0461-ITPP3.4512.739.2016.2.MZ - VAT przy sprzedaży działek.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2003 r. kupiła Pani wraz z mężem niezabudowaną nieruchomość gruntową w miejscowości M. Nieruchomość geodezyjna to działka nr 46 i nr 59, ogółem o obszarze 2,6800 ha stanowiąca grunty rolne, w tym 0,0800 ha lasów. Nieruchomość została nabyta jako gospodarstwo rolne od osób fizycznych. Przy jej zakupie nie zapłacono ani podatku od towarów i usług, ani podatku od czynności cywilnoprawnych. Planowano wybudować tam całoroczny dom mieszkalny i przeprowadzić się całą rodziną. Zakup został sfinansowany pieniędzmi uzyskanymi ze sprzedaży innej nieruchomości niezabudowanej - położonej w B. Z kolei tę nieruchomość, musieli Państwo sprzedać, ponieważ okazało się, że nie zostanie uzyskane pozwolenie na budowę i tym samym nierealne stały się zamiary wybudowania tam domu i zamieszkania w nim. Nieruchomość w B. sprzedano we wrześniu 2002 r.

Natomiast nieruchomość w M. była gruntem rolnym, i produkowane tam były i są pasze (trawy, siano, kiszonki) dla zwierząt. Zasiewem i zbiorem zajmuje się rolnik sąsiadujący polami z tą nieruchomością.

Jednocześnie w tej samej miejscowości mieli Państwo działkę ok. 1000 m² z domkiem letniskowym. Z nieruchomości korzystano w okresie lata, w celu spędzania wolnego czasu i odpoczynku. Sporadycznie, w okresie letnim, dojeżdżała Pani wraz z mężem z przedmiotowego domku letniskowego do pracy do E. Dojazdy okazały się kosztowne finansowo i czasowo, więc raz jeszcze zmieniono plany budowy domu. Na powyższą zmianę wpływ miał również stan zdrowia Pani męża, który przeszedł zawał.

We wrześniu 2004 r. zakupiono działkę o powierzchni ok. 2500 m² w C. koło E., gdzie rozpoczęto budowę domu. Ze względów finansowych postanowiono sprzedać nieruchomości w M. Niestety w 2006 r. sprzedana została tylko działka (1000 m²) z domkiem letniskowym, która była w posiadaniu Pani i męża od lat 90-tych.

Odnośnie nieruchomości o obszarze 2,6800 ha postanowiono, że zostanie ona podzielona na mniejsze działki, wówczas zostanie szybciej i lepiej sprzedana. Jeszcze w 2005 r. dokonano podziału (geodezyjnego) na mniejsze działki. Jednakże, w rzeczywistości, faktycznie do dziś na ww. gruncie nie są wytyczone podziały. Nieruchomość nr 59, ogółem o obszarze 2,600 ha, podzielono na 13 działek, w tym jedna została przeznaczona na drogę (pow. 3620 m²), a pozostałe 12 mają obszar od ok. 1500 m² do 2000 m². Nieruchomość o numerze 46 i obszarze 800 m², w części zalesionej z bezpośrednim dostępem do jeziora, nie została podzielona. Na ww. nieruchomości wybudowano pomost i służy ona Pani rodzinie do celów wypoczynkowych głównie w okresie letnim.

Dla opisywanego terenu uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania terenu - Uchwała Rady Gminy... z dnia 29 września 2005 r. - zgodnie z którym działki mają przeznaczenie jako "teren zabudowy rekreacji indywidualnej" (9 szt.) i jako "teren zabudowy agroturystycznej" (3 szt.). Postanowiła Pani wraz z mężem sprzedawać poszczególne działki i udział w drodze oraz udział 1/13 części w plaży na działce nr 46.

W czerwcu 2009 r. sprzedali Państwo jedną z ww. działek znajomym (nie naliczono podatku VAT). Znajomi sami zaproponowali, że kupią tę działkę. Pozostałych działek nie udało się sprzedać. Jednocześnie zakończono budowę domu w C., więc finansowo nie było to niezbędnie konieczne w tamtym momencie.

W chwili obecnej jest Pani wraz z mężem w dalszym ciągu zainteresowana sprzedażą działki w M. Postanowili Państwo, że dwie działki pozostawią sobie, w celu podarowania ich synowi i wnukowi, a pozostałych 9 działek chcą sprzedać.

