1061-IPTPB2.4511.158.2017.12.AKR - Pięcioletni termin w związku z opodatkowaniem przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17 (data wpływu 1 lutego 2018 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu 21 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.1.AKR, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 kwietnia 2017 r.). W dniu 21 kwietnia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 kwietnia 2017 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 15 maja 2017 r. Organ podatkowy, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.), wydał interpretację indywidualną Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.2.AKR, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że odpłatne zbycie w 2016 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przekraczającej wartość udziału Wnioskodawczyni w majątku wspólnym, nabytemu przez Wnioskodawczynię w 2014 r. w wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej męża, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast ww. odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałowi w ww. prawie do lokalu mieszkalnego nabytemu przez Wnioskodawczynię w 1996 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po skutecznym doręczeniu w dniu 23 maja 2017 r. ww. interpretacji indywidualnej Pełnomocnik Wnioskodawczyni wniósł w dniu 30 maja 2017 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.2.AKR.

Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 21 czerwca 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.4.AKR (doręczonym w dniu 22 czerwca 2017 r.). W ww. odpowiedzi Organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Natomiast, w dniu 13 lipca 2017 r. do Organu podatkowego wpłynęła skarga złożona w dniu 10 lipca 2017 r. adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na ww. interpretację indywidualną, w której Pełnomocnik Wnioskodawczyni wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.5.AKR, Organ podatkowy udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wnioskodawczyni na wydaną interpretację indywidualną z dnia 15 maja 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.158.2017.2.AKR, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17, uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że skargę należało uznać za zasadną, ponieważ zaskarżona interpretacja narusza art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) w sposób, o którym mowa w art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.). Sąd podkreślił, że spór dotyczy odpowiedzi na pytanie: czy stosując art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. za datę nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego, należy uznać datę nabycia do majątku wspólnego małżonków, czy datę podziału wspólnego majątku dorobkowego? Na wstępie Sąd wskazał, że poglądy judykatury w tej kwestii nie były zgodne. Niezgodność ta dotyczyła zwłaszcza zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w sytuacji, w której do ustania wspólności majątkowej doszło w wyniku śmierci jednego z małżonków, a małżonek pozostały przy życiu zbył nieruchomość przed upływem pięcioletniego terminu od dnia nabycia spadku, a po upływie od dnia nabycia nieruchomości w ramach małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Jedna linia orzecznicza przyjmowała, że zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 k.r.o. oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady, wspólność majątkowa ma charakter tymczasowy, zaś jej ustanie rodzi trwałe skutki, w tym w zakresie prawa podatkowego. Stosownie do art. 501 k.r.o. w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej, co w konsekwencji oznacza, że z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych (zwykłą), a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka. Podkreślano, że zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. pojęcie "nabycie" obejmuje swym zakresem również nabycie wskazanych w tym przepisie praw lub rzeczy, w sposób opisany w art. 925 k.c., a więc w wyniku spadkobrania. Skoro spadkobranie (dziedziczenie) stanowi nabycie danej rzeczy lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., to chwila takiego nabycia (otwarcie spadku) decyduje o rozpoczęciu biegu pięcioletniego terminu wymienionego w tym przepisie, przy czym nabycie takie dotyczy całości prawa (lub rzeczy), albo jego części (udziału), zaś o tym, co wchodzi w skład spadku i jaki jest krąg spadkobierców, rozstrzygają przepisy prawa cywilnego (tak NSA w wyroku z dnia 27 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 2319/13). Zaakcentowano również, że zaaprobowanie poglądu, zgodnie z którym nabycie w całości przez małżonka spadkodawcy w trakcie trwania wspólności majątkowej nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej bądź prawa wieczystego użytkowania gruntów oznaczałoby, że stanowiłoby ono wyłączną własność tego małżonka, a to z kolei oznaczałoby, że nie mógłby on dziedziczyć po spadkodawcy, gdyż to jemu, a nie im wspólnie, przysługiwało to prawo (tak WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08 oraz NSA w wyroku z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09). Pogląd przeciwny przyjmował z kolei, że wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich i została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Nabycie nieruchomości w czasie trwania wspólności majątkowej wiąże się z nabyciem przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwencją takiego rozwiązania, w przypadku sprzedaży tego prawa, jest uznanie, że każdy z małżonków zbywałby to prawo w całości, a nie w określonym udziale, jako że jest to wspólność bezudziałowa. Ten pogląd przyjęto w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in. w wyrokach: z dnia 20 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1249/14; z dnia 20 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1431/14; a także wojewódzkich sądów administracyjnych - m.in. w prawomocnych wyrokach: WSA w Kielcach z dnia 22 sierpnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 396/13; WSA w Gdańsku z dnia 9 września 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 716/14; WSA w Bydgoszczy z dnia 24 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 55/15; WSA w Szczecinie z dnia 25 czerwca 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 451/15; WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Po 1146/15. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 30 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3874/14 skierował pytanie prawne do składu siedmiu sędziów, celem rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości prawne, dotyczącego wykładni art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., głównie zaś zagadnienia, czy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub innego prawa majątkowego, w sytuacji, gdy do zbycia dochodzi po upływie pięciu lat od daty jej nabycia do majątku wspólnego, a przed upływem pięciu lat od daty śmierci jednego z małżonków. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 przyjął, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków". Uzasadniając podjętą uchwałę NSA zaakcentował m.in., że skoro, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zdaniem NSA, dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu lub drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. NSA zwrócił uwagę, że inne rozumienie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. prowadziłoby do niezamierzonego przez ustawodawcę opodatkowania przychodu ze źródła - odpłatne zbycie nieruchomości - zamiast dochodu i bezzasadnie różnicowałaby sytuację podatników w zależności od sposobu nabycia. Z zasady równości, wyrażonej w art. 32 ust. 1 Konstytucji, wynika nakaz jednakowego traktowania podmiotów prawa w obrębie określonej klasy (kategorii). Wszystkie podmioty prawa charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) powinny być traktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań, zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. To znaczy, że podmioty należące do tej samej kategorii muszą być traktowane równo, zaś podmioty należące do różnych kategorii mogą być traktowane różnie (por. wyroki TK: z dnia 13 grudnia 2007 r., w sprawie SK 37/06; z dnia 26 lutego 2008 r., w sprawie SK 89/06; z dnia 22 lipca 2008 r., w sprawie P 41/07; z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie SK 50/08 oraz z dnia 23 listopada 2010 r. w sprawie K 5/10). Zdaniem NSA, brak szczegółowych unormowań zagadnienia nabycia w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. w odniesieniu do małżeńskiej wspólności ustawowej nie może prowadzić do nakładania obowiązku w drodze niejasnych przepisów pozostawiając w istocie nadmierną swobodę organom podatkowym w kreowaniu obowiązku podatkowego. Jest to poza tym nieusprawiedliwione o tyle, że niewątpliwie art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. ogranicza w istotny sposób swobodę dysponowania prawem własności i innymi prawami w tym przepisie wymienionymi. Z tej przyczyny, jako przepis o charakterze wyjątkowym, musi być interpretowany ściśle, a wątpliwości prawne powinny być wyjaśniane na korzyść podatnika (por. uchwała siedmiu sędziów NSA z dnia 17 grudnia 1996 r., FPS 7/96, ONSA 1997, nr 2 poz. 51). Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że w obecnym stanie prawnym zasada in dubio pro tributario wyrażona jest normatywnie w art. 2a o.p., a to potwierdza zasadność przyjętego rozstrzygnięcia.

