1061-IPTPB1.4511.1063.2016.1.DJD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r., złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 31 października 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) oraz pismem z dnia 15 grudnia 2016 r., złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 15 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 2 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek przesyłając pełnomocnictwo szczególne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 grudnia 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.930.2016.1.DJD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 8 grudnia 2016 r. (data odbioru 8 grudnia 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 15 grudnia 2016 r., za pośrednictwem platformy ePUAP).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą - projektuje i wytwarza komponenty oraz oprzyrządowanie produkcyjne samolotów załogowych. Działalność wpisana jest do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG), a Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu od całości dochodu osiągniętego w Polsce bez ograniczeń. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), oraz prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r. poz. 1047).

Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje środki trwałe, od których wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Odpisy amortyzacyjne zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Amortyzował m.in. środek trwały, będący wyposażeniem mobilnej stacji naziemnej oraz środek trwały - wysokiej klasy specjalistyczny komputer. Wnioskodawca nabył dwa urządzenia (komputery), które zostały jako części połączone z obecnie amortyzowanymi środkami trwałymi (wskazanymi powyżej). W ramach zestawu powstało nowe urządzenie. Wszystkie urządzenia składowe go tworzące, tj. monitory, agregaty i adaptery są połączone kablami.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. Wnioskodawca doprecyzował, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, wytwarzania oraz prac badawczo - rozwojowych w obszarze samolotów załogowych i bezzałogowych. Projektuje oraz wytwarza kompletne systemy bezpilotowe obejmujące: płatowiec, zespół napędowy, układ autonomicznego sterowania, wyposażenie pokładowe (np. głowice obserwacyjne) oraz naziemne stacje kontroli lotu. Wnioskodawca prowadzi również próby w locie wytwarzanych systemów. W zakresie samolotów załogowych Wnioskodawca projektuje oprzyrządowanie produkcyjne do wytwarzania turbinowych silników lotniczych. Projektuje i wytwarza także oprzyrządowanie do wytwarzania kompozytowych elementów struktury samolotów załogowych i bezzałogowych oraz wytwarza kompozytowe elementy struktury samolotów załogowych i bezzałogowych.

W skład mobilnej stacji naziemnej wchodzą: monitory dużej rozdzielczości do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, komputery do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, generatory spalinowe napięcia do zastosowań zewnętrznych 220v 2kw, tablet do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporny na drgania i podwyższoną wilgotność, oraz stacje dokujące komputera i tabletu. Ponadto w skład urządzenia wchodzi okablowanie spinające wszystkie części składowe systemu. Środki trwałe wskazane we wniosku były i będą wykorzystywane do prowadzenia prób w locie samolotów (platform) podczas prac badawczo - rozwojowych prowadzonych u Wnioskodawcy lub podczas prób fabrycznych produktów (przygotowywanych do sprzedaży).

Dwa dodatkowe komputery zostały nabyte w 2016 r., a wydatki na ich nabycie nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Wartość każdego nabytego komputera wynosiła co najmniej 3 500 zł i komputery te spełniają definicję środków trwałych, jednak Wnioskodawca nabywając je nie przewidywał, aby odrębnie mogły być wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą. Komputery te były i będą wykorzystywane do prowadzenia prób w locie samolotów (platform) podczas prac badawczo - rozwojowych prowadzonych u Wnioskodawcy lub podczas prób fabrycznych produktów (przygotowywanych do sprzedaży). Prace te przyniosą rozwój produktów Wnioskodawcy, dzięki czemu produkty te znajdą nabywców lub zostaną sprzedane za większą cenę (z większą marżą).

Do ewidencji środków trwałych specjalistyczny komputer Wnioskodawca wprowadził 1 kwietnia 2015 r., natomiast urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wprowadził 9 czerwca 2015 r. Urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji oraz specjalistyczny komputer zostały sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 491, jako zespoły komputerowe, którym zostały przypisane stawki amortyzacyjne 30% ze współczynnikiem 2.

