1061-IPTPB2.4511.116.2016.2.KR - Określenie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2016 r. (data wpływu 27 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na preferencyjnych warunkach.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 15 kwietnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.116.2016.1.k.r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 15 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 18 kwietnia 2016 r.), zaś w dniu 27 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 25 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na mocy aktu notarialnego z dnia 9 lipca 2015 r. Wnioskodawca nabył samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w budynku trzyrodzinnym, umiejscowionym na działce gruntu o powierzchni 4 936 m². Wartość przedmiotowego lokalu mieszkalnego przed obciążeniem hipoteką w wysokości 190 000 zł została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 200 000 zł, w tym wartość udziału 22746/6802 części gruntu działki wynosi 35 000 zł. Sprzedaż lokalu nastąpiła w trybie art. 40a ust. 1-4 i ust. 9 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach.

Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Lasów Państwowych, nie jest emerytem i posiada 23-letni staż pracy. Z uwagi na ww. staż pracy, nabycie nastąpiło z zastosowaniem 95% bonifikaty od wartości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego za kwotę 10 000 zł. Sprzedaż z zastosowaniem bonifikaty ma charakter warunkowy, gdyż sprzedający ma żądanie zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji, jeżeli Wnioskodawca przed upływem 5 lat od dnia nabycia zbędzie ten lokal lub będzie wykorzystywał na cele inne niż mieszkaniowe. Celem zabezpieczenia wierzytelności o zwrot kwoty udzielonej bonifikaty na ww. prawie do lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca ustanowił hipotekę umowną do kwoty 190 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło zgodnie z treścią art. 40 ust. 1-4 oraz 9 ustawy o lasach tj. w drodze skorzystania z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych. Sprzedaż została poprzedzona ogłoszeniem o sprzedaży pustostanów, które zostało zamieszczone w Biuletynie Informacyjnym Lasów Państwowych Nr.. z dnia 10 maja 2015 r. oraz w gazecie "..." w dniu 12 maja 2015 r., a zatem oferta sprzedaży została skierowana do szerokiego grona odbiorców. Zgodnie z ww. ogłoszeniem "Jeżeli w terminie jednego miesiąca od dnia ukazania się niniejszego ogłoszenia wpłynie tylko jeden wniosek, to sprzedaż nastąpi stosując odpowiednio przepis § 5 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1206). W przypadku większej ilości wniosków zostanie przeprowadzony przetarg ograniczony." Wnioskodawca był jedyną osobą, która złożyła wniosek, a więc przetarg ograniczony nie został przeprowadzony. Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Nadleśnictwa... tj. Nadleśnictwa sprzedającego lokal. Nie był On najemcą nabytego lokalu mieszkalnego - pustostanu w chwili jego sprzedaży, natomiast był najemcą przedmiotowego lokalu w okresie, kiedy był pracownikiem Lasów Państwowych tj. przed dniem 31 maja 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota zastosowanej bonifikaty stanowi przychód do opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikata nie jest przychodem do opodatkowania. Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podlegają przychody, którymi są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, zaś w przypadku świadczeń częściowo odpłatnych - przychodem jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszona przez podatnika. Warunkiem traktowania jako przychód świadczenia w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jest fakt ich realnego "otrzymania" przez podatnika, zaś słowo "otrzymane" w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych oznacza, że przychód powstaje, gdy można zindywidualizować świadczenie, określić jego wartość oraz skonkretyzować odbiorcę. Wnioskodawca uważa, że sprzedający nie ma wpływu na wysokość bonifikaty, gdyż jest ona uzależniona od udokumentowanego stażu pracy, a przelicznik lat pracy wynika z ustawy a nie jest wyrazem woli sprzedającego. Wyrażenie woli przez sprzedającego na sprzedaż lokalu mieszkalnego z bonifikatą nie powoduje, że podmiot, który sprzedaje nieruchomość wykonuje na rzecz nabywcy (Wnioskodawcy) jakiekolwiek świadczenie, zaś kupujący żadnego świadczenia od zbywcy nie otrzymuje. Ponadto wymaga podkreślenia fakt, że bonifikata ma charakter warunkowy, w określonym przedziale czasowym, tj. okresie 5 lat. W przypadku zbycia przez Wnioskodawcę nabytego lokalu lub wykorzystywania na cele inne niż mieszkaniowe w tym okresie, jest On obowiązany do zwrotu kwoty równej bonifikacie po jej waloryzacji. Dopiero po upływie tego okresu bonifikata staje się bezwarunkowa a nabywca może w sposób nieograniczony dysponować nieruchomością.