Sąd stwierdził, że zobowiązany był zatem do rozstrzygnięcia, czy argumenty zawarte w ww. uchwale są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu dojdzie po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku innego zdarzenia niż śmierć jednego z małżonków - konkretnie: w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód i wydania przez sąd powszechny postanowienia o podziale majątku wspólnego?

W ocenie Sądu, pogląd wyrażony w uchwale ma zastosowanie również do tej sytuacji prawnej. Sąd nie znalazł przyczyn, żeby w inny sposób traktować podatnika sprzedającego nieruchomość, czy prawo majątkowe, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., przed upływem pięciu lat od dnia uzyskania prawa w wyniku podziału majątku dorobkowego po rozwodzie, a podatnika, który uzyskał to prawo w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków. W obu przypadkach już wcześniej doszło do nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej, a skoro tak, to za datę nabycia - w świetle ww. uchwały - należy uznać tę właśnie datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego. Taka konstatacja, według Sądu, przesądza o zasadności tezy, że w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. oraz uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, za datę nabycia własnościowego prawa do lokalu spółdzielczego przy sprzedaży go przez jednego z małżonków po ustaniu związku małżeńskiego poprzez rozwód i przyznaniu mu tego prawa na mocy postanowienia sądu o podziale majątku wspólnego, należy uznać datę nabycia tego prawa do ustawowej wspólności majątkowej. W niniejszej sprawie jest to 20 sierpnia 1996 r. Sąd wskazał, że analogiczne stanowisko zajął już w wyrokach: z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 266/17; z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 1157/16, sygn. akt I SA/Gl 995/16 i sygn. akt I SA/Gl 1527/16; z dnia 14 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 227/17. Wskazał również, że stanowisko takie zajmuje także Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyroki z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt II FSK 3244/16; z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15; z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1937/15). Sąd zobowiązał Organ do uwzględnienia ww. poglądu prawnego przy ponownym rozpoznaniu sprawy.

