1061-IPTPB2.4511.117.2017.2.ACZ - PIT w zakresie opodatkowania renty dożywotniej uzyskanej w zamian za przeniesienie udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dożywotniej uzyskanej w zamian za przeniesienie udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty dożywotniej uzyskanej w zamian za przeniesienie udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 28 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.117.2017.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 28 marca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2017 r.). W dniu 11 kwietnia 2017 r. (nadano w dniu 6 kwietnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 kwietnia 2002 r. przed notariuszem... w jego kancelarii notarialnej zawarta została umowa sprzedaży nieruchomości objętej KW nr..., w skład której wchodziły działki nr 1863/62 oraz nr 1824/62 znajdujące się.... Na mocy ww. umowy Wnioskodawca stał się wraz z małżonką... właścicielem nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej.

Następnie, na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 17 grudnia 2015 r. (Rep. A Nr..) przed notariuszem... w kancelarii notarialnej w... przy ul...., Wnioskodawca wraz z małżonką przenieśli na rzecz swojego syna oraz synowej... własność ww. nieruchomości w zamian za wypłacanie Wnioskodawcy oraz Jego małżonce "dożywotniej renty pieniężnej" w wysokości 2 000 zł, płatnej miesięcznie z góry, w terminie do 20 dnia każdego miesiąca, począwszy od miesiąca stycznia 2016 r., w celu dostarczenia im środków utrzymania, która w przypadku śmierci któregokolwiek z uprawnionych do renty nie ulegnie pomniejszeniu i należna będzie w całości żyjącemu uprawionemu do renty. Własność nieruchomości została przekazana do majątku wspólnego syna i synowej na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej.

Syn oraz synowa tytułem prawidłowego wykonania przedmiotu umowy poddali się egzekucji zgodnie z dyspozycją art. 777 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania cywilnego. Wyżej wymieniony akt notarialny stanowił podstawę wpisu... małżonków... jako właścicieli nieruchomości objętej KW nr.... Wartość nieruchomości została oszacowana na kwotę 400 000 zł.

Nieruchomość ta składa się z działki o numerze ewidencyjnym nr 2361/62, jest zabudowana murowanym dwukondygnacyjnym budynkiem, którego budowę ukończono w wrześniu 2003 r. Zakup działki oraz wybudowanie budynku nastąpiło ze środków własnych. Budynek znajdujący się na działce nr 2361/62 jest dwukondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym, który to budynek był wykorzystywany na potrzeby działalności handlowej Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowo-Usługowego. Spółka Jawna... i wspólnicy na podstawie umowy użyczenia, a który to budynek nie stanowił składnika majątkowego Spółki. Na nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza z wykorzystaniem nieruchomości, która uległa zbyciu na rzecz syna oraz synowej.

Przeniesienie własności nieruchomości na rzecz syna i synowej na podstawie umowy notarialnej z dnia 17 grudnia 2015 r. nie nastąpiło w ramach wykonywania przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy renta dożywotnia będąca formą odpłatności za przeniesienie własności nieruchomości na syna i jego żonę jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zawarcie umowy renty jest czynnością prawną, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przeniesienie własności nieruchomości na syna i synową nastąpiło po upływie 5-ciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wybudowano budynek, czyli 5-letni termin o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już upłynął.

W myśl art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Zgodnie z zapisami § 4 umowy z dnia 17 grudnia 2015 r., Rep. A Nr.., syn wraz z synową zobowiązali się solidarnie względem Wnioskodawcy oraz Jego żony do wypłacenia im dożywotniej renty pieniężnej w wysokości 2 000 zł, płatnej miesięcznie z góry, w terminie do 20 dnia każdego miesiąca począwszy od miesiąca stycznia 2016 r., w celu dostarczenia Wnioskodawcy oraz Jego małżonce środków utrzymania w zamian za przeniesienie na ich rzecz do ich majątku wspólnego własności zabudowanej nieruchomości, która została nabyta przez Wnioskodawcę i Jego żonę w dniu 21 kwietnia 2002 r.

