1061-IPTPB1.4511.474.2016.1.RK - PIT w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z przeprowadzeniem operacji oka do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z przeprowadzeniem operacji oka do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków związanych z przeprowadzeniem operacji oka do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie prywatnego gabinetu lekarskiego. Dodatkowo świadczy usługi medyczne w Publicznym Szpitalu na podstawie kontraktu. W Szpitalu tym jest Kierownikiem Oddziału Urologicznego. Jego praca polega przede wszystkim na wykonywaniu wielu zabiegów i operacji. Oprócz posiadanej wiedzy i nabytych umiejętności do wykonywania zawodu potrzebny jest także bardzo dobry wzrok, który jest jednym z najważniejszych kryteriów zawodu lekarza ogólnie, zaś w Jego specjalności w szczególności. W razie utraty lub choćby dalszego pogorszenia wzroku nikt nie byłby w stanie zastąpić Wnioskodawcy. Brak możliwości wykonywania zawodu skutkowałoby zamknięciem działalności gospodarczej i zaprzestaniem świadczenia usług medycznych. By tego uniknąć i zatrzymać proces pogarszania się wzroku Wnioskodawca poddał się operacji oka, mającej na celu zatrzymanie zaćmy. Operację wykonał w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej i sfinansował w całości z prywatnych środków, nie była ona refundowana przez NFZ. Wnioskodawca otrzymał fakturę dokumentującą poniesiony wydatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym we wniosku koszty przeprowadzonej operacji oka stanowią koszty działalności gospodarczej i mogą zostać zaksięgowane do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym kosztem, a osiągnięciem i zachowaniem przychodów. Posiadanie przez lekarza dobrego wzroku decyduje o możliwości wykonywania zawodu. Co więcej, lekarz posiadający odpowiednie kwalifikacje, doświadczenie i wiedzę musi sam wykonywać swoje obowiązki. Nie ma możliwości, by swoje obowiązki, tj. wykonywanie zabiegów i operacji powierzyć zatrudnionemu pracownikowi. Specjalista wykonujący pracę w formie zawodu lekarza musi być zdolny i sprawny fizycznie. W przypadku zaćmy oka, brak rozpoczęcia odpowiedniej hospitalizacji skutkowałby niemożnością świadczenia usług medycznych, a tym samym koniecznością zamknięcia działalności gospodarczej. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że koszt operacji oka jest racjonalnym i gospodarczo uzasadnionym wydatkiem związanym z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów. Podstawowe znaczenie ma również okoliczność, że choć postępująca wada wzroku miała oczywiście także wpływ na tzw. życie codzienne, to jednak nie umożliwiała zwykłego funkcjonowania. Natomiast wykonywanie w pełnym zakresie i z zachowaniem jakości pracy, przez co rozumie przede wszystkim dbałość o życie i zdrowie pacjentów, bez przeprowadzenia zabiegu nie byłoby w dalszej perspektywie możliwe. Tym samym operacja ta była warunkiem sine qua non kontynuowania przez Niego samodzielnej praktyki lekarskiej. Co więcej koszt operacji nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo koszt ten jest odpowiednio udokumentowany, Wnioskodawca posiada fakturę VAT wystawioną przez Zakład Opieki Zdrowotnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi prywatny gabinet lekarski i dodatkowo świadczy usługi medyczne w publicznym Szpitalu, w którym jest Kierownikiem Oddziału Urologicznego. Wykonuje wiele zabiegów i operacji. W związku z pogarszaniem się wzroku, Wnioskodawca poddał się operacji oka, by zachować jakość pracy i uniknąć zamknięcia prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatek poniesiony na operację nie został ujęty w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W ocenie tut. Organu wskazanego wydatku nie można uznać za koszt prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym, którego poniesienie ma na celu poprawę warunków zdrowotnych Wnioskodawcy i ochronę Jego zdrowia. Zatem wydatek, jaki Wnioskodawca poniósł na sfinansowanie operacji oka, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, gdyż celem ww. wydatku jest umożliwienie prowadzenia normalnego życia i zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Jego organizmu.

Zauważyć również należy, że niezależnie od tego, czy osoba ta prowadziłaby pozarolniczą działalność gospodarczą, czy też nie - dla ochrony swego zdrowia - musiałaby ponieść omawiany wydatek. Powyższe oznacza, że nie jest spełniona, w stosunku do przedmiotowego wydatku, podstawowa przesłanka zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu zawarta w treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przedmiotowy wydatek, związany ze sfinansowaniem operacji oka, nie ma bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie jest wydatkiem ponoszonym w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie może zatem zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.