1061-IPTPB1.4511.116.2017.10.20-S/MAP - Źródło przychodu z najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) oraz art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 lipca 2020 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 624/18 (data wpływu 18 maja 2020 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 13 lutego 2017 r. został złożony wniosek z dnia 9 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 27 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.1.MAP, na podstawie art. 13 § 2a, 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 marca 2017 r. (data doręczenia 31 marca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 7 kwietnia 2017 r.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku Organ orzekający w dniu 27 kwietnia 2017 r. wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, dotyczącą zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W powyższej interpretacji indywidualnej Organ stwierdził, że przychody z opisanego we wniosku najmu nieruchomości - nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, podejmowane przez Wnioskodawczynię czynności wypełniać będą przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Najem wykonywany w sposób opisany we wniosku, spełniać będzie wszystkie przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskiwane przez Wnioskodawczynię przychody z najmu nie będą w związku z tym mogły być opodatkowane 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Powyższą interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, doręczono za pośrednictwem Poczty Polskiej w dniu 4 maja 2017 r.

Wnioskodawczyni na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, wniosła pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 23 maja 2017 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z dnia 13 czerwca 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.3.MAP, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Na powyższą interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, Wnioskodawczyni wniosła za pośrednictwem tutejszego Organu skargę z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismem z dnia 20 lipca 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.4.MAP, udzielił odpowiedzi na skargę z wnioskiem o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 27 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Sądu, Organ interpretacyjny wykroczył poza ramy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz pytania Wnioskodawczyni, na skutek czego naruszył - wskazane w skardze - art. 5a ust. 6 oraz art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób, który miał istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Sąd stwierdził, że Organ skoncentrował się na badaniu, czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawczyni, polegająca na wynajmie lokali, stanowi działalność gospodarczą. Skonstatował, że zespół podejmowanych przez Wnioskodawczynię działań stanowi taką działalność gospodarczą - w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przyjął, że do opisanego we wniosku stanu faktycznego znajduje zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie znajduje zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Sąd podkreślił, że Wnioskodawczyni opisując stan faktyczny we wniosku kilkakrotnie wyraźnie zaznaczyła, że Ona działalności gospodarczej nie prowadzi. Co więcej, w treści zadanego pytania zawarła jednoznaczne założenie, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Sąd zaznaczył następnie, że w postępowaniu w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Organ nie jest uprawniony do weryfikowania tego rodzaju prezentacji stanu faktycznego, ani modyfikowania pytania zawartego we wniosku - z uwagi na zakres odesłania wynikający z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa. Organ interpretujący nie jest uprawniony do ingerencji w stan faktyczny, ani w treść pytania, które zostały zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji. Jego rolą jest ocenić stanowisko wnioskodawcy przez pryzmat przedstawionego stanu faktycznego, jako prawidłowe albo nieprawidłowe - w odniesieniu do zadanego pytania. Postępowanie, które jest prowadzone w sprawie wydania pisemnej interpretacji prawa podatkowego jest postępowaniem, w którym organ uprawiony do jej wydania ma jedynie udzielić podatnikowi informacji w zakresie zastosowania i wykładni prawa podatkowego w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym sprawy.

Sąd stwierdził, że Organ wadliwie przeprowadził postępowanie interpretacyjne z naruszeniem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. W następstwie tego wadliwie zastosował wskazane w skardze - art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (poprzez niezasadne zastosowanie) oraz art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy (poprzez niezasadne niezastosowanie) w sposób, który miał istotny wpływ na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 146 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W ocenie Sądu, skoro w stanie faktycznym opisanym we wniosku Wnioskodawczyni podała, że nie prowadzi działalności gospodarczej oraz zadała pytanie, czy jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej może rozliczać się z podatku dochodowego w określony sposób, to Organ nie mógł w postępowaniu interpretacyjnym przyjąć innych (przeciwstawnych) założeń faktycznych.

Sąd podkreślił, że odrębną rzeczą jest natomiast przydatność dla Wnioskodawczyni udzielonej Jej - zgodnie z tymi zasadami - interpretacji. Jeśli bowiem w toku postępowania wymiarowego organ dojdzie do wniosku, że zachowanie Wnioskodawczyni wypełnia znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni nie będzie objęta ochroną wynikającą z art. 14k ustawy - Ordynacja podatkowa. Organ nie ponosi bowiem odpowiedzialności za wadliwe przedstawiony stan faktyczny lub wadliwie zadane pytanie we wniosku o interpretację. Sąd zaznaczył, że dotyczy to także sytuacji, w której wnioskodawca zamiast wpierw pytać o to, czy jego zachowanie wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, sam przesądza, że takiej działalności nie prowadzi i zadaje pytanie, bazujące na takim autorytatywnym (być może błędnym) założeniu.

