0461-ITPP3.4512.821.2016.2.MD - VAT w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu wraz posadowionym na nim budynkiem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 28 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu wraz posadowionym na nim budynkiem - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 9 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży użytkowania wieczystego gruntu wraz posadowionym na nim budynkiem.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Przedsiębiorstwo... sp. z o.o.w... (dalej jako "Spółka") zostało wpisane do rejestru RHB pod nr... na podstawie umowy założenia spółki z dnia... 1990 r. rep..... W dniu... 2007 r. zostało przeniesione do KRS, gdzie wpisano je pod nr.... REGON Spółki to.... Data rozpoczęcia działalności podlegającej opodatkowaniu VAT to...1995 r. NIP Spółki to....

Spółkę postanowiono w stan upadłości postanowieniem Sądu Rejonowego...w... z dnia...listopada 2006 r. sygn. akt.... Postępowanie jest kontynuowane.

W dniu... marca 1999 r. Spółka na podstawie umowy sprzedaży (Rep. A... notariusz...) nabyła prawo użytkowania wieczystego działki nr... o obszarze... ha do dnia... 2089 r. oraz prawo własności budynku murowanego o pow. 10.530 m² znajdującego się na ww. nieruchomości wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy... pod nr... (dawniej KW...). Nieruchomości została nabyta od Przedsiębiorstwa... w..., NIP..., które to nabyło ww. nieruchomość umową sprzedaży spisaną w formie aktu notarialnego w dniu 29 maja 1998 r., rep. A...od... w.... Transakcje były opodatkowane VAT.

Na nieruchomości znajduje się jeden budynek, który składa się z części murowanej, części magazynowej wykonanej z żelbetu oraz murowanej części administracyjno-biurowej. W latach 1999-2001 poniesiono nakłady budowlane na ww. nieruchomości poprzez realizację inwestycji - dalsza budowa budynku administracyjno-biurowego i magazynowego znajdującego się na nieruchomości. Od ww. wydatków poniesionych na ww. nakłady został odliczony VAT. Ww. budynek jest budynkiem w rozumieniu prawa budowlanego, choć do chwili obecnej nie został całkowicie ukończony (w budowie) i nie posiada odbiorów budowalnych i nie został oddany do użytkowania w myśl prawa budowlanego. Budynek został ujawniony zarówno w treści księgi wieczystej prowadzonej dla działki gruntu oraz na mapach geodezyjnych dla działki gruntu nr 68/2. Budynek został wprowadzony do ewidencji jako środek trwały w budowie. Zgodnie z posiadanym sprawozdaniem finansowym Spółki za 2006 r., budynek widnieje jako środek trwały w budowie a jego wartość wynosi... zł. Z odnalezionych kartotek konta 080 z 2001 r. wynika, że budynek ten został kupiony w marcu 1999 r. za kwotę... zł powiększoną o opłatę sądową w wysokości... zł. Wynika ponadto, że w... r. Spółka poniosła nakłady w kwocie... zł. Z bilansu zamknięcia 2001 r. wynika, że wartość budynku wynosiła... zł. Z kartoteki środków trwałych w budowie wynika natomiast, że wartość budynku na koniec 2003 r. wynosiła... zł. Z kolejnego dokumentu (sprawozdanie finansowe za 2006 r.) wynika, że wartość środków trwałych w budowie wynosiła... zł. Do budynku przylega hala stalowa.

W dniu... 2000 r... wydzierżawiła na podstawie umowy z ww. dnia teren pod halę stalową o pow. 4.500 m² na rzecz... sp. z o.o.w... na okres do 2089 r. Za zgodą obu stron umowa ta została przeniesiona cesją z dnia... 2002 r. na... sp. z o.o.w.... Po ogłoszeniu upadłości syndyk masy upadłości (dalej jako "Syndyk") na podstawie prawa upadłościowego i naprawczego zgodnie z postanowieniem z dnia... 2006 r. rozwiązał ww. umowy skutecznie z dniem... 2007 r. Spółka obciążała "wydzierżawiającego" czynszem dzierżawy rozliczając VAT.

