0461-ITPP3.4512.149.2017.2.JC - Ustalenie możliwości zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 20 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania 0% stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwana dalej: Spółką) jest podmiotem zarejestrowanym w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz podatnik VAT-UE.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. sprzedaż towarów na rzecz zagranicznych podmiotów mających swoje siedziby na terytorium państw członkowskich UE innych niż terytorium Polski (zwanych dalej: Nabywcami). Nabywcy są podatnikami podatku od wartości dodanej zarejestrowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski oraz posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez właściwe państwo członkowskie UE.

Na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów Wnioskodawca podaje m.in.:

* swój numer VAT-UE,

* właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany Nabywcy przez właściwe dla niego państwo członkowskie, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

* adres dostawy,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku sprzedawanych towarów,

* numer referencyjny wzgl. numer zamówienia.

Ponadto Spółka wskazała, że adres dostawy wskazany na fakturze może się różnić od adresu siedziby Nabywcy towaru, jednak adresem dostawy jest zawsze terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE.

Oprócz faktury do każdego zamówienia Wnioskodawca posiada również dokumenty specyfikacji załadunkowej towarów, tzw. "packing list".

Organizacja transportu towaru leży zasadniczo po stronie Wnioskodawcy. Towary są przewożone z terytorium kraju na terytorium innych państw członkowskich UE przez przewoźnika (firmę transportową lub spedycyjną).

Schemat dostarczenia towarów do Nabywcy przez firmę transportową lub spedycyjną wygląda jak poniżej.

Po przekazaniu towarów do wysyłki Spółka otrzymuje od firmy transportowej lub spedycyjnej potwierdzenie odbioru przesyłki, wzgl. list przewozowy, potwierdzający nadanie przesyłki.

Na dokumencie potwierdzającym odbiór przesyłki wskazana jest m.in. data odbioru przesyłki przez przewoźnika, adres pod który ma być dostarczona przesyłka, numer referencyjny (wzgl. numer zamówienia) pozwalający zidentyfikować przesyłkę oraz wewnętrzny numer identyfikacyjny nadany tej konkretnej dostawie przez przewoźnika (indywidualny i niepowtarzalny), który umożliwia śledzenie przesyłki przy pomocy tzw. "trackingu".

Na podstawie systemu śledzenia przesyłek (dostępnego na stronie internetowej przewoźnika) Spółka jest w stanie ustalić, czy odebrana od Spółki przesyłka została dostarczona do Nabywcy, na jaki adres została dostarczona i kiedy to dokładnie nastąpiło (na raporcie generowanym przez system trackingowy jest widoczna data i godzina doręczenia przesyłki). Ponadto po doręczeniu przesyłki do Nabywcy w systemie trackingowym pojawia się komunikat informujący o dostarczeniu towarów do Nabywcy - przykładowo "goods delivered" wraz z datą i miejscem dostarczenia.

W przypadku wysyłki towarów kurierem firmy transportowe lub spedycyjne, z którymi współpracuje Wnioskodawca, nie odsyłają w formie papierowej podpisanych dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do Nabywcy, lecz udostępniają w formie elektronicznej w wspomnianym systemie trackingowym potwierdzenie dostarczenie konkretnej przesyłki.

W związku z powyższym, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdy towary są przewożone przez przewoźnika do Nabywcy (tj. na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska), Spółka dysponuje następującymi dokumentami:

* fakturą sprzedaży wraz z wymienionymi poszczególnymi sztukami sprzedawanych towarów,

* dokumentem specyfikacji załadunkowej towarów (packing list),

* potwierdzeniem odbioru przesyłki przez przewoźnika wzgl. listem przewozowym,

* wydrukiem z systemu internetowego przewoźnika (tj. z systemu trackingowego), który będzie zawierał informacje potwierdzające wywóz towarów z Polski i dostarczenie ich na terytorium innego kraju Unii Europejskiej, w szczególności:

* numer przewozowy przesyłki,

* datę odebrania towaru od Wnioskodawcy przez firmę transportową lub spedycyjną,

* miejsce i datę otrzymania towaru przez odbiorcę,

* adres URL strony/systemu firmy transportowej lub spedycyjnej, z którego wydrukowano potwierdzenie.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym stanie faktycznym forma dokumentowania jest standardową formą dokumentowania dostarczenia towarów przez firmy transportowe lub spedycyjne. Tym samym w przypadku wysyłki towarów kurierem Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania od przewoźnika innych niż opisane w stanie faktycznym dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do Nabywcy.

Wnioskodawca oświadcza, że opisywane czynności nie prowadzą do unikania opodatkowania, a celem Wnioskodawcy nie jest unikanie opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo zastosować stawkę 0% VAT właściwą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku gdy towary są przewożone do Nabywcy przez przewoźnika i Spółka posiada dowody potwierdzające dostarczenie towarów do Nabywcy opisane w przedstawionym stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadając dokumenty wymienione w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka jest uprawniona do stosowania stawki 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej również: "WDT").

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm. - dalej: "ustawa o VAT"),wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT są następujące dokumenty:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Wobec powyższego, w świetle przepisów ustawy o VAT transakcje WDT podlegają opodatkowaniu stawką 0% pod warunkiem, iż zostaną spełnione określone wymogi formalno-prawne.

W przedstawionym stanie faktycznym niewątpliwie spełniony został pierwszy z warunków wymienionych w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, tj. Wnioskodawca dokonał dostawy na rzecz podatnika zarejestrowanego na potrzeby rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej, a numer VAT-UE kontrahenta i Wnioskodawcy znajduje się na fakturze dokumentującej transakcję.

