0461-ITPP2.4512.27.2017.2.AGW - Prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lokali niemieszkalnych wraz z udziałami w częściach wspólnych budynku oraz współużytkowaniu wieczystym gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 10 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lokali niemieszkalnych wraz z udziałami w częściach wspólnych budynku oraz współużytkowaniu wieczystym gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem lokali niemieszkalnych wraz z udziałami w częściach wspólnych budynku oraz współużytkowaniu wieczystym gruntu.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w Z., (dalej: Kupujący, Wnioskodawca). Składa On comiesięczne deklaracje dla podatku od towarów i usług VAT-7 i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny również w momencie dokonywania opisanej poniżej we wniosku transakcji. Miejscem wykonywania działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest głównie województwo XXX.

W dniu 17 maja 2016 r. na podstawie aktu notarialnego z tego samego dnia zawarto umowę sprzedaży, z której wynikało iż małżonkowie, prowadzący przedsiębiorstwo pod firmą XXX Spółka cywilna (dalej: Sprzedający, Spółka) z siedzibą w K. przy ulicy F., sprzedali Wnioskodawcy i Jego żonie należącą w całości do wskazanego przedsiębiorstwa:

* z prawem własności opisanego wyżej lokalu związany jest udział wynoszący 112/1000 części we wspólnych częściach budynku i we współużytkowaniu wieczystym do dnia 5 grudnia 2030 r. działki gruntu oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 132/3, położonej w obrębie ewidencyjnym 15 w K. przy ulicy F., objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych,

oraz

* z prawem własności opisanego wyżej lokalu związany jest udział wynoszący 888/1000 części we wspólnych częściach budynku i we współużytkowaniu wieczystym do dnia 5 grudnia 2030 r. działki gruntu oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 132/3 o obszarze 0,2065 ha, położonej w obrębie ewidencyjnym 15 w K. przy ulicy F. objętej księgą wieczystą, prowadzoną przez Sąd Rejonowy VI Wydział Ksiąg Wieczystych.

W dniu 16 maja 2016 r. Sprzedający oraz Kupujący złożyli Naczelnikowi Urzędu Skarbowego stosowne oświadczenia o wyborze opodatkowania sprzedaży nieruchomości według stawki 23%, rezygnując tym samym ze zwolnienia od podatku zgodnie z postanowieniami art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 dalej: u.p.t.u., ustawa o VAT).

Z tytułu wskazanej transakcji sprzedaży nieruchomości zostały wystawione przez Spółkę dwie faktury, tj. faktura zaliczkowa z dnia 18 grudnia 2015 r. oraz faktura końcowa z dnia 31 maja 2016 r. Na obu fakturach wykazany został podatek VAT w stawce podstawowej 23%. Faktury te zostały wystawione na rzecz firmy Wnioskodawcy. Sprzedający oraz Wnioskodawca w dniu sprzedaży ww. nieruchomości byli czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wskazane powyżej faktury VAT stanowiły podstawę do dokonania obniżenia przez Wnioskodawcę podatku należnego o podatek naliczony odpowiednio w miesiącu grudniu 2015 r. (faktura zaliczkowa) oraz w maju 2016 r. (faktura końcowa). Również w ustawowych terminach Sprzedający złożyli stosowne deklaracje VAT-7 za miesiące grudzień 2015 r. oraz maj 2016 r.

Do dnia wydania "przedmiotowej" nieruchomości wszelkie koszty ich eksploatacji ponoszą Sprzedający, a z chwilą wydania przechodzą na Kupujących korzyści i ciężary związane z własnością, w tym koszty i wydatki oraz opłaty związane z utrzymywaniem, eksploatacją lokali, części wspólnych budynków i nieruchomości gruntowej stosownie do nabytych udziałów oraz obowiązek uiszczenia opłaty rocznej za udział w użytkowaniu wieczystym działki gruntu. Po sprzedaży nieruchomości "opisanej" w zaistniałym stanie faktycznym, nieruchomość jest i będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (celem jest m.in. najem/dzierżawa powierzchni).