Po rozwiązaniu umów przez Syndyka toczyło się postępowanie o wyłączenie z masy upadłości hali stalowej ustawionej na wydzierżawionym terenie przez... sp. z o.o. Hala nie posiadała również odbioru technicznego oraz pozwolenia na użytkowanie. Była podnajmowana przez... sp. z o.o. innym podmiotom gospodarczym. Do dnia uprawomocnienia się postanowienia o wyłączeniu ww. hali z masy upadłości (nie stanowi masy upadłości na skutek jej wyłączenia decyzją sądu na rzecz... sp. z o.o. jako ruchomość) Syndyk obciążał (rozliczając VAT)... sp. z o.o. za bezumowne korzystanie z terenu, na którym była hala. W związku z oświadczeniem o niekorzystaniu z hali we wrześniu 2014 r. na wniosek... sp. z o.o. zmieniono formę obciążenia za ww. grunt pod halę poprzez obciążanie właściciela hali za bezumowne korzystanie z terenu nie obciążając VAT korzystającego bezumownie z terenu. Spowodowało to w konsekwencji zaprzestanie rozliczenia podatku. Bezumowni użytkownicy nie zgłosili do masy upadłości wierzytelności z tytułu poniesionych nakładów.

W okresie od dnia... 2007 r. do września 2014 r. nieruchomość w postaci działki nr... wraz z częścią budynku w zakresie warsztatowo-biurowo-socjalnym wykorzystywana była przez Spółkę do czynności opodatkowanych w ramach bezumownego użytkowania. Z tego tytułu Syndyk wystawiał faktury VAT na kwotę miesięcznie czynszu netto... zł.

Obecnie po wyborze oferenta w toku przetargu pod nadzorem Sądu wybrano oferenta, któremu Syndyk zamierza zbyć nieruchomość w toku postępowania upadłościowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Syndyka całej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Syndyka, sprzedaż nieruchomości opisanej w wniosku będzie korzystała ze zwolnienia od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że po nabyciu prawa użytkowania wieczystego działki nr... o obszarze 0,7430 ha do dnia... 2089 r. oraz prawa własności budynku murowanego o pow. 10.530 m² znajdującego się na ww. nieruchomości wpisanej do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy... pod nr. Spółka poniosła nakłady na nabyte nieruchomości do końca 2001 r. w kwocie... zł.

Od ww. wydatków poniesionych na ww. nakłady był odliczany VAT. Następnie w 2000 r. Spółka wydzierżawiła na podstawie umowy z ww. dnia teren pod halę stalową o powierzchni 4.500 m² na rzecz... sp. z o.o.w... na okres do 2089 r. Umowa ta za zgodą obu stron została przeniesiona cesją z dnia... maja 2002 r. na... sp. z o.o.w... i trwała do... maja 2007 r. Spółka obciążała wydzierżawiającego czynszem dzierżawy rozliczając VAT.

Po ogłoszeniu upadłości Syndyk na podstawie prawa upadłościowego i naprawczego zgodnie z postanowieniem z dnia... grudnia 2006 r. rozwiązał ww. umowy skutecznie z dniem... marca 2007 r. Po rozwiązaniu umów przez Syndyka toczyło się postępowanie o wyłączenie z masy upadłości hali stalowej ustawionej na wydzierżawionym terenie przez... sp. z o.o.

Do dnia uprawomocnienia się postanowienia o wyłączeniu ww. hali z masy upadłości Syndyk obciążał (rozliczając VAT)... sp. z o.o. za bezumowne korzystania z terenu, na którym była zmontowana hala.

W związku z oświadczeniem o niekorzystaniu z hali na wniosek... sp. z o.o. we wrześniu 2014 r. zmieniono formę obciążenia za ww. grunt pod halę poprzez obciążanie właściciela hali za bezumowne korzystanie z terenu nie obciążając VAT korzystającego bezumownie z terenu. Spowodowało to w konsekwencji zaprzestanie rozliczenia VAT.

Zdaniem wnoszącego o interpretację wypełniona została definicja "pierwszego zasiedlenia", przez które - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części po ich

Istotą "pierwszeństwa zasiedlenia" - jak wynika z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT - jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu.

