0461-ITPP2.4512.877.2016.1.RS - Brak utraty prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży paliw.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku utraty prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży paliw - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku utraty prawa do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, w przypadku świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży paliw.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2017 r. zamierza Pan rozpocząć działalność gospodarczą w zakresie wykonywania usług pośrednictwa w sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów.

Działalność będzie Pan prowadził jako agent firmy handlującej paliwami będącej "zlecającym" (umowa agencyjna). Przy prowadzeniu działalności nie będzie Pan nabywał od zlecającego towarów do dalszej odprzedaży. W miejscu prowadzenia działalności (na stacji paliw) nie będzie Pan prowadził żadnej innej działalności - wyłącznie sprzedaż paliwa. Sprzedaż ta będzie prowadzona na rzecz zlecającego, w jego imieniu i na jego rachunek, ewidencjonowana będzie przy użyciu kasy rejestrującej należącej do zlecającego. Budynek stacji paliw jest własnością zlecającego i wszystkie koszty związane z eksploatacją ponosi zlecający.

Całość usług wykonywanych dla klientów będzie Pan świadczył osobiście (pomoc w tankowaniu, przyjmowanie zapłaty, wydawanie paragonów i faktur). Za te usługi, jako pośrednik, będzie Pan otrzymywał od zlecającego wynagrodzenie prowizyjne, ustalone na podstawie wartości sprzedanego w danym miesiącu paliwa. W związku z trudnością w sklasyfikowaniu samodzielnie rodzaju działalności, którą zmierza Pan prowadzić (do celów rejestracji w CEIDE), zwrócił się Pan z wnioskiem o pomoc do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Ośrodek sklasyfikował ten rodzaj działalności następująco:

* według PKD - 47.30.Z "sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw",

* według PKWiU (2008 r.) - 47.00.81.0 "sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów samochodowych".

W ani jednej z tych (odpowiedzi) klasyfikacji nie ma wzmianki o usługach, które będzie Pan świadczył - czyli o pośrednictwie. Przepisy o klasyfikacjach nie wymieniają tego rodzaju usług. Tak więc przy rejestracji działalności (wpis do ewidencji) będzie Pan musiał wskazać ten numer/rodzaj działalności, który w PKD określa "sprzedaż" - 47.00.Z (pomimo, że sprzedaży de facto nie będzie Pan świadczył).

W związku z powyższym opisem zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy w związku z tym, że działalność, którą zamierza Pan prowadzić, została skalsyfikowana przez Urząd Statystyczny w Łodzi jako "sprzedaż", a nie jako "usługa", a w rzeczywistości będzie usługą pośrednictwa, może Pan korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT, czy też, ze względu na to, że przedmiotem pośrednictwa będzie sprzedaż paliw będzie miał zastosowanie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, w którym wskazano na brak możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla podatników dokonujących dostawy towarów objętych akcyzą?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako agent pośredniczący w sprzedaży paliw, czyli świadczący usługę pośrednictwa, nie dokonuje dostawy towarów. W Pana przypadku obrotem ze sprzedaży będzie prowizja za usługę. W Pana ocenie, rozpoczynając działalność gospodarczą może skorzystać ze zwolnienia z VAT przysługującego na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), którego obowiązujące od dnia 1 stycznia 2017 r. brzmienie zostało nadane ustawą z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Na podstawie ust. 13 ww. artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl ust. 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z ust. 10 ww. artykułu, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Pod pojęciem sprzedaży, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie ust. 8 powołanego artykułu, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że o ile rzeczywiście - jak wynika z treści wniosku - nie będzie Pan nabywał paliwa i sprzedawał go we własnym imieniu, a jego sprzedaży będzie dokonywał jedynie w imieniu, na rzecz i na rachunek zlecającego, przy użyciu jego kasy rejestrującej, to nie będzie Pan dokonywał dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na fakt, że wyłączenie zawarte w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b powołanej ustawy dotyczy dostaw wyrobów akcyzowych (np. paliw), a nie świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży tych paliw, nie będzie miało ono zastosowanie w opisanej sytuacji. W konsekwencji, będzie mógł Pan korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy, do czasu, gdy w trakcie 2017 r. wartość świadczonych przez Pana usług nie przekroczy kwoty wyliczonej zgodnie z treścią ww. przepisu.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto informuje się, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec tego załączone przez Pana kopie: wniosku o sklasyfikowanie działalności gospodarczej według PKD i PKWiU oraz pisma z Urzędu Statystycznego w Łodzi nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.