0461-ITPP3.4512.670.2016.2.AB - Opodatkowanie sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym (k.m....) - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym (k.m....).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W sprawie egzekucyjnej k.m.... i innych Komornik... w... jako organ egzekucyjny prowadzi postępowanie przeciwko dłużnej Spółce.

Dłużniczka widnieje jako "aktywny podatnik podatku od towarów i usług". Przedmiotem działalności spółki zgodnie z KRS są m.in. roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków. Dłużniczka jest właścicielką nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w W. prowadzi księgę wieczystą o numerze.... Zgodnie z informacjami uzyskanymi z treści księgi wieczystej wskazana nieruchomość została nabyta przez dłużniczkę od innej spółki prawa handlowego w dniu 21 czerwca 2011 r. Zgodnie z zapisami aktu notarialnego, od zawartej umowy sprzedaży nie pobrano podatku od czynności cywilnoprawnych, albowiem stawająca w imieniu sprzedającej spółki oświadczyła, że spółka jest podatnikiem podatku VAT i nie korzysta ze zwolnienia z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 20 marca 2015 r. na wniosek wierzyciela Komornik dokonał zajęcia ww. nieruchomości. Przy czynności opisu i oszacowania ustalił, że zajęta nieruchomość stanowi grunt, zabudowany budynkiem biurowo-magazynowym w budowie, zlokalizowany w miejscowości K., gmina L. W skład nieruchomości wchodzi działka gruntu nr... o powierzchni 6461 m² zabudowana budynkiem biurowo-magazynowym o projektowanej powierzchni użytkowej 1270,89 m² - w budowie. Budowa realizowana była na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 15 stycznia 2009 r. Budowa do chwili obecnej nie została ukończona. Szacunkowe zaawansowanie prac budowlanych wynosi ok. 40%. Zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi K. działki nr...,...,... gmina L. zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy z dnia 30 marca 2007 r. - nieruchomość położona jest na terenie oznaczonym jako teren usługi i zabudowy mieszkaniowej (1U) i w nieznacznym fragmencie pod drogę (3K). Kwota na jaką biegła sądowa oszacowała wartość nieruchomości wyniosła 1 787 600,00 zł.

Od wszczęcia postępowania w dniu 17 lutego 2015 r. do chwili obecnej żaden z przedstawicieli dłużnej spółki nie skontaktował się z Komornikiem. Korespondencja wysłana na adres ujawniony we wniosku i KRS wraca jako niepodjęta po dwukrotnym awizowaniu. Z uwagi na powyższe, Komornik wskazuje, że nie jest w stanie udzielić wyczerpującej odpowiedzi na temat ewentualnych nakładów jakie dłużniczka poczyniła na nieruchomości od momentu jej nabycia w 2011 r. do chwili obecnej. Budowa od co najmniej kilku lat nie jest kontynuowana.

W uzupełnieniu wniosku Komornik wskazał, że budynek magazynowo-usługowy w budowie objęty egzekucją nie jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Jak podkreślił, zgodnie z przywołaną ustawą, budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, tymczasem przedmiotowa nieruchomość jest jedynie częściowo zadaszona - większość budynku nie posiada dachu.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na zapytanie czy w związku z nabyciem/budową dłużniczce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego albowiem jak nie ma żadnego kontaktu z władzami spółki, która nie odbiera korespondencji wysłanej na adres siedziby ujawniony w KRS oraz nie podejmuje żadnych prób kontaktu z Komornikiem, zaś zajęta nieruchomość została porzucona przez właścicielkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Komornik, będąc płatnikiem podatku VAT, przy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w trybie licytacji publicznej będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia? Jeżeli odpowiedź twierdząca to jaka stawka podatku powinna zostać zastosowana?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie obowiązany ustalić i pobrać podatek VAT w stawce 23% w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, gdyż nieruchomość ma charakter niemieszkalny, zaś sprzedaż nastąpi przed pierwszym zasiedleniem nieruchomości, albowiem nie doszło do oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynku po jego wybudowaniu, skoro budowa nie została zakończona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, jednakże na podstawie odmiennej argumentacji niż wskazana we wniosku.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) - dalej jako "k.c." - rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Według art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do dyspozycji art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, z późn. zm.), pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść przywołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano w treści wniosku - w ocenie Wnioskodawcy, budynek magazynowo-usługowy będący w budowie, posadowiony na nieruchomości nie jest budynkiem w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane, to przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany. Wobec powyższego, planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, stanowiła będzie dostawę terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym czynność ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji dostawa ww. gruntu będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że wskazana we wniosku sprzedaż nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku-należało uznać za prawidłowe, jednakże na podstawie odmiennej argumentacji niż wskazana we wniosku.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-2019 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.