0461-ITPP1.4512.881.2016.1.DM - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną, po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina wybudowała infrastrukturę wodno-kanalizacyjną za pośrednictwem, której dostarcza wodę mieszkańcom oraz odprowadza ścieki. Infrastruktura jest własnością Gminy, nie została oddana w używanie ani wydzierżawiona żadnej jednostce organizacyjnej Gminy lub zakładowi budżetowemu. Gmina samodzielnie świadczy usługi dostawy wody i odbioru ścieków na rzecz mieszkańców oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarcza na jej terenie. Usługi dokumentowane są fakturami z naliczoną stawką VAT 8%. Również dostawa wody na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy (szkół, przedszkoli, ośrodka pomocy społecznej) dokumentowane są fakturami VAT. W jednostkach tych zainstalowane są liczniki przy pomocy których dokonuje się pomiaru ilości dostarczonej wody. Gmina zamierza wdrożyć centralizację rozliczeń VAT wraz ze swoimi jednostkami dopiero od 1 stycznia 2017 r.

W związku ze świadczeniem powyższych usług Gmina ponosi wydatki na utrzymanie, konserwację i naprawy instalacji wodno-kanalizacyjnej, dokonuje również jej rozbudowy. Instalacja wodna oraz oczyszczalnia ścieków znajdują się w odrębnych budynkach niż budynki Urzędu Gminy, Gmina jest w stanie przyporządkować ponoszone wydatki do działalności związanej z dostawą wody i odbiorem ścieków. Wydatki te to: koszty energii elektrycznej niezbędnej do zasilania pracy urządzeń rozliczane na podstawie wskazań licznika, koszty materiałów eksploatacyjnych w tym produktów chemicznych do oczyszczania ścieków, koszty utrzymania i eksploatacji samochodu ciężarowego wykorzystywanego wyłącznie na potrzeby oczyszczalni, koszty centralnego ogrzewania budynków, w których znajdują się pompy i przepompownie. Gmina odlicza 100% VAT od powyższych faktur.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczania 100% VAT naliczonego od nabywanych towarów i usług związanych z utrzymaniem, konserwacją, naprawami oraz rozbudową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego. Dostawa wody oraz odbiór ścieków jest działalnością opodatkowaną podatkiem VAT, stawką 8%. Jest to usługa w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zasadniczo opodatkowaniu podatkiem VAT podlega świadczenie usług dokonywane odpłatnie. Niemniej jednak, zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uważa się również:

Gmina wskazała, że dostarczana woda do jednostek organizacyjnych Gminy, tj. budynków, w których znajdują się szkoły, przedszkola lub ośrodek pomocy społecznej oraz budynku urzędu gminy odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Gminy, polegającej na dostawie wody i odbiorze ścieków. Gdyby czynności te dokonywał podmiot prowadzący działalność gospodarczą niebędący organem władzy publicznej, nie byłoby wątpliwości, że dostawa wody i odbiór ścieków jest przedmiotem jego działalności. Dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz jednostek organizacyjnych Gminy dokonywana jest odpłatnie - jednostki obciążane są wg faktycznego zużycia wody na podstawie liczników. Do końca 2016 r. Gmina wystawia w tym zakresie faktury VAT.

Po centralizacji koszty te będą rozliczane notami księgowymi, gdyż podatnik nie może sam sobie świadczyć usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby można było mówić o świadczeniu usług musi bowiem wystąpić konsument usług, czyli podmiot będący ich beneficjentem. Tym samym w przedmiotowej sytuacji, po centralizacji rozliczeń podatku VAT, nie wystąpi czynność na rzecz konsumenta, którą można rozpatrywać w kategorii podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu. Również po centralizacji rozliczeń podatku VAT, dostawa wody i odbiór ścieków na rzecz jednostek organizacyjnych będzie dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Gminy. Nie będzie to działalność statutowa poza VAT. Nie zmienia tego fakt, że odbiorca świadczenia będzie prowadził działalność niepodlegającą opodatkowaniu VAT (np. szkoły prowadzą nieodpłatną działalność edukacyjną, niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT).

W ocenie Gminy, wszystkie ponoszone przez Gminę wydatki na zakup towarów i usług w związku z utrzymaniem, konserwacją, naprawami i rozbudową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej pozostają w ścisłym związku z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT. W zakresie czynności dostawy wody oraz odbioru ścieków nie występuje bowiem inna działalność niż opodatkowana podatkiem VAT. Nie ma tu znaczenia, ze oprócz dostawy wody Gmina wykonuje zadania nałożone na nią przepisami ustawy o finansach publicznych i z tego tytułu może nie być podatnikiem VAT. Związek ponoszonych wydatków z działalnością opodatkowaną należy rozpatrywać w kontekście konkretnej zdefiniowanej działalności opodatkowanej. Taką działalnością jest bezsprzecznie dostawa wody i odbiór ścieków.