W dniu 1 lutego 2018 r. do Organu podatkowego wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17, wraz z aktami sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Mając na uwadze powyższe, ponownemu rozpatrzeniu podlega wniosek z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 14 lutego 2017 r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni i Jej ówczesnemu mężowi przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przydział nastąpił w dniu 20 sierpnia 1996 r. W dniu 8 czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni i Jej ówczesny małżonek zawarli umowę majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. W dniu 13 listopada 2009 r. uprawomocnił się wyrok Sądu Okręgowego rozwiązujący małżeństwo Wnioskodawczyni. Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy orzekł o podziale majątku wspólnego i ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzi przedmiotowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 180 560 zł oraz inne ruchomości i środki zgromadzone na rachunkach bankowych i funduszach inwestycyjnych. Sąd przyznał Wnioskodawczyni prawo do lokalu, część ruchomości i część środków finansowych, natomiast ex-małżonkowi Wnioskodawczyni samochód i część środków finansowych, a ponadto zasądził tytułem rozliczenia określoną w postanowieniu kwotę od Wnioskodawczyni na rzecz Jej ex-małżonka. Podział ten miał charakter ekwiwalentny tj. wartość otrzymanych przez każdą stronę praw i rzeczy, przy uwzględnieniu spłaty pozostaje dla każdej ze stron postępowania równa. Aktem notarialnym z dnia 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni zbyła prawo do lokalu za cenę 175 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że sprzedaż lokalu na podstawie aktu notarialnego z dnia 1 marca 2016 r. nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni działalności takiej w 2016 r. nie prowadziła. Zasądzona na rzecz ex-małżonka Wnioskodawczyni spłata w wysokości 15 168 zł 62 gr wynika ze szczegółowego rachunkowego rozliczenia majątku podlegającego podziałowi oraz rozliczenia nakładów ex-małżonka Wnioskodawczyni na majątek wspólny, co objęte jest odrębnym punktem postanowienia. Składniki majątkowe, a to spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz ruchomości, zostały wycenione przez biegłego sądowego. Pozostałe składniki majątku, a to środki pieniężne zgromadzone na rachunkach oraz środki z funduszów inwestycyjnych, pracowniczych programów oszczędnościowych i z polisy na życie zostały określone na podstawie stosownych dokumentów. Łączna wartość majątku podlegającego podziałowi wynosi 351 316 zł 96 gr, z czego Wnioskodawczyni przypadło mieszkanie o wartości 180 560 zł, ruchomości (poza samochodem, który przypadł ex-małżonkowi Wnioskodawczyni), środki zgromadzone w banku oraz środki zgromadzone na polisach. Pozostałe składniki majątku uzyskał ex-małżonek Wnioskodawczyni wraz ze spłatą wynikającą z porównania wartości przyznanych składników majątku, która to spłata wynosiła 15 168 zł 62 gr i została dokonana z majątku osobistego Wnioskodawczyni, który nie pochodził z podziału majątku wspólnego. Wnioskodawczyni otrzymała zatem majątek o wartości 190 827 zł 16 gr, a ex-małżonek 160 489 zł 80 gr. Nadto Wnioskodawczyni spłaciła ex-małżonka kwotą 15 168 zł 62 gr.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym dochód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w opisanym stanie faktycznym przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, przy czym ustawa odnosi się do pięcioletniego terminu pomiędzy datą nabycia, a datą zbycia lokalu. Jako datę nabycia lokalu należy przyjąć datę przydziału tj. 20 sierpnia 1996 r. Nie można przy tym uznać, że Wnioskodawczyni "nabyła" 1/2 lokalu wskutek postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2014 r., gdyż podział ten był ekwiwalentny. Wnioskodawczyni powołuje się w swojej ocenie na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1090/14.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni i Jej ówczesnemu mężowi od 1996 r. przysługiwało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W 2009 r. Wnioskodawczyni i Jej ówczesny mąż zawarli umowę majątkową małżeńską ustanawiając rozdzielność majątkową. W tym samym roku małżeństwo Wnioskodawczyni zostało rozwiązane przez rozwód. W 2014 r. Sąd orzekł o podziale majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej ówczesnego męża i ustalił, że w skład majątku wspólnego wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz inne ruchomości i środki zgromadzone na rachunkach bankowych i funduszach inwestycyjnych. Sąd przyznał Wnioskodawczyni ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, część ruchomości i część środków finansowych, natomiast ex-małżonkowi Wnioskodawczyni samochód i część środków finansowych, a ponadto zasądził tytułem rozliczenia określoną w postanowieniu kwotę od Wnioskodawczyni na rzecz Jej ex-małżonka. Aktem notarialnym z dnia 1 marca 2016 r. Wnioskodawczyni odpłatnie zbyła ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Zbycie to nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

W celu ustalenia momentu nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1188, z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Stosownie do art. 50 § 1 zd. 1 ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika zatem, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego nabycia, to tym samym każdy z małżonków, a zatem również Wnioskodawczyni, nabyła w całości spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego już w 1996 r. wskutek jego nabycia do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa, stan faktyczny opisany we wniosku oraz prawomocny wyrok WSA z dnia 15 listopada 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 869/17, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez Wnioskodawczynię w 1996 r. do majątku wspólnego małżonków nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.