W dniu 19 grudnia 2017 r. Szef Krajowej Administracji Skarbowej pismem Nr 0110-KWR5.4021.56.2017.2 złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17.

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 624/18 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17.

Rozpoznając skargę kasacyjną, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd wskazał, że Organ interpretacyjny naruszył art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, gdyż przekroczył wyznaczone przez treść wniosku o udzielenie interpretacji granice sprawy. Przedmiotowe granice tworzy treść wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz stanowisko wnioskodawcy, które podlegają następnie ocenie organu wydającego interpretację i składają się na treść interpretacji (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3335/15). Skutkiem tego, ani organ wydający interpretację, ani sąd administracyjny ją kontrolujący, nie mogą przyjmować własnych ustaleń faktycznych, odmiennych od okoliczności przedstawionych przez wnioskodawcę. Wszelkie rozważania dotyczące zastosowania i wykładni przepisów prawa materialnego należy odnosić wyłącznie do opisu stanu faktycznego, na tle którego sformułowano pytania wymagające oceny ze strony organu. W toku dalszej kontroli (kontroli sądowej) Sąd, podobnie jak organ, obowiązany jest w tych warunkach ograniczyć się wyłącznie do wypowiedzi, z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego, czy stanowisko wnioskodawcy zawarte we wniosku, jest prawidłowe i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego zdarzenia (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2019 r., II FSK 358/17).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przyjęcie za podstawę wypowiedzi organu elementu stanu faktycznego sprzecznego z kilkukrotnie wyrażonym zapatrywaniem wnioskodawcy świadczy o naruszeniu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Sąd podkreślił, że istnieje obawa, że Wnioskodawczyni ze względu na braki kompetencyjne pozwalające prawidłowo zrekonstruować Jej rzeczywistą sytuację prawnopodatkową nie pozna odpowiedzi na pytanie o prawnopodatkową kwalifikację jego faktycznej sytuacji (zdarzenia przyszłego). Zdaniem Sądu, kwestie te winny zostać wzięte pod uwagę przez Organ, który udzielając odpowiedzi na pytanie przedstawione we wniosku winien odpowiednio podkreślić, które z elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) determinują rozstrzygnięcie, tak, by strona mogła zrewidować, czy rzeczywiście treść wniosku pokrywa się z jej faktyczną sytuacją. Ingerencja Organu nie może jednak iść tak daleko, by de facto zmieniać założenia przedstawione przez stronę we wniosku - a tak w niniejszej sprawie uczynił Organ.

Następnie w dniu 1 lipca 2020 r. do tutejszego Organu wpłynęło prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17 wraz z aktami sprawy.