Przed połączeniem z nowymi komputerami Wnioskodawca wycofał od lipca 2016 r. specjalistyczny komputer oraz urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji z ewidencji środków trwałych. Oba środki przestały być amortyzowane.

Powstały nowy zestaw urządzeń jest odrębnym środkiem trwałym, który został zakwalifikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych jako zespoły komputerowe z symbolem KŚT-491, ze stawką amortyzacji 30% z zastosowaniem współczynnika podwyższającego do 2.

Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy nabyte dwa komputery po podłączeniu do istniejących środków trwałych spowodowały wzrost wartości użytkowej dotychczas amortyzowanych środków trwałych, ponieważ nie ma pewności, czy dochodzi w przedstawionym stanie faktycznym do scalenia, czy rozbudowy. Gdyby przyjąć, że dochodzi do rozbudowy dotychczas amortyzowanych środków trwałych - wartość użytkowa dotychczas amortyzowanych środków trwałych ulegnie zwiększeniu.

Nowe komputery zostały zakupione w standardzie rugged (o podwyższonej odporności na wilgotność, temperaturę, kurz, itp.) w celu prowadzenia prób w locie systemów bezpilotowych w warunkach polowych i tylko w takim celu. Dotychczas amortyzowane środki trwałe będą wykorzystywane w tym samym celu, jednakże w połączeniu z nowo nabytymi powstanie efekt synergiczny w postaci zwiększenia wartości użytkowej całości nowego urządzenia (zestawu urządzeń).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest działanie Wnioskodawcy, polegające na zaprzestaniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych oraz wycofaniu z ewidencji środków trwałych dwóch dotychczas amortyzowanych środków trwałych (wyposażenia mobilnej stacji naziemnej oraz wysokiej klasy specjalistycznego komputera), lecz nie wycofywanie ich z działalności gospodarczej, a następnie połączenie ich z kupionymi komputerami i dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nowo powstałego środka trwałego?

2. Czy wartość początkowa nowo powstałego środka trwałego może zostać ustalona poprzez zsumowanie ceny nabycia kupionych dwóch komputerów oraz niezamortyzowanej wartości dotychczas amortyzowanych środków trwałych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, natomiast w zakresie pytania Nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie określenia wartości początkowej należałoby rozważyć zastosowanie dwóch przepisów: art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy oraz art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się, w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia. Przez cenę nabycia należałoby rozumieć w takim przypadku sumę cen poszczególnych urządzeń składających się na nowy środek trwały. Jednakże aby taka interpretacja nie sprzeciwiała się celowi ustawy i nie prowadziła do unikania opodatkowania należy przyjąć, że ponieważ dwa urządzenia, z których składać się będzie nowy środek trwały, zostały w części zamortyzowane, cenę nabycia nowego środka trwałego, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, należy pomniejszyć o sumę już dokonanych odpisów, przypadającą na środki trwałe wchodzące w skład nowo utworzonego środka trwałego.

Jeżeli by uznać, że rozwiązanie powyższe jest niedopuszczalne w świetle przepisów - to wtedy Wnioskodawca nie miałby możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na ich nabycie do kosztów uzyskania przychodów (bezpośrednio ani poprzez odpisy amortyzacyjne), albowiem te dwa nowo nabyte urządzenia samodzielnie nie pełnią dla Wnioskodawcy żadnej funkcji użytkowej.

