0461-ITPP2.4512.831.2016.1.PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2016 r. (data wpływu 2 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia składników majątkowych i niemajątkowych przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz jest podatnikiem VAT. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w kilku miejscowościach na terenie kraju w postaci biura obrotu nieruchomościami (dalej także jako "Biuro"), kawiarni oraz sali koncertowej. Ponadto Wnioskodawca organizuje eventy, spotkania i konferencje. Przeważającym przedmiotem działalności jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, kod PKD - 68.31.Z., w oparciu o które funkcjonuje Biuro. Jest ono prowadzone w kilku nieruchomościach (z czego dwie są własnością Wnioskodawcy, a trzy są najmowane), położonych w różnych miastach w Polsce. Nieruchomość, w której znajduje się siedziba całej działalności Wnioskodawcy (wpisana do CEiDG jako adres głównego miejsca wykonywania działalności) ma charakter reprezentacyjny, niezwiązany stricte z działalnością Biura, gdyż ze względu na swój charakter Wnioskodawca przeznaczył ją do wykonywania innej działalności. Faktyczną siedzibą Biura, w której wykonuje się czynności związane z działalnością pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, sensu stricto jest lokal położony w niewielkiej odległości od siedziby całej działalności. Uzupełniającą, pomocniczą działalność Biura wykonuje się w kilku lokalach (oddziałach) położonych w różnych miejscowościach. W skład biura obrotu nieruchomościami wchodzą środki trwałe niezbędne do prowadzenia działalności, w tym lokale (będące własnością Wnioskodawcy oraz przez niego najmowane), w których prowadzona jest faktyczna działalność Biura, sprzęty elektroniczne wraz z niezbędnym do ich używania oprogramowaniem, banery reklamowe, meble a także pozostałe drobne wyposażenie biura. Do działalności Biura przypisani są również konkretni pracownicy, posiadający indywidualnie wyznaczony zakres obowiązków, nie wykonują oni pracy z zakresu pozostałej działalności Wnioskodawcy. Biuro posiada swoją własną nazwę, własne zobowiązania, w tym m.in. umowy z klientami, umowy najmu lokalu, czy umowy z dostawcami mediów oraz funkcjonuje od około 20 lat (pozostała część działalności indywidualnej Wnioskodawcy wykonywana jest od 3-4 lat). Dla Biura prowadzona jest osobna księgowość w systemie informatycznym, pozwalająca na wyszczególnienie wszelkich przychodów i kosztów związanych z tą działalnością oraz wyraźne oddzielenie przychodów Biura od przychodów z pozostałej działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje założyć spółkę komandytową, do której planuje wnieść wkładem niepieniężnym prowadzone dotychczas w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej biuro obrotu nieruchomościami, wraz z wszelkimi niezbędnymi do jego prowadzenia środkami materialnymi i niematerialnymi, lokalami prowadzenia działalności, przeniesieniem wszelkich umów (w tym umów z pracownikami oraz najmu lokalu) i zobowiązań Biura. Własność nieruchomości, w której znajduje się siedziba całej działalności, miałaby pozostać przy jednoosobowej działalności Wnioskodawcy. Wartość wkładu niepieniężnego w postaci Biura pokryje w całości "sumę komandytową Wnioskodawcy".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci opisanego wyżej biura obrotu nieruchomościami wraz z lokalami, w których Biuro jest prowadzone oraz z wszelkimi niezbędnymi do jego prowadzenia środkami materialnymi (w tym wyposażeniem) i niematerialnymi, przeniesieniem pracowników i wszelkich zobowiązań, w zamian za uzyskanie statusu wspólnika spółki (komandytariusza) można zakwalifikować jako transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP), do której, stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przepisów tej ustawy nie stosuje się?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie do spółki komandytowej wkładem niepieniężnym opisanego biura obrotu nieruchomościami wraz ze wszystkimi jego składnikami wskazanymi powyżej, w zamian za uzyskanie statusu komandytariusza w tej spółce, będzie stanowiło transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do tej transakcji nie będzie stosować się przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jak wskazuje Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lipca 2015 r., sygn. IPTPP1/4512-296/15-4/MSu - "pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej." Wynika z powyższego, że wniesienie wkładem niepieniężnym Biura do spółki komandytowej w zamian za uzyskanie statusu wspólnika tej spółki będzie uznawane za transakcję zbycia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwo". Pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), (dalej jako Kodeks cywilny), który stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy. Jako że Wnioskodawca zamierza wnieść wkładem niepieniężnym jedynie ZCP, a nie całe przedsiębiorstwo, definicja zawarta w art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie znajdzie zastosowania, gdyż jej zakres jest w tym przypadku za szeroki. Należy więc się posłużyć definicją zawartą w ustawie o podatku od towarów i usług. Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 27e tej ustawy, przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Jak zauważa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w ww. interpretacji indywidualnej, "na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

"Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyraził swój pogląd w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13" - "zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy, których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość)." Wynika z tego, że dla zakwalifikowania danego zespołu składników jako ZCP najistotniejszym czynnikiem jest rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu istniejącego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałym stanie faktycznym biuro obrotu nieruchomościami prowadzone w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, spełnia wszystkie przesłanki konieczne dla uznania Biura jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W działalności Biura istnieje zespół składników materialnych (w postaci m.in. lokali prowadzenia działalności, sprzętu elektronicznego, banerów reklamowych) oraz niematerialnych (w postaci m.in. odpowiedniego oprogramowania informatycznego niezbędnego do pracy w Biurze, stosunków cywilnoprawnych zawartych z klientami, odpowiednich licencji - w tym na pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, nazwy).

Odnośnie zobowiązań, Wnioskodawca w ramach prowadzonego Biura posiada zobowiązania związane z płatnościami należności za media, czy wynikające z umów zawartymi z klientami oraz umowy najmu lokalu. Jednakże należy zauważyć, że w procesie kwalifikacji prawnej zespołu składników jako ZCP, występowanie zobowiązań nie jest elementem przesądzającym o istnieniu ZCP. Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2012 r., sygn. I FSK 1223/11 - "w kontekście uregulowań wspólnotowych, nie ma podstaw do przyjęcia, że przeniesienie zobowiązań (długów, wierzytelności) jest tą okolicznością, która decyduje bądź współdecyduje o możliwości wyłączenia spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług."

W opinii Wnioskodawcy, zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie. Biuro stanowi bowiem odrębną jednostkę, znajduje się w osobnych lokalach użytkowych (część jest własnością, a część przedmiotami najmu Wnioskodawcy), jest niezwiązane z pozostałym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, a także posiada własne wewnętrzne zasady organizacyjne, określające wykonywanie obowiązków w Biurze. Pracownicy Biura wykonują swoje obowiązki w ramach zawartych umów tylko i wyłącznie w związku z prowadzonym Biurem, nie biorąc w żadnym zakresie udziału w pozostałej działalności Wnioskodawcy. Ewidencja rachunkowa Biura jest prowadzona w systemie informatycznym i pozwala na przejrzyste przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Biura, a konkretnie do realizowanych przez nie zadań gospodarczych. Zapewnia to zupełne wyodrębnienie finansowe istniejącego zespołu składników materialnych i niematerialnych Biura.

Nie ulega wątpliwości, że składniki materialne i niematerialne Biura przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych. Mają one na celu osiągnięcie zysku z działalności polegającej na pośrednictwie w obrocie nieruchomościami, a charakter i przeznaczenie istniejących składników wykluczają możliwość realizacji innych zadań gospodarczych Wnioskodawcy. Składniki te są po prostu nieprzydatne i przede wszystkim nieużywane w pozostałej działalności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością Biura mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze. Potwierdzeniem tego jest fakt, że Biuro działa samodzielnie i w sposób ciągły już od długiego czasu oraz, że jest zupełnie niezależne od pozostałej działalności Wnioskodawcy. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, spółka komandytowa, do której Wnioskodawca zamierza przenieść Biuro, będzie miała możliwość całkowitej i niczym nieograniczonej kontynuacji dotychczasowych zadań Biura.

Wnioskodawca jest przekonany, że pozostawienie przy jednoosobowej działalności Wnioskodawcy własności nieruchomości, mającej głównie charakter reprezentacyjny, nie wpłynie, a tym bardziej nie zaburzy w żaden sposób działania i zorganizowanego charakteru Biura. Bez większego wpływu na zorganizowany charakter Biura ma także zamiar Wnioskodawcy zawarcia umowy najmu tej nieruchomości ze spółką komandytową, już po wniesieniu Biura do spółki przez Wnioskodawcę. Stąd fakt pozostawienia własności tej nieruchomości w działalności Wnioskodawcy pozostaje bez znaczenia dla uznania przedmiotowego Biura za ZCP.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, jak na wstępie, że w tym przypadku wniesienie wkładem niepieniężnym tak wyodrębnionych składników będzie stanowiło transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, do której, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów tej ustawy nie stosuje się. W konsekwencji taka "sprzedaż" nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, który wskazuje, że składniki materialne i niematerialne mające być przedmiotem zbycia są wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem organizacyjnym, funkcjonalnym i finansowym, przy założeniu, że wyodrębnienie to będzie istniało w dniu zbycia, a nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie przy jej wykorzystaniu prowadził działalność gospodarczą. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.