W związku z powyższym, wniosek z dnia 9 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), uzupełniony pismem z dnia 6 kwietnia 2017 r. (data wpływu 12 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, podlega ponownemu rozpatrzeniu przez tutejszy Organ.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Zgodnie z treścią art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od stycznia 2017 r. jest współwłaścicielem nieruchomości, w której wynajmowane są lokale mieszkalne i handlowe. W umowach najmu figuruje Ona po stronie wynajmującego i wystawia faktury za najem dla części najemców. Co miesiąc będzie uzyskiwała przychody z tytułu najmu. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu lokali.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotowy wniosek dotyczy 2017 r. Wnioskodawczyni od stycznia 2017 r. jest współwłaścicielem nieruchomości (kamienicy), w której wynajmowane są lokale mieszkalne i użytkowe. Nieruchomość ta została odziedziczona po rodzicach obecnych współwłaścicieli. Forma własności przedmiotowej nieruchomości to współwłasność (6 współwłaścicieli) - każdy posiada udział innej wielkości. W nieruchomości nie została zniesiona współwłasność, nie ma wyodrębnionej własności lokali. Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem 15 lokali użytkowych i 13 lokali mieszkalnych. Umowy najmu przedmiotowych lokali zawierane są przez zarządcę nieruchomości, działającego na podstawie pełnomocnictw udzielonych mu przez pozostałych współwłaścicieli. Wnioskodawczyni w każdej umowie najmu występuje po stronie wynajmującego - razem z innymi współwłaścicielami. Celem najmu jest - w przypadku najmu lokali mieszkalnych - zaspokojenie potrzeb mieszkalnych najemców, a w przypadku lokali użytkowych - prowadzenie działalności gospodarczej przez najemców. Zarządca nieruchomości, będący jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - przedmiotem tej działalności jest m.in. najem lokali, a także zarządzanie, nieruchomościami własnymi i powierzonymi. Zarządca w ramach tej działalności gospodarczej, działając na podstawie pełnomocnictw udzielonych mu przez pozostałych współwłaścicieli zawiera umowy najmu lokali znajdujących się w przedmiotowej nieruchomości. Pozostali współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej. Lokale nie zostały uznane za środek trwały w działalności gospodarczej. Cała nieruchomość została uznana za środek trwały i amortyzowana jest metodą uproszczoną. Przychody ze wszystkich lokali mieszkalnych i użytkowych Wnioskodawczyni zalicza do źródła przychodów z najmu prywatnego. Wnioskodawczyni złożyła stosowne oświadczenie w urzędzie skarbowym o opodatkowaniu przychodu z najmu 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Czynności związane z najmem są i będą wykonywane przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły. Posiada Ona inne źródło dochodu - umowa o pracę. Nie prowadzi jednak żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni w grudniu 2016 r. oraz w styczniu 2017 r. zasięgała opinii w Krajowej Informacji Podatkowej w zakresie ustalenia, czy w przedstawionej powyżej sytuacji faktycznej może wybrać opodatkowanie 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - dwukrotnie Jej stanowisko zostało potwierdzone przez pracowników Krajowej Informacji Podatkowej i na tej podstawie zdecydowała się na wybór zryczałtowanej formy opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, wynajmująca lokale mieszkalne i użytkowe w nieruchomości, której jest współwłaścicielem może comiesięczne przychody z tytułu najmu opodatkować na zasadach przewidzianych dla tzw. najmu prywatnego to jest zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższy stan faktyczny wyczerpuje znamiona tzw. najmu prywatnego, tzn. spełnia przesłanki z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wnioskodawczyni może zatem swoje przychody osiągane z wynajmu lokali opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, według stawki 8,5%?

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 lipca 2020 r.) oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 624/18 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów powyższej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są m.in.:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy),

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Podkreślić należy, że nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć wynajmowane nieruchomości do majątku prywatnego lub związanego z działalnością gospodarczą. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy - za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości generuje przychód ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem 15 lokali użytkowych i 13 lokali mieszkalnych. Umowy najmu przedmiotowych lokali zawierane są przez zarządcę nieruchomości, działającego na podstawie pełnomocnictw udzielonych mu przez pozostałych współwłaścicieli. Wnioskodawczyni w każdej umowie najmu występuje po stronie wynajmującego - razem z innymi współwłaścicielami. Celem najmu jest - w przypadku najmu lokali mieszkalnych - zaspokojenie potrzeb mieszkalnych najemców, a w przypadku lokali użytkowych - prowadzenie działalności gospodarczej przez najemców. Zarządca nieruchomości, będący jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą - przedmiotem tej działalności jest m.in. najem lokali, a także zarządzanie, nieruchomościami własnymi i powierzonymi. Zarządca w ramach tej działalności gospodarczej, działając na podstawie pełnomocnictw udzielonych mu przez pozostałych współwłaścicieli zawiera umowy najmu lokali znajdujących się w przedmiotowej nieruchomości. Pozostali współwłaściciele nie prowadzą działalności gospodarczej. Lokale nie zostały uznane za środek trwały w działalności gospodarczej. Cała nieruchomość została uznana za środek trwały i amortyzowana jest metodą uproszczoną. Przychody ze wszystkich lokali mieszkalnych i użytkowych Wnioskodawczyni zalicza do źródła przychodów z najmu prywatnego.

Wnioskodawczyni złożyła stosowne oświadczenie w urzędzie skarbowym o opodatkowaniu przychodu z najmu 8,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Czynności związane z najmem są i będą wykonywane przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły. Posiada Ona inne źródło dochodu - umowa o pracę. Nie prowadzi jednak żadnej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2180, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie bowiem do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Warunkiem skorzystania z opodatkowania w formie ryczałtu jest - zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym, stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. z najmu poza działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa w kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że przychody uzyskane z wynajmu wskazanych we wniosku nieruchomości mogą zostać zaliczone do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wg 8,5% stawki, przy spełnieniu warunków określonych w powyższej ustawie.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.116.2017.2.MAP, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczeń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 października 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 820/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 1 lipca 2020 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 624/18.

Jednocześnie należy wyjaśnić, że tutejszy Organ wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionymi przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu, Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.