0461-ITPP2.4512.109.2017.1.AGW

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 6 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniu 5 kwietnia 2017 r. (dopłata), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek w ramach zamiany w związku ze zrzeczeniem się przez Parafię roszczeń do innych nieruchomości, określenia podatnika i podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek w ramach zamiany w związku ze zrzeczeniem się przez Parafię roszczeń do innych nieruchomości, określenia podatnika i podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Przed Komisją Regulacyjną toczy się aktualnie 12 postępowań z wniosku Parafii XXX, zwanej dalej "Parafią" w trybie ustawy o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej zwanej dalej "ustawą regulacyjną", w których to postępowaniach Parafia domaga się przywrócenia własności utraconych nieruchomości położonych na terenie miejscowości B. Przedmiotem roszczeń Parafii są między innymi nieruchomości położone przy: ul. L. (dz. nr 5/2-cmentarz), ul. K. (dz. nr: 50/6, 50/4 - drogi; dz. nr 49 - rów melioracyjny), ul. G. (dz. nr 83,114/1, 114/2, 114/3 - drogi i zieleń parkowa), ul. S. (dz. Nr 2 - strefa Ochrony Sanitarnej), ul. K. (dz. nr 6/2 - droga). Zgodnie z art. 40 ust. 3 ww. ustawy, jeżeli własność nieruchomości nie może zostać przywrócona kościelnej osobie prawnej, przyznaje się jej nieruchomość zamienną, a jeśli nie jest to możliwe lub natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody, odszkodowanie jest ustalane według przepisów o wywłaszczeniu nieruchomości. Stosownie zaś do ust. 4 ww. przepisu, regulacja nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe osoby trzecie, a w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników indywidualnych. Zważywszy na aktualny sposób zagospodarowania wymienionych wyżej działek Miasto podjęło z Parafią rozmowy ugodowe, aby wypracować porozumienie, które pozwoli mu zachować własność tych działek. Rozmowy ugodowe są w toku. Generalnie ugoda miałaby polegać na tym, że w zamian za zrzeczenie się przez Parafię roszczeń do wskazanych wyżej (wszystkich, bądź wybranych) nieruchomości, Miasto przeniosłoby na rzecz Parafii prawo własności (wszystkich lub kilku) zaproponowanych Parafii nieruchomości zamiennych spośród niżej wymienionych:

* nieruchomość gruntowa niezabudowana położona przy ul. C., tj. dz. nr 1/28 o pow. 0,3920 ha, obręb 154, zapisana w kw. nr XXX. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miasta z dnia 15 marca 1999 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru G. "D" w B., działka położona jest w granicach terenu D84-U - teren usług, zakaz lokalizacji budynków mieszkalnych,

* nieruchomość niezabudowana położona przy ul. C., tj. dz. nr 1/30 o pow. 0,4730 ha, obręb 154, zapisana w kw. nr XXX. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Rady Miasta z dnia 15 marca 1999 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru G. "D" w B. działka położona jest w granicach terenu D86-U - teren usług, zakaz lokalizacji budynków mieszkalnych,

* nieruchomość gruntowa niezabudowana położona przy ul. T., stanowiącą dz. nr 16/5 o pow. 0,2182 ha, obręb 432, zapisana w kw. XXX. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwalą Rady Miasta z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedla P. w jednostce F. w B. z dnia 24 maja 2002 r., nieruchomość znajduje się w granicach ustalenia U13 - teren zabudowy usługowej.

Na tle ww. opisu Miasto, jako czynny podatnik VAT, powziął wątpliwość, czy zaspokojenie roszczeń Parafii na podstawie ugody zawartej przed Komisją Regulacyjną w trybie przepisów ustawy regulacyjnej poprzez przyznanie Parafii prawa własności nieruchomości zamiennej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej w poz. 82 sytuacji przeniesienie na rzecz Parafii prawa własności nieruchomości zamiennej w zamian za zrzeczenie się roszczeń do innej nieruchomości w drodze ugody zawartej przed Komisją Regulacyjną w trybie przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) i winno być opodatkowane podatkiem VAT?

