0461-ITPP3.4512.722.2016.1.EB - VAT w zakresie zwolnienia od podatku zbycia gruntu zabudowanego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 31 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia gruntu zabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku zbycia gruntu zabudowanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Województwo zamierza sprzedać w drodze przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości oznaczone w ewidencji jako działki nr 506/4 i nr 505/2. Nieruchomości gruntowe położone w miejscowości S., oznaczone w ewidencji gruntów jako działka nr 506/4 o powierzchni 1.135 m², obręb XXX oraz działka nr 505/2 o powierzchni 498 m², obręb XXX stanowią własność Województwa. Województwo, z mocy prawa, nabyło prawo własności działki nr 506/1 o pow. 1.358 m², na mocy decyzji Wojewody z dnia 6 sierpnia 2001 r. Z działki nr 506/1, na mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia 4 stycznia 2006 r. zatwierdzającej projekt jej podziału, powstała m.in. działka nr 506/4. Działka nr 505/2 o pow. 498 m², stała się z mocy prawa własnością Województwa, co zostało potwierdzone prawomocną decyzją Wojewody z dnia 6 sierpnia 2001 r. Powyższa decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji i stanowiła podstawę wpisu prawa własności nieruchomości na rzecz Województwa w treści księgi wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości. Zgodnie z operatem szacunkowym z dnia 10 sierpnia 2016 r., działki nr 506/4 i nr 505/2 przylegają do siebie tworząc kształt wieloboczny o dość korzystnym stopniu zwartości. Teren zasadniczo płaski. W najbliższym otoczeniu nieruchomości znajdują się tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej, tereny zabudowy usługowej (w tym m.in. przychodnia zdrowia, galeria handlowa, szkoła podstawowa), teren komunikacyjny. Dojście i dojazd drogą o nawierzchni utwardzonej. Działka nr 506/4 posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej - działki nr 491/2 stanowiącej odcinek pasa drogowego; działka nr 505/2 posiada dostęp do drogi publicznej - działki nr 491/2, przez teren działki nr 506/4.

Działka nr 506/4 zabudowana jest budynkiem użytkowym podpiwniczonym o trzech kondygnacjach nadziemnych, o powierzchni zabudowy 601 m² oraz schodami terenowymi betonowymi służącymi celom komunikacyjnym (dla potrzeb dojścia do części budynku na działce nr 507/3) i częścią utwardzenia z kostki betonowej, która służy dla potrzeb dojścia (przechodu), dojazdu i postoju (stanowiąc w części zewnętrzne miejsca parkingowe). Ww. budynek przylega do sąsiedniego budynku. Powierzchnia użytkowa budynku 2.061,40 m² (wielkość powierzchni na podstawie projektu adaptacji budynku istniejącego oraz jego rozbudowy, przeprowadzone przez rzeczoznawcę majątkowego pomiary kontrolne budynku potwierdziły miarodajność ww. wielkości powierzchni). Ponadto w obrębie budynku funkcjonuje bankomat oraz najmowana jest powierzchnia komina dla potrzeb świadczenia usług przekazu sygnału internetowego. Budynek wyposażony jest w instalacje elektryczną, wodno kanalizacyjną, grzewczą, ciepłej wody użytkowej, telekomunikacyjną, wentylacyjną i alarmową. Przez teren nieruchomości przebiegają następujące sieci uzbrojenia terenu: kanalizacji sanitarnej, kanalizacji deszczowej, ciepłownicze, gazowe, elektroenergetyczne i telekomunikacyjne.

Działka nr 505/2 o pow. 498 m² w znacznym stopniu zabudowana jest zewnętrznym parkingiem utwardzonym kostką betonową, który służy dla potrzeb dojścia (przechodu), dojazdu i postoju. Ponadto na przedmiotowej działce znajdują się następujące rodzaje uzbrojenia terenu: kanalizacja deszczowa, ciepłownicza i elektroenergetyczna. Z analizy mapy zasadniczej i przepisów dot. stanu prawnego urządzeń infrastruktury technicznej przeprowadzonego przez rzeczoznawcę majątkowego wynika, że ww. uzbrojenie kanalizacyjne - kanalizacji sanitarnej i deszczowej - stanowi własność właściciela gruntu tj. Województwa, natomiast pozostałe uzbrojenie stanowi własność przedsiębiorstw przesyłowych. Zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej z dnia 30 marca 2005 r. z późn. zm. - działki nr 506/4 i nr 505/2 zlokalizowane są na terenie oznaczonym w planie symbolem 24-UZ - Zabudowa usługowa - usługi opieki zdrowotnej, dopuszczalne inne usługi nieuciążliwe. Przedmiotowe nieruchomości nie są wpisane do rejestru zabytków (część budynku znajdująca się w północnej części działki nr 506/4 jest wpisana do ewidencji wojewódzkiego konserwatora zabytków); nie są położone na obszarze parku narodowego, nie znajdują się w zakresie ochrony konserwatora przyrody, a na ich terenie nie ma pomników przyrody. Nieruchomości nie są położone na obszarach: terenu górniczego; graniczących z nieruchomościami oddanymi w trwały zarząd na cele obronności i bezpieczeństwa państwa; morskiego pasa nadbrzeżnego (w tym pasa ochronnego lub pasa technicznego); morskich znajdujących się w granicach portów lub przystani morskich (w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich); terenu zamkniętego (w rozumieniu ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne). Przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w faktycznym władaniu Zakładu Opieki Zdrowotnej do marca br. Pismem z dnia 20 października 2016 r. Dyrektor Jednostki poinformował, że nie poniesiono wydatków na ulepszenie działek nr 505/2 i nr 506/4 lub posadowionego na działce nr 506/4 budynku oraz że nie przekroczyłyby one 30% wartości początkowej tych obiektów w okresie od dnia 5 lipca 1993 r. do 15 lipca 2016 r. Ponadto jednostka poinformowała, że prowadzi również usługi niemedyczne (komercyjne), polegające na wynajmie pomieszczeń poszczególnych podmiotom na prowadzenie przez nich działalności gospodarczej tj.:

