0461-ITPP2.4512.121.2017.1.DM - Brak prawa do odliczenia VAT przez szpital w związku z realizacją dofinansowanego projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2017 r. (data wpływu 9 lutego 2017 r.) uzupełnionym w dniu 31 marca 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 31 marca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "...".

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Szpital Wojewódzki w Ł. jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Będzie realizował projekt z udziałem środków UE Nr.. "...". W ramach projektu realizowane będą roboty budowlane oraz dostawa, montaż i uruchomienie aparatury i sprzętu medycznego. Podstawową działalnością Szpitala jest udzielanie świadczeń w zakresie ochrony zdrowia, które na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług są zwolnione z VAT. W ramach prowadzonej działalności Szpital obciąża część lekarzy świadczących usługi medyczne na rzecz Szpitala na podstawie umowy kontraktowej kosztami związanymi z korzystaniem ze sprzętu medycznego i pomieszczeń celem należytego wykonywania usług. Z tego tytułu powstaje przychód opodatkowany stawką 23% VAT. Ponadto Szpital osiąga opodatkowane przychody z tytułu prowadzenia sklepu, baru i bufetu. Udział rocznego obrotu z tytułu wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym w tych czynnościach, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi nie przysługuje takie prawo, wynosił w 2016 r. 3%. Jednakże udział przychodów opodatkowanych osiąganych z majątku, z którego Szpital uzyskuje tylko przychody zwolnione z VAT, wynosi mniej niż 1%.

W wyniku realizowanego zadania przebudowane będą pomieszczenia szpitalnego oddziału ratunkowego oraz zostanie zakupiona aparatura medyczna. Na terenie objętym przebudową nie ma sklepiku, baru, bufetu gdzie występuje sprzedaż opodatkowana. Lekarze pracujący na dyżurach w SOR, na podstawie umów cywilnoprawnych obciążani są 1% uzyskiwanych przychodów z tytułu korzystania z pomieszczeń i sprzętu medycznego do świadczenia usług. Przychody te opodatkowane są 23% stawką podatku VAT.

Do wyliczenia 3% był brany stosunek rocznych przychodów opodatkowanych występujących w szpitalu do wartości wszystkich przychodów czyli tych, z związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Wysokość przychodów opodatkowanych, osiąganych z tytułu obciążania lekarzy za korzystanie ze sprzętu medycznego i pomieszczeń w 2016 r. (na terenie całego szpitala) wyniósł 156.003,80 zł. Stanowi to ułamkową część procenta (mniej niż 1%) przychodów zwolnionych z podatku od towarów i usług. W związku z tym udział przychodów opodatkowanych, osiąganych z majątku wytworzonego w ramach projektu również wyniesie niespełna 1%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnikowi (Szpital Wojewódzki) przysługuje prawo do odliczenia VAT od zakupów sprzętu i aparatury medycznej oraz kosztów usług budowlanych i pozostałych, powstałych przy realizacji projektu współfinansowanego ze środków UE?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów sprzętu medycznego i remontów pomieszczeń szpitala, w których świadczone są usługi medyczne. Przychody z działalności medycznej zwolnionej z podatku VAT są podstawą działalności podatnika. Przychody z tytułu najmu sprzętu i aparatury medycznej oraz korzystania z pomieszczeń uzyskiwane od lekarzy świadczących usługi na podstawie umowy kontraktowej stanowią ułamkową część procenta tych przychodów. Ponadto nie wszyscy lekarze świadczący usługi na podstawie umowy kontraktowej obciążani są tymi kosztami. Szpital nie pobiera również ww. opłat od lekarzy wykonujących usługi medyczne na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według ust. 2 tego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4 tegoż artykułu).

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według ust. 6 analizowanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie ust. 9 cyt. artykułu, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na podstawie art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro towary i usługi nabyte w ramach realizacji przedmiotowego projektu służą przede wszystkim sprzedaży zwolnionej od podatku, a jedynie w niewielkim stopniu sprzedaży opodatkowanej, gdyż proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wyliczona zgodnie z ust. 3 tego artykułu, wynosi mniej niż 1%, to Szpital ma prawo uznać, że wynosi ona 0%. W takim przypadku nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.