Pierwszym zasiedleniem może być więc także oddanie nieruchomości w użytkowanie innemu podmiotowi np. na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Zarówno bowiem sprzedaż, jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Najem jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do użytkowania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem oddanie w ramach umowy najmu osobie trzeciej nieruchomości lub jej części skutkuje uzyskaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego wynajmu, tym samym podlega opodatkowaniu, jako odpłatne świadczenie usług. Oznacza to jednocześnie, że najem/dzierżawa spełnia warunki pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT (art. 2 pkt 14). Nie zmienia tego fakt, że budynek biurowo-magazynowy nie posiada odbioru technicznego, jak i pozwolenia na użytkowanie oraz że Spółka została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

(...);

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i warunki stosowania zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie "pierwszego zasiedlenia", przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) - dalej zwanej "Dyrektywą" - posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Zatem zwrot "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Kwestia ta przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby wystąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zd. drugie Dyrektywy - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w 1995 r. Spółka rozpoczęła działalność podlegającą opodatkowaniu VAT. W marcu 1999 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego działki nr 68/2 oraz prawo własności budynku znajdującego się na tej działce. Transakcja ta była opodatkowana VAT.

W latach 1999-2001 Spółka poniosła nakłady na dalszą budowę ww. budynku, od których został odliczony VAT. Do chwili obecnej budynek nie został całkowicie ukończony. Nie ma odbiorów budowalnych i nie został oddany do użytkowania w myśl prawa budowlanego. Został wprowadzony do ewidencji jako środek trwały w budowie. Do budynku przylega hala stalowa (ruchomość), która nie stanowi masy upadłości. W okresie od 1 kwietnia 2007 r. do września 2014 r. część budynku (w zakresie warsztatowo-biurowo-socjalnym) wykorzystywana była przez Spółkę do czynności opodatkowanych w postaci bezumownego użytkowania przez podmiot trzeci. Z tego tytułu Syndyk wystawiał faktury VAT. Obecnie został wybrany oferent, któremu Syndyk zamierza zbyć nieruchomość w toku postępowania upadłościowego.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą zasadności zastosowania zwolnienia od podatku do zbycia ww. nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że:

* zbycie budynku posadowionego na działce nr 68/2 - wbrew stanowisku Spółki - będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług tylko w części. Podstawą tego zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tylko bowiem w części budynek został zasiedlony w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i od tego zasiedlenia minął już okres dłuższy niż dwa lata. Pierwszym zasiedleniem skutkowało bezumowne korzystanie przez podmiot trzeci z części budynku (w zakresie warsztatowo-biurowo-socjalnym), które rozpoczęło się od dnia 1 kwietnia 2007 r. I co istotne, miało to miejsce (tj. korzystanie) w ramach czynności opodatkowanej VAT;

* w pozostałej części budynek nie został zasiedlony w rozumieniu przepisów z zakresu podatku od towarów i usług. Wprawdzie był on przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu w związku z jego opodatkowanym nabyciem przez Spółkę, jednak z wniosku nie wynika, aby później (przez cały okres posiadania przez Spółkę) został on w tej części oddany do użytkowania (tym bardziej, że do dziś nie ma odbiorów budowalnych i nie został oddany do użytkowania w myśl prawa budowlanego). Tym samym brak jest podstaw do zastosowania do dostawy tej części budynku zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Brak jest również takich podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Jak bowiem wynika z wniosku w latach 1999-2001 Spółka poniosła nakłady na dalszą budowę budynku, od których został odliczony VAT. Tym samym ziściła się negatywna przesłanka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy.

Podstawą zwolnienia od podatku zbycia tej części ww. budynku nie może być również art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem Spółka powinna zastosować w tym zakresie podstawową stawkę podatku, która aktualnie wynosi 23%.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, wskazana powyżej kwalifikacja prawnopodatkowa ma odpowiednie zastosowanie do dostawy gruntu (użytkowania wieczystego) związanego z ww. budynkiem (jego częściami). Innymi słowy, grunt ma być zwolniony albo opodatkowany w takiej proporcji w jakiej zwolniony albo opodatkowany będzie ww. budynek.

Zaznaczyć przy tym zależy, że źródłem wiedzy na temat stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprawy nie może być dla organu wydającego interpretację podatkową jakakolwiek dokumentacja załączona do wniosku (jego uzupełnienia), ale jedynie oświadczenie wiedzy wnioskodawcy zawarte w tym wniosku (jego uzupełnieniu), którego rzetelność jest gwarantowana jego podpisem lub osoby (osób) go reprezentującej (reprezentujących). Skoro zatem - zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dokumentów załączonych do niego przez Spółkę, nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.