Gmina wskazała, że potwierdzenie powyższego stanowiska stanowi interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 maja 2016 r. znak IBPP3/4512-188/16/ASz. Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że "Urząd Gminy świadczy odpłatnie usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków na rzecz mieszkańców oraz osób prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast zaopatrzenie w wodę wraz z odprowadzeniem ścieków jednostek budżetowych gminy, jest czynnością wewnętrzną Gminy, jest wykorzystaniem wody oraz odprowadzaniem ścieków dla celów własnych Gminy. Tym samym w zakresie gospodarki wodno-ściekowej, o której mowa we wniosku urząd gminy nie prowadzi działalności, która skutkowałaby powstawaniem czynności wykonywanych poza zakresem podatku VAT. Skoro więc, jak wynika z opisu sprawy, Urząd Gminy obsługujący Gminę, w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków nie wykonuje czynności "innych niż działalność gospodarcza", to nie będzie obowiązany do stosowania współczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy w odniesieniu do zakupów związanych ze świadczeniem tych usług.

Jak wynika bowiem z powołanych powyżej przepisów kwotę podatku naliczonego do odliczenia, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej tj. zgodnie ze "sposobem określania proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, wyłącznie w odniesieniu do zakupów, które są wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika jest niemożliwe.

Natomiast opis sprawy wskazuje, że urząd gminy wykorzystuje infrastrukturę kanalizacyjną i wodociągową wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Przystępując do analizy możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości w związku z budową infrastruktury kanalizacyjnej i wodociągowej, należy wskazać - że w przedstawionych okolicznościach sprawy, tj. w sytuacji gdy Gmina dokonała z dniem 1 stycznia 2016 r. centralizacji rozliczeń podatku VAT - z uwagi na wykorzystywanie tej infrastruktury wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gmina ma prawo do odliczania pełnej kwoty podatku VAT z faktur dokumentujących zakupy związane z budową, Gmina nie ma jednocześnie w stosunku do tego przedmiotu działalności obowiązku wyliczania "sposobu określania proporcji" określonego w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT".

Uwzględniając powyższą argumentację, w ocenie Gminy, należy uznać, ze po centralizacji rozliczeń VAT, Gminie będzie nadal przysługiwało prawo do odliczenia 100% VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na utrzymanie, konserwację, naprawy i rozbudowę instalacji wodno-kanalizacyjnej. Wydatki te są bowiem związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Gminy opodatkowaną stawką 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Zauważyć należy, że powołany art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż ta działalność. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedmiotowej sprawy wynika, że za pomocą infrastruktury wodno-kanalizacyjnej Gmina świadczy usługi w zakresie dostawy wody i odprowadzania ścieków. Czynności te Gmina realizuje także na rzecz jednostek organizacyjnych - szkoły, przedszkola, ośrodek pomocy społecznej, jak również urzędu gminy. Usługi Gmina opodatkowuje 8% stawką podatku oraz dokumentuje fakturami. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokona centralizacji rozliczeń VAT z podległymi jednostkami. Począwszy od tej daty, koszty związane z dostawą wody i odbiorem ścieków na rzecz jednostek organizacyjnych (w tym szkół prowadzących działalność niepodlegającą opodatkowaniu VAT) będą rozliczane notami księgowymi.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że po dokonaniu centralizacji rozliczeń, wydatki związane z utrzymaniem, konserwacją, naprawami oraz rozbudową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, będą dotyczyły działalności opodatkowanej jak również innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. To, że Gmina i jej jednostki po dokonaniu centralizacji będą działały w ramach jednego podatnika, nie zmienia faktu, że działania w ramach reżimu publicznoprawnego (świadczenia nieodpłatnych usług w ramach zadań statutowych poprzez ośrodek pomocy społecznej, szkoły, przedszkola, czy urząd gminy) nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Trzeba przy tym zauważyć, że o kwalifikacji wydatków na infrastrukturę wodno-kanalizacyjną (czy związane są z działalnością gospodarczą Gminy, czy też z inną jej działalnością), nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń pomiędzy Gminą a jej jednostkami z tytułu dostarczanej wody i odbioru ścieków. Kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę służy infrastruktura, a w opisanym przypadku - jak wynika z wniosku - służy ona także działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT (tj. działalności szkół, przedszkoli, ośrodka pomocy społecznej, urzędu gminy).

Mając powyższe na uwadze, jak również powołane przepisy, należy wskazać, że w sytuacji, gdy nabywane towary i usługi są wykorzystywane do działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych. W przypadku, gdy przypisanie nabyć w całości do działalności gospodarczej nie będzie możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego należy obliczać zgodnie ze sposobem określenia proporcji, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując uznać należy, że wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku, po centralizacji rozliczeń, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z utrzymaniem, konserwacją, naprawami oraz rozbudową infrastruktury wodno-kanalizacyjnej.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.