0461-ITPP1.4512.50.2017.2.DM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2017 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 2 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na zasadach art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wpłat od użytkowników lokali korzystających z funduszu celowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 2 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na zasadach art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wpłat od użytkowników lokali korzystających z funduszu celowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Biorąc pod uwagę wnioski składane przez użytkowników lokali mieszkalnych, w tym współwłaścicieli nieruchomości, Spółdzielnia planuje ponosić nakłady np. na dobudowanie balkonów w budynkach mieszkalnych, wykonanie daszków na ostatniej kondygnacji itp.

Nakłady tego typu nie będą zakwalifikowane jako remont nieruchomości budynkowej i tym samym nie będą finansowane z funduszu remontowego, ponieważ podnoszą wartość użytkową obiektu. Brak możliwości finansowania wymienionych nakładów z funduszu remontowego jest zbieżny z następującym stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w piśmie z dnia 30 czerwca 2016 r... "ewentualne wydatki spółdzielni mieszkaniowej z funduszu remontowego na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację budynków spółdzielni nie spełniają wymogu dokonania wydatku na utrzymanie zasobu mieszkaniowego, tylko na jego powiększenie, w tym zwiększenie wartości".

Nakłady tego typu nie będą również kwalifikowane jako ulepszenie budynku ze względu na uregulowania wynikające z ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a mianowicie, w momencie ustanowienia odrębnej własności lokalu, następuje częściowa likwidacja środka trwałego (proporcjonalnie do udziałów w nieruchomości) w księgach Spółdzielni. Przyjęcie takiego rozwiązania, w którym dojdzie do podniesienia wartości środka trwałego o wartość poniesionych nakładów np. na dobudowę balkonów do lokali, w sytuacji, gdy ten budynek jest częściowo zlikwidowany ze względu na "wyodrębnienia lokali" byłoby nieprawidłowe, ponieważ ponoszone nakłady dotyczą również lokali wyodrębnionych. Dochodziłoby więc do ulepszenia budynku, który jest częściowo zlikwidowany w księgach Spółdzielni.

W związku z powyższym Spółdzielnia planuje utworzyć fundusz celowy pod nazwą "Fundusz inwestycyjny dla nieruchomości budynkowych (...)", który będzie zatwierdzony przez Radę Nadzorczą na podstawie art. 46 § 2 ustawy - Prawo spółdzielcze oraz § 154 Statutu Spółdzielni.

Fundusz będzie tworzony między innymi z wpłat od użytkowników lokali korzystających z funduszu. Ze środków funduszu będą mogły być sfinansowane wszelkie prace, które nie są remontem, nie powodują powstania nowego środka trwałego i zostaną zakwalifikowane jako nakłady na podniesienie wartości użytkowej budynku mieszkalnego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Spółdzielnia planuje utworzyć fundusz celowy pod nazwą "Fundusz inwestycyjny dla nieruchomości budynkowych (...)" na podstawie § 154 punkt 2 a) Statutu ("Spółdzielnia może tworzyć fundusze własne: (...) inne fundusze").

Pod pojęciem "użytkownicy lokali mieszkalnych, w tym współwłaścicieli nieruchomości" należy rozumieć: członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali; osoby niebędące członkami, którym przysługują własnościowe prawa do lokali; członków spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu; właścicieli niebędących członkami spółdzielni; najemców lokali mieszkalnych; osoby zajmujące lokale mieszkalne bez tytułu prawnego.

Opłaty na opisany we wniosku fundusz będą pobierane na podstawie Regulaminu uchwalonego przez Radę Nadzorczą, opłaty te nie wynikają z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Na pytanie - "Czy środki zgromadzone na ww. funduszu będą przeznaczone wyłącznie na dobudowanie balkonów/daszków, czy też będą pokrywały inne nakłady ponoszone przez Spółdzielnię (o czym może świadczyć wskazanie w opisie sprawy, że "że ze środków funduszu będą mogły być sfinansowane wszelkie prace") - jakie to będą prace?", Spółdzielnia wskazała, że środki zgromadzone na ww. funduszu będą przeznaczane na sfinansowanie robót, w wyniku których zostanie podniesiona wartość użytkowa budynku np. dobudowa daszków, balkonów, dobudowa i przebudowa wejść do budynku, zadaszenia wejść i wszelkie prace o tym charakterze. Z funduszu nie będą finansowane nakłady na remont nieruchomości ani koszty eksploatacji i utrzymania nieruchomości.