Należy wskazać również, iż w latach wcześniejszych, spółka cywilna "K" z siedzibą w K. przy ul. N. 68 (obecnie F. 24), nabyła ww. nieruchomość w celach komercyjnych od XXYY w K. w likwidacji (byłe przedsiębiorstwo państwowe), a następnie w 1994 r. sprzedała obiekty jako "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" na rzecz Spółki.

Wnioskodawca - kupił opisany powyżej obiekt wraz z infrastrukturą towarzyszącą i prawami rzeczowymi, wyłącznie w celach zarobkowych i inwestycyjnych, a więc przedmiotowe nieruchomości stanowią majątek trwały przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W oparciu o regulację art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego nastąpiła cesja praw i obowiązków, wobec dotychczasowych najemców, czyli "nieruchomość" została zakupiona wraz z najemcami. Część umów nie zostało rozwiązanych, część podlegała renegocjacjom, a częściowo zostały zawarte nowe umowy z dotychczasowymi najemcami (dzierżawcami). Zawarto także nowe umowy z innymi, "nowymi" kontrahentami.

Obie nieruchomości, stanowiące do dnia ich zbycia na rzecz firmy Wnioskodawcy, majątek Spółki, były w okresie ostatnich trzech lat w przeważającej części przedmiotem dzierżawy na cele użytkowe. Natomiast w latach wcześniejszych, obiekty produkcyjno-biurowe były głównie wykorzystywane dla potrzeb przedsiębiorstwa Sprzedających (szeroka produkcja odzieżowo-konfekcyjna), a zbędna część majątku Spółki oddana była w dzierżawę na rzecz innych firm. Nadmienić należy, iż od 3 lat Sprzedający (z uwagi na chorobę jednego ze wspólników) pozbywali się sukcesywnie składników swojego przedsiębiorstwa, tj. maszyn produkcyjnych, urządzeń, nie było zatrudnionych żadnych pracowników, a umowy z odbiorcami odzieży (konfekcji) rozwiązywano.

Po nabyciu nieruchomości Wnioskodawca nadal kontynuuje współpracę w zakresie świadczenia usług najmu z firmami XXX.

Wnioskodawca zawarł z bankiem umowę kredytu inwestycyjnego na zakup ww. nieruchomości. Warunkiem uruchomienia wypłaty ww. kredytu było m.in. dostarczenie do banku kopii umów najmu lokali położonych w przedmiotowym budynku, a także dostarczenie listów intencyjnych od czynnych najemców lokali znajdujących się w budynku. Ponadto powyższa współpraca, czyli oddanie poszczególnych pomieszczeń w najem dla ww. kontrahentów, wpisana została do warunków uzyskania kredytu inwestycyjnego na zakup nieruchomości, o których mowa. Niemniej jednak, Wnioskodawca nie wyklucza innego, komercyjnego przeznaczenia budynków, w zależności od warunków na rynku tego typu usług.

Wnioskodawca nabył ww. nieruchomości bez jakiegokolwiek wyposażenia, bez maszyn, urządzeń, linii produkcyjnych, bez patentów, bez patentów do wzorów (odzieży), bez produkcji - gdyż takich elementów przedsiębiorstwa Sprzedających nie było w budynku. Wnioskodawca nie przejął ksiąg rachunkowych oraz ksiąg podatkowych Spółki, nie przejął On również środków pieniężnych na rachunku bankowym (ani umów rachunków bankowych) oraz środków w kasie Spółki. Kupujący nie przejął również nazwy przedsiębiorstwa oraz tajemnic przedsiębiorstwa Sprzedających, ani jego renomy.

W okresie władania nieruchomościami stanowiącymi mienie Spółki, nie ponoszono wydatków na ulepszenie wskazanych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle zaistniałego stanu faktycznego sprzedaż przez Sprzedających na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa albo transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączonej z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji, czy sprzedaż przez Sprzedających na rzecz Kupującego przedmiotowej nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy sprzedaż przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy "wskazanej" w opisie zaistniałego stanu faktycznego nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg podstawowej stawki podatku 23% - jako transakcja dostawy towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, a w rezultacie czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wskazanej nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Dokonana sprzedaż przez Sprzedających na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa albo transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączonej z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a w konsekwencji sprzedaż przez Sprzedających na rzecz Kupującego przedmiotowej nieruchomości będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Z kolei, na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów tejże ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT).

