94 została przejęta nieodpłatnie z mocy prawa na własność Gminy.... Podziału dokonano bez żadnych dopłat i spłat, a wielkość udziałów nie zmieniła się w porównaniu z udziałem sprzed zniesienia współwłasności.

Wnioskodawczyni zamierza w 2016 r. sprzedać obie z nabytych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po sprzedaży udziału w nieruchomości Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna zapłacić podatku od sprzedaży nieruchomości. Data jej nabycia liczy się od daty nabycia spadku, tj. od 7 czerwca 2006 r. Zniesienie współwłasności nie skutkowało zwiększeniem udziałów Wnioskodawczyni w nieruchomości, więc nie podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

#61485;jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis definiuje generalną zasadę, zgodnie z którą nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów, upłynęło 5 lat. Zatem, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że dotyczy przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw, które nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że po śmierci w dniu 14 marca 1980 r. dziadka Wnioskodawczyni i jego żony (zmarłej w dniu 6 kwietnia 1977 r.), spadkobiercą był ich syn, który zmarł w dniu 10 stycznia 1995 r.

Wnioskodawczyni jest córką spadkodawcy zmarłego w dniu 10 stycznia 1995 r. i w spadku po nim, na zasadzie współwłasności, otrzymała udział w działce, tj. o powierzchni 0,3890 ha, zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego KW....., nr działki 1127/94. Fakt ten potwierdzono w dniu 7 czerwca 2006 r., w formie aktu notarialnego.

Wnioskodawczyni w dniu 23 września 2013 r. zawarła umowę zniesienia współwłasności nieruchomości. Celem zniesienia współwłasności nieruchomości działka nr 1127/94 została podzielona na cztery następujące działki:

* nr 1307/94 o powierzchni 0,1838 ha,

* nr 1308/94 o powierzchni 0,09 ha,

* nr 1309/94 o powierzchni 0,0938 ha,

* nr 1310/94 o powierzchni 0,0214 ha.

Wnioskodawczyni nabyła działki nr 1308/94 i nr 1309/94, o łącznej powierzchni 0,1838 ha. Działkę nr 1307/94, nabył wuj Wnioskodawczyni jako drugi współwłaściciel. Działka nr 1310/94 została przejęta nieodpłatnie z mocy prawa na własność Gminy. Podziału i zniesienia współwłasności dokonano bez żadnych dopłat i spłat, a wielkość udziałów nie zmieniła się w porównaniu z udziałem sprzed zniesienia współwłasności.

Wnioskodawczyni zamierza w 2016 r. sprzedać obie z nabytych działek.

Stosownie do art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). W momencie nabycia udziału w prawie własności każdy ze współwłaścicieli staje się współwłaścicielem całej nieruchomości będącej przedmiotem współwłasności, a więc każdego metra kwadratowego tej nieruchomości. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności.

W myśl art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami (art. 211 Kodeksu cywilnego). W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wartość przyznanych rzeczy powinna odpowiadać wielkości (wartości) udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.

Ponadto, należy wyjaśnić, że o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości tych nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się bowiem zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia współwłasności podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Mając powyższe na uwadze i przyjmując, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości (działki) i podziału działki dokonanego w 2013 r. bez spłat i dopłat, Wnioskodawczyni otrzymała nieruchomości, tj. działki o wartości nieprzekraczającej czyli mieszczącej się w udziale (wartości), jaki Jej przysługiwał w spadku, stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości (działek), nastąpiło w 1995 r. w dacie śmierci spadkodawcy.

Reasumując, nieruchomości (tekst jedn.: działki), które Wnioskodawczyni zamierza sprzedać w 2016 r., nabyte przez Nią zostały w 1995 r., a więc pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2000 r. W konsekwencji, planowana w 2016 r. sprzedaż nieruchomości (działek) nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W związku z załączeniem przez Wnioskodawczynię do wniosku dokumentów należy zaznaczyć, że Organ wydając interpretację w trybie art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego. Należy wskazać również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.