W myśl przepisów ustawy - Kodeks cywilny umowa renty może zostać ustanowiona nieodpłatnie lub też za wynagrodzeniem. Z rentą bez wynagrodzenia mamy do czynienia wówczas, gdy ustanowienie jej nie będzie uzależnione od spełnienia żadnego dodatkowego świadczenia przez uprawnionego. Podlega ona wówczas przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. W celu regulacji kwestii związanych z rentą nieodpłatną uzupełniająco stosuje się więc przepisy o darowiźnie (art. 888-902 Kodeksu cywilnego). W przypadku natomiast renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się, zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego, przepisy Kodeksu dotyczące sprzedaży.

Mając na względzie powyższe uznać należy, że renta jest świadczeniem okresowym w pieniądzu lub rzeczach oznaczonych co do gatunku (określonych według miary lub wagi), a sam obowiązek wypłaty renty może wynikać z umowy (art. 903 Kodeksu cywilnego) albo ze źródeł pozaumownych. Do tych ostatnich należy m.in. rozporządzenie ostatniej woli, a także wyrok sądu.

W ocenie Wnioskodawcy, o zasadach opodatkowania renty nie decyduje nazwa (umowy), lecz funkcje spełniane przez to świadczenie, np. renty pełniące funkcje alimentacyjne podlegają obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przeniesienie własności nieruchomości nastąpiło w zamian za wypłatę dożywotniej renty, to uznać należy, że zbycie nieruchomości na podstawie aktu notarialnego z 17 grudnia 2015 r. (Rep. A Nr..) miało charakter odpłatny, a więc w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, że zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, to środki otrzymywane w zamian za zbycie nieruchomości (renta) nie stanowią źródła przychodu, a więc pozostają nieopodatkowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma data ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 23 kwietnia 2002 r. zawarta została umowa kupna-sprzedaży nieruchomości, na mocy której Wnioskodawca wraz z małżonką stali się właścicielami nieruchomości na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Następnie, na mocy umowy zawartej w formie aktu notarialnego w dniu 17 grudnia 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką przenieśli na rzecz swojego syna oraz synowej własność ww. nieruchomości w zamian za wypłacanie Wnioskodawcy oraz Jego małżonce dożywotniej renty pieniężnej, w celu dostarczenia im środków utrzymania, która w przypadku śmierci któregokolwiek z uprawnionych do renty nie ulegnie pomniejszeniu i należna będzie w całości żyjącemu uprawionemu do renty. Nieruchomość, której prawo własności zostało przekazane ww. umową jest zabudowana murowanym dwukondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym, który był wykorzystywany na potrzeby działalności handlowej na podstawie umowy użyczenia, a który to budynek nie stanowił składnika majątkowego Spółki. Na nieruchomości prowadzona była działalność gospodarcza z wykorzystaniem nieruchomości, która uległa zbyciu na rzecz syna oraz synowej. Przeniesienie własności nieruchomości na rzecz syna i synowej na podstawie umowy notarialnej z dnia 17 grudnia 2015 r. nie nastąpiło w ramach wykonywania przez Wnioskodawcę oraz Jego małżonkę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ponadto, ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Renta jest instytucją prawą uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459). Zgodnie z treścią art. 903 Kodeksu cywilnego, przez umowę renty, jedna ze stron zobowiązuje się względem drugiej do określonych świadczeń okresowych w pieniądzu lub w rzeczach oznaczonych tylko co do gatunku.

W umowie renty nie można skutecznie zamieścić ani skutecznego zobowiązania się do innych (tj. innych niż pieniężne lub oznaczone co do gatunku) świadczeń, nawet o charakterze okresowym, ani też zobowiązania się do nieczynienia. Jednakże, osoba zobowiązująca się do świadczenia renty może zobowiązać się, w sposób wskazany powyżej, w zamian za nabycie prawa niemogącego być przedmiotem świadczenia renty, np. w zamian za przeniesienie własności nieruchomości. Renta może być ustanowiona w umowie zarówno na czas określony, jak i nieokreślony, w tym na czas życia osoby uprawnionej.

Jak wskazuje się w doktrynie, umowę o rentę zalicza się do kategorii umów nazwanych, stanowiących samoistne źródło zobowiązania (tytuł prawny do spełniania świadczeń). Ponadto, umowa renty jest umową konsensualną, o charakterze losowym (korzyści stron nie są równe ani pewne), która może być ukształtowana jako umowa terminowa lub bezterminowa, odpłatna lub pod tytułem darmym.