2. Kto jest podmiotem do zadeklarowania i zapłaty podatku VAT?

3. Co stanowi w takim przypadku przedmiot opodatkowania i jak określić jego wartość?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają, m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy VAT). Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową jako zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, aby istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku doświadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Reasumując przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. W ocenie Miasta z taką sytuacją mamy również do czynienia w opisanym przypadku, kiedy ma miejsce dostawa towarów (gruntu) w zamian za zrzeczenie się roszczeń do innej nieruchomości. W tym przypadku zrzeczenie się roszczeń pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Miasta, mając na uwadze opis zawarty w poz. 82 i planowane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, zawarcie przez Miasto przed Komisją Regulacyjną w trybie przepisów ustawy o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, ugody polegającej na przeniesieniu na rzecz Parafii prawa własności nieruchomości stanowiących dz. nr 1/28 o pow. 0,3920 ha, obręb 154, dz. nr 1/30 o pow. 0,4730 ha, obręb 154, położone przy ul. C. oraz dz. nr 16/5 o pow. 0,2182 ha, obręb 432 położonej przy ul. B., w zamian za zrzeczenie się przez Parafię roszczeń do innej nieruchomości, rodzi następujące konsekwencje: Miasto będzie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, a transakcja ta będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym wyczerpane zostaną przesłanki do uznania tej czynności za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Przez tereny budowlane - w myśl art. 2 pkt 33 ustawy VAT - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Mając na uwadze fakt, iż działki nr 1/28 o pow. 0,3920 ha, obręb 154, dz. nr 1/30 o pow. 0,4730 ha, obręb 154, położone przy ul. C. oraz dz. nr 16/5 o pow. 0,2182 ha, obręb 432 położona przy ul. B., zgodnie z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod zabudowę usługową, to ich dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT i będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podstawowej w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Reasumując, dostawa ww. działek będących własnością Miasta, w ramach zamiany w związku ze zrzeczeniem się przez Parafię roszczeń do innej nieruchomości, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Skoro Miasto jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i dokona transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT to będzie podmiotem zobowiązanym do naliczenia i zapłaty w związku z tą czynnością podatku VAT. Podstawę opodatkowania w planowanej w niniejszej sprawie transakcji zamiany nieruchomości będzie stanowiła wartość rynkowa niezabudowanych działek, których własność zostanie przeniesiona na rzecz Parafii (w zamian za zrzeczenie się innych nieruchomości) określona na potrzeby tej transakcji przez rzeczoznawcę majątkowego, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do brzmienia art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle powyższego grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że - co do zasady - opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne, przy czym nie wynika z nich, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszana - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W myśl art. 603 Kodeksu cywilnego - przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycje odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce ceny świadczenia pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc powyższe pod uwagę, zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy przepis stanowi odzwierciedlenie art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji (...).

Z powyższego wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia XXX o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. XXX), na wniosek kościelnej osoby prawnej wszczyna się postępowanie, zwane dalej "postępowaniem regulacyjnym", w przedmiocie przywrócenia własności przejętych na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 39 ust. 1 pkt 1 i 2:

W myśl art. 40 ust. 3 cytowanej ustawy, jeżeli własność nieruchomości nie może zostać przywrócona kościelnej osobie prawnej, przyznaje się jej nieruchomość zamienną, a jeśli nie jest to możliwe lub natrafia na trudne do przezwyciężenia przeszkody, odszkodowanie jest ustalane według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości.

Stosownie do art. 40 ust. 4 ustawy, regulacja nie może naruszać praw nabytych przez niepaństwowe osoby trzecie, a w szczególności przez inne kościoły i związki wyznaniowe oraz rolników indywidualnych.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Należy zauważyć, iż uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 i ust. 6 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Przepis ten stanowi, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE, podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (zob. wyrok z dnia z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie C-549/11, z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C 40/09).

Jeżeli wartość ta nie jest kwotą pieniędzy uzgodnioną między stronami, powinna ona, jako wartość subiektywna, odpowiadać wartości, jaką dla odbiorcy ma usługa będąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, oraz kwocie, jaką byłby on skłonny za tę usługę zapłacić (wyrok z dnia 2 czerwca 1994 r. w sprawie C 33/93).

Wobec powyższego w przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionych zdarzeń przyszłych oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że planowana czynność zamiany niezabudowanych działek nr 1/28, 1/30 i 16/5, będących własnością Miasta, w zamian za zrzeczenie się przez Parafię roszczeń do innych nieruchomości, na podstawie przepisów ustawy z dnia XXX o stosunku Państwa do Kościoła (...) w Rzeczypospolitej Polskiej, będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla której Miasto będzie działało w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1.

Jednocześnie skoro przedmiotowe działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są na usługi, to stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy i ich dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ale będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%.

Podstawą opodatkowania przedmiotowej transakcji zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy będzie wszystko co będzie stanowiło zapłatę (wynagrodzenie), którą Miasto otrzyma z tytułu sprzedaży działek od Parafii (zrzeczenie roszczeń do innych nieruchomości). W konsekwencji zgodzić należy się Miastem, że podstawą opodatkowania przy przeniesieniu prawa własności nieruchomości (działek gruntu nr 1/28, 1/30 i 16/5) dokonywanego w ramach umowy zamiany stanowić może "wartość rynkowa niezabudowanych działek określona przez rzeczoznawcę majątkowego, pomniejszona o kwotę należnego podatku" jeżeli będzie to całkowita kwota należna od nabywcy (w tym przypadku Parafii).

Należy zauważyć, że to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość - cenę, za którą dokonują transakcji, a nie organ podatkowy. Wobec powyższego analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych, zwłaszcza kwestie wartości dokonanych transakcji i wzajemnych rozliczeń, nie mieszczą się w ramach postępowania określonego w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.