Wnioskodawca uważa także, że podobny skutek podatkowy miałoby zastosowanie art. 22g ust. 17 ustawy. Faktyczne połączenie wszystkich urządzeń mogłoby zostać potraktowane jako ulepszenie w wyniku rozbudowy lub rekonstrukcji jednego środka trwałego poprzez trwałe połączenie z nim trzech innych urządzeń. W takim przypadku wartość początkową środka trwałego, ustalonego zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na jego ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Jednocześnie środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jeżeli zatem wydatki na ulepszenie przekroczyłyby kwoty wskazane powyżej przepis art. 22g ust. 17 ustawy mógłby być zastosowany. Niezależnie od przyjęcia, które z urządzeń było tym urządzeniem, które podlegałoby rozbudowie czy rekonstrukcji - zawsze, co najmniej jedno dołączane urządzenie w ramach rozbudowy lub rekonstrukcji, byłyby tym urządzeniem wskazanym w opisie stanu faktycznego, które zostały w części zamortyzowane. Dlatego cenę jego (lub ich) nabycia należy pomniejszyć o sumę już dokonanych odpisów przypadająca na to (lub te) urządzenia. W sensie matematycznym wynik ustalenia wartości początkowej nowego środka trwałego byłby taki sam, jak przy zastosowaniu art. 22g ust. 1 pkt 1, tj. jako suma cen nabyć dwóch nowych urządzeń oraz wartości netto dwóch urządzeń, które były amortyzowane przez podatnika.

Biorąc pod uwagę dwa powyżej przedstawione rozwiązania - Wnioskodawca uznaje, że rozwiązanie pierwsze jest bardziej prawidłowe, z uwagi na to, że charakter gospodarczy scalenia urządzeń zawartych w stanie faktycznym bardziej odpowiada nabyciu nowego środka niż rozbudowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych - dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22ai 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

* stanowić własność lub współwłasność podatnika,

* zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* musi być kompletny i zdatny do użytku,

* musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing,

* przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. Jednym z kryteriów zakwalifikowania składników majątku do środków trwałych podlegających amortyzacji jest kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania. Na kompletność i zdatność do użytku należy patrzeć przede wszystkim przez pryzmat wykorzystywania środków trwałych na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Środek trwały kompletny to środek niemający braków, całkowity. Środek trwały zdatny do użytku to rzecz nadająca się do wypełnienia przeznaczonych mu funkcji. Kompletność i zdatność środków trwałych do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej i konwencjonalnej. Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania.

W związku z powyższym, w przypadku gdy urządzenie składa się z mniejszych urządzeń lub w sytuacji, gdy dla prawidłowego funkcjonowania dane urządzenie wymaga zainstalowania dodatkowych urządzeń, co do zasady mamy do czynienia z jednym środkiem trwałym w rozumieniu cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Należy zauważyć, że podatnik - wprowadzając środek trwały do ewidencji - musi określić jego wartość początkową. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, został określony w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia.

Przy czym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 3 ww. ustawy).

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 cyt. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22g ust. 20 cyt. ustawy, w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Ponadto, przepis art. 22g ust. 21 ustawy stanowi, że jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka o różnicę, o której mowa w ust. 20.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że skoro przepisy prawa podatkowego nakładają obowiązek korekty wartości początkowej środka trwałego, zarówno w następstwie trwałego odłączenia od danego środka trwałego jego części składowej lub peryferyjnej, jak i jej przyłączenia do innego środka trwałego, to tym bardziej w sytuacji wykorzystania poszczególnych (amortyzowanych uprzednio) środków trwałych w procesie powstania nowego środka trwałego, zachodzi konieczność uwzględnienia wyłącznie ich niezamortyzowanej wartości początkowej, tj. wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wytwarzania oraz prowadzenia prac badawczo - rozwojowych w obszarze samolotów załogowych i bezzałogowych. Wnioskodawca projektuje oraz wytwarza kompletne systemy bezpilotowe obejmujące: płatowiec, zespół napędowy, układ autonomicznego sterowania, wyposażenie pokładowe (np. głowice obserwacyjne) oraz naziemne stacje kontroli lotu. Prowadzi również próby w locie wytwarzanych systemów. W zakresie samolotów załogowych projektuje oprzyrządowanie produkcyjne do wytwarzania turbinowych silników lotniczych. Wnioskodawca projektuje i wytwarza także oprzyrządowanie do wytwarzania kompozytowych elementów struktury samolotów załogowych i bezzałogowych oraz wytwarza kompozytowe elementy struktury samolotów załogowych i bezzałogowych.

W prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje środki trwałe, od których wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych. W 2016 r. amortyzował m.in. środek trwały - wysokiej klasy specjalistyczny komputer oraz środek trwały, będący wyposażeniem mobilnej stacji naziemnej. W skład mobilnej stacji naziemnej wchodzą: monitory dużej rozdzielczości do użytku w szerokim zakresie temperatur odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, komputery do użytku w szerokim zakresie temperatur odporne na drgania i podwyższoną wilgotność, generatory spalinowe napięcia do zastosowań zewnętrznych 220v 2kw, tablet do użytku w szerokim zakresie temperatur, odporny na drgania i podwyższoną wilgotność, oraz stacje dokujące komputera i tabletu. Do ewidencji środków trwałych specjalistyczny komputer Wnioskodawca wprowadził 1 kwietnia 2015 r., natomiast urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wprowadził 9 czerwca 2015 r. Urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji oraz specjalistyczny komputer zostały sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych w rodzaju 491 jako zespoły komputerowe, którym zostały przypisane stawki amortyzacyjne 30% ze współczynnikiem 2. Wnioskodawca od miesiąca lipca 2016 r. specjalistyczny komputer oraz urządzenia stanowiące wyposażenie mobilnej stacji wycofał z ewidencji środków trwałych. Oba środki przestały być amortyzowane.

W 2016 r. Wnioskodawca nabył dwa dodatkowe urządzenia (komputery), które zostały jako części połączone ze specjalistycznym komputerem i urządzeniami mobilnej stacji naziemnej. Wydatki na nabycie ww. dwóch komputerów nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia, gdyż komputery te pomimo wartości przekraczającej 3 500 zł nie spełniały definicji środków trwałych. Nowe komputery zostały zakupione w standardzie rugged (o podwyższonej odporności na wilgotność, temperaturę, kurz itp.) w celu prowadzenie prób w locie systemów bezpilotowych w warunkach polowych i tylko w takim celu. Amortyzowane wcześniej środki trwałe będą wykorzystywane w tym samym celu, jednakże w połączeniu z nowo nabytymi komputerami powstanie efekt synergiczny w postaci zwiększenia wartości użytkowej całości nowego urządzenia (zestawu urządzeń). W ramach zestawu składającego się z dwóch nowych komputerów, specjalistycznego komputera oraz wyposażenia mobilnej stacji naziemnej powstało nowe urządzenie. Wszystkie urządzenia składowe go tworzące, tj. monitory, agregaty i adaptery są połączone kablami. Powstały nowy zestaw urządzeń jest odrębnym środkiem trwałym, który został w Klasyfikacji Środków Trwałych zakwalifikowany do grupy 4 "Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania" jako "Zespoły komputerowe" z symbolem KŚT-491.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie stwierdzić należy, że skoro powstały nowy środek trwały sklasyfikowany przez Wnioskodawcę w Klasyfikacji Środków Trwałych jako "Zestawy komputerowe" został utworzony z dwóch nowych komputerów oraz wcześniej wykorzystywanych w działalności gospodarczej i amortyzowanych środków trwałych: specjalistycznego komputera oraz wyposażania mobilnej stacji naziemnej, to wartość początkową nowo powstałego środka trwałego, zgodnie z dyspozycją art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić jako sumę ceny nabycia nowych komputerów oraz ceny nabycia specjalistycznego komputera i wyposażenia mobilnej stacji naziemnej, pomniejszoną o odpisy amortyzacyjne dokonane przed wycofaniem z ewidencji środków trwałych specjalistycznego komputera i wyposażania mobilnej stacji naziemnej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97 300 Piotrków Trybunalski.