1061-IPTPB1.4511.872.2016.1.KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osiągniętych od 2010 r. do 2016 r. z pracy najemnej na statkach eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki - jest prawidłowe.

W dniu 7 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 30 sierpnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.621.2016.1.KO, tut. Organ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 30 sierpnia 2016 r. (data odbioru 31 sierpnia 2016 r.).

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.), nadanym dnia 7 września 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, posiadający w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, od 2010 r. wykonuje pracę na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym/efektywnym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca świadczy pracę w charakterze muzyka - skrzypka, występując na promach pasażerskich. Podstawą zatrudnienia Wnioskodawcy są "umowy z artystą". Wnioskodawca w latach następnych zamierza kontynuować pracę na rzecz wskazanych podmiotów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 września 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że wykonywał pracę na pokładzie statków morskich eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwa z faktycznym zarządem w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych od 2010 r. do chwili złożenia wniosku. Ponadto, Wnioskodawca zamierza wykonywać pracę na pokładzie statków morskich eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwa z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych w dalszej części 2016 r. i 2017 r. Wnioskodawca jest zatrudniony przez zarządcę statku, tj. podmiot eksploatujący statek w transporcie międzynarodowym i to z nim zawarł umowę. Wykonuje pracę najemną, a stosunek łączący Go z pracodawcą ma charakter umowy o pracę, co zostało potwierdzone stosownym zaświadczeniem. Wnioskodawca wykonując pracę jest członkiem regularnej załogi statku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy pracę wykonywaną przez Wnioskodawcę w ww. stanie faktycznym należy zakwalifikować jako pracę najemną?

2. Czy dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę w ww. stanie faktycznym będą podlegały opodatkowaniu w Polsce?

3. Czy w sytuacji uzyskania dochodów z pracy najemnej na statkach eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych Wnioskodawca jest obowiązany do złożenia zeznania podatkowego w Polsce?

4. Czy dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania pracy na statku na rzecz podmiotu z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych będą zwolnione z opodatkowania w Polsce?

W piśmie z dnia 6 września 2016 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku z dnia 30 czerwca 2016 r., Wnioskodawca wskazał, że cofa pytanie Nr 1, gdyż pozyskał stosowne dokumenty potwierdzające, że wykonywana przez Niego praca ma charakter pracy najemnej i wskazał tę okoliczność jako element stanu faktycznego. Wskazał, że pytania Nr 2, Nr 3 i Nr 4 dotyczą lat 2010-2017.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2-4 w części dotyczącej opodatkowania dochodów od 2010 r. do 2016 r. z pracy najemnej na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki. W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Powyższy przepis wskazuje że podstawowym kryterium określającym miejsce (kraj), w którym osoba fizyczna podlega obowiązkowi podatkowemu jest miejsce zamieszkania podatnika. Norma ta dotyczy zarówno osób osiągających dochody na terenie Polski jak i osób, których źródła przychodu położone są za granicą, co potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 stycznia 1999 r., w sprawie o sygn. akt III SA 2636/97, LEX nr 37171: "W przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów".

W chwili obecnej jedynym kryterium decydującym o powstaniu po stronie podatnika nieograniczonego obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania. Jeżeli miejsce zamieszkania będzie znajdować się na terytorium RP, to podatnik będzie obciążony nieograniczonym obowiązkiem podatkowym.

Jednocześnie podkreślić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych do dnia 1 stycznia 2007 r. nie zawierała legalnej definicji pojęcia "miejsce zamieszkania", dlatego też odnieść się trzeba do treści przepisu art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z tą regulacją, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której ona przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na tej podstawie uznać należy, że o miejscu zamieszkania osoby fizycznej decydują dwa czynniki występujące i trwające łącznie: obiektywny (faktyczne przebywanie) i subiektywny (zamiar stałego pobytu). O stałości pobytu na określonym terytorium decyduje przede wszystkim także przebywanie, które ma na celu założenie tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów, chodzi zatem o aktualne centrum życiowej działalności człowieka. Przez pojęcie "zamiar" należy rozumieć w tym kontekście nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustaleniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Zatem miejscem zamieszkana będzie miejscowość, która dla danej osoby fizycznej stanowi centrum jej interesów życiowych. Jednocześnie należy podkreślić, że miejsce zamieszkania nie musi być tożsame z miejscem zameldowania osoby fizycznej (Por. A. Bartosiewicz. R. Kubacki, PIT, Komentarz, 2 wydanie, Wolters Kulwer Polska Sp. z o.o., stan prawny na 1 stycznia 2010 r., s. 46-52).