Zgodnie z art. 906 Kodeksu cywilnego, do renty ustanowionej za wynagrodzeniem stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, a do renty ustanowionej bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie. Odpowiednie stosowanie przepisów o sprzedaży lub darowiźnie nie oznacza, że renta jest tego rodzaju umową. Zachowuje ona swoją pełną odrębność prawną. Reguły stosowania renty są ustalane jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży lub darowizny.

Cechą umów odpłatnych jest to, że świadczenie jednej strony umowy znajduje swój odpowiednik w świadczeniu drugiej strony. Jest to sytuacja, gdy każda ze stron umowy uzyskuje ekwiwalent (równoważnik) dla świadczenia własnego. Nie dochodzi więc w takim przypadku do sytuacji, gdy tylko jedna ze stron odnosi korzyść z dokonanego świadczenia, a świadczenie zbywcy nie odbywa się kosztem uszczuplenia własnego majątku; każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową (niekoniecznie w postaci pieniężnej).

W przypadku renty za wynagrodzeniem wartość świadczenia tytułem wynagrodzenia za ustanowienie renty nie musi odpowiadać wartości świadczeń z renty (brak elementu ekwiwalentności renty). Zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego - umowę wzajemną cechuje ekwiwalentność świadczeń stron, natomiast w umowie renty nie każde wynagrodzenie będzie jej nadawało cechy umowy wzajemnej; umowa renty może być umową odpłatną, lecz nie wzajemną. Każda ze stron odpłatnej umowy renty musi liczyć się z tym, że ogólna wartość świadczeń drugiej strony nie będzie obiektywnie odpowiadała wartości jej świadczenia. Nawet w razie uzgodnienia, że renta będzie zobowiązaniem w zamian za ustanowienie albo przeniesienie innego prawa, umowa renty nie może być traktowana jako wzajemna. Sam termin "wynagrodzenie" nie przesądza o ekwiwalentności świadczeń stron, stąd też jeżeli umowa renty ma charakter odpłatny, bez względu na to, czy świadczenia stron są ekwiwalentne, należy do niej odpowiednio stosować przepisy o sprzedaży. Przepisy o sprzedaży należy stosować do renty odpowiednio, co oznacza, że konieczne jest przede wszystkim uwzględnienie szczególnego charakteru tej ostatniej.

Ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posłużył się pojęciem "odpłatne zbycie", nie zawężając katalogu odpłatnych czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości (udziału w nieruchomości) bądź prawa jedynie do umowy sprzedaży czy zamiany. Pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie się każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot i przeniesienie tego prawa ma charakter odpłatny. Oznacza to, że na podstawie umowy o rentę w zamian za przeniesienie własności udziału w nieruchomości również dochodzi do odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że wypłacana co miesiąc renta, otrzymana na mocy odpłatnej umowy renty w zamian za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz syna i synowej, stanowi formę odpłatności za zbycie udziału w nieruchomości. Zatem, skutki podatkowe otrzymywania dożywotniej renty w zamian za zbycie udziału w nieruchomości w drodze zawarcia umowy odpłatnej renty należy rozpatrywać w oparciu o przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłacana co miesiąc renta na mocy umowy odpłatnej renty w zamian za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz syna i jego żony stanowi formę odpłatności za zbycie udziału w nieruchomości, jednakże nie może być zakwalifikowana do źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie ww. udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca 2002 r., w którym nastąpiło jego nabycie w drodze umowy kupna-sprzedaży do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, renta dożywotnia będąca formą odpłatności za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy zaznacza, że przyjęcie w niniejszej interpretacji indywidualnej jako daty nabycia udziału we współwłasności nieruchomości, momentu nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy kupna-sprzedaży (tj. 2002 r.), odmiennie od określonej przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, daty wybudowania budynku na przedmiotowej nieruchomości, nie wpływa na ocenę skutków podatkowych zawartej przez Wnioskodawcę umowy odpłatnej renty w zamian za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz syna i jego żony, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskutek czego renta dożywotnia będąca formą odpłatności za przeniesienie udziału we współwłasności nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku dokumentów, a jedynie opiera się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla Jego małżonki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.