Z kolei na pytanie - "Czy do uiszczenia wpłat na ww. fundusz, zobowiązani będą wszyscy użytkownicy lokali mieszkalnych, czy wyłącznie ci, w odniesieniu do których planowana jest dobudowa balkonów i daszków?", Spółdzielnia wskazała, że do uiszczenia opłat będą zobowiązani wszyscy użytkownicy lokali mieszkalnych w nieruchomości budynkowej.

Spółdzielnia przystąpi do robót, o których mowa, pod warunkiem uzyskania zgody przynajmniej 50% użytkowników lokali. Z użytkownikami lokali nie będą zawierane umowy dotyczące planowanych prac.

Poza ponoszeniem opłat na ww. fundusz użytkownicy lokali nie będą zobowiązani ponosić innych opłat związanych z dobudową daszków/balkonów. Natomiast w przypadku, jeśli po wykonaniu omawianych prac zmienią się koszty eksploatacji lub utrzymania nieruchomości, dla użytkowników lokali zostaną zmienione opłaty w zakresie eksploatacji lub utrzymania nieruchomości, które są ustalane na podstawie art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Daszki, balkony będą integralną częścią wspólną budynku. Każdy z właścicieli lokali jest współwłaścicielem części wspólnej w części ułamkowej.

Stwierdzenie, że "budynki nie były zasiedlane w okresie 2 lat" oznacza, że od pierwszego zasiedlenia w każdym budynku minęło więcej, niż 2 lata.

Daszki i balkony nie stanowią części składowej danego lokalu, stanowią część wspólną budynku.

Odpowiedź na pytanie "Czy Spółdzielni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na dobudowę balkonów i daszków?" jest uzależniona od odpowiedzi na pytanie, czy ww. wpłaty od użytkowników lokali korzystających z opisanego funduszu są opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy ww. wpłaty od użytkowników lokali korzystających z opisanego funduszu są opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. opłaty są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 zgodnie z którym zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Dobudowa balkonu, daszku nad oknem itp. jest dostawą części budynku mieszkalnego. Wszystkie budynki, których dotyczy zapytanie nie były zasiedlane w okresie 2 lat. Zatem wykonanie balkonów, daszków itp., z tytułu którego spółdzielnia będzie pobierać opłaty jest zwolnione z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Spółdzielnia planuje utworzyć fundusz celowy pod nazwą "Fundusz inwestycyjny dla nieruchomości budynkowych (...)". Fundusz będzie tworzony między innymi z wpłat od użytkowników lokali. Opłaty będą pobierane na podstawie Regulaminu, nie wynikają one z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Ze środków funduszu będą mogły być sfinansowane wszelkie prace, które nie są remontem, nie powodują powstania nowego środka trwałego i zostaną zakwalifikowane jako nakłady na podniesienie wartości użytkowej budynku mieszkalnego. Środki zgromadzone na ww. funduszu będą przeznaczane na dobudowę daszków, balkonów, dobudowę i przebudowę wejść do budynku, zadaszenia wejść i wszelkie prace o podobnym charakterze. Z funduszu nie będą także finansowane koszty eksploatacji i utrzymania nieruchomości. Do uiszczenia opłat na fundusz celowy będą zobowiązani wszyscy użytkownicy lokali mieszkalnych w nieruchomości budynkowej.

Spółdzielnia planuje ponosić nakłady na dobudowanie balkonów i wykonanie daszków na ostatniej kondygnacji w budynkach mieszkalnych. Przystąpi do robót, pod warunkiem uzyskania zgody przynajmniej 50% użytkowników lokali. Z użytkownikami lokali nie będą zawierane umowy dotyczące planowanych prac. Poza ponoszeniem opłat na ww. fundusz, użytkownicy lokali nie będą zobowiązani ponosić innych opłat. Daszki, balkony nie stanowią części składowej danego lokalu, tylko część wspólną budynku.

Wątpliwości Spółdzielni sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem pobieranych wpłat od użytkowników lokali korzystających z opisanego funduszu i zwolnienia ich od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Ponadto zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zauważyć należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy, stwierdzić należy, że na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części. Przez dostawę, rozumie się z kolei przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Uwzględniając powyższe, jak również mając na uwadze fakt, że do uiszczania wpłat na fundusz celowy będą zobowiązani wszyscy użytkownicy lokali mieszkalnych, a więc nie tylko członkowie spółdzielni, czy właściciele lokali lecz także najemcy, jak również osoby zajmujące lokale mieszkalne bez tytułu prawnego, a ponadto środki zgromadzone na funduszu będą przeznaczane na wszelkie prace podnoszące wartość użytkową budynku mieszkalnego (nie zaś wyłącznie na dobudowę balkonów i wykonanie daszków na ostatniej kondygnacji), stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku nie można uznać, że wpłaty od użytkowników lokali korzystających z opisanego we wniosku funduszu korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jako "dostawa części budynku mieszkalnego". Wbrew ocenie Spółdzielni, przedmiotem świadczonej czynności nie będzie konkretny towar - część budynku mieszkalnego. W opisanym we wniosku zdarzeniu, w odniesieniu do czynności wykonywanych na rzecz użytkowników lokali mieszkalnych takich jak członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali; osoby niebędące członkami, którym przysługują własnościowe prawa do lokali; członkowie spółdzielni, którzy oczekują na ustanowienie na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego albo prawa odrębnej własności lokalu; właściciele niebędący członkami spółdzielni; najemcy lokali mieszkalnych mamy bowiem do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług według zasad określonych w ustawie w powołanych przepisach art. 41 ustawy.