Pojęcie "przedsiębiorstwa" nie zostało zdefiniowane w Ustawie o VAT. Zgodnie z poglądem przyjętym powszechnie w doktrynie prawa podatkowego, orzecznictwie sądowym oraz interpretacjach organów podatkowych, w celu określenia zakresu tego pojęcia wykorzystać należy uregulowania art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.; dalej: Kodeks cywilny, k.c.). Zgodnie z tym uregulowaniem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

* oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa):

* własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

* koncesje, licencje i zezwolenia;

* patenty i inne prawa własności przemysłowej;

* majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

* tajemnice przedsiębiorstwa;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można uznać, że przedmiot transakcji sprzedaży przez Sprzedających na rzecz Kupującego, tj. "nieruchomość", stanowi przedsiębiorstwo Sprzedającego. Wynika to z faktu, iż przedmiot transakcji nie wyczerpuje przytoczonej powyżej definicji przedsiębiorstwa. W szczególności, przedmiotowej transakcji nie będzie towarzyszył transfer szeregu kluczowych składników, wchodzących w skład definicji i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedających. W rozważanym przypadku przedmiotem transakcji jest nieruchomość, tj. budynek, wraz z prawem użytkowania wieczystego. Jak zostało wskazane, przedmiotem transakcji nie są natomiast pozostałe, istotne składniki majątku Sprzedającego wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, w tym w szczególności:

i. umowy rachunków bankowych i znajdujące się na nich środki pieniężne,

ii. środki pieniężne w kasie,

iii. wierzytelności Sprzedającego z tytułu umów najmu, które staną się należne do dnia sprzedaży nieruchomości,

iv. rozliczenia z usługodawcami za okres przed sprzedażą nieruchomości,

v. tajemnice przedsiębiorstwa,

vi. prawa i obowiązki z zawartych przez Sprzedającego umów np. na zewnętrzną obsługę prawną oraz zewnętrzną obsługę księgową,

vii. nazwa przedsiębiorcy (jego firma),

viii. księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż w omawianym przypadku przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo znajduje poparcie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: "DIS") w Warszawie, z dnia 26 czerwca 2015 r., nr IPPP3/443-397/14-2/k.c. We wskazanej interpretacji DIS zgodził się ze stanowiskiem strony, iż: "Przedsiębiorstwem, bowiem, może być budynek wraz ze wszystkimi wierzytelnościami i zobowiązaniami, zawartymi umowami najmu, zarządzania, dostawy mediów i innymi umowami związanymi z tym budynkiem i działalnością polegającą na wynajmie. Tymczasem - jak zaznaczono w opisie zdarzenia przyszłego - w analizowanym przypadku przedmiotowej Transakcji nie będzie zasadniczo towarzyszył transfer wierzytelności oraz zobowiązań Zbywcy. Prawidłowość stanowiska, iż brak któregokolwiek ze składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa powinien skutkować uznaniem, iż Transakcja nie może zostać uznana za niepodlegające opodatkowaniu na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT (...). Z powyższych względów, zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw, aby Transakcję sprzedaży Nieruchomości zaklasyfikować jako zbycie przedsiębiorstwa Zbywcy. W szczególności, w ocenie Wnioskodawcy przedmiot Transakcji nie umożliwia dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Dla prowadzenia takiej działalności niezbędne jest uzupełnienie przedmiotu Transakcji o szereg dodatkowych elementów (w dużej mierze są to elementy, które nie będą zbyte przez Sprzedającego w ramach Transakcji). W szczególności trudno wyobrazić sobie prowadzenie działalności gospodarczej bez rachunków bankowych czy funkcjonowanie Nieruchomości bez szeregu umów, które nie zostaną przeniesione przez Zbywcę na Nabywcę w formie cesji, lecz zostaną rozwiązane przez Zbywcę, a Nabywca będzie musiał we własnym zakresie (np. poprzez podpisanie umów z zewnętrznymi dostawcami) zapewnić dostawę określonych usług lub towarów do Nieruchomości".

