1061-IPTPB1.4511.140.2017.1.AG - PIT w zakresie możliwości ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych w okresie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków poniesionych w okresie zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest lekarzem stomatologiem, emerytką. Cały 2016 r. miała zawieszoną działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni opodatkowana jest na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów). Wnioskodawczyni wie, że podczas zawieszenia działalności gospodarczej wykazuje tylko te koszty, z których nie może zrezygnować (np. czynsz).

Wnioskodawczyni wykazała w księdze przychodów i rozchodów za 2016 r. następujące koszty:

* opłatę za kurs "Prawo medyczne" w wysokości 25,00 zł (kurs nie odbył się, koszty zwrócono);

* opłacone składki na.... (...): w sierpniu 2016 r. w wysokości 40 zł za 2016 r., w grudniu 2016 r. w kwocie 40 zł za 2017 r. (obecnie jest nakaz płacenia składki w grudniu na cały następny rok);

* wpłata rat obowiązkowego ubezpieczenia OC lekarzy (odpowiedzialności cywilnej) w terminach: marzec - 81 zł, czerwiec - 81 zł, październik - 82 zł, grudzień - 81 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo wpisując powyższe koszty do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, mimo że cały 2016 r. miała zawieszoną działalność gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowo wpisała powyższe koszty do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, mimo że cały 2016 r. miała zawieszoną działalność gospodarczą. Są to bowiem koszty przymusowe, wymagane prawem, z których nie może zrezygnować dopóki nie zlikwiduje działalności gospodarczej. Szkolenia, kursy, szkolenia w ramach PTS-u są przymusowe, wymagane prawem. Lekarz ma obowiązek kształcenia ustawicznego, zebrania określonej ilości punktów szkoleniowych w określonym czasie. Niedopełnienie tego obowiązku skutkuje zawieszeniem praw wykonywania zawodu, przymusowym 6-cio miesięcznym szkoleniem i egzaminem. Jeśli podczas zawieszenia działalności Wnioskodawczyni nie będzie uczestniczyć w szkoleniach, może nie zebrać określonej liczby punktów. Jeśli prowadzi działalność gospodarczą składki na PTS są przymusowe.

Obowiązkowe ubezpieczenie OC lekarzy, jeśli Wnioskodawczyni ma zawieszoną działalność gospodarczą jest obowiązana płacić, aby mieć ciągłość ubezpieczenia. Z ich płacenia będzie zwolniona dopiero, gdy zlikwiduje działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Zgodnie z art. 44 ust. 10 ww. ustawy, podatnik, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, który na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b za okres objęty zawieszeniem.

W myśl art. 44 ust. 13 powyższej ustawy, po okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według zasad, o których mowa w ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b.

Przepis cytowanego art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się wyłącznie do sytuacji zawieszenia działalności, dokonanego zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, z późn. zm.), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl art. 14a ust. 1a tej ustawy, jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.

Stosownie do art. 14a ust. 1b ww. ustawy, okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach.

Przepis art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 14a ust. 4 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

Powyższe przepisy wskazują, że aby podatnik był zwolniony z obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy, w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie może prowadzić działalności gospodarczej, tj. świadczyć usług będących przedmiotem tejże działalności. W powyższym okresie może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności.

Przy czym, zwolnienie z obowiązku uiszczania zaliczek nie zwalnia z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik zgodnie z zapisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo dokonywać w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.

Kwestię kosztów uzyskania przychodów w ww. sytuacji należy rozpatrywać w oparciu o przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym, obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest lekarzem stomatologiem, emerytką. Przez cały 2016 r. Wnioskodawczyni miała zawieszoną działalność gospodarczą. Jednakże w 2016 r. w związku z ww. działalnością poniosła wymagane prawem następujące wydatki: opłatę za kurs "Prawo medyczne", składki na.... za 2016 r. i 2017 r., ubezpieczenie OC lekarzy za 2016 r. Przy czym wydatki za kurs zostały jej zwrócone, bowiem kurs nie odbył się. Wydatki te ujęła w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2016 r.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz przepisy prawa mające w sprawie zastosowanie stwierdzić należy, że skoro ponoszone przez Wnioskodawczynię w okresie zawieszenia działalności gospodarczej wydatki, tj. opłata za kurs "Prawo medyczne", składki na.... za 2016 r. i 2017 r., obowiązkowe ubezpieczenie OC lekarzy za 2016 r. były wymagane prawem, przymusowe, a więc służyły zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów, to zasadne było ujęcie ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów za 2016 r.

Zauważyć jednak należy, że skoro wydatek za kurs został następnie Wnioskodawczyni zwrócony to należało dokonać storna tego wydatku w ww. księdze, w momencie otrzymania zwrotu opłaty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.