0461-ITPP2.4512.191.2017.1.AD

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 4 maja 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania w formie darowizny prawa ochronnego na znak towarowy na rzecz spółki osobowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przekazania w formie darowizny prawa ochronnego na znak towarowy na rzecz spółki osobowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości oraz dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów. W skład majątku Spółki wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego (Składnik Majątkowy), który to znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP pod numerem zgłoszenia (...). Podmiotem uprawnionym do tego znaku jest spółka osobowa.

Spółka rozważa możliwość dokonania darowizny Składnika Majątkowego na rzecz innej spółki osobowej (Spółka 2), w której Wnioskodawca będzie miał takie samo prawo do udziału w zysku, jak w Spółce. Głównym powodem takiego zamierzenia jest oddzielenie różnych działalności gospodarczych, tj. związanej z wydzierżawianiem nieruchomości (materialne składniki majątkowe) oraz związanej ze znakiem towarowym (niematerialnego składnika majątkowego).

Spółka 2 będzie prowadzić działalność w zakresie zarządzania znakiem towarowym.

W zamian za dokonanie darowizny ani Spółka, ani Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy w Spółce nie otrzymają od Spółki 2 żadnego świadczenia wzajemnego, w szczególności nie otrzymają zapłaty za Składnik Majątku, ani nowych udziałów w Spółce 2. Ponadto, w związku z otrzymaniem darowizny nie powstanie zobowiązanie do dokonania jakichkolwiek świadczeń przez Spółkę 2 na rzecz Wnioskodawcy, pozostałych wspólników w Spółce lub Spółki teraz lub w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wytworzeniem, zarejestrowaniem oraz utrzymaniem prawa ochronnego do tego znaku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie przez niego, "będącego wspólnikiem Spółki", Składnika Majątkowego (znaku towarowego) w formie darowizny na rzecz Spółki 2 nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazuje, iż przez podatnika VAT należy rozumieć osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 15 ust. 2 tej ustawy stanowi z kolei, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Definicja towarów została zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, według którego, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle tej definicji należy stwierdzić, iż prawo ochronne do znaku towarowego na gruncie ustawy o VAT nie może zostać zaklasyfikowane jako towar. Nie stanowi ono bowiem ani rzeczy, ani również żadnej postaci energii. Wobec powyższego, darowizna prawa ochronnego do znaku towarowego nie może być na gruncie ustawy o VAT rozumiana jako dostawa towarów.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, że jeżeli przeniesienia prawa ochronnego do znaku towarowego nie można zakwalifikować, jako dostawy towarów, to zgodnie z definicją negatywną zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przeniesienie prawa ochronnego powinno zostać uznane za świadczenie usług. Zgodnie z nią, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT (znak towarowy mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o której mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1). Zasadą pozostanie jednak opodatkowanie jedynie takiego świadczenia usług, które ma charakter odpłatny - co jednak nie będzie miało miejsca w opisanym wyżej stanie faktycznym.

Tym niemniej w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT znalazły się regulacje szczególne w myśl, których opodatkowaniu może podlegać również w pewnych przypadkach świadczenie usług o charakterze nieodpłatnym.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z ww. powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak wyżej wskazano, znak towarowy nie jest towarem, stąd kwalifikacja powinna nastąpić w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, jako świadczenie usług.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W tym miejscu należy przypomnieć, że przeniesienie znaku towarowego do Spółki 2 umożliwi Wnioskodawcy jako wspólnikowi Spółki 2 zwiększenie efektywności zarządzania znakiem towarowym.

Celem planowanej darowizny jest więc efektywna ochrona, zarządzanie i promocja znaku towarowego, który nadal będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonanie darowizny i przeniesienie znaku towarowego powinno się przełożyć na zwiększenie efektywności gospodarowania Wnioskodawcy jako Wspólnika Spółki 2, wzmocnienie jego pozycji rynkowej i pozytywnego wizerunku wśród klientów oraz kontrahentów, a w konsekwencji także wzrost obrotów. Dodatkowo Spółka 2 będzie mogła rozporządzać znakiem w wykonaniu czynności opodatkowanej VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż znak towarowy będzie nieodpłatnie przekazany nie na cele osobiste, ale na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc przekazanie będzie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i będzie służyło celom "Spółki, w tym również Spółki", czynność ta nie będzie stanowić czynności zrównanej z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy VAT. W związku z powyższym, przedmiotowa darowizna nie będzie podlegała opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, literalna interpretacja powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż nieodpłatne świadczenie usług (którym będzie dokonanie darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego) na cele prowadzonej działalności gospodarczej, jako niewymienionej w zamkniętym katalogu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, nie może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W konsekwencji, w związku z faktem, iż darowizna prawa ochronnego do znaku towarowego nie może również zostać zaklasyfikowana na gruncie ustawy o VAT jako dostawa towarów, świadczenie takie nie podlega opodatkowaniu VAT.

Stanowisko to powszechnie prezentuje również Minister Finansów w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np. w:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.