1061-IPTPB1.4511.31.2017.2.MM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 18 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 4 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.31.2017.1.MM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 7 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem.... w dniu 13 kwietnia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS) przeprowadził kontrolę płatnika - Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego.... (dalej: Wnioskodawca), w wyniku której została wydana decyzja, z której wynika, że Wnioskodawca nie dopełnił ciążącego na Nim obowiązku odprowadzenia zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i fundusz pracy od przychodów osiągniętych przez lekarzy zatrudnionych na podstawie umów zlecenia zawartych ze spółką, z którą Wnioskodawca miał zawartą umowę o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne w okresie od listopada 2010 r. do lipca 2013 r., gdzie jednocześnie lekarze ci byli zatrudnieni w szpitalu na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca odwołał się od decyzji ZUS do Sądu Okręgowego pierwszej instancji...., a następnie do Sądu Apelacyjnego drugiej instancji i postępowanie to zakończyło się prawomocnym wyrokiem niekorzystnym dla Wnioskodawcy.

W tym stanie rzeczy, Wnioskodawca dokonał korekty dokumentów rozliczeniowych do ZUS w maju 2016 r., natomiast spłata zaległych należnych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i fundusz pracy została rozłożona na 72 nierówne raty na podstawie umowy ratalnej pomiędzy ZUS a Wnioskodawcą.

Pierwsza rata składek została zapłacona w lipcu 2016 r. Wnioskodawca zwrócił się o dobrowolny zwrot nieuiszczonej części składek na ubezpieczenie społeczne, leżącej po stronie pracownika do następujących osób:

Część pracowników (lekarzy) dokonała na rzecz Wnioskodawcy jednorazowej wpłaty zaległych składek, część zadeklarowała spłatę w systemie ratalnym, natomiast część pracowników odmówiła zapłacenia składki. Ponadto, niektórzy z powyższych lekarzy nadal udzielają świadczeń zdrowotnych w szpitalu nie będąc pracownikami Wnioskodawcy (w ramach umów cywilnoprawnych), niektórzy udzielają świadczeń zdrowotnych będąc obecnie pracownikami w ramach umów o pracę, a niektórzy już nie pracują w szpitalu.

Ponadto, przed kontrolą ZUS, osoby (lekarze - aktualni pracownicy, byli pracownicy oraz osoby aktualnie udzielające świadczeń na podstawie umowy cywilnoprawnej) świadczyły pracę na rzecz Wnioskodawcy:

Na dzień złożenia wniosku ww. osoby (aktualni pracownicy, byli pracownicy oraz osoby aktualnie udzielające świadczeń na podstawie umowy cywilnoprawnej) udzielają na rzecz Wnioskodawcy (Szpitala) świadczeń zdrowotnych w ramach:

* tylko umowy o pracę, zawartej bezpośrednio z Wnioskodawcą,

* tylko umowy cywilnoprawnej, zawartej bezpośrednio z Wnioskodawcą,

* tylko na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej ze spółką, która to spółka ma zawartą z Wnioskodawcą umowę o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne (osoby są zatrudnione na podstawie umowy cywilnoprawnej przez spółkę, a udzielają świadczeń zdrowotnych na rzecz Wnioskodawcy).

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę w dniach 2-16 grudnia 2013 r. Kontrola ta dotyczyła prawidłowości obliczania składek na ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy płatnika. Okres objęty kontrolą - od dnia 1 listopada 2010 r. do dnia 31 lipca 2013 r. Wśród osób, które odmówiły zapłacenia składek byli aktualni pracownicy, byli pracownicy, a także osoby aktualnie udzielające świadczeń na podstawie cywilnoprawnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy składki przekazane do ZUS, w części dotyczącej pracownika, a niezwrócone przez niego Wnioskodawcy, są przychodem pracownika, który rodzi obowiązek naliczenia zaliczki na podatek dochodowy i wykazania go w informacji PIT-11?

Pytanie dotyczy aktualnych pracowników.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z powyższego wynika, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, w związku z czym do tego źródła przychodów można zaliczyć każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Z przepisu art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (...).

Natomiast, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W związku z powyższym, składki pracownicze przekazane do ZUS stanowią przychód pracownika, który należy opodatkować podatkiem dochodowym uwzględniając 20% koszty uzyskania przychodu i wykazać w PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika, to wskazać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy powinna być ona sfinansowana środkami pracownika).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności", wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Stosownie do treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 (tj. przy uwzględnieniu kwoty zmniejszającej podatek) zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS) przeprowadził kontrolę płatnika (dalej: Wnioskodawca), w wyniku której została wydana decyzja, z której wynika, że Wnioskodawca nie dopełnił ciążącego na Nim obowiązku odprowadzenia zaległych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i fundusz pracy od przychodów osiągniętych przez lekarzy zatrudnionych na podstawie umów zlecenia zawartych ze spółką, z którą Wnioskodawca miał zawartą umowę o udzielenie zamówienia na świadczenia zdrowotne w okresie od listopada 2010 r. do lipca 2013 r., gdzie jednocześnie lekarze ci byli zatrudnieni w szpitalu na podstawie umowy o pracę.

Wnioskodawca dokonał korekty dokumentów rozliczeniowych do ZUS w maju 2016 r., natomiast spłata zaległych należnych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i fundusz pracy została rozłożona na 72 nierówne raty na podstawie umowy ratalnej pomiędzy ZUS a Wnioskodawcą. Pierwsza rata składek została zapłacona w lipcu 2016 r.

Wnioskodawca zwrócił się o dobrowolny zwrot nieuiszczonej części składek na ubezpieczenie społeczne, leżącej po stronie pracownika do: aktualnych pracowników, byłych pracowników, osób aktualnie udzielających świadczeń na podstawie umowy cywilnoprawnej.

Część pracowników (lekarzy) dokonała na rzecz Wnioskodawcy jednorazowej wpłaty zaległych składek, część zadeklarowała spłatę w systemie ratalnym, natomiast część pracowników odmówiła zapłacenia składki.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa stwierdzić należy, że uiszczenie przez Wnioskodawcę zaległych składek za osoby aktualnie świadczące pracę na Jego rzecz (tj. na podstawie umowy o pracę oraz na podstawie umowy cywilnoprawnej) w części, która winna być pokryta z przychodu tych osób stanowi nieodpłatne świadczenie generujące przychód podatkowy. Osoby te uzyskały bowiem wymierną korzyść majątkową, gdyż inny podmiot tj. Wnioskodawca poniósł kosztem swojego majątku wydatek, który winien być sfinansowany majątkiem (dochodami) tychże osób.

Należy zauważyć, że przychód tych osób w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje w dacie zapłaty ww. składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Zatem zapłacone przez Wnioskodawcę składki stanowią dla aktualnych pracowników przysporzenie majątkowe, mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jako płatnik jest zobowiązany wystawić aktualnym pracownikom informację o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy pracownika (PIT-11).

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe w związku z powołaniem przepisów prawa dotyczących obowiązków płatnika, które w niniejszej sprawie nie znajdują zastosowania ze względu na zakwalifikowanie zapłaconych przez Wnioskodawcę składek ZUS za aktualnych pracowników do przychodów ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.