Z uwagi na m.in. problemy zdrowotne, rozważana jest także ewentualność sporządzenia ogłoszenia sprzedaży działek przez agencję nieruchomości. Jak wynika z treści wniosku, nie chcą Państwo zajmować się tym sami, z uwagi na ubywające siły i stan zdrowia. Nie mają Państwo siły, żeby zamieszczać ogłoszenia, robić zdjęcia i przede wszystkim jeździć do M. i pokazywać działki kupującym. Z uwagi na powyższe, chcą Państwo uniknąć zaangażowania i kłopotu związanego z przeprowadzeniem transakcji.

Przedmiotowa nieruchomość nie jest ogrodzona. Droga jest tylko wytyczona i widoczny jest ślad przejazdu. Poszczególne działki nie były uzbrajane w żadne urządzenia. Przyłącze energetyczne zostało doprowadzone w 2015 r. wyłącznie do jednej działki, którą zostawiają Państwo sobie, żeby podarować synowi lub wnukowi. Również w 2015 r. Gmina - z własnej inicjatywy - wybudowała przyłącze wodociągowe. Podkreśla Pani, że nabycia działek dokonano do majątku osobistego na cele prywatne, traktując ten zakup początkowo jako miejsce do mieszkania, a później gdy wybudowali się Państwo w innym miejscu, to grunt ten był lokatą kapitału. W momencie zakupu jak i obecnie nieruchomość nie ma ogrodzenia, utwardzonej drogi, kanalizacji. Przyłącze energetyczne jest tylko do jednej działki (niepodlegającej sprzedaży).

Nieruchomość w całości (poza działką leśną faktycznie zadrzewioną i teraz z pomostem) była użytkowana rolniczo, zarówno przed zakupem w 2003 r. jak i do tej chwili i koszone są na niej trawy na pasze. Działka nr 46 z pomostem, która jest częściowo zadrzewiona, ma być sprzedawana jako udział 1/13 w plaży. Od momentu zakupu nie dokonywano żadnych ulepszeń nieruchomości. Nie podejmowano inwestycji w infrastrukturę typu utwardzenie drogi, przyłącze wodne, kanalizacyjne itp. Nieruchomość nie była w żadnym momencie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie korzystano z żadnych odliczeń podatku VAT dotyczących tej nieruchomości. Wykorzystując nieruchomość do działalności rolniczej ani Pani, ani mąż nie działali jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W związku z planowaną sprzedażą nie będą podejmowane czynności wymagające zaangażowania własnych środków finansowych, w celu podniesienia wartości gruntu np. ogrodzenie, uzbrojenie. Ponadto przed sprzedażą działek nie będą podejmowane aktywne działania marketingowe, poza zleceniem agencji nieruchomości wykonania zwykłych ogłoszeń w celu sprzedaży tych działek. Nie jest Pani podatnikiem podatku VAT.

Pani mąż wraz z synem prowadzi działalność gospodarczą (sklep obuwniczy) w formie spółki cywilnej i "skupiony" jest na tej działalności. Pani jest na emeryturze i poświęca swój czas rodzinie i zajmowaniu się wnukami.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzowano opis zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

Pasze zbierał z pola rolnik, który zasiewał trawy. Nie pobierano od niego żadnej opłaty, gdyż zależało Państwu na tym, żeby były tam regularne zasiewy i zbiory, bo dzięki temu ziemia rolna ma dobrą kondycję, utrzymywana jest we właściwej kulturze rolnej. Nie zawierała Pani wraz z mężem żadnej umowy nieodpłatnego użyczenia lub sprzedaży pasz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji sprzedaż działek z udziałem w drodze i z udziałem w plaży będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT? Jeżeli tak, to czy stawkę VAT 23% należy naliczyć również do sprzedawanego udziału w drodze i udziału w plaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z udziałem w drodze i w plaży nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż sprzedaje je Pani jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorca. Nieruchomości, których dotyczy wniosek nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość była i jest wykorzystywana rolniczo na uprawy paszy. Druga nieruchomość nr 46 była i jest wykorzystywana przez rodzinę do odpoczynku. Nie wykorzystywała Pani nieruchomości na żadne cele działalności gospodarczej. Jedna nieruchomość, mającą dostęp do jeziora, była wykorzystywana prywatnie do celów odpoczynku i rekreacji, dlatego wybudowano tam pomost. Nieruchomości nie były, nie są i nie będą udostępniane innym osobom na jakiejkolwiek podstawie. Nie planuje Pani ponosić jakichkolwiek kosztów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Również nie podejmuje i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Żadna z zakupionych nieruchomości nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności. Z tytułu nabycia działek nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ewentualne ogłoszenia i sprzedaż przez agencję nieruchomości wynika wyłącznie z faktu, że nie chce Pani angażować swojego czasu i pieniędzy na samodzielne oferowanie działek do sprzedaży. Działki, o których mowa we wniosku, stanowią Pani majątek prywatny, a ich sprzedaż jest realizacją prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

