0461-ITPP2.4512.57.2017.1.AGW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 13 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za podatnika w związku ze zbyciem niezabudowanych działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania za podatnika w związku ze zbyciem niezabudowanych działek gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną - Krystyną B. umową sprzedaży zawartą z osobą fizyczną w dniu 22 lutego 2007 r. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nabyli nieruchomość niezabudowaną stanowiącą działkę oznaczoną numerem geodezyjnym 38/81. W dniu nabycia przedmiotowa nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę usługową z zakresu handlu, gastronomii, kultury, administracji i inne obiekty użyteczności publicznej o podobnych funkcjach wraz z urządzeniami towarzyszącymi, parkingami i zielenią.

Z uwagi na fakt, że Sprzedającym była osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, która nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego, a także, iż czynność tą wykonała jednorazowo, bez zamiaru wykonywania czynności tego rodzaju w sposób częstotliwy, przedmiotowa transakcja nie została opodatkowania podatkiem od towarów i usług, lecz została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Następnie, Wnioskodawca wraz z żoną - Krystyną B. umową sprzedaży zawartą z Gminą B. w dniu 8 kwietnia 2010 r. na zasadzie wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej nabyli w trybie przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomość niezabudowaną stanowiącą działkę oznaczoną numerem geodezyjnym 38/105 pod realizację parkingu. W dniu nabycia przedmiotowa nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona była pod zabudowę usługową z zakresu handlu, gastronomii, kultury, administracji i inne obiekty użyteczności publicznej o podobnych funkcjach wraz z urządzeniami towarzyszącymi, parkingami i zielenią. Przedmiotowa transakcja została opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca wraz z żoną, jako Sprzedający na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, nieprowadzący działalności gospodarczej, wykonując czynność sprzedaży nieruchomości jednorazowo, bez zamiaru wykonywania czynności tego rodzaju w sposób częstotliwy, w dniu 21 grudnia 2016 r. zawarli ze Spółką prowadzącą działalności gospodarczą jako Kupującym w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną sprzedaży położonych obok siebie, a stanowiących ich własność nieruchomości, tj. nieruchomości niezabudowanej oznaczonej numerem geodezyjnym 38/81 oraz nieruchomości niezabudowanej oznaczonej numerem geodezyjnym 38/105. Jak wskazano w treści przedwstępnej umowy sprzedaży, obie nieruchomości położone są na terenie objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w ramach którego przeznaczone są pod zabudowę usługową z zakresu handlu, gastronomii, kultury, administracji i inne obiekty użyteczności publicznej o podobnych funkcjach wraz z urządzeniami towarzyszącymi, parkingami i zielenią.

Wnioskodawca i przyszły nabywca nieruchomości pragną prawidłowo opodatkować transakcję nabycia nieruchomości na podstawie umowy przyrzeczonej - co zgodnie z umową przedwstępną powinno nastąpić najpóźniej do dnia 15 października 2017 r.

Strony umowy przedwstępnej mają wątpliwość, czy opisana powyżej czynność sprzedaży nieruchomości winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, czy też podatkiem od towarów i usług, a w razie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czy zasadnym jest zastosowania zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług dla objętej umową przyrzeczoną dostawy działek niezabudowanych.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami. Przedmiotową nieruchomość nabył w celu przekazania w darowiźnie swoim dzieciom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca wraz z żoną, jako Sprzedający, na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, nieprowadzący działalności gospodarczej), wykonując czynność sprzedaży nieruchomości jednorazowo, bez zamiaru wykonywania czynności tego rodzaju w sposób częstotliwy, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. W sytuacji uznania, iż czynność sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to czy na gruncie regulacji prawnej art. 2 pkt 33 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, do dokonywanej na podstawie umowy przyrzeczonej dostawy działek niezabudowanych na rzecz kontrahenta Spółki nie można zastosować zwolnienia z VAT, ze względu na przeznaczenie przedmiotowych nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, opisana czynność zbycia nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż powyższa sprzedaż nie jest wykonana w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takie i działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy.

Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter.

Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180 C-181, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, iż Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, jak również nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co wyklucza możliwość uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, bowiem planowana sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wyżej wymienione działki nie były w żaden sposób wykorzystywane do wykonywania jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań o charakterze marketingowym w celu zwiększenia atrakcyjności działek. "Wnioskodawca w związku z nabyciem nieruchomości od Gminy B., tj. nieruchomości o numerze geodezyjnym "308/105", która to transakcja opodatkowana była podatkiem od towarów i usług, lecz podatek nie został odliczony, ani uwzględniony w kosztach uzyskania przychodu".

Ponadto Wnioskodawca zauważa, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży rzeczy.

Tym samym Wnioskodawca dokonując dostawy dwóch działek o numerach 38/81 i 38/105 korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług w stosunku do tej czynności. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zaś będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W sytuacji uznania przez organ, iż czynność sprzedaży przedmiotowych nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie regulacji prawnej art. 2 pkt 33 oraz art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, do dokonywanej na podstawie umowy przyrzeczonej dostawy działek niezabudowanych na rzecz kontrahenta Spółki nie można zastosować zwolnienia z VAT, bowiem przedmiotowe nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały przeznaczone pod zabudowę.

Jak już wskazano powyżej, z przepisów ustawy o VAT wynika, że grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Zatem o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygnąć odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu.

Opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca zawarł w dniu 21 grudnia 2016 r. w formie aktu notarialnego umowę przedwstępną sprzedaży stanowiącej Jego własność nieruchomości, tj. nieruchomości niezabudowanej oznaczonej numerem geodezyjnym 38/81 oraz nieruchomości niezabudowanej oznaczonej numerem geodezyjnym 38/105, zaś obie nieruchomości położone są obok siebie, na terenie objętym ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w ramach którego przeznaczone są pod zabudowę usługową z zakresu handlu, gastronomii, kultury, administracji i inne obiekty użyteczności publicznej o podobnych funkcjach wraz z urządzeniami towarzyszącymi, parkingami i zielenią, to dostawa działek niezabudowanych, które w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, gdyż dla omawianych transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie okoliczności przedstawionych we wniosku, z których wynika, że przed sprzedażą nie będzie podejmował Pan aktywnych działań, o których mowa w powołanym wyżej orzeczeniu TSUE, a wskazanych działek nie wykorzystywał w działalności gospodarczej i nie były one przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ze względu na fakt, że tut. organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił Pana stanowisko w zakresie pytania nr 1 jako prawidłowe, przy warunkowej formule pytania nr 2, ocena stanowiska korelującego z tym pytaniem stała się bezprzedmiotowa.

Końcowo należy wskazać, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla Pana żony, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla Pana żony.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.