1061-IPTPB1.4511.835.2016.1.KLK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 5 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

.... S.A. (dalej: "Wnioskodawca") jest organizacją działającą na podstawie Kodeksu spółek handlowych, wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego, posiadającą osobowość prawną. W ramach swojej działalności Wnioskodawca organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być sędzia sportowy, który jest delegowany przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Sędzia stawia się we wskazanym terminie i miejscu, aby wykonać określone czynności. Za wykonane czynności sędziemu przysługuje ekwiwalent, zgodnie ze stawkami zawartymi w tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów - tabela ta została opracowana na podstawie uchwał. Po zakończonym meczu sędzia wystawia rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, nie zostały z nimi podpisane żadne umowy cywilno-prawne oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, polegającej na sędziowaniu (jest to dla nich działalność wykonywana osobiście art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca na podstawie rachunku wystawionego przez sędziego wypłaca ekwiwalent. Kwota do wypłaty wyliczona jest następująco: kwota brutto wynikająca z tabeli i określona na podstawie klasy zawodów jakiej dotyczyło sędziowanie, następnie wyliczony jest podatek dochodowy w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód jest pomniejszony o koszty uzyskania w wysokości 20%, a następnie od podstawy opodatkowania jest naliczany podatek dochodowy w wysokości 18%. Tak obliczony i pobrany podatek płatnik, tj. Wnioskodawca, przekazuje do Urzędu Skarbowego do 20-go dnia następnego miesiąca po miesiącu, w którym nastąpiła wypłata.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji od ekwiwalentu do 200 zł brutto wypłacanego dla sędziego należy pobrać podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zasady ogólne), czy też od ekwiwalentu do 200 zł brutto należy pobrać ryczałtowany podatek wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie zostały spełnione wszystkie przesłanki, aby naliczyć podatek wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku od osób fizycznych, ponieważ nie został spełniony warunek, że wysokość należności ma wynikać z umowy. Sędziowie nie są pracownikami.... S.A., nie zostały z nimi podpisane żadne umowy cywilno-prawne oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, polegającej na sędziowaniu (jest to dla nich działalność wykonywana osobiście - art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ekwiwalent wypłacany jest zgodnie ze stawkami zawartymi w tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów, uchwalonej przez Polski Związek Piłki Nożnej, w związku z tym należy naliczyć podatek od ekwiwalentów nieprzekraczających 200 zł brutto, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Podobnie rozstrzygnął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji Nr IPTPB1/4511 766/15-2/RK z dnia 10 lutego 2016 r., stwierdzającej, że " (...) biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy uznać, że podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziego za obsługę meczu należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. Tym samym, Wnioskodawca winien stosować do przedmiotowych wynagrodzeń sędziów (nieprzekraczających kwoty 200 zł) art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pobierać zaliczkę według skali - zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - pomniejszając przychód o koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący zryczałtowanego podatku w wysokości 18%, gdyż między sędzią a Wnioskodawcą nie jest zawierana żadna umowa."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Płatnik przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być sędzia sportowy, który jest delegowany przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej. Za wykonane czynności sędziemu przysługuje ekwiwalent, zgodnie ze stawkami zawartymi w tabeli ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów. Po zakończonym meczu sędzia wystawia rachunek dotyczący ekwiwalentu sędziowskiego. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, nie zostały z nimi podpisane żadne umowy cywilno-prawne oraz nie prowadzą działalności gospodarczej, polegającej na sędziowaniu (jest to dla nich działalność wykonywana osobiście). Wnioskodawca na podstawie rachunku wystawionego przez sędziego wypłaca ekwiwalent. Kwota do wypłaty wyliczona jest następująco: kwota brutto wynikająca z tabeli, następnie wyliczony jest podatek w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód jest pomniejszony o koszty uzyskania w wysokości 20%.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w stosunku do wynagrodzeń dla delegowanych sędziów nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wskazano we wniosku z sędziami nie są zawierane żadne umowy, jedynie na podstawie złożonych przez nich rachunków regulowane są należności. W związku z tym, pomimo że wynagrodzenia wypłacane delegowanym sędziom co do zasady nie przekraczają 200 zł nie ma możliwości zastosowania do przedmiotowych wynagrodzeń art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanego wynagrodzenia nie wynika z zawartej umowy.

Wobec powyższego, na Wnioskodawcy jako płatniku wynagrodzeń dla delegowanych sędziów ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego świadczenia, z uwzględnieniem 20% kosztów uzyskania przychodu. Wnioskodawca jest również zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-11.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.