Zwraca Pani uwagę na wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawie C-181/10, w którym TSUE wskazał na fakt, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Wskazał on także w tej sprawie na swoje wyroki, z których treści wynika, że takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dyrektywy. Ponadto TSUE dokonał wykładni przepisu art. 16 dyrektywy VAT zaznaczając, że zgodnie z jego brzmieniem znajduje on zastosowanie, jeżeli podatek naliczony przy zakupie towaru będącego przedmiotem transakcji albo jego części podlegał w całości lub w części odliczeniu. W omawianym przypadku przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało Pani prawo do odliczenia.

Dalej TSUE orzekł, że tylko w przypadku gdy osoba w celu dokonywania sprzedaży - podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, może być uznana za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT. Wskazała Pani, że żadnych aktywnych działań nie podejmuje, z tego względu prawdopodobnie zleci sprzedaż agencji nieruchomości.

W podsumowaniu Trybunał przedstawił następujące wnioski: "Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca, prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Biorąc pod uwagę powyższe, uważa Pani, że w tym przypadku, sprzedaż będzie zwykłym wykonywaniem prawa własności i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi przecież wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie prejudycjalne, w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunał wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunał.

Podkreślić również należy, że powołane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11 i 1658/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika zatem, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wystąpienie do właściwego organu z wnioskiem o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego w świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, prowadzi do stwierdzenia, że w związku z planowaną sprzedażą działek z udziałem w drodze i z udziałem w plaży będzie Pani działać w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że co prawda nabyła Pani wraz z mężem ww. grunty na cele prywatne (planowano wybudować dom mieszkalny), jednak zmieniła swoje plany życiowe, w związku z czym wystąpiła z wnioskiem o sporządzenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek gruntu, dokonała podziału gruntu na mniejsze działki - w tym jedna została przeznaczona na drogę - w celu szybszej odsprzedaży oraz zamierza podjąć aktywne działania w celu sprzedaży ww. gruntu, m.in. poprzez zlecenie agencji nieruchomości sporządzenia ogłoszenia o sprzedaży. Z powyższych względów nie można uznać, że w związku z planowaną sprzedażą korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem lecz będzie działała jak profesjonalny handlowiec, zajmujący się obrotem gruntami. Ponadto należy przy tym podkreślić, że okoliczności sprawy nie wskazują na jakiekolwiek wykorzystanie działki nr 59 do celów prywatnych, gdyż z treści wniosku wynika, że od momentu nabycia do chwili obecnej przedmiotowy grunt jest wykorzystywany do działalności rolniczej przez sąsiadującego rolnika, a wytwarzane na gruncie produkty rolne (pasze) są Jemu udostępniane nieodpłatnie.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w tej konkretnej sytuacji planowana sprzedaż działek z udziałem w drodze i z udziałem w plaży, o których mowa we wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zauważyć, że na kwestię opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie miał wpływu fakt, czy zostaną one sprzedane jednemu, czy kilku nabywcom, bowiem znaczenie ma ogół okoliczności przedstawionych we wniosku wskazujących, że podjęła Pani i zamierza podjąć aktywne działania zachowując się podobnie jak profesjonalny handlowiec.

Jednocześnie należy wskazać, że skoro objęcie ww. udziałów będzie możliwe wyłącznie przy nabyciu własności działek (gruntów), to przedmiotowe udziały w drodze i w plaży również będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę

i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.