Dla zabezpieczenia wierzytelności sprzedawcy o zwrot kwoty bonifikaty ustanowiona została na rzecz sprzedającego hipoteka umowna do kwoty 190 000 zł, która stanowi obciążenie nabytego lokalu mieszkalnego. Zgodnie z ustalonym i ugruntowanym orzecznictwem sądowym, wysokość wpisanej hipoteki obciąża (obniża) wartość nieruchomości o kwotę wpisu hipotecznego.

W ocenie Wnioskodawcy nabycie przedmiotowego lokalu z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia lub częściowo odpłatnego świadczenia z uwagi na to, że na skutek tej czynności prawnej nie nastąpiło "otrzymanie" nieodpłatnego świadczenia w realny, konkretny sposób, zaś cena nieruchomości z bonifikatą nie jest ustalana przez sprzedawcę - Lasy Państwowe, lecz jest wyliczana zgodnie z ww. ustawą z uwzględnieniem stażu pracy, a zastosowana bonifikata ma charakter warunkowy, a nie ostateczny.

Reasumując, ustalenie ceny nieruchomości z zastosowaniem bonifikaty nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego, nie jest wyrazem indywidualnego ustalenia zbywcy na rzecz Wnioskodawcy i ma charakter warunkowy. Zatem, jeżeli bonifikata ustalana jest ściśle na zasadach określonych w ustawie i ma charakter warunkowy, uzależniona od stażu pracy a krąg osób uprawnionych do zakupu jest szeroki to jej zastosowanie jest podatkowo obojętne.

Należy również podkreślić, że bonifikaty udzielane kupującym w przypadku sprzedaży mieszkań komunalnych również nie podlegają opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego z uwzględnieniem przychodów ze wszystkich źródeł, wskazanych w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Specyfikacja źródeł przychodu z art. 10 w zakresie ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na "inne źródła" nie precyzując o jakie źródła chodzi, natomiast z uwagi na brzmienie art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przez to rozumieć, że przychodami są "otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń".

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcie "nieodpłatne świadczenie", natomiast zostało ono zdefiniowane przez orzecznictwo. W konsekwencji utrwalonej linii orzeczniczej przyjmuje się, że termin ten obejmuje wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy o charakterze bezwarunkowym, a uzyskanie tej korzyści musi nastąpić w realny, konkretny sposób i być zindywidualizowane do konkretnego podmiotu, a nie skierowane do nieokreślonej abstrakcyjnej grupy podmiotów.

Taka definicja wskazuje zatem na warunki konieczne do spełnienia, aby można było mówić o "innym nieodpłatnym świadczeniu", które mieści się w zakresie "innych źródeł", podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa podatkowa nie wskazuje konkretnego przepisu, który mówi o tym, że kwota zastosowanej bonifikaty nie stanowi przychodu do opodatkowania, gdyż ustawa podatkowa wskazuje w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jedynie źródła przychodów, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z ustawą. Obowiązkiem podatnika zgodnie z dyspozycji z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest rozliczyć w zeznaniu podatkowym wszystkie przychody tj. także te, które obejmują "nieodpłatne świadczenia".

Wnioskodawca podał, że z uwagi na fakt, że ustawa podatkowa nie zawiera definicji nieodpłatnego świadczenia, jest zobowiązany posłużyć się w tym zakresie definicją wypracowaną w orzecznictwie.

Punktem wyjścia jest zatem ustalenie warunków jakie muszą być spełnione, aby przychód podatnika mieścił się w pojęciu "nieopłatnego świadczenia". Po pierwsze następuje uzyskanie korzyści - warunek ten nie jest spełniony z uwagi na okoliczność, że w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę nabytego lokalu w okresie 5 lat lub wykorzystywania na inne cele niż mieszkaniowe Wnioskodawca jest obowiązany do zwrotu kwoty równej bonifikacie po jej waloryzacji. Oznacza to, że bonifikata ma charakter warunkowy.

Po drugie przysporzenie musi być kosztem innego podmiotu, musi być nieodpłatne i niezwiązane z inną formą ekwiwalentu - warunek ten także nie jest spełniony, gdyż zbywca ma roszczenie o zwrot bonifikaty, zabezpieczone wpisem hipotecznym do kwoty bonifikaty tj. 190 000 zł. Niewątpliwie roszczenie zbywcy lokalu mieszkalnego zabezpieczone hipoteką stanowi formę ekwiwalentu.