Ponadto, prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, że brak istotnych składników wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa powinien skutkować uznaniem, że transakcja sprzedaży nie może zostać uznana za niepodlegającą opodatkowaniu na mocy art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT zbycie przedsiębiorstwa zostało potwierdzone w szeregu innych interpretacji indywidualnych wydanych przez polskie organy podatkowe, np.:

* interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 1 sierpnia 2013 r. (nr IPPP1/443-698/13-2/PR), w której stwierdzono, że: "Zbywca dokona zbycia składników majątku przedsiębiorstwa a nie przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Opisana we wniosku transakcja nie obejmuje bowiem istotnych elementów przedsiębiorstwa rozumianego według art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, takich jak tajemnice przedsiębiorstwa, księgi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, wierzytelności, zobowiązania i środki pieniężne Zbywcy.".

* interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 4 marca 2013 r. (nr IPPP3/443-1221/12-2/KT), zgodnie z którą: "(...) Nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa. Sama Nieruchomość nie wyczerpuje bowiem przytoczonej definicji przedsiębiorstwa z art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących jego funkcjonowanie. Przy Zbywcy pozostaną bowiem podstawowe elementy składające się na przedsiębiorstwo, w tym, w szczególności, nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne zgromadzone przez Zbywcę, bieżące zobowiązania i należności związane z prowadzonym wynajmem, zobowiązania związane z rozliczeniem mediów, know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni, księgi rachunkowe Zbywcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Zbywcy ".

* interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z 15 stycznia 2013 r. (nr IPPP1/443-1235/12-2/IGo), w myśl której: "(...) przedsiębiorstwo obejmuje całość aktywów posiadanych przez podatnika odpowiednio zorganizowanych w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem zbycie przez podatnika tylko części swoich aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, nawet jeżeli przedmiotem zbycia jest zdecydowana większość składników majątkowych.".

Kolejnego argumentu przemawiającego za tym, iż przedmiotem analizowanej transakcji sprzedaży nie jest przedsiębiorstwo Sprzedających, dostarczają orzeczenia sądów, w których wyrażono tezę, iż zbycie przez podatnika tylko części jego aktywów z definicji nie może być zakwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, choćby nawet przedmiotem zbycia była większość składników majątkowych funkcjonującego przedsiębiorstwa (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 6 października 1995 r., sygn. SA/Gd 1959/94).

W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, iż określone składniki majątkowe dla uznania za przedsiębiorstwo muszą stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. W tym zakresie por. np.:

* wyrok NSA z dnia 22 stycznia 1997 r., sygn. SA/Sz 2724/95,

* wyrok NSA z dnia 24 listopada 1999 r., sygn. I SA/Kr 1189/99.

Tymczasem, jak zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego, sprzedaży tej nie będzie towarzyszył transfer szeregu istotnych składników przedsiębiorstwa Sprzedających, takich jak:

i. umowy rachunków bankowych i znajdujące się na nich środki pieniężne,

ii. środki pieniężne w kasie,

iii. wierzytelności Sprzedającego z tytułu umów najmu, które staną się należne do dnia sprzedaży nieruchomości,

iv. rozliczenia z usługodawcami za okres przed sprzedażą nieruchomości,

v. tajemnice przedsiębiorstwa,

vi. prawa i obowiązki z zawartych przez Sprzedającego umów np. na zewnętrzną obsługę prawną oraz zewnętrzną obsługę księgową,

vii. nazwa przedsiębiorcy (jego firma),

viii. księgi rachunkowe i dokumenty związane z prowadzeniem działalności.