Z dniem 1 stycznia 2007 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono przepisy określające jakie przesłanki powodują uznanie, że dana osoba ma miejsce zamieszkania w Polsce. W myśl przywołanego przepisu art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która

Obie powyższe przesłanki - powodujące ustalenie miejsca zamieszkania w Polsce - mają charakter rozłączny. Wystarczające jest spełnienie choćby jednej z nich aby uznać, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce. Zgodnie z punktem 1 powyższego przepisu miejsce zamieszkania w Polsce ma osoba, która w Polsce ma centrum interesów życiowych. Pojęcie centrum interesów życiowych od dawna funkcjonuje w doktrynie cywilistycznej jako kryterium rozstrzygające o miejscu zamieszkania, a to właśnie na podstawie przepisów prawa cywilnego dotychczas określano miejsce zamieszkania. Pojęcie centrum interesów życiowych jest dość ogólne a jego zakres znaczeniowy jest nieostry, w związku z czym przy określaniu miejsca zamieszkania (w Polsce) należy odnosić się do dorobku doktryny prawa cywilnego, która wypracowała dyrektywy określania centrum interesów życiowych danej osoby. Istotne wskazówki w tym zakresie znajdują się w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1973 r., sygn. akt IV CR 242/78 (OSNC 1979, Nr 6, poz. 120), które bezpośrednio odnoszą się do przepisów kodeksu prawa cywilnego a mianowicie do art. 25 Kodeksu cywilnego, według którego miejscem zamieszkana osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Druga przesłanka powodująca ustalenie miejsca zamieszkania danej osoby w Polsce jest związana z długością pobytu w Polsce. Miejsce zamieszkania w Polsce będzie miała zatem osoba, która przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku podatkowego. Chodzi tutaj o łączną liczbę dni pobytu w Polsce liczoną w danym roku kalendarzowym (a nie w okresie dowolnych kolejnych 12 miesięcy). Przepis nie wymaga, aby okres ten był ciągły. Owe 183 dni mogą zostać zliczone podczas kilku pobytów w Polsce w danym roku podatkowym. W tym miejscu podkreślić trzeba, że powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na gruncie prawa polskiego obowiązuje zasada, w myśl której każda osoba fizyczna ma jedno - i tylko - jedno miejsce zamieszkania.

Powyższa zasada na gruncie podatkowym w niektórych wypadkach doznaje pewnego ograniczenia. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Należy podkreślić, że przytoczony powyżej "nieograniczony obowiązek podatkowy" jest korygowany w oparciu o art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym stwierdza się, że przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego (por. interpretacja indywidualna Ministra Finansów Nr ITPB2/415-215/10/IB). W związku z powyższym, miejsce zamieszkania Wnioskodawcy w niniejszej sprawę należy ustalić w oparciu o przytoczone powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z przepisami Kodeksu cywilnego.

Nadto, wskazać należy, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania (...)".

Szczegółowej analizy wymagają art. 15 w zw. z art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zgodnie z ww. art. 15 ust. 3 określenie "wolne zawody obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej, jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy, dentystów, dziennikarzy i innych". Na mocy ust. 1 i 2 ww. art. 15, dochód osiągnięty z działalności artystycznej wykonywanej w USA podlegać będzie opodatkowaniu w Polsce co rodzi obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce.

Mając na uwadze art. 16 ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wskazać należy, że wynagrodzenie otrzymywane z tytułu wykonywanej pracy lub usług osobistych jako pracownik na statku (...) eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw będą zwolnione z opodatkowania przez drugie umawiające się Państwo, jeżeli taka osoba fizyczna jest członkiem regularnej załogi statku".

