1061-IPTPB1.4511.930.2016.2.DJD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r., złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 31 października 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) oraz pismem z dnia 15 grudnia 2016 r., złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 15 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji nowo powstałego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek przesyłając pełnomocnictwo szczególne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.930.2016.1.DJD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 8 grudnia 2016 r. (data odbioru 8 grudnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 15 grudnia 2016 r., za pośrednictwem platformy ePUAP).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - projektuje i wytwarza komponenty oraz oprzyrządowanie produkcyjne samolotów załogowych. Działalność wpisana jest do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), a Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu od całości dochodu osiągniętego w Polsce bez ograniczeń. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), oraz prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047).

Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje środki trwałe, od których wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Odpisy amortyzacyjne zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Amortyzował m.in. środek trwały, będący wyposażeniem mobilnej stacji naziemnej oraz środek trwały - wysokiej klasy specjalistyczny komputer. Wnioskodawca nabył dwa urządzenia (komputery), które zostały jako części połączone z obecnie amortyzowanymi środkami trwałymi (wskazanymi powyżej). W ramach zestawu powstało nowe urządzenie. Wszystkie urządzenia składowe go tworzące, tj. monitory, agregaty i adaptery są połączone kablami.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, wytwarzania oraz prac badawczo - rozwojowych w obszarze samolotów załogowych i bezzałogowych. Projektuje oraz wytwarza kompletne systemy bezpilotowe obejmujące: płatowiec, zespół napędowy, układ autonomicznego sterowania, wyposażenie pokładowe (np. głowice obserwacyjne) oraz naziemne stacje kontroli lotu. Wnioskodawca prowadzi również próby w locie wytwarzanych systemów. W zakresie samolotów załogowych Wnioskodawca projektuje oprzyrządowanie produkcyjne do wytwarzania turbinowych silników lotniczych. Projektuje i wytwarza także oprzyrządowanie do wytwarzania kompozytowych elementów struktury samolotów załogowych i bezzałogowych oraz wytwarza kompozytowe elementy struktury samolotów załogowych i bezzałogowych.

W skład mobilnej stacji naziemnej wchodzą: monitory dużej rozdzielczości do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, komputery do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, generatory spalinowe napięcia do zastosowań zewnętrznych 220v 2kw, tablet do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporny na drgania i podwyższoną wilgotność, oraz stacje dokujące komputera i tabletu. Ponadto w skład urządzenia wchodzi okablowanie spinające wszystkie części składowe systemu. Środki trwałe wskazane we wniosku były i będą wykorzystywane do prowadzenia prób w locie samolotów (platform) podczas prac badawczo - rozwojowych prowadzonych u Wnioskodawcy lub podczas prób fabrycznych produktów (przygotowywanych do sprzedaży).

Dwa dodatkowe komputery zostały nabyte w 2016 r., a wydatki na ich nabycie nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Wartość każdego nabytego komputera wynosiła co najmniej 3 500 zł i komputery te spełniają definicję środków trwałych, jednak Wnioskodawca nabywając je nie przewidywał, aby odrębnie mogły być wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Komputery te były i będą wykorzystywane do prowadzenia prób w locie samolotów (platform) podczas prac badawczo - rozwojowych prowadzonych u Wnioskodawcy lub podczas prób fabrycznych produktów (przygotowywanych do sprzedaży). Prace te przyniosą rozwój produktów Wnioskodawcy, dzięki czemu produkty te znajdą nabywców lub zostaną sprzedane za większą cenę (z większą marżą).

Do ewidencji środków trwałych specjalistyczny komputer Wnioskodawca wprowadził 1 kwietnia 2015 r., natomiast urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wprowadził 9 czerwca 2015 r. Urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji oraz specjalistyczny komputer zostały sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 491, jako zespoły komputerowe, którym zostały przypisane stawki amortyzacyjne 30% ze współczynnikiem 2.

Przed połączeniem z nowymi komputerami Wnioskodawca wycofał od lipca 2016 r. specjalistyczny komputer oraz urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji z ewidencji środków trwałych. Oba środki przestały być amortyzowane.

Powstały nowy zestaw urządzeń jest odrębnym środkiem trwałym, który został zakwalifikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych jako zespoły komputerowe z symbolem KŚT-491, ze stawką amortyzacji 30% z zastosowaniem współczynnika podwyższającego do 2.

Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy nabyte dwa komputery po podłączeniu do istniejących środków trwałych spowodowały wzrost wartości użytkowej dotychczas amortyzowanych środków trwałych, ponieważ nie ma pewności, czy dochodzi w przedstawionym stanie faktycznym do scalenia, czy rozbudowy. Gdyby przyjąć, że dochodzi do rozbudowy dotychczas amortyzowanych środków trwałych - wartość użytkowa dotychczas amortyzowanych środków trwałych ulegnie zwiększeniu.

Nowe komputery zostały zakupione w standardzie rugged (o podwyższonej odporności na wilgotność, temperaturę, kurz, itp.) w celu prowadzenia prób w locie systemów bezpilotowych w warunkach polowych i tylko w takim celu. Dotychczas amortyzowane środki trwałe będą wykorzystywane w tym samym celu, jednakże w połączeniu z nowo nabytymi powstanie efekt synergiczny w postaci zwiększenia wartości użytkowej całości nowego urządzenia (zestawu urządzeń).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest działanie Wnioskodawcy, polegające na zaprzestaniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wycofaniu z ewidencji środków trwałych dwóch dotychczas amortyzowanych środków trwałych (wyposażenia mobilnej stacji naziemnej oraz wysokiej klasy specjalistycznego komputera), lecz nie wycofywanie ich z działalności gospodarczej, a następnie połączenie ich z kupionymi komputerami i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego?

2. Czy wartość początkowa nowo powstałego środka trwałego może zostać ustalona poprzez zsumowanie ceny nabycia kupionych dwóch komputerów oraz niezamortyzowanej wartości dotychczas amortyzowanych środków trwałych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, natomiast w zakresie pytania Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest działanie polegające na wycofaniu z ewidencji środków trwałych dwóch dotychczas amortyzowanych środków trwałych, a następnie połączenie ich z kupionymi komputerami i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W ustawie nie ma przepisu, który wprost regulowałby sytuację przedstawioną przez Wnioskodawcę. Jednak Wnioskodawca uważa, że zastosowanie mogą mieć przepisy, które wprost do tego stanu faktycznego się nie odnoszą. Przede wszystkim nowe urządzenie, które ma powstać z połączenia dwóch amortyzowanych środków trwałych oraz dwóch nowych komputerów spełnia definicję środka trwałego. Jest to bowiem nabyty przedmiot, kompletny i jako całość zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania na okres dłuższy niż rok, wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Środek trwały może bowiem składać się z części składowych lub peryferyjnych, na co wskazuje m.in. treść art. 22g ust. 20 i 21 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. "Część peryferyjna" przyjmując, że jest to przynależność w rozumieniu art. 51 Kodeksu cywilnego, jest definiowana z kolei jako rzecz odrębna od rzeczy głównej, pozostająca z nią w stosunku gospodarczego przyporządkowania, o charakterze pomocniczym (zob. interpretacja indywidualna Nr ILPB4/423-12/13-2/DS).

Tym samym urządzenie, składające się z czterech zasadniczych części, jeżeli spełnia warunki wskazane powyżej, może podlegać amortyzacji, jako odrębny środek trwały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* musi być kompletny i zdatny do użytku,

* musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing,

* przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

W myśl art. 22f ust. 3 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Z powyższych unormowań wynika, że podatnik nabywając lub wytwarzając składnik majątku o cechach środka trwałego, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł, podatnik jest obowiązany dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22h-22 m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wskazać należy, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 (art. 22i ww. ustawy), stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który odwołuje się do odpowiedniego symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych, która została wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 242, poz. 1622), jako rozporządzenie wykonawcze do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2012 r. poz. 591 z późn. zm.). Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustaleniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Określa także w szczegółowy sposób co mieści się w określonym grupowaniu KŚT oraz co należy uznać za części składowe poszczególnych środków trwałych.