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiot sprzedaży nie stanowi całości organizacyjnej oraz funkcjonalnej i nie umożliwia dalszego samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. Jak zostało wskazane we wniosku, Sprzedający (z uwagi na chorobę jednego ze wspólników) od 3 lat pozbywali się sukcesywnie składników swojego przedsiębiorstwa, tj. maszyn, urządzeń, nie było zatrudnionych żadnych pracowników, a umowy z odbiorcami rozwiązywano. W związku z tym w momencie zakupu nieruchomości przez Wnioskodawcę nie prowadzono w niej żadnej działalności gospodarczej, więc nie było fizycznej możliwości nabycia istotnych składników przedsiębiorstwa, które przesądzałyby o nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W momencie dokonywania transakcji sprzedaży nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy, nabył on budynek składający się z dwóch lokali, bez takiego wyposażenia, które umożliwiłoby dalsze samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej (produkcji odzieży). Ponadto zarówno Sprzedający jak i Wnioskodawca złożyli stosowne oświadczenia o wyborze opodatkowania sprzedaży nieruchomości według stawki 23%, rezygnując tym samym ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 10 u.p.t.u. Wnioskodawca uważa, że trudno wyobrazić sobie prowadzenie działalności gospodarczej bez rachunków bankowych i środków pieniężnych, czy funkcjonowania danej działalności bez umów z zewnętrznymi usługodawcami. Podkreślić należy, że umowy najmu, jak zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego, przejdą na Kupującego (jako nabywcę budynku) z mocy prawa (w oparciu o regulację art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego).

Wskazać można w tym miejscu na wyrok Sądu Najwyższego z 17 października 2000 r. (sygn. I CKN 850/98), w którym stwierdzono, że: "Ocena czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa jest więc możliwa in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo".

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż przez Sprzedających na rzecz Wnioskodawcy nieruchomości nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa albo transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączonej z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, a w konsekwencji sprzedaż tej nieruchomości stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisów o VAT.

Ad.2

Sprzedaż przez Sprzedającego wskazanej w opisie zaistniałego stanu faktycznego nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg podstawowej stawki podatku 23% - jako transakcja dostawy towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, a w rezultacie "czy" Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wskazanej nieruchomości.

W sytuacji uznana, iż nieruchomość nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, transakcja polegająca na zbyciu nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawki 23%. W konsekwencji, należy uznać, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości, w zakresie w jakim nieruchomość będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W sytuacji, gdy nieruchomość wraz ze składnikami majątkowymi wskazanymi w przedstawionym opisie stanu faktycznego nie będzie stanowić przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, transakcja polegająca na zbyciu nieruchomości wraz ze składnikami majątkowymi wskazanymi w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego będzie opodatkowana podatkiem VAT według stawek właściwych dla poszczególnych składników majątkowych. W konsekwencji, należy uznać, że Kupującemu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości (na podstawie art. 86 ust. 1 i nast. Ustawy o VAT), w zakresie w jakim "nieruchomość ta" będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Tym samym, w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zakazujący odliczania VAT na podstawie faktur dokumentujących transakcje niepodlegające opodatkowaniu, bądź zwolnione z opodatkowania.

Ponadto, po planowanej sprzedaży nieruchomości "opisanej w zaistniałym stanie faktycznym, nieruchomość ta będzie wykorzystywana" przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Z uwagi na powyższe, mając na uwadze, że planowana sprzedaż przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy "wskazanej" w opisie zdarzenia przyszłego nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg podstawowej stawki podatku (aktualnie 23%) - jako transakcje dostawy towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, należy uznać, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem wskazanych w opisie "zdarzenia przyszłego" nieruchomości w zakresie, w jakim ww. "nieruchomość będzie wykorzystywana" przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym, w analizowanej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, zakazujący odliczania VAT na podstawie faktur dokumentujących transakcje niepodlegające opodatkowaniu, bądź zwolnione z opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przy założeniu, że oświadczenie o wyborze opodatkowania sprzedaży opisanych lokali niemieszkalnych będzie prawnie skuteczne, a przedmiot zbycia na dzień dostawy nie będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w przedsiębiorstwie sprzedającego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.