Wobec braku ścisłej definicji legalnej, przyjęto, że pod szeroką definicją marynarza rozumie się wszystkie specjalności morskie. Marynarzem jest każdy kto należy do załogi statku morskiego lub rzecznego i pełni w zespole pewną funkcję.

Natomiast załogę statku morskiego stanowią pracownicy wpisani na listę załogi danego statku, wystawioną przez armatora. Wpisania pracownika na listę załogi dokonuje się najpóźniej w chwili wyjścia statku w morze. Pracownikiem jest osoba pozostająca z armatorem w stosunku pracy na statku przede wszystkim - marynarz lub rybak, tj. osoba posiadająca morskie kwalifikacje zawodowe, stwierdzone zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie kodeksu morskiego. Pracownikiem, a w efekcie członkiem załogi statku, może być także inna osoba niebędąca marynarzem lub rybakiem, lecz posiadająca niezbędne kwalifikacje zawodowe np. fachowy pracownik służby zdrowia, muzyk na promie, kelner.

W ustawie z dnia 20 lutego 2014 r. o pracy na morskich statkach handlowych (Dz. U. z 2011 r. poz. 430), regulującej stosunki pracy na morskich statkach handlowych o polskiej przynależności, zwanych dalej "statkami", z wyłączeniem statków uprawiających żeglugę w odległości nieprzekraczającej 12 mil morskich od linii brzegu morskiego Rzeczypospolitej Polskiej, wskazano że pracownikiem jest osoba pozostająca z armatorem w stosunku pracy na statku.

Ponadto, powołując się na Konwencję o pracy na morzu z 2006 r., która obowiązuje w Polsce od 20 sierpnia 2013 r. (dalej jako MLC 2006), wskazać należy na definicję marynarza. Pod tym pojęciem rozumie się "każdą osobę zatrudnioną lub pracującą w jakimkolwiek charakterze na statku, do którego odnosi się niniejsza Konwencja" (Artykuł II ust. 1 pkt f).

Celem definicji było objęcie wszystkich osób pracujących na statku, niezależnie od charakteru w jakim są one zatrudnione. Pojęcie marynarza nie sprowadza się zatem jedynie do tzw. tradycyjnych stanowisk na statku (np. kapitan, starszy marynarz). Obejmuje ono również osoby świadczące usługi hotelowe czy cateringowe na statkach pasażerskich lub osoby, które wykonują inne zawody.

W takim wypadku przepisami MLC 2006 są objęte również osoby zatrudnione na statkach pasażerskich czy jachtach. Powyższe, kompleksowe objęcie przepisami omawianej konwencji wyżej wskazanych podmiotów, jest zatem niezależne od obywatelstwa danego marynarza, czy jego stanowiska na statku.

W związku z faktem regularnego wykonywania pracy najemnej na statkach nie powinno budzić wątpliwości, że Wnioskodawca posiadał status "członka regularnej załogi".

Mając na względzie wyżej analizowane przepisy, w kontekście zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że przy ustalaniu sytuacji podatkowej polskiego marynarza zastosowanie znajdą przepisy dotyczące pracy najemnej zawarte w Umowie o unikaniu podwójnego opodatkowana pomiędzy USA a Polską.

W przedmiotowej sprawie miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest bezwzględnie Polska, co determinuje możliwość powołania się na szczególne postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Polską a USA w zakresie dochodów uzyskiwanych z pracy najemnej na statkach morskich.

