0561-ITPB1.4511.915.2016.2.MPŁ - PIT w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatów słuchowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatów słuchowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatów słuchowych. Wniosek uzupełniono w dniu 17 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Działalność gospodarcza Wnioskodawczyni od ponad 15 lat związana jest z kontaktem z dużymi grupami ludzi gdyż Wnioskodawczyni prowadzi treningi, prelekcje, szkolenia. Wnioskodawczyni również uczestniczyła w różnego rodzaju szkoleniach w kraju i za granicą. Stałe podnoszenie kwalifikacji jest nieodzownym elementem pracy Wnioskodawczyni. W związku z tym kilka razy w roku Wnioskodawczyni musiała odbywać loty samolotem co, po 10 latach, doprowadziło do uszkodzenia słuchu.

Ponieważ praca Wnioskodawczyni polega na słuchaniu ludzi, uszkodzenie to uniemożliwia Wnioskodawczyni jakąkolwiek komunikację z grupami ludzi. Dotyczy to zarówno szkoleń i komunikacji z ludźmi w kraju jak i za granicą. Zwłaszcza za granicą, gdzie szkolenie jest prowadzone w obcym języku i z powodu dużego uszkodzenia słuchu Wnioskodawczyni nic nie rozumie. Przez tak poważne ograniczenia Wnioskodawczyni musiała zrezygnować ze szkoleń, przez co nie jest w stanie podnosić swoich kwalifikacji co w znacznym stopniu wpływa na poziom biznesu i wysokość zarobków Wnioskodawczyni, które w ostatnich latach znacznie spadły.

Wnioskodawczyni zrezygnowała także z prowadzenia szkoleń, co w znacznym stopniu ograniczyło kontakt z grupami ludzi z którymi Wnioskodawczyni współpracuje; powyższe przyczynia się również do ograniczonego rozwoju oraz zmniejszenia ich dochodów. W takiej sytuacji Wnioskodawczyni zmuszona została do zakupu aparatów słuchowych o odpowiednich parametrach umożliwiających komunikację i prowadzenie biznesu. Aparaty słuchowe są dla Wnioskodawczyni narzędziem pracy tak jak długopis, ołówek, dyktafon czy arkusz papieru. Bez tych narzędzi Wnioskodawczyni nie byłaby w stanie wykonywać swojej pracy.

Zatem ani w obecnej chwili ani w przyszłości, zarówno Wnioskodawczyni jak i Jej zespół - nie podnosząc swoich kwalifikacji - nie może rozwijać się i prawidłowo wykonywać swojej prący.

W związku z powyższym, po uprzednich badaniach lekarskich w dniu 3 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła w centrum zaopatrzenia medycznego aparaty słuchowe. Po odjęciu kwoty dofinansowania przez NFZ pozostałą kwotę Wnioskodawczyni zaksięgowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodu.

Do kosztów związanych z koniecznością zakupu aparatów słuchowych dochodzi koszt zakupu suszarki do aparatów jako niezbędnego elementu gwarantującego jak najdłuższe i najbardziej efektywne użytkowanie ww. aparatów. Sprzęt ten Wnioskodawczyni zakupiła również w centrum zaopatrzenia medycznego i w całości zaksięgowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zakup aparatów słuchowych wraz z nieodzownym elementem do utrzymania aparatów, tj. suszarki elektrycznej stanowi koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ww. wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu. Aparaty słuchowe są absolutnie niezbędne do prowadzenia działalności Wnioskodawczyni, gdyż bez nich nie jest Ona w stanie rozmawiać z ludźmi, prowadzić szkolenia, słuchać argumentów i wniosków rozmówcy i odpowiednio argumentować. Wnioskodawczyni nie może również uczestniczyć sama w szkoleniach, wykładach, treningach, wyjazdach szkoleniowych zarówno w kraju jak i za granicą, ponieważ bez aparatów nie rozumie co mówią szkoleniowcy oraz rozmówcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Ustawodawca, posługując się zwrotem "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, że wykaże, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że nie każdy wydatek, choćby jego poniesienie - z punktu widzenia podatnika - posiadało racjonalne i ekonomiczne uzasadnienie, może stanowić koszt uzyskania przychodów w działalności gospodarczej. Prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi szereg wydatków, zarówno takich, których poniesienie w sposób bezpośredni związane jest z działaniami firmy (np. zakup towarów i usług mających na celu zabezpieczenie podstawowej działalności), jak również i takich, których cechy - po przedstawieniu odpowiedniej argumentacji - uzasadniałyby ich związek z potencjalnym uzyskaniem przychodów, utrzymaniem źródła przychodów, bądź jego zabezpieczeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że działalność gospodarcza Wnioskodawczyni od ponad 15 lat związana jest z kontaktem z dużymi grupami ludzi gdyż Wnioskodawczyni prowadzi treningi, prelekcje, szkolenia. Wnioskodawczyni również uczestniczyła w różnego rodzaju szkoleniach w kraju i za granicą. Stałe podnoszenie kwalifikacji jest nieodzownym elementem pracy Wnioskodawczyni. W związku z tym kilka razy w roku Wnioskodawczyni musiała odbywać loty samolotem co, po 10 latach, doprowadziło do uszkodzenia słuchu.

W związku z powyższym, po uprzednich badaniach lekarskich w dniu 3 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła w centrum zaopatrzenia medycznego aparaty słuchowe. Po odjęciu kwoty dofinansowania przez NFZ pozostałą kwotę Wnioskodawczyni zaksięgowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodu.

Drugim kosztem związanym z koniecznością zakupu aparatów słuchowych będzie również koszt zakupu suszarki do aparatów jako niezbędnego elementu gwarantującego jak najdłuższe i najbardziej efektywne użytkowanie ww. aparatów. Sprzęt ten Wnioskodawczyni zakupiła również w centrum zaopatrzenia medycznego i w całości zaksięgowała w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako koszt uzyskania przychodu.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatek na zakup aparatów słuchowych oraz suszarki ma na celu ochronę zdrowia i poprawę jakości życia Wnioskodawczyni. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji istnienia wady słuchu osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu aparatów słuchowych niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi.

Zakup aparatów słuchowych stanowi zatem spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb osoby z uszkodzeniem słuchu, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą. Nie sposób również twierdzić, że aparaty słuchowe są niezbędne wyłącznie dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bowiem doświadczenie życiowe wskazuje, iż urządzenia te są wykorzystywane nie tylko w pracy zawodowej, ale także w życiu osobistym.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków osobistych podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tj.m.in. takich, których poniesienie spowodowane jest wyłącznie stanem Jego zdrowia. Podstawowym celem poniesienia takich wydatków jest bowiem poprawa stanu zdrowia, bądź jakości życia podatnika, a nie osiągnięcie przychodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.