Po trzecie przysporzenie musi być skierowane do konkretnej osoby i być wyrazem określonej woli zbywcy. Natomiast ustawa o lasach w sposób jednoznaczny określa warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych stosowanych obniżeń, pozbawiając Lasy Państwowe czy ich komórki terenowe jakiejkolwiek swobody decyzyjnej w tym zakresie. Zatem, nie jest spełniony warunek swobody i decyzji zbywcy w zakresie ceny lub udzielonej bonifikaty. Orzecznictwo wypracowało stanowisko, że przysporzenie majątkowe musi być skierowane do konkretnej osoby, a nie do nieokreślonej grupy potencjalnych nabywców. Podobnie w interpretacji Nr IPTPB3/4511-264/15-2/MS Organ podatkowy uznał, że jeżeli prawo do bonifikaty nie jest ograniczone do konkretnych osób lecz wynika z przepisów generalno-abstrakcyjnych to korzyść z tej bonifikaty należy uznać za neutralną podatkowo. Niewątpliwie w przypadku Wnioskodawcy informacja o sprzedaży samodzielnego lokalu mieszkalnego (pustostanu) kierowana była do szerokiego grona odbiorców, a więc prawo do bonifikaty nie zostało ograniczone do konkretnych osób lecz wynikało z przepisów generalno-abstrakcyjnych tj. zapisów w ustawie o lasach.

W ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie kwota bonifikaty nie jest równoznaczna z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (vide np. wyrok WSA w Gorzowie Wlkp., sygn. akt I SA/Go 428/13).

Reasumując, Wnioskodawca stwierdził, że kwota bonifikaty nie stanowi przychodu do opodatkowania z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki do zakwalifikowania jej do "nieodpłatnego świadczenia" mieszczącego się w kategorii "innych źródeł" wskazanych w ustawie podatkowej.

Zatem, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania przychodu, który nie został wskazany w enumeratywnym tj. zamkniętym katalogu źródeł przychodu z ustawy podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodu są inne źródła. Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, iż przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Zatem przy zastosowaniu wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Tym samym należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie (mające konkretny wymiar finansowy), kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Z przepisu art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Zatem, zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest byłym pracownikiem Lasów Państwowych, nie jest emerytem i posiada 23 letni staż pracy. Wnioskodawca na mocy aktu notarialnego z dnia 9 lipca 2015 r. nabył od Nadleśnictwa..., którego był pracownikiem, samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło zgodnie z treścią art. 40 ust. 1-4 oraz 9 ustawy o lasach tj. w drodze skorzystania z pierwszeństwa nabycia lokali wolnych. Sprzedaż została poprzedzona ogłoszeniem o sprzedaży pustostanów, które zostało zamieszczone w Biuletynie Informacyjnym Lasów Państwowych Nr. z dnia 10 maja 2015 r. oraz w gazecie "..." w dniu 12 maja 2015 r. Przetarg ograniczony nie został przeprowadzony, bowiem Wnioskodawca był jedyną osobą, która złożyła wniosek. Z uwagi na ww. staż pracy, nabycie nastąpiło z zastosowaniem 95% bonifikaty od wartości ustalonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Wnioskodawca nie był najemcą nabytego lokalu mieszkalnego - pustostanu w chwili jego sprzedaży, natomiast był najemcą przedmiotowego lokalu w okresie, kiedy był pracownikiem Lasów Państwowych tj. przed dniem 31 maja 2004 r.

Stosownie do art. 40a ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r. poz. 2100) - Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej "lokalami", oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym.

W myśl art. 40a ust. 2 ustawy o lasach, ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

W myśl art. 40a ust. 3 ustawy o lasach, łącznie z lokalami sprzedaje się grunty wraz z przynależnościami, niezbędne do korzystania z lokali. Grunty pod budynkami oraz grunty z budynkami związane, będące przedmiotem sprzedaży, uważa się za grunty wyłączone z produkcji rolnej i leśnej w rozumieniu przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Grunty te podlegają z urzędu ujawnieniu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oraz ewidencji gruntów i budynków jako grunty zabudowane.

Z treści art. 40a ust. 4 ustawy o lasach wynika, że pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych mający co najmniej trzyletni okres zatrudnienia w Lasach Państwowych, z wyjątkiem osób, z którymi stosunek pracy rozwiązany został bez wypowiedzenia z winy pracownika, posiadają pierwszeństwo nabycia lokali, których są najemcami, i w których mieszkają. Cena sprzedaży lokalu podlega łącznemu obniżeniu o 6% za każdy rok zatrudnienia w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych i o 3% za każdy rok najmu tego lokalu, nie więcej jednak niż o 95%, a spłata należności może zostać rozłożona na 60 rat miesięcznych, przy czym oprocentowanie nie może przekraczać w stosunku rocznym stopy referencyjnej, określającej minimalne oprocentowanie podstawowych operacji otwartego rynku prowadzonych przez Narodowy Bank Polski, powiększonej o 2 punkty procentowe. Jeżeli osobą uprawnioną jest emeryt lub rencista, cena nabycia lokalu ustalona jest na 5% jego wartości.