Reasumując, w związku z dochodami uzyskiwanymi w latach podatkowych tylko z tytułu pracy najemnej na statkach eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej u pracodawcy/armatora z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki na marynarzu nie będzie spoczywał obowiązek podatkowy w Polsce. Przez wzgląd na powyższe Wnioskodawca nie był zobowiązany do składania w Polsce zeznań podatkowych. Nadto, dochód Wnioskodawcy z pracy na statku z faktycznym zarządem w USA będzie zwolniony z opodatkowania w Polsce. Powyższe wprost potwierdza interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 12 czerwca 2013 r., Nr IPTPB2/415-228/13-2/JR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, posiadający w myśl obowiązujących przepisów podatkowych rezydencję podatkową w Polsce, od 2010 r. do chwili złożenia wniosku wykonuje pracę na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym/efektywnym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki oraz Wielkiej Brytanii. Ponadto, Wnioskodawca zamierza wykonywać pracę na pokładzie statków morskich eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwa z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych w dalszej części 2016 r. i 2017 r. Wnioskodawca świadczy pracę w charakterze muzyka - skrzypka, występując na promach pasażerskich. Wnioskodawca jest zatrudniony przez zarządcę statku, tj. podmiot eksploatujący statek w transporcie międzynarodowym i to z nim zawarł umowę. Wykonuje pracę najemną, a stosunek łączący Go z pracodawcą ma charakter umowy o pracę, co zostało potwierdzone stosownym zaświadczeniem. Wnioskodawca wykonując pracę jest członkiem regularnej załogi statku.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie uznać należy, że w odniesieniu do dochodów osiągniętych przez Wnioskodawcę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statkach eksploatowanych przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Stanach Zjednoczonych Ameryki należy wziąć pod uwagę Umowę z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178),

Umowa polsko-amerykańska kwalifikuje na mocy art. 15 ust. 3 dochody uzyskiwane przez artystów jako dochody z wykonywania wolnego zawodu (określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej umowy dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo. Stosownie do treści ust. 2 art. 15 powołanej umowy dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. - płace, wynagrodzenia i inne świadczenia o podobnym charakterze, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez to Umawiające się Państwo, chyba że osoba ta wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca ta jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane przez to drugie Umawiające się Państwo.

Na podstawie art. 16 ust. 2 ww. umowy - niezależnie od postanowień ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium jednego z Umawiających się Państw osiąga z pracy najemnej podejmowanej na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Umawiającym się Państwie, jeżeli:

W myśl art. 16 ust. 3 ww. umowy - bez względu na postanowienia ustępu 2 wynagrodzenia otrzymywane z tytułu wykonywanej pracy lub usług osobistych jako pracownik na statku lub samolocie eksploatowanym w transporcie międzynarodowym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw będą zwolnione od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli taka osoba fizyczna jest członkiem regularnej załogi statku lub samolotu.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 8 ww. Umowy, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza:

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 6 lit. b ww. Umowy określenie "spółka Stanów Zjednoczonych" oznacza osobę prawną albo jakiekolwiek stowarzyszenie nieposiadające osobowości prawnej, które jest utworzone lub zorganizowane na podstawie prawa Stanów Zjednoczonych lub któregokolwiek stanu lub Dystryktu Kolumbia i traktowane jest jako stowarzyszenie podlegające prawu Stanów Zjednoczonych dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

Określenie "osoba" oznacza osobę fizyczną, zarządcę majątku, spółkę, osobę prawną lub inne stowarzyszenie (art. 3 ust. 1 pkt 4 Umowy).

Odnosząc powyższe regulacje prawne na grunt omawianej sprawy stwierdzić należy, że w stosunku do dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu pracy najemnej wykonywanej na statku morskim eksploatowanym przez przedsiębiorstwo z faktycznym/efektywnym zarządem w Stanach Zjednoczonych znajduje zastosowanie przepis art. 16 ust. 3 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Uwzględniając zatem regulację prawną wynikającą z przepisu art. 16 ust. 3 ww. umowy dochód jaki uzyskał Wnioskodawca od 2010 r. do 2016 r. z tytułu pracy najemnej na statku z siedzibą w Stanach Zjednoczonych nie podlega opodatkowaniu w Polsce, bowiem korzysta ono ze zwolnienia z opodatkowania na mocy właśnie wskazanego powyżej art. 16 ust. 3 umowy. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek złożenia zeznania podatkowego od 2010 r. do 2016 r. uwzględniającego Jego dochody z ww. tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego... po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.