0461-ITPP1.4512.47.2017.1.JP - Prawo do odliczenia podatku w związku z budową, rozbudową, modernizacją oraz kapitalnym remontem hydroforni i oczyszczalni ścieków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z budową, rozbudową, modernizacją oraz kapitalnym remontem hydroforni i oczyszczalni ścieków - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2017 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z budową, rozbudową, modernizacją oraz kapitalnym remontem hydroforni i oczyszczalni ścieków.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina buduje oczyszczalnie ścieków oraz sieci wodociągowe i kanalizacyjne, jak również ponosi koszty m.in. renowacji studni głębinowych, koszty rozbudowy, modernizacji i remontu kapitalnego hydroforni i oczyszczalni ścieków, budynków tłoczni i przepompowni, koszty rozbudowy sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, koszty opracowań technicznych, związanych z realizacją tych zadań oraz koszty uzyskania pozwoleń wodno-prawnych. Inwestycje, te po zakończeniu budowy (w chwili odbioru robót) są przekazywane firmie zewnętrznej, na podstawie umowy dzierżawy, do eksploatacji, konserwacji, utrzymania oraz usuwania awarii tego mienia, celem wykonywania zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy. W umowie tej określono czynności, które firma wykonuje dla Gminy. Rozliczenie stron ze wzajemnych należności odbywa się co miesiąc obciążeniem firmy czynszem dzierżawnym oraz kwartalnie, na podstawie przedłożonego przez firmę rozliczenia, które obejmuje:

* wszystkie koszty poniesione przez eksploatatora (wynikające z umowy zwraca Gmina),

* wartość sprzedaży (umowy cywilnoprawne zawiera eksploatator),

* wartość wynagrodzenia prowizyjnego od sprzedaży (zgodnie z umową pokrywa Gmina).

Powyższe rozliczenie odbywa się według wzoru:

D/S=P- (K+W)

Gdzie: DS - dochód/strata, P - przychód ze sprzedaży wody i odbioru ścieków, K - koszty, W - wynagrodzenie przedsiębiorstwa

Wynik ujemny rozliczenia (strata) oznacza, że Gmina ma zapłacić, natomiast dodatni (wypracowany dochód), że eksploatator zobowiązany jest przekazać nadwyżkę środków do Gminy.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2017 r. tj. od dnia centralizacji rozliczeń VAT Gminy z jej jednostkami organizacyjnymi, Gmina ma prawo do 100% odliczeń podatku naliczonego, w związku z budową, rozbudową, modernizacją czy remontem kapitalnym hydroforni i oczyszczalni ścieków, budynków tłoczni i przepompowni, sieci kanalizacyjnych i wodociągowych, jak również od kosztów opracowań technicznych oraz od kosztów pozwoleń wodno-prawnych związanych z realizacją podwyższonych zadań, jeżeli ich obsługę i eksploatację powierza firmie zewnętrznej?

Zdaniem Gminy, ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego w związku z budową, rozbudową, modernizacją czy remontem kapitalnym hydroforni i oczyszczalni ścieków, budynków tłoczni i przepompowni, sieci kanalizacyjnych i wodociągowych, jak również od kosztów opracowań technicznych oraz od kosztów pozwoleń wodno-prawnych związanych z realizacją powyższych zadań, ponieważ mają one związek ze sprzedażą opodatkowaną, wynikającą z umowy, w której powierza się przedsiębiorstwu wykonywanie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie Gminy, zawartej pomiędzy Gminą, a przedsiębiorstwem na obsługę i eksploatację tychże sieci, oczyszczalni, hydroforni i przepompowni, które zostają oddane w dzierżawę przedsiębiorstwu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wniosku wynika, że Gmina buduje oczyszczalnie ścieków oraz sieci wodociągowe i kanalizacyjne. Inwestycje po zakończeniu budowy są przekazywane firmie zewnętrznej, na podstawie umowy dzierżawy. W umowie tej określono czynności, które firma wykonuje dla Gminy. Rozliczenie stron ze wzajemnych należności odbywa się co miesiąc obciążeniem firmy czynszem dzierżawnym oraz kwartalnie, na podstawie przedłożonego przez firmę rozliczenia.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Gminy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na wykonane czynności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że skoro Gmina przez zawarcie odpłatnej umowy dzierżawy działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a nabywane towary i usługi posłużą sprzedaży opodatkowanej, w opisanej sprawie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu wydatków związanych z budową oczyszczalni ścieków oraz sieci wodociągowych i kanalizacyjnych, jak również z renowacją studni głębinowych, z rozbudową, modernizacją i remontem hydroforni, oczyszczalni ścieków, budynków tłoczni i przepompowni oraz rozbudową sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, wraz z kosztami opracowań technicznych, związanych z realizacją tych zadań oraz kosztami uzyskania pozwoleń wodno-prawnych. Zatem Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że przedmiot opodatkowania służy wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.