0461-ITPB4.4511.787.2016.1.MS - Otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osoba fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pozostaje w związku małżeńskim, w którym istnieje ustawowa majątkowa wspólność małżeńska. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę pożyczki jako pożyczkobiorca z inną osobą (dalej: Pożyczkodawca), także mającą miejsce zamieszkania w Polsce i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pożyczkodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Pożyczka udzielona zostanie z prywatnych środków Pożyczkodawcy i nie będzie w żaden sposób związana z prowadzoną działalnością gospodarczą Pożyczkodawcy (umowa pożyczki zostanie zawarta poza prowadzoną działalnością gospodarczą).

Pożyczkodawca jest rodzeństwem (siostrą) matki Wnioskodawczyni.

Pożyczka udzielona zostanie na cele prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez męża.

Zarówno Pożyczkodawca, jak i mąż Wnioskodawczyni w przedmiocie prowadzonej działalności gospodarczej nie mają wskazanego udzielania pożyczek.

Pożyczka będzie nieoprocentowana, co zostanie ujęte w umowie pożyczki poprzez zapis: "Pożyczkodawca i Pożyczkobiorca zgodnie ustalają, iż pożyczka nie będzie oprocentowana" - Wnioskodawczyni zobowiązana będzie do zwrotu nominalnej kwoty pożyczki bez jakichkolwiek odsetek.

W terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy pożyczki Wnioskodawczyni złoży deklarację p.c.c.-3 oraz zapłaci należny z tego tytułu podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielenie pożyczki opisanej we wniosku spowoduje po stronie Wnioskodawczyni powstanie przychodu w postaci wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu nieprzewidzianych w umowie pożyczki odsetek i tym samym będzie wymagać od Wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od takiego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, udzielenie przez Pożyczkodawcę nieoprocentowanej pożyczki nie będzie skutkować po stronie Pożyczkobiorcy powstaniem przychodu w postaci wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu nieprzewidzianych w umowie pożyczki odsetek. Tym samym, po stronie Wnioskodawczyni, nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od takiego przychodu.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenie "niewymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.).

Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie - Kodeks cywilny. W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Przez umowę pożyczki, w świetle art. 720 § 1 ustawy - Kodeks cywilny dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Umowa pożyczki może być udzielona nieodpłatnie lub odpłatnie, tj. za oznaczonym wynagrodzeniem w formie odsetek.

Z treści cytowanego art. 720 § 1 wynika, że na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę. W sytuacji, gdy strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia.

Wobec powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro strony umowy pożyczki zastrzegą brak odpłatności w postaci odsetek to czynność ta nie spowoduje uzyskania przez Wnioskodawczynię nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji z tytułu otrzymania nieoprocentowanej pożyczki u Pożyczkobiorcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.