0461-ITPP3.4512.170.2017.1.MZ - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zespół Szkół Muzycznych w X. w związku z możliwością pozyskania środków na zakup instrumentów muzycznych aplikował w 2016 r. do projektu w ramach Osi priorytetowej VIII Ochrona dziedzictwa kulturowego i rozwój zasobów kultury Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020. Złożony wniosek rozpatrzony został pozytywnie, szkoła otrzymała dofinansowanie na realizację projektu "...". W realizowanym projekcie oprócz wydatków związanych z zakupem instrumentów - będących głównym zadaniem projektu znajdują się wydatki związane z promocją zadania oraz zarządzaniem projektem.

Zakupione instrumenty muzyczne będą pomocami dydaktycznymi służącymi do nauczania uczniów szkoły, umieszczone zostaną w salach dydaktycznych, które nie będą wynajmowane. Instrumenty te wykorzystywane będą także podczas organizowanych konkursów szkolnych, cyklicznie organizowanych koncertów edukacyjnych, prezentujących instrumenty muzyczne. Koncerty adresowane będą do uczniów podstawowych szkół muzycznych i przedszkolaków. W ramach działań informacyjno-promocyjnych, po zakończeniu projektu zostanie zorganizowany koncert dla mieszkańców i zaproszonych gości. Zakupione instrumenty nie będą wykorzystywane w sposób komercyjny. Wszystkie przesłuchania konkursowe oraz koncerty będą miały charakter otwarty a wstęp na nie będzie bezpłatny.

Składając w 2016 r. wniosek o dofinansowanie szkoła nie była czynnym "płatnikiem" podatku VAT. Korzystała ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podpisując umowę z Instytucją Zarządzającą trzeba było złożyć oświadczenie o braku możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubiegania się o zwrot VAT. Tym samym w realizowanym projekcie podatek od towarów i usług został uznany jako wydatek kwalifikowalny.

Szkoła oprócz działalności edukacyjnej - zwolnionej z podatku VAT (art. 43 pkt 26 ustawy o VAT) prowadzi również działalność podlegającą podatkowi VAT, w związku z wynajmem i dzierżawą pomieszczeń (pomieszczenie na sklepik szkolny, sale lekcyjne, sala koncertowa oraz dzierżawa powierzchni dachu pod anteny telefonii komórkowej). Wynajmowane sale lekcyjne oraz sala koncertowa służą zarówno do celów dydaktycznych jak i uzyskiwane są dochody z tytułu ich wynajmu.

Instrumenty zakupione ze środków pozyskanych z projektu nie będą udostępniane najmującym, przeznaczone zostaną wyłącznie do celów edukacyjnych i nie będą generowały dochodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy słuszne jest stanowisko szkoły, że w związku z tym, że zakupione instrumenty muzyczne będą wykorzystywane tylko do działalności edukacyjnej, umieszczone zostaną w pomieszczeniach przeznaczonych tylko do dydaktyki - czyli działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług (art. 43 pkt 26 ustawy o VAT) oraz wykorzystywane będą podczas organizowanych konkursów i koncertów uczniów, które w przypadku szkoły artystycznej stanowią element edukacji (nie będą generowały również dochodów - wstęp na koncerty będzie bezpłatny) - nie będzie możliwości odzyskania naliczonego przy ich zakupie podatku VAT oraz zastosowania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie bowiem z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku, gdy podmiot dokonuje zarówno transakcji zwolnionych, jak i transakcji opodatkowanych VAT, powinien on przyporządkować naliczony VAT odnośnie dokonywanych przez siebie zakupów do trzech grup:

W tym ostatnim przypadku podmiot powinien określić kwotę naliczonego VAT podlegającego odliczeniu stosując proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku ma zastosowanie pkt b) cytowanego wyżej art. 90 ust. 1 ustawy VAT.

Ponieważ pozostałe dwa zadania realizowanego projektu: zarządzanie projektem (faktura kontrahenta za wykonane usługi) oraz zakupy i usługi związane z promocją projektu związane są ściśle z realizowanym zadaniem, a zakupione instrumenty nie będą generować żadnych dochodów Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku również nie będzie możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT oraz zastosowania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i wówczas uznać należy, że podatek VAT w realizowanym projekcie jest wydatkiem kwalifikowalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawie C- 276/14 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, zgodnie z którym "artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie." Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

W konsekwencji tego wyroku należy uznać, że jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Przenosząc przywołane przepisy prawa, jak również wnioski płynące z orzeczenia TSUE w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław, na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że - jak wynika z ww. wyroku - samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła. Taka sytuacja ma miejsce w przedmiotowej sprawie bowiem to Gmina wraz ze szkołą muzyczną stanowi jednego podatnika w związku z prowadzoną działalnością edukacyjną.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi zatem do stwierdzenia, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniony, o ile - na co wskazuje treść wniosku - poniesione wydatki w ramach projektu nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, mając na uwadze wnioski płynące z orzeczenia TSUE w sprawie C-276/14, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie będzie Jej przysługiwało również prawo do zwrotu podatku naliczonego, bowiem dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Jednocześnie informuje się, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.