Natomiast zgodnie z art. 40a ust. 5 ustawy o lasach, przepis ust. 4 (powołany wyżej) stosuje się również do osób bliskich, pozostałych po pracownikach, które w dniu ich śmierci zamieszkiwały razem z nimi. Przez osoby bliskie rozumie się małżonków oraz wstępnych i zstępnych, a także osoby przysposobione (...).

Stosownie do art. 40a ust. 9 ustawy o lasach, pracownicy i byli pracownicy Lasów Państwowych niebędący najemcami lokali przeznaczonych do sprzedaży, pozostających w zarządzie Lasów Państwowych, mają pierwszeństwo nabycia lokali wolnych (pustostanów) lub gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie na warunkach określonych w ust. 4.

W każdym z wyżej wymienionych przypadków sprzedaży nieruchomości cena sprzedaży ustalana jest na warunkach preferencyjnych w stosunku do ceny rynkowej, co po stronie nabywcy rodzi przysporzenie majątkowe. Uprawnienie do obniżenia ceny sprzedaży jest bowiem ściśle związane z faktem zatrudnienia osoby nabywającej w Lasach Państwowych, bądź osób bliskich pozostałych po ww. osobach, a więc dotyczy ściśle określonego, zindywidualizowanego kręgu nabywców.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem - gdy świadczenie to powoduje wystąpienie przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Nieodpłatne świadczenie stanowi przychód, gdy zostało spełnione za zgodą nabywcy, tj. gdy nabywca skorzystał z niego w pełni dobrowolnie.

Nieodpłatne świadczenie jest również przychodem, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie nabywcy (a nie w interesie zbywcy) i przynosi nabywcy korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym. Oznacza to, że wartości świadczeń w naturze są przychodem tylko wtedy, gdy są otrzymane - w rozumieniu ich skonkretyzowania i przypisania do przychodu wpływającego na określenie podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez nabywcę nie uzyskuje on przychodu, ponieważ nie występuje wówczas zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze wymienione powyżej cechy nieodpłatnego świadczenia jako elementu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że zakup przez Wnioskodawcę przedmiotowego lokalu mieszkalnego po cenie preferencyjnej spełnia kryterium wystąpienia po stronie Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego (korzyści). Gdyby bowiem nie możliwość zakupu po cenie preferencyjnej, Wnioskodawca musiałby ponieść koszty zakupu przedmiotowej nieruchomości w pełnej wysokości. Niewątpliwie zatem Wnioskodawca dokonując zakupu z bonifikatą uzyskał wymierną korzyść.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 11 ust. 2a pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie cen rynkowych. Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Zatem, w analizowanym stanie faktycznym takim przychodem jest różnica pomiędzy ceną rynkową nabytego lokalu mieszkalnego, a odpłatnością za ten lokal mieszkalny poniesiony przez Wnioskodawcę.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca jest byłym pracownikiem, niebędącym emerytem, jednostki Lasów Państwowych sprzedającej przedmiotowy lokal mieszkalny. Zatem, koniecznym jest zakwalifikowanie uzyskanego przychodu, z tytułu wykupu na preferencyjnych zasadach lokalu mieszkalnego, do odpowiedniego źródła przychodów.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego przez byłego pracownika jednostki Lasów Państwowych, niebędącego emerytem, która zbywa przedmiotowy lokal mieszkalny, przychód osiągnięty przez tego byłego pracownika w związku z preferencyjnym nabyciem lokalu należy zakwalifikować do tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, że zakup przez byłego pracownika jednostki Lasów Państwowych nieruchomości na preferencyjnych warunkach, jest źródłem przychodu dla kupującego. Przychód ten określony jest jako różnica pomiędzy wartością rynkową nieruchomości, określoną przez rzeczoznawcę majątkowego, a odpłatnością poniesioną przez byłego pracownika jednostki Lasów Państwowych.

Zatem, mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie powstał po stronie Wnioskodawcy (byłego pracownika, niebędącego emerytem, jednostki Lasów Państwowych, która zbyła przedmiotowy lokal) obowiązek podatkowy w związku z preferencyjnym nabyciem lokalu mieszkalnego. Uzyskany z ww. tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądu administracyjnego należy wskazać, że źródłem prawa są przepisy a nie orzecznictwo. Podkreślić należy, że wyroki stanowią cenny dorobek w wykładni prawa, ale jako takie nie mogą stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w zakresie analizowanych przepisów.

W odniesieniu zaś do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej organu podatkowego, tutejszy Organ informuje, że interpretacje indywidualne za każdym razem wydawane są w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska Organu podatkowego nie można wprost przenieść na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.