0461-ITPP3.4512.837.2016.1.AP - Zwolnienie od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 29 grudnia 1995 r. nabył od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej działając jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej do majątku odrębnego nieruchomość gruntową niezabudowaną położoną w G. przy ul. Z. (działka nr 1656/12), objętą aktualnie księgą wieczystą KW nr.... Od przedmiotowej transakcji Wnioskodawca zapłacił opłatę skarbową wynikającą z § 58 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej, będącą odpowiednikiem dzisiejszego podatku od czynności cywilnoprawnych. Na przedmiotowej nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował budynek magazynowo - biurowy o powierzchni użytkowej wynoszącej około 900,00 m², który został przyjęty jako środek trwały do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu 1 lutego 1998 r. Wnioskodawca rozliczał podatek od towarów i usług związany z zakupami dokonywanymi, celem wybudowania przedmiotowego budynku magazynowo - biurowego. Począwszy od sierpnia 2007 r. Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, oddał przedmiotową nieruchomość w całości do używania osobie trzeciej na podstawie umowy najmu. Przedmiotowy budynek był nieprzerwalnie od sierpnia 2007 r. wynajmowany na rzecz osób trzecich na podstawie umów najmu. Wnioskodawca po wybudowaniu przedmiotowego budynku nie dokonywał nakładów na przedmiotową nieruchomość przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości. W dniu 7 października 2016 r. na mocy umowy sprzedaży zawartej w ramach prowadzonej przez działalności gospodarczej Wnioskodawca zbył przedmiotową nieruchomość na rzecz podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży nieruchomości, której dokonał Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy dokonana sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie natomiast z przepisem art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z uwagi na to, że budynek jest przedmiotem najmu należy uznać, iż z chwilą oddania go w posiadanie zależne na podstawie umowy najmu tj. w sierpniu 2007 r. nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

Zbycie budynku niewątpliwie będzie mieć miejsce po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, gdyż oddanie budynku w najem nastąpiło w 2007 r. a zatem wobec powyższego należy przyjąć, iż zbycie przedmiotowego budynku będzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem sądów administracyjnych. Dla przykładu Wnioskodawca wskazał, że Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 czerwca 2015 r. wydanym w sprawie o sygnaturze akt I FSK 213/14 wskazał, że każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, zaś jedynym kryterium zwolnienia podatkowego jest czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku.

Ponadto w uzasadnieniu powołanego wyroku NSA podkreślił, że nie ma znaczenia to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku, budowli (ich części) prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres. Nawet jeśli dostawcy takie prawo przysługiwało, to dostawa jest zwolniona od podatku po upływie określonego czasu od pierwszego zasiedlenia. Tożsame stanowisko zostało wyrażone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 31 maja 2016 r. wydanym w sprawie o sygnaturze I SA/Bd 157/16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.