0461-ITPP1.4512.112.2017.1.MS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 13 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 21 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży urządzeń fiskalnych za pomocą kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 21 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży urządzeń fiskalnych za pomocą kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest firmą zajmującą się sprzedażą i serwisem urządzeń fiskalnych. Wnioskodawca wskazał, że wszystkie osoby zgłaszające się do jego firmy po zakup urządzenia fiskalnego, mają już wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych (najczęściej o statusie "oczekuje na rozpoczęcie"). Zgodnie z procedurami dotyczącymi urządzeń fiskalnych, jeżeli dany podmiot objęty jest obowiązkiem posiadania urządzenia fiskalnego od dokonania pierwszej sprzedaży to, musi zawiadomić odpowiedni urząd skarbowy o rozpoczęciu ewidencji sprzedaży na urządzeniu fiskalnym i najwcześniej następnego dnia ufiskalnić urządzenie, jednak dopiero następnego dnia po fiskalizacji może rozpocząć ewidencję sprzedaży na kasie fiskalnej. W większości przypadków dzień rozpoczęcia ewidencji na urządzeniu fiskalnym będzie pierwszym dniem, kiedy działalność zmieni swój status na "Aktywny". Wnioskodawca wskazał, że przykładowo klient, który zakłada działalność gospodarczą zgłosi się do firmy Wnioskodawcy w dniu 10 lutego 2017 r. celem zakupu kasy fiskalnej. Klient ten, założy działalność od 1 lutego 2017 r., uzyskując wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych ze statusem "Oczekuje na rozpoczęcie". Jako datę rozpoczęcia działalności wskaże dzień 15 lutego 2017 r. i właśnie od 15 lutego 2017 r. chciałby rozpocząć ewidencję na kasie fiskalnej. Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w przedstawionych okolicznościach jego klient powinien być traktowany jako przedsiębiorca, czy jeszcze jako osoba fizyczna (bo działalność nie jest jeszcze "aktywna"), a co za tym idzie czy Wnioskodawca powinien ewidencjonować sprzedaż urządzenia wystawiając takiemu klientowi fakturę, czy fakturę do paragonu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w takim przypadku klient powinien być traktowany jako przedsiębiorca, czy jako osoba fizyczna ("działalność nie jest jeszcze aktywna"), tym samym czy w danym przypadku Wnioskodawca będzie miał obowiązek do takiej faktury wystawić paragon?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionych okolicznościach nie będzie miał obowiązku ewidencji tej sprzedaży na urządzeniu fiskalnym, tj. gdy nabywca posiada wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych powinien być traktowany jako przedsiębiorca (podmiot gospodarczy) niezależnie od statusu prowadzonej działalności (tj. gdy "działalność nie jest jeszcze aktywna"). Od momentu pojawienia się wpisu w Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych osoba fizyczna "przekształca" się bowiem w podmiot gospodarczy, a jego NIP jest aktywny jako przedsiębiorcy. Od tej chwili przedsiębiorca ma prawo robić zakupy na firmę (podmiot gospodarczy). Procedury związane z zakupem urządzenia fiskalnego są długotrwałe, tj. potrzebne są minimum 2 dni przed wystawieniem pierwszego paragonu. Dlatego zakup kasy w dniu aktywowania działalności opóźni ewidencję na kasie fiskalnej, ponieważ fiskalizacja kasy musi się odbyć najpóźniej dzień przed wystawieniem pierwszego paragonu. Specyfika produktu jakim jest urządzenie fiskalne sprawia, że produkt ten nie będzie wykorzystywany przez osoby fizyczne. W wielu przypadkach jest to urządzenie niezbędne do funkcjonowania działalności już od pierwszego dnia w którym zmieni ona status na "aktywny". Wnioskodawca (sprzedawca) nie ma obowiązku sprawdzania statusu działalności, dlatego kupujący robiąc zakup na dane firmowe traktowany jest domyślnie jako przedsiębiorca, a nie jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, tym samym Wnioskodawca w takim przypadku nie ma obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży na urządzeniu fiskalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy, zaś zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 8 ustawy - dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii.

Paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu, natomiast dla sprzedawcy dokonanie sprzedaży i potwierdzenie tożsamości towaru.

Wskazać należy, że kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji, osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Kwestie dokumentowania sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą reguluje przepis art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

* jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy (art. 106h ust. 2 ustawy).

W odniesieniu do sposobu dokumentowania sprzedaży wskazać należy, że w sytuacji, kiedy dana sprzedaż zostanie udokumentowana fakturą wystawianą na żądanie nabywcy (osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego), wówczas podatnik ma obowiązek zaewidencjonowania jej w kasie rejestrującej niezależnie od faktu wystawienia faktury. Do kopii faktury należy "podpiąć" paragon fiskalny. W sytuacji sprzedaży dokumentowanej fakturą emitowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zarejestrowane w raporcie fiskalnym kasy nabywca (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej) uzyskuje więc tylko fakturę, zaś paragon (fiskalny) pozostaje u sprzedawcy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy zauważyć, że podatnik ma obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, bez względu na fakt, czy sprzedaż ta jest dokumentowana fakturą wystawioną na żądanie nabywcy, czy też nie.

W niniejszej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do rozstrzygnięcia kwestii obowiązku ewidencjonowania sprzedaży urządzeń fiskalnych przez Wnioskodawcę przy zastosowaniu kasy rejestrującej na rzecz kontrahenta zgłaszającego się do Wnioskodawcy po zakup takiego urządzenia, w chwili gdy kontrahent ten ma już wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych, jednak często o statusie "oczekuje na rozpoczęcie".

Zatem kluczowym do rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy kontrahent zgłaszający się do Wnioskodawcy w celu zakupu urządzenia fiskalnego jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, z późn. zm.), ustawa reguluje podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zadania organów w tym zakresie.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wpisowi do ewidencji podlegają przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi (art. 14 ust. 2 cyt. ustawy).

W świetle powyższych regulacji, uznać należy, że w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy nie podlegają wpisowi do KRS, lecz do ewidencji działalności gospodarczej za moment rozpoczęcia działalności należy przyjąć datę faktycznego wykonania pierwszej czynności (np. zakupu rządzenia fiskalnego) związanej z prowadzoną działalnością.

Przenosząc zatem powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że kontrahentów nabywających od Wnioskodawcy urządzenia fiskalne (tj. dokonujących zakupów do działalności gospodarczej), którzy jak wskazano we wniosku posiadają wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczych - jak słusznie wskazano - należy traktować jako podmioty prowadzące działalność gospodarczą i konsekwentnie, w przypadku sprzedaży na rzecz takiego kontrahenta, Wnioskodawca nie jest obowiązany do ewidencjonowania takiej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Zaznaczenia wymaga, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.