Przez środki trwałe rozumie się w Klasyfikacji Środków Trwałych, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki lub oddane do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Za podstawową jednostkę ewidencji tej klasyfikacji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe (część I - objaśnienia uwagi wstępne KŚT). Za odrębne obiekty objęte 4 grupą KŚT uważa się poszczególne maszyny, urządzenia/aparaty (w tym maszyny automatyczne i półautomatyczne) oraz agregaty i zespoły urządzeń wraz ze stałym wyposażeniem (powiązane konstrukcyjno-technologicznie ze sobą w agregaty, zespoły lub linie obróbki albo ciąg technologiczny). W skład poszczególnych obiektów oprócz właściwej maszyny, urządzenia, aparatu, zespołu, agregatu wchodzą fundamenty, podpory, konstrukcje wsporcze, ogrodzenia i obudowy ochronne oraz normalne wyposażenie należące do obiektu oraz wyposażenie dodatkowe i specjalne związane na stałe z danym obiektem. O zaliczeniu maszyny, urządzenia lub aparatu do odpowiedniej podgrupy decyduje jej przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

Zauważyć należy, że w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 491 określone zostały zespoły komputerowe, na które składają się maszyny i urządzenia do wprowadzenia, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, w szczególności: jednostki centralne, urządzenia wejścia, w tym min. rejestratory, skanery, urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia - wyjścia, jednostki pamięci, urządzenia transmisji i ochrony danych, jednostki zasilające.

Ponadto, w uwagach do tego rodzaju środków trwałych, określono, że obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki. Zatem odrębnym środkiem trwałym podlegającym amortyzacji jest kompletny zespół komputerowy złożony z poszczególnych maszyn i urządzeń, który może funkcjonować samodzielnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wytwarzania oraz prowadzenia prac badawczo - rozwojowych w obszarze samolotów załogowych i bezzałogowych. Wnioskodawca projektuje oraz wytwarza kompletne systemy bezpilotowe obejmujące: płatowiec, zespół napędowy, układ autonomicznego sterowania, wyposażenie pokładowe (np. głowice obserwacyjne) oraz naziemne stacje kontroli lotu. Prowadzi również próby w locie wytwarzanych systemów. W zakresie samolotów załogowych projektuje oprzyrządowanie produkcyjne do wytwarzania turbinowych silników lotniczych. Wnioskodawca projektuje i wytwarza także oprzyrządowanie do wytwarzania kompozytowych elementów struktury samolotów załogowych i bezzałogowych oraz wytwarza kompozytowe elementy struktury samolotów załogowych i bezzałogowych.

W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje środki trwałe, od których wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych. W 2016 r. amortyzował m.in. środek trwały - wysokiej klasy specjalistyczny komputer oraz środek trwały, będący wyposażeniem mobilnej stacji naziemnej. W skład mobilnej stacji naziemnej wchodzą: monitory dużej rozdzielczości do użytku w szerokim zakresie temperatur odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, komputery do użytku w szerokim zakresie temperatur odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, generatory spalinowe napięcia do zastosowań zewnętrznych 220v 2kw, tablet do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporny na drgania i podwyższoną wilgotność, oraz stacje dokujące komputera i tabletu. Do ewidencji środków trwałych specjalistyczny komputer Wnioskodawca wprowadził 1 kwietnia 2015 r., natomiast urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wprowadził 9 czerwca 2015 r. Urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji oraz specjalistyczny komputer zostały sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 491 jako zespoły komputerowe, którym zostały przypisane stawki amortyzacyjne 30% ze współczynnikiem 2. Wnioskodawca od miesiąca lipca 2016 r. specjalistyczny komputer oraz urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wycofał z ewidencji środków trwałych. Oba środki przestały być amortyzowane.

W 2016 r. Wnioskodawca nabył dwa dodatkowe urządzenia (komputery), które zostały jako części połączone ze specjalistycznym komputerem i urządzeniami mobilnej stacji naziemnej. Wydatki na nabycie ww. dwóch komputerów nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, gdyż komputery te pomimo wartości przekraczającej 3 500 zł nie spełniały definicji środków trwałych. Nowe komputery zostały zakupione w standardzie rugged (o podwyższonej odporności na wilgotność, temperaturę, kurz itp.) w celu prowadzenie prób w locie systemów bezpilotowych w warunkach polowych i tylko w takim celu. Amortyzowane wcześniej środki trwałe będą wykorzystywane w tym samym celu, jednakże w połączeniu z nowo nabytymi komputerami powstanie efekt synergiczny w postaci zwiększenia wartości użytkowej całości nowego urządzenia (zestawu urządzeń). W ramach zestawu składającego się z dwóch nowych komputerów, specjalistycznego komputera oraz wyposażenia mobilnej stacji naziemnej powstało nowe urządzenie. Wszystkie urządzenia składowe go tworzące, tj. monitory, agregaty i adaptery są połączone kablami. Powstały nowy zestaw urządzeń jest odrębnym środkiem trwałym, który został w Klasyfikacji Środków Trwałych zakwalifikowany do grupy 4 "Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania" jako "Zespoły komputerowe" z symbolem KŚT-491.

