0461-ITPP3.4512.884.2016.2.MZ - Stawka VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na terytorium Niemiec.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 27 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniach 6 i 28 lutego 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa do zastosowania dla tych dostaw, w drodze korekty, stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 6 i 28 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz prawa do zastosowania dla tych dostaw, w drodze korekty, stawki VAT 0% pod warunkiem otrzymania stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium kraju.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma M. Sp. z o.o. jest specjalistyczną firmą budowlano-montażową, działającą w branży konstrukcji stalowych oferującą kompleksową i fachową obsługę klienta.

Spółka zajmuje się realizacją w zakresie nadzoru, kierowania, projektowania, wykonawstwa i montażu obiektów i konstrukcji stalowych przemysłowych, obiektów użyteczności publicznej i architektonicznych. Świadczy również usługi serwisowe. Spółka ma wieloletnie doświadczenie w obsłudze klientów z Polski jak i Niemiec, Hiszpanii, Danii, Rumunii, Austrii, Rosji i Francji.

W ramach podpisanego kontraktu Spółka zajmowała się produkcją konstrukcji stalowej na rzecz zagranicznego kontrahenta z terytorium Unii Europejskiej. Po zakończeniu każdego etapu produkcji towar zostawał do dyspozycji klienta w cynkowni, wystawiano fakturę ze stawką VAT 23% z uwagi na fakt, że w danym momencie firma nie posiadała potwierdzenia wywozu oraz wystawiono dokument przenoszący prawo do dysponowania towarem na kontrahenta niemieckiego. Sprzedaż w deklaracji VAT była więc wykazywana jako krajowa. Pierwsze faktury wystawiono w kwietniu. W momencie wystawienia faktury prawo do rozporządzania towarem jak właściciel posiadał kontrahent niemiecki i to on we własnym zakresie miał dokonać ich wywozu na teren Niemiec.

W ostatecznym rozrachunku Spółka zajęła się organizacją transportu na zlecenie niemieckiego kontrahenta. Odbyło się to na zasadzie wyboru firmy przewozowej za co wystawiono refakturę na kontrahenta niemieckiego. Wywozy nastąpiły 2 miesiące po wystawieniu pierwszych faktur. Każda faktura sprzedaży zawiera od kilku do kilkunastu pozycji, które stanowią poszczególne elementy konstrukcji. Poszczególne elementy z danej faktury mogły być transportowane z elementami z innej faktury. Skutkowało to tym, że do danej faktury dokumentów mogło być wiele i mogły pochodzić z różnych okresów. Do niektórych faktur wywozy, a więc i CMR były realizowane czasem na przestrzeni 2 miesięcy. Faktury korekty były wystawiane dopiero po zgromadzeniu wszystkich potwierdzeń wywozu (CMR) do danej faktury.

Po zgromadzeniu wszystkich potwierdzeń wywozu, kiedy Spółka przymierzała się do wystawienia faktur korygujących na okoliczność dokonania WDT zorientowała się, że popełniła błąd fakturując ze stawką 23%. Zgodnie z art. 42 ust. 12 powinna wystawić faktury ze stawką 0% i wykazać WDT w deklaracji po otrzymaniu potwierdzenia wywozu za okres, w którym wystawiono fakturę.

W związku z powyższym wystawiono faktury korygujące do zera zastosowaną stawkę 23% i ujęto w deklaracji VAT:

Powyższe zdarzenie przedstawiono w zaistniałym przykładzie.

Faktura pierwotna została wystawiona w maju i została wykazana jako sprzedaż krajowa ze stawką 23%. Korekta faktury została wystawiona w sierpniu na podstawie CMR z sierpniową datą podpisu, co zostało ujęte w korekcie maja jako WDT oraz w deklaracji za sierpień jako korekta sprzedaży krajowej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

1. w chwili dokonywania dostawy na rzecz Kontrahenta niemieckiego posiadał on właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych;

2. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT UE;

3. w trakcie przechowywania towarów zakupionych przez Kontrahenta niemieckiego towary są i nie były poddawane jakimkolwiek modyfikacjom ani nie są i nie były wykorzystywane do celów działalności gospodarczej Kontrahenta i Wnioskodawcy. Towary czekały na odbiór przez Kontrahenta;

4. Spółka jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, że dany towar, co do którego została przeniesiona własność na rzecz Kontrahenta niemieckiego jest przeznaczony na potrzeby dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka postąpiła prawidłowo wykazując, na podstawie faktury korygującej, wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu wystawienia faktury pierwotnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka postąpiła prawidłowo wykazując wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w miesiącu wystawienia faktury pierwotnej.

Moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów został określony w art. 20 ust. 1-4 ustawy o VAT. Na mocy tego artykułu obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów. Tym samym, o ile nie będzie miała miejsca żadna z okoliczności przewidzianych w przepisach szczególnych obowiązek podatkowy powstanie 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce dostawa towaru.

