0461-ITPP3.4512.135.2017.1.APR - Brak możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji - przebudowy drogi.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. "M." - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. "M.".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 września 2010 r. Gmina podpisała umowę z Województwem o dofinansowanie projektu "M." współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013, Oś Priorytetowa 5 - Infrastruktura transportowa regionalna i lokalna, Działanie 5.2. - Infrastruktura transportowa służąca rozwojowi lokalnemu, Poddziałanie 5.2.1. - Infrastruktura drogowa warunkująca rozwój lokalny.

Projekt realizowany był na terenie Gminy, polegał na poprawie stanu technicznego ulicy B wraz z niezbędną infrastrukturą.

W ramach projektu:

* zmodernizowano nawierzchnię ulicy wraz z budową chodników, parkingów, wjazdów i zjazdów,

* wykonano oznakowanie uliczne pionowe i poziome,

* wybudowano kanalizację deszczową w ulicy B,

* przebudowano kanalizację sanitarną - studnie kanalizacji sanitarnej w ulicy B,

* przebudowano sieć wodociągową w ulicy B,

* wybudowano łącznik ulicy B z ulicą K na odcinku od ul. A do ul. K.

Projekt realizowany był w latach 2010-2012 (rozpoczęcie rzeczowe - 2 listopada 2010 r., zakończenie rzeczowe - 20 czerwca 2012 r., zakończenie finansowe - 19 lipca 2012 r.)

Teren, na którym została zrealizowana inwestycja, jest w przeważającej części własnością Gminy. Na terenie działki, która jest własnością Skarbu Państwa w zarządzie Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad zlokalizowane są jedynie przyłącza wodociągowe i kanalizacji deszczowej.

Powstała infrastruktura pozostaje własnością Gminy. Po zakończeniu realizacji projektu zarząd nad ulicą sprawuje Referat Dróg Miejskich w Wydziale Mienia Komunalnego Urzędu Miasta. Gmina nie czerpie dochodu z tytułu korzystania ze zmodernizowanej ulicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT w zakresie zrealizowanego projektu, którego wysokość została zawarta w kategoriach kosztów kwalifikowalnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizując projekt "M." w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego 2007-2013, nie może odzyskać poniesionego kosztu podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Środki pozyskane przez Gminę nie są uważane za środki, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego w jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656).

Gmina w związku z realizacją projektu nie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, tzn. nie dokonywała sprzedaży towarów i nie świadczyła usług.

Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT od 1 stycznia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacji dokonano na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w okresie realizacji przedmiotowego zadania inwestycyjnego, tj. w latach 2010-2012.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

W 2010 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w którym w rozdziale 9 przewidziane były przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określały katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 7 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach dawało prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

W latach 2011 i 1012 powyższe kwestie zostały uregulowane w sposób tożsamy w § 8 ust. 3 i 4:

* w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.) obowiązującym w okresie od 1 stycznia do 5 kwietnia 2011 r.,

* w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) obowiązującym od 6 kwietnia 2011 r.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów pozwala stwierdzić, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu polegającego na modernizacji ulicy B, gdyż nabyte w trakcie inwestycji towary i usługi nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi. Gminie nie przysługiwał również zwrot podatku, gdyż środki, z których realizowany był projekt wymieniony we wniosku, nie były środkami wskazanymi w powołanych rozporządzeniach.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.