Zdaniem Wnioskodawcy również drugi warunek zawarty w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT został przez Wnioskodawcę spełniony, jako że przepis art. 42 ust. 3 ustawy o JAT wskazuje wyłącznie na dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji "dokumentu przewozowego". Dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z innymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2016 r., sygn. IBPP4/4572-8/16/EK, za dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu tub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny). Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W świetle powyższego w opinii Wnioskodawcy dokumentem przewozowym może być zarówno tradycyjny list przewozowy oraz każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do Nabywcy.

W art. 42 ust. 3 ustawy o VAT został zamieszczony katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, w przypadku, gdyby podatnik nie posiadał dokumentów wymienionych art. 42 ust. 3 ustawy o VAT może na podstawie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT posłużyć się innymi dowodami - zarówno wymienionymi w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT jak i nie wymienionymi w tym przepisie. W konsekwencji dla potwierdzenia dokonania wywozu towarów i ich dostawy do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego nie jest wymagane "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Przepisy te wskazują zasadniczo jedynie rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki 0% w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczające jest zatem posiadanie tylko niektórych z dokumentów wymienionych w tych przepisach, które łącznie jednoznacznie potwierdzają dostarczenie towarów do Nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. podjętej w składzie siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 1/10), w której sąd wskazał, iż "dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 u.p.t. (tj. ustawy o VAT- przyp. aut.), nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania, dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy". Ponieważ wykaz dowodów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT stanowi katalog otwarty, podatnik, może posłużyć się również innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 201 - dalej: "Ordynacja podatkowa"), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2011 r., w którym sąd orzekł, że "możliwość dowodzenia faktu dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, istnieje także wówczas, gdy podatnik nie posiada dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) (...) fakt WDT może być przez podatnika udowodniony także innymi dowodami - co jest zgodne także z treścią art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej".

Przedstawiona powyżej argumentacja sądów administracyjnych podzielana jest również przez, organy podatkowe. Tytułem przykładu, w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. IPPP2/443-139/09/11-67S/AS/KOM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że "jeżeli spółka posiada dowody w postaci kopii faktury, specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju oraz spełnia pozostałe warunki zawarte w art. 42 ustawy o VAT, to w takiej sytuacji przysługuje jej prawo do zastosowania stawki 0%, pomimo braku posiadania dokumentów przewozowych otrzymanych od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju".

Powyżej przywołane przykłady potwierdzają, iż dokumenty podstawowe wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie stanowią zamkniętego katalogu dokumentów, których posiadanie jest konieczne dla prawa do zastosowania stawki 0% VAT. Możliwe jest bowiem udokumentowanie dokonanego wywozu na terytorium innego kraju Unii Europejskiej na podstawie dowodów wymienionych w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT oraz innych dowodów w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zastosowania stawki 0% VAT dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z uwagi na to, że dysponuje następującymi dokumentami:

W opinii Wnioskodawcy łącznie dokumenty te potwierdzają faktyczne dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz ich dostarczenie do Nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju Unii Europejskiej. Spółka pragnie również wskazać, że w przypadku wysyłki towarów kurierem nie ma możliwości uzyskania od przewoźników, z którymi współpracuje innych dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów do Nabywcy niż powyżej wskazane tj. potwierdzenie odbioru przesyłki oraz wydruk z systemu trackingowego potwierdzający dostarczenie towarów do Nabywcy.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że organy podatkowe niekwestionowały dotychczas prawa do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów udokumentowanej m.in. wydrukiem z systemu trackingowego.

Tytułem przykładu Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. IBPP3/443-410/11/PK, wskazał: "Zatem Wnioskodawca posiada (...) dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - dokument spedytora potwierdzający dostarczenie towaru do kontrahenta wydrukowany z Internetu po wcześniejszym otrzymaniu od firmy spedytorskiej, kodu dostępu do strony internetowej i numeru referencyjnego danej wysyłki (dokument ten zawiera datę odebrania towaru przez firmę spedytorską, datę i miejsce dostawy oraz wagę dostawy). (...) należy uznać posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty wskazane we wniosku za dokumenty, które jednoznacznie potwierdzają przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym, posiadanie łącznie ww. dokumentów uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów."

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2016 r. sygn. IBPP4/4512-8/16/EK Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach potwierdzając stanowisko zaprezentowane przez podatnika stwierdził, że dokumentem potwierdzającym wywóz towarów z Polski i ich dostarczenie na terytorium innego kraju z Unii Europejskiej może być również raport generowany automatycznie przez firmy transportowe lub spedycyjne (tj. raport pozwalający śledzić aktualny status wysyłki).

Biorąc powyższe pod rozwagę zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów udokumentowanej ww. dokumentami, tj.m.in. potwierdzeniem odbioru przesyłki oraz wydrukiem z systemu trackingowego.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 września 2012 r. sygn. IPPP4/443-255/12-4/ISN oraz z dnia 11 lipca 2013 r. sygn. IPPP3/443-295/13-3/JK.

W świetle przedstawionego uzasadnienia Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiadając dokumenty wymienione w przedstawionym stanie faktycznym ma prawo do zastosowania stawki 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy podkreślić, że organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Trzeba zatem podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność opisanych dokumentów może zostać potwierdzone wyłącznie w toku postępowania dowodowego prowadzonego w ramach kontroli lub postępowania podatkowego. Ponadto Zainteresowany ponosi ryzyko związane z błędnym lub nieprecyzyjnym opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Interpretacja wywołuje skutki prawno-podatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji pokrywa się ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.