1.P.a.3470/11/6/35 - (bez tytułu).

Ministerstwo Sprawiedliwości reskryptem z 30. marca 1935 r. Nr. 1.P. a. 3470/11/6/35 wyjaśniło co następuje:

Prawo o notarjacie odróżnia dwa przypadki zastępstwa notarjusza: 1) zastępstwo w razie niemożności pełnienia obowiązków przez notarjusza lub jego urlopu (art. 20) i 2) zastępstwo w razie opróżnienia się stanowiska notarjusza lub zawieszenia notarjusza w czynnościach (art. 21). Różnica pomiędzy obu rodzajami zastępstw polega na tem, iż w pierwszym przypadku zastępstwo dotyczy osoby notarjusza i jest zasadniczo określone co do czasu, w drugim zaś - dotyczy urzędu notarjusza i jest w zasadzie nieokreślone co do czasu, t. zn. trwa do chwili ustania przyczyny następstwa (obsadzenia stanowiska notarjusza do pełnienia urzędu).

Jeżeli chodzi o zastępstwo drugiego rodzaju (art. 21), to z natury rzeczy i z mocy wyraźnego przepisu prawa (§ 2) zastępca taki wykonywa czynności na swój rachunek i używa własnej pieczęci, posiada on zatem - w okresie swego urzędowania - uprawnienia, analogiczne do uprawnień notarjusza. Skoro zaś notarjusz nie ma prawa do zastępowania innego notarjusza (art. 20 i 21), jest przeto rzeczą oczywistą, iż czasowy zastępca, wyznaczony w trybie art. 21, prawa tego również mieć nie może; nie może on zatem zastępować jednocześnie kilku notarjuszy.

Co się natomiast tyczy zastępców pierwszego rodzaju (art. 20), to sytuacja ich prawna jest inna. Zastępca taki nie pełni swych obowiązków samoistnie i na własny rachunek, lecz tylko tymczasowo i pod odpowiedzialnością notarjusza, którego zastępuje (art. 43 § 1). Z drugiej strony, zastępcę tego rodzaju angażuje bądź proponuje w zasadzie sam notarjusz (art. 20 § 1 i 2), kierując się w tym względzie osobistem zaufaniem do osoby zastępcy. W praktyce zapewne notarjusz, zwłaszcza w przypadku dłuższego urlopu, nie zaangażuje zastępcy, któryby - wskutek przeciążenia zastępstwem w innej kancelarji - nie mógł podołać pracy w jego kancelarji. Zasadniczo jednak prawo o notarjacie nie stanowi przeszkody, aby zastępca, wyznaczony w trybie art. 20. nie mógł równocześnie zastępować dwóch lub więcej notarjuszów.