1061-IPTPB1.4511.124.2017.2.ISL - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania w związku z wykonywaniem usług poza miejscem zamieszkania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2017 r. (data wpływu 15 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania w związku z wykonywaniem usług poza miejscem zamieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 5 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.124.2017.1.ISL, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 10 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem... w dniu 12 kwietnia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o charakterze usługowym, jest to działalność związana głównie z doradztwem w zakresie informatyki - kod PKD 62.02.Z. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Siedziba firmy mieści się w miejscowości X, gdzie Wnioskodawca jest zameldowany, pod tym adresem również na stałe zamieszkuje. Wnioskodawca nawiązał współpracę (umowa o świadczenie usług zawarta na czas nieokreślony) z firmą, która ma swoją siedzibę w mieście Y, oddalonym o 180 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy. Przedmiotem umowy są usługi z zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, m.in.: usługi informatyczne w dziedzinie doradztwa, tworzenie dokumentacji technicznej, przygotowywanie analiz i raportów, jak również pełnienie dyżurów serwisowych w mieście Y, gdzie znajduje się siedziba głównego kontrahenta. Usługi na rzecz tego kontrahenta świadczone są przeważnie we wszystkie dni robocze tygodnia, sporadycznie w soboty, bądź w niedziele. Zgodnie z warunkami zawartej umowy wykonanie konkretnych czynności potwierdzają protokoły odbioru. Codzienne dojazdy do miasta Y byłyby zbyt czasochłonne, zajmowałyby około 3 godzin w jedną stronę, w związku z tym, aby móc terminowo oraz rzetelnie świadczyć usługi w ramach zawartej umowy, Wnioskodawca wynajął w mieście Y mieszkanie, za które płaci czynsz w umówionej wysokości. Zapłatę czynszu potwierdza comiesięczny przelew bankowy.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że datą rozpoczęcia działalności gospodarczej określoną we wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jest 1 czerwca 2015 r. Przychody osiągane z tytułu wykonywania usług doradztwa w zakresie informatyki Wnioskodawca zalicza w całości do przychodów z działalności gospodarczej. Miasto, które Wnioskodawca określa we wniosku jako "miasto Y" to..... Umowę z firmą, mającą siedzibę w Warszawie, Wnioskodawca zwarł 31 sierpnia 2015 r. Umowę najmu lokalu mieszkalnego Wnioskodawca zawarł 18 lipca 2015 r., z adnotacją, że obowiązuje od 1 sierpnia 2015 r. Lokal mieszkalny, wynajmowany przez Wnioskodawcę..... ma powierzchnię 35,77 m² i składa się z pokoju, aneksu kuchennego, łazienki i hallu. Umowę najmu przedmiotowego mieszkania Wnioskodawca zawarł jako osoba fizyczna poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazał, że w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej dowiedział się, że podatnicy będący w podobnej sytuacji składają wnioski o wydanie interpretacji i otrzymują pozytywne odpowiedzi (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2014 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 lipca 2016 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 września 2016 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 października 2016 r.). Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z wynajęciem i użytkowaniem lokalu mieszkalnego to oplata za czynsz (2 000 zł za m-c) oraz prąd na podstawie stanu licznika. Wnioskodawca jest jedynym lokatorem wynajmowanego mieszkania. W przypadku pozytywnej oceny wniosku, Wnioskodawca zamierza zaliczać wydatek związany z opłatą czynszu miesięcznego w wysokości 2 000 zł brutto do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Należność z tytułu najmu lokalu mieszkalnego regulowana jest od początku przelewem bankowym na rachunek wynajmującego i tak będzie regulowana w dalszym ciągu. Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów żadnych wydatków związanych z wynajęciem lokalu mieszkalnego. Wnioskodawca jak dotąd nie podpisał umowy o współpracy gospodarczej z innym kontrahentem, niż ten wskazany we wniosku, jednakże nie wyklucza takiej możliwości. Zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej siedziba firmy znajduje się pod adresem zamieszkania Wnioskodawcy, czyli w miejscowości..., ul....., woj.... Wnioskodawca w Warszawie nie posiada tymczasowego adresu zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy rachunek za najem mieszkania w mieście, w którym Wnioskodawca przebywa wyłącznie w celach związanych ze świadczeniem usług na rzecz głównego kontrahenta, może być ujęty jako koszt uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Niego na wynajęcie mieszkania stanowią koszt uzyskania przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Faktem jest, że gdyby nie zawarta umowa, Wnioskodawca nie ponosiłby w ogóle kosztów związanych z wynajęciem mieszkania w mieście Y. W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. W związku z powyższym Wnioskodawca uznaje, że koszt wynajęcia mieszkania jest jak najbardziej uzasadniony, ma związek z prowadzoną działalnością i z całą pewnością służy zachowaniu źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą o charakterze usługowym. Wnioskodawca nawiązał współpracę (umowa o świadczenie usług zawarta na czas nieokreślony) z firmą, która ma swoją siedzibę w mieście Y, oddalonym o 180 km od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy. Przedmiotem umowy są usługi z zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, m.in.: usługi informatyczne w dziedzinie doradztwa, tworzenie dokumentacji technicznej, przygotowywanie analiz i raportów, jak również pełnienie dyżurów serwisowych w mieście Y, gdzie znajduje się siedziba głównego kontrahenta. Usługi na rzecz tego kontrahenta świadczone są przeważnie we wszystkie dni robocze tygodnia, sporadycznie w soboty, bądź w niedziele. Zgodnie z warunkami zawartej umowy wykonanie konkretnych czynności potwierdzają protokoły odbioru. Codzienne dojazdy do miasta Y byłyby zbyt czasochłonne, zajmowałyby około 3 godzin w jedną stronę, w związku z tym, aby móc terminowo oraz rzetelnie świadczyć usługi w ramach zawartej umowy, Wnioskodawca wynajął w mieście Y mieszkanie, za które płaci czynsz w umówionej wysokości. Zapłatę czynszu potwierdza comiesięczny przelew bankowy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro miejscem zamieszkania Wnioskodawcy nie jest miejscowość, w której świadczy On w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej usługi związane z doradztwem w zakresie informatyki na rzecz swojego kontrahenta, a dojazd do miejsca świadczenia usług ze względu na znaczną odległość jest zbyt czasochłonny, wydatki z tytułu najmu mieszkania oraz jego używania, (do poniesienia których Wnioskodawca jest zobowiązany na podstawie zawartej umowy najmu), mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur (rachunków) wystawionych przez właściciela mieszkania, które wynajmuje Wnioskodawca, faktur (rachunków) za media, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę z tego tytułu wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków. Jeżeli więc poniesione wydatki spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Skoro zatem - wydatki z tytułu najmu oraz użytkowania mieszkania są ponoszone w celu prawidłowego wykonywania czynności podejmowanych w ramach działalności gospodarczej, a przy tym są racjonalne i uzasadnione, o ile będą prawidłowo udokumentowane, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, że interpretację indywidualną wydano wyłącznie w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Przedmiotem zaś interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa, bowiem tut. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego zmierzającego do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w związku z art. 122 ww. ustawy. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.