0461-ITPP2.4512.115.2017.1.DM - Zwolnienie z VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej przez gminę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 7 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej stawką podatku 23% - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej stawką podatku 23%.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasto X., jako czynny "płatnik" podatku od towarów i usług, zorganizowała przetarg na sprzedaż nieruchomości położonej w X. przy ul. X., stanowiącej działkę nr 507/3.

* Nieruchomość położona w dzielnicy mieszkaniowej w sąsiedztwie zabudowy o funkcji komercyjnej, istniejącej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i jednorodzinnej oraz planowanej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

* Działka nr 507/03 zabudowana była fragmentem budynku gospodarczego przeznaczonego do rozbiórki wybudowanego z przekroczeniem granic bez zgody właściciela, tj. Gminy Miasto X. obręb..., o powierzchni 0,2204 ha, dla której Sąd Rejonowy w X. prowadził księgę wieczystą nr...; przedmiotowa działka zapisana była jako działka niezabudowana.

* Zgodnie z uchwałą nr. Rady Miejskiej w X. z dnia 26 sierpnia 1999 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla nieruchomości ustala się funkcję mieszkaniową, w formie zabudowy wielorodzinnej lub jednorodzinnej zwartej z dopuszczeniem nieuciążliwych usług.

* Nieruchomość leży na terenie uzbrojonym w media komunalne.

* Przez działkę przebiega sieć: centralnego ogrzewania, kanalizacji sanitarnej i kanalizacji deszczowej.

* Doprowadzenie nowych sieci uzbrojenia do nieruchomości i usunięcie ewentualnych kolizji z istniejącym uzbrojeniem, a także zasilenie obiektów w media odbędzie się staraniem i na koszt Nabywcy, na warunkach wskazanych przez dysponentów mediów.

* Wylicytowaną cenę sprzedaży nieruchomości, powiększoną o należny podatek VAT, należało wpłacić na rachunek bankowy, przed zawarciem umowy sprzedaży, zgodnie z zapisami w ogłoszonym przetargu i w protokole przetargu podpisanym przez strony bez żadnych uwag i zastrzeżeń.

* Warunkami udziału w przetargu było: w przetargu mogą uczestniczyć osoby, które wpłacą wadium w wysokości podanej poniżej, złożą oświadczenie, że znany jest im stan techniczny i prawny oraz stan zagospodarowania nieruchomości, stanowiącej przedmiot przetargu i że nie wnoszą z tego tytułu oraz z tytułu ewentualnych wad ukrytych przedmiotu przetargu żadnych zastrzeżeń oraz oświadczenie o zapoznaniu się z warunkami i przedmiotem przetargu oraz o przyjęciu ich bez zastrzeżeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedając przedmiotową nieruchomość na podstawie aktu notarialnego, Gmina zastosowała prawidłową wysokość stawki, tj. 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy zbycie nieruchomości, w świetle przepisów podatkowych, winno być opodatkowane stawką 23% ponieważ:

* przedmiotem dostawy był sam grunt, a nie znajdujący się na działce fragment zabudowania o znikomej wartości ekonomicznej (przeznaczony do rozbiórki),

* nie był on przedmiotem najmu i dzierżawy,

* fragment budynku został wybudowany bez zgody i wiedzy właściciela,

* w księdze wieczystej nieruchomości działki były zapisane jako niezabudowane,

* fragment budynku nie znajdował się w ewidencji środków trwałych Gminy Miasto X.,

* sporządzony z wyceny operat szacunkowy określał tylko i wyłącznie wartość gruntu będącego przedmiotem przetargu,

* w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego działki były przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową,

* nabywca złożył oświadczenie, że znany jest mu stan techniczny i prawny oraz stan zagospodarowania nieruchomości, stanowiącej przedmiot przetargu, i że nie wnosi z tego tytułu oraz z tytułu ewentualnych wad ukrytych przedmiotu przetargu żadnych zastrzeżeń,

* oświadczenie o zapoznaniu się z warunkami i przedmiotem przetargu oraz o przyjęciu ich bez zastrzeżeń,

* zobowiązanie, iż sam dokona rozbiórki fragmentu budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, iż opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy przy tym zaznaczyć, że dla rozstrzygnięcia powyższej kwestii nie ma znaczenia, że na przedmiotowym gruncie znajduje się część budynku gospodarczego przeznaczonego do rozbiórki wybudowanego z przekroczeniem granic bez zgody właściciela.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dla sprzedaży opisanej nieruchomości, zastosowanie znajdzie stawka podstawowa, tj. 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, bowiem jest to teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z uchwalonym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Gminy dokonano wyłącznie na podstawie opisu zdarzenia zawartego we wniosku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.