Wskazać należy, że jednym z warunków uznania składników majątku, tj. poszczególnych urządzeń za środki trwałe podlegające amortyzacji jest ich kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania. Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystywania środków trwałych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Środek trwały kompletny to środek niemający braków, całkowity. Środek trwały zdatny do użytku to rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych mu funkcji. Kompletność i zdatność środków trwałych do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej i konwencjonalnej. Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania.

W związku z powyższym, w przypadku gdy maszyna, bądź urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dana maszyna, lub urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl cytowanego powyżej art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środek trwały podlega amortyzacji, w sytuacji gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia te kryteria, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem.

Biorąc pod uwagę specyfikę działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającą na projektowaniu i wytwarzaniu kompletnych komponentów oraz oprzyrządowań produkcyjnych samolotów załogowych i bezzałogowych, a także prowadzeniu prac badawczo - rozwojowych poprzez prowadzenie prób w locie systemów bezpilotowych w warunkach polowych lub podczas prób fabrycznych produktów oraz informacje zawarte w opisie stanu faktycznego, że zakupione nowe komputery bez połączenia z dotychczasowymi środkami trwałymi nie są zdatne i kompletne do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej, a połączone ze specjalistycznym komputerem oraz z wyposażeniem naziemnej stacji mobilnej stanowią kompletny i zdatny do wykorzystania w prowadzonej działalności środek trwały, stwierdzić należy, że poszczególne urządzenia połączone w całość mogą stanowić elementy obiektu zbiorczego, kompletnego i zdatnego do wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, stanowiącego zespół komputerowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przepisy prawa mające w sprawie zastosowanie stwierdzić należy, że jeżeli wymienione we wniosku dwa komputery zakupiono w celu ich połączenia ze specjalistycznym komputerem oraz wyposażeniem naziemnej stacji mobilnej to znaczy, że nie będą funkcjonować samodzielnie, lecz tworzyć będą jedną całość. Dla celów amortyzacji stworzą one ze specjalistycznym komputerem oraz wyposażeniem naziemnej stacji mobilnej kompletny i zdatny do użytku jeden składnik majątku. Wskazać bowiem należy, że zakupione nowe komputery nie są urządzeniami, których wszystkie funkcje użytkowe mogą być realizowane poprzez samodzielną pracę, bez połączenia z innymi urządzeniami w celu wymiany pomiędzy nimi informacji, wobec czego nie mogą być traktowane jako osobne środki trwałe. Połączone nowe komputery i specjalistyczny komputer oraz wyposażenie naziemnej stacji mobilnej stanowią kompletny i zdatny do użytku zestaw urządzeń, tworzący jedną całość, który wykorzystywany jest podczas prac badawczo-rozwojowych oraz prób fabrycznych wytwarzanych produktów. Zatem, wzajemne połączenie wycofanych z ewidencji środków trwałych dwóch dotychczas amortyzowanych środków trwałych z zakupionymi nowymi komputerami w jedną całość będzie stanowić odrębny środek trwały, o którym mowa w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, nowo powstały środek trwały składający się z dwóch nowych komputerów oraz wycofanych z ewidencji środków trwałych dwóch dotychczas amortyzowanych środków trwałych (wyposażenia mobilnej stacji naziemnej oraz wysokiej klasy specjalistycznego komputera), będzie stanowić odrębny środek trwały, który podlega amortyzacji według zasad określonych w art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć jednocześnie należy, że przy wydawaniu interpretacji Organ oparł się na podanym przez Wnioskodawcę grupowaniu KŚT. Należy bowiem zaznaczyć, że to podatnik dokonuje klasyfikacji do odpowiedniej grupy środków trwałych, stosownie do obowiązujących przepisów prawa, a mianowicie w oparciu o ww. rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, że dany obiekt podlega odpowiedniej klasyfikacji, jako na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Wskazać przy tym należy, że przepisy rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o ustawach podatkowych - rozumie się przez to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Tym samym minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania zapisów KŚT w trybie wydawania indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, określonych w art. 14b § 1 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97 300 Piotrków Trybunalski.