Z kolei odnośnie osób zajmujących lokale mieszkalne bez tytułu prawnego należy w pierwszej kolejności ocenić, czy świadczenie Spółdzielni na rzecz osób zajmujących ww. lokale jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że z cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Analiza ww. przepisów ustawy prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy usługą i otrzymaną zapłatą. Kolejnym czynnikiem decydującym o tym, czy mamy do czynienia z wynagrodzeniem jest ustalenie, czy wynagrodzenie takie było należne z tytułu danego świadczenia. Czynność opodatkowana powstaje w związku z zaistnieniem stosunku prawnego określonego umową między stronami. Zatem wystąpić musi bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Kluczowym elementem dla rozstrzygnięcia, czy czynność podlega opodatkowaniu jest fakt istnienia zgody, chociażby nieformalnej, na korzystanie z przedmiotu, bądź wystąpienie przez jego właściciela na drogę sądową.

W sytuacji, gdy osoba trzecia korzysta z rzeczy bez zgody jej właściciela zasadne jest przyjęcie, że pomiędzy właścicielem rzeczy i korzystającym bezumownie z tej rzeczy nie istnieje żaden jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. Świadczenie podatnika, nieoparte na tytule prawnym, wskazującym na istnienie obowiązku świadczenia usługi oraz wysokości wynagrodzenia - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Inaczej należy oceniać sytuację, kiedy właściciel rzeczy - z różnych względów - toleruje stan, w którym przy braku formalnego stosunku prawnego, inny podmiot korzysta z należącej do niego rzeczy. W tych okolicznościach wynagrodzenie otrzymane przez właściciela z tytułu bezumownego korzystania z rzeczy stanowi zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W konsekwencji należy stwierdzić, że decydujące znaczenie dla opodatkowania lub braku opodatkowania bezumownego korzystania z rzeczy bez zawiązywania stosunku zobowiązaniowego mają okoliczności faktyczne, które jeżeli wskazują na dorozumiane, milczące potwierdzenie umowy powodują, że czynność ta podlega opodatkowaniu jako świadczenie usług.

Z opisu analizowanej sprawy nie wynika aby Spółdzielnia podejmowała jakiekolwiek czynności, mające na celu odzyskanie lokali mieszkalnych użytkowanych przez osoby bez tytułu prawnego. Skoro zatem Spółdzielnia toleruje sytuację, w której przy braku formalnego stosunku prawnego osoby korzystają z należących do niej lokali mieszkalnych i obciąża te osoby takimi samymi opłatami jakimi obciąża inne osoby posiadające tytuł prawny do lokalu, uznać należy, że w tym przypadku czynności wykonywane na rzecz osób zajmujących lokale mieszkalne bez tytułu prawnego, za które są pobierane opłaty zgodnie z Regulaminem Spółdzielni na fundusz celowy, podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy, według zasad określonych w ustawie.

Ponadto z racji niemożności zakwalifikowania opisanej czynności jako "dostawa części budynku mieszkalnego", czynności wykonywane na rzecz osób zajmujących lokale mieszkalne bez tytułu prawnego - podobnie jak w przypadku pozostałych wskazanych we wniosku osób, nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy.

Reasumując uznać należy, że stanowisko Spółdzielni, zgodnie z którym wpłaty użytkowników lokali na fundusz celowy pod nazwą "Fundusz inwestycyjny dla nieruchomości budynkowych (...)" korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na to, że "dobudowa balkonu, daszku nad oknem itp. jest dostawą części budynku mieszkalnego" uznać należało za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejszą interpretacją dokonano oceny przedstawionego we wniosku własnego stanowiska odnoszącego się wyłącznie do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku d towarów i usług opłat otrzymywanych od użytkowników lokali korzystających z funduszu, co jest zbieżne ze wskazaniem w części E.3 "Wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej", w poz. 61 wniosku ORD-IN ww. przepisu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.