W lipcu 2016 r. przekazano przedmiotowe działki i budynek do Województwa, a umowy których obowiązywanie przekraczało datę 15 lipca 2016 r. zostały przejęte do dalszego kontynuowania przez Województwo. Obecnie budynek posadowiony na działce 506/4 jest częściowo przedmiotem trzech umów najmu, tj.:

Województwo nie poniosło wydatków na ulepszenie działek nr 505/2 i nr 506/4 lub posadowionego na działce nr 506/4 budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana sprzedaż poszczególnych działek szczegółowo opisanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze stawką podstawową, czy też podlegać będzie zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel przy spełnieniu określonych warunków może być z opodatkowania zwolniona. Taką możliwość, w zakresie nieruchomości zabudowanych budynkami bądź budowlami, ustawodawca przewidział w art. 43 ust. 1 pkt 10-10a ustawy. Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Grunt zatem będzie dzielić los prawny budynków i budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to w rezultacie, że jeśli dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym one są posadowione.

Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym zdarzeniu przyszłym w części należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, który stanowi, że od opodatkowania zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem że:

W zakresie przedmiotowej działki zabudowanej nr 506/4 należy stwierdzić, iż dostawa budynku w części będącej przedmiotami najmu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Pozostała cześć działki 506/4 będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jako że przy jego nabyciu nie przysługiwało Województwu prawo odliczenia podatku naliczonego i nie poniesiono wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu. Mając na uwadze powyższe, przy uwzględnieniu zapisu art. 29a ust. 8 ustawy, zwolniona od podatku będzie również dostawa gruntu.

W przypadku działki nr 505/2 na której znajduje się parking z kostki betonowej, biorąc pod uwagę treść art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 z późn. zm.) i zawarty w nim podział obiektów budowlanych parking ten należy zaliczyć do budowli. Budowla będzie zbywana w ramach pierwszego zasiedlenia, ponieważ nie była oddana do użytkowania w wyniku czynności podlegającej opodatkowaniu, będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, jako że przy jej nabyciu nie przysługiwało Województwu prawo odliczenia podatku naliczonego i nie poniesiono wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej tego obiektu.

Wymienione we wniosku budynki i budowle są budynkami lub budowlami w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane.

W przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w drodze przetargu ustnego nieograniczonego działka 506/4, na której znajduje się budynek, zwolniona jest z podatku w części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 (najmowane lokale), zaś w pozostałej części na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. ustawy, działka nr 505/2, na której znajduje się parking z kostki betonowej jest zwolniona z podatku w całości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych określających go warunków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że planowane przez Województwo zbycie budynku posadowionego na działce nr 506/4 oraz parkingu (który jak wskazało Województwo jest budowlą w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane) posadowionego na działce nr 502/2 zwolnione będzie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile Województwo nie skorzysta z opcji opodatkowania tej transakcji zgodnie z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. Z treści wniosku wynika bowiem, że ww. obiekty zostały nabyte w 2001 r. Budynek został oddany we władanie szpitalowi do marca 2016 r., natomiast parking był wykorzystywany dla potrzeb dojścia. Zatem rozumiejąc pojęcie pierwszego zasiedlenia szerzej jako każde wykorzystywanie na potrzeby własnej działalności gospodarczej należy uznać, że miało już miejsce pierwsze zasiedlenie ww. budynku i parkingu oraz - jak wskazuje treść wniosku - upłynęły od niego co najmniej dwa lata.

Jednocześnie podkreślić należy, że grunty podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nich znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Zatem do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży ww. działek gruntu zastosowanie znajdą odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do budynku i budowli będących przedmiotem zbycia, w myśl przywołanego art. 29a ust. 8 ustawy.

Zauważyć należy, że Województwo prawidłowo stwierdziło, że zbycie nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku, jednakże podstawą prawną tego zwolnienia będzie wyłącznie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, a nie jak wskazało Województwo - także art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że analiza przepisów ustawy - Prawo budowlane nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że obiekty, o których mowa we wniosku, stanowią budynki i budowle w rozumieniu ww. ustawy - Prawo budowlane.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.