W celu prawidłowego rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu WDT konieczne jest określenie momentu, w którym następuje dostawa towarów. Pojęcie dostawy towarów zostało opisane w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zatem dla oceny czy dostawa towarów miała miejsce niezbędne jest ustalenie czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego doszło do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie jest tożsame z przeniesieniem prawa własności, co więcej, nie wymaga również objęcia danego towaru w posiadanie przez nabywcę.

W opisanym przez Spółkę zdarzeniu, doszło właśnie do takiej sytuacji kiedy w momencie wystawienia faktury podpisano dokument przenoszący prawo do dysponowania towarami jako właściciel towarem pozostawionym do odbioru w cynkowni na kontrahenta niemieckiego i w tym momencie Spółka zdjęła z siebie odpowiedzialność za dany towar.

W tym miejscy należy nadmienić, że Ministerstwo Finansów w broszurze informacyjnej pn. "Zmiany w zakresie określania momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT po 1 stycznia 2014 r." wskazało przykładowe sytuacje, kiedy dostawę należy uznać za "dokonaną". W jednej z przytoczonych sytuacji ma to miejsce, gdy towar jest pozostawiony w miejscu wskazanym przez nabywcę (np. nabywca prosi o pozostawienie towaru przez pewien czas w magazynie dostawcy) - dokonanie dostawy następuje z chwilą pozostawienia tego towaru w uzgodniony sposób do dyspozycji nabywcy.

Kwestia realizacji transportu towaru z cynkowni do kupującego została uzgodniona już po wystawieniu pierwszych faktur jako dodatkowe zlecenie, więc w ocenie Spółki nie miała wpływu na ustalenie momentu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy.

Zgodnie z powyższym Spółka uważa, że jej stanowisko w przedmiotowej sprawie należy uznać za prawidłowe. Było ono wielokrotnie potwierdzone przez Krajową Informację Podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy - należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się - co do zasady - terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane - na tle przepisów o miejscu świadczenia - za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m.in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

* towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);

* towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do treści ust. 4 cyt. artykułu, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 (art. 42 ust. 12a ustawy).

Na tle powyższego wskazać należy, że analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z nich dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z ww. warunków, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Istotnym zatem jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Jednocześnie w tym miejscu należy zwrócić uwagę na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 27 września 2007 r., sygn. C-409/04 w sprawie Teleos plc i inni zawarł tezę, gdzie wskazuje na główne cechy dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jak podaje, "uznanie danej dostawy lub danego nabycia za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. (...) Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru następuje, a zwolnienie od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej znajduje zastosowanie tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzenia towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego i że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy".

Zatem należy uznać, że dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza dostawę towarów, a więc musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel, towar musi być transportowany pomiędzy dwoma państwami członkowskimi Wspólnoty, a transakcje muszą być dokonywane pomiędzy podatnikami tych państw członkowskich.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów prawa potwierdzić należy pogląd Spółki, że w momencie dokonania sprzedaży, której nie towarzyszyło przemieszczenie towarów na rzecz Kontrahenta niemieckiego poza terytorium kraju, należało wykazać tę sprzedaż jako transakcję krajową i opodatkować ją stawką podatku właściwą dla dostawy krajowej. W konsekwencji - jak słusznie wynika z treści wniosku - dopiero z chwilą, gdy Spółka rzeczywiście dokonała wywozu towarów na polecenie nabywcy poza terytorium kraju i dysponuje dokumentami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, uprawniającymi do zastosowania 0% stawki podatku, zaistniały przesłanki dające Spółce prawo do uwzględnienia dokonanej WDT ze stawką preferencyjną poprzez dokonanie stosownej korekty deklaracji podatkowej oraz korekty okresu rozliczeniowego, w którym przedmiotową dostawę wykazano jako sprzedaż krajową.

W tym miejscu należy wskazać, że przedstawione we wniosku stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt I FPS 4/13, w której Sąd wskazał, że cyt. "pragnie podzielić stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt I FSK 640/10 (publ. Lex nr 787488), gdzie Naczelny Sąd Administracyjny zaakceptował pogląd, że w sytuacji gdy dostawie towarów nie towarzyszy od razu jego wywóz za granicę w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, prawidłowo podatnik - nie dysponując stosownymi dokumentami wywozu - rozpoznaje u siebie dostawę krajową".

W dalszej części wyroku, NSA wskazał, że cyt. "...w sytuacji gdy pomiędzy sprzedażą kontrahentowi zagranicznemu a wysłaniem towaru za granicę, w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu, mija jakiś czas, w którym podatnik magazynuje (przechowuje) towar nabyty przez zagranicznego kontrahenta - przysługuje mu prawo do korekty wykazanej pierwotnie z tego tytułu dostawy krajowej (podatku krajowego) i do zastosowania - na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 i ust. 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w zw. z ust. 9 ustawy z 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - stawki 0% z tytułu udokumentowanego wywozu towaru z kraju - w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - lub z Unii Europejskiej - w ramach eksportu towarów".

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Spółki w zakresie zadanego pytania i jako element stanu faktycznego przyjęto, że dokumenty, którymi dysponuje Spółka rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz Kontrahenta niemieckiego.

Należy zaznaczyć, że jednoznaczne rozstrzygnięcie czy wspomniane dokumenty potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.