0461-ITPB4.4511.751.2016.1.AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2016 r. (data wpływu 14 października 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W grudniu 2009 r. Wnioskodawca kupił mieszkanie od developera z przyszłą małżonką (jeszcze przed ślubem). Była to umowa przedwstępna, natomiast akt notarialny został podpisany już z małżonką po ślubie dnia 26 czerwca 2010 r. Koszt mieszkania to kwota 240.000 zł. Mieszkanie zostało wykończone ze wspólnych środków własnych Wnioskodawcy i małżonki zarówno przed i po ślubie. Dnia 27 lutego 2015 r. przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane w kwocie 288.000 zł. Wnioskodawca kupił z małżonką dom za kwotę 370.000 zł dnia 6 maja 2015 r. w formie aktu notarialnego. Zapłacono 214.000 zł gotówką oraz 156.000 z kredytu. Na zakupionym w 2009 r. mieszkaniu był zaciągnięty kredyt mieszkaniowy w wysokości 70.000 zł. Spłacony został jeszcze przed sprzedażą mieszkania. Małżonka, która rozliczała zeznanie osiągniętego dochodu w 2015 r. wykazała dochód połowy sprzedanego mieszkania, czyli 144.000 zł. Koszt waloryzacji oraz faktury na remont mieszkania poniesiony przed ślubem (faktury widnieją na nazwisko wówczas jeszcze przyszłej żony) oraz połowa kosztów poniesionych po ślubie na remont wykazały u małżonki wyższe koszty uzyskania przychodu, niż sam przychód. Małżonka nie ma kwoty podatku do zapłaty. Natomiast w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu za 2015 r. u Wnioskodawcy wykazano przychód w wysokości 144.000 zł (połowa wysokości za sprzedane mieszkanie). Koszt waloryzacji oraz koszty remontu poniesione po ślubie (połowa kosztów) na remont mieszkania oraz połowa samego kosztu zakupu mieszkania wyniosły 133.533 zł 36 gr jako kwota uzyskania przychodów. Dochód więc to kwota 10.466 zł 46 gr. W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nie brali pod uwagę wydatku na dom, który zakupili (jako współwłasność) za kwotę 214.000 zł (gotówka) oraz zaciągnęli wspólnie kredyt w wysokości 156.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wydatkowaniem na dom kwoty 214.000 zł. Wnioskodawca jest już zwolniony z rozliczania przychodu wykazanego w zeznaniu osiągniętego dochodu za 2015 r., czyli kwoty 144.000 zł biorąc pod uwagę fakt, iż Wnioskodawca jest w związku małżeńskim i posiada ustawową współwłasność?

Zdaniem Wnioskodawcy, dnia 6 maja 2015 r. wraz z żoną kupił dom wydatkując na niego kwotę 214.000 zł uzyskaną w wyniku sprzedaży mieszkania. Przychód wykazany w zeznaniu podatkowym Wnioskodawcy, tj. kwota 144.000 zł jest już w pełni wydatkowany i Wnioskodawca nie musi już wykazywać żadnych innych wydatków w 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 28 powołanej ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 33 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Powyższe składniki tworzą katalog zamknięty. W skład majątku osobistego wchodzą więc tylko wymienione wyżej składniki. Majątek osobisty to własność jednego z małżonków, i to ten małżonek jest wyłącznie władny do podejmowania doniosłych prawnie decyzji co do jego wszelkich składników.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy dotyczące wspólności ustawowej wskazać należy, że w przypadku zbycia nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego, każdy z małżonków jako odrębny podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przedmiotowy dom został zakupiony w trakcie trwania związku małżeńskiego, a małżonkowie posiadają ustawową wspólność majątkową.

Podkreślić należy więc, że w niniejszej sprawie wydatki ponoszone na własny cel mieszkaniowy, jakim jest zakup nowego domu, pochodzą ze środków wspólnych małżonków. Skoro wydatki te ponoszone są w okresie, gdy Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w którym istnieje ustawowa wspólność majątkowa małżeńska, to nie ma możliwości aby uwzględnić je w dowolnej proporcji w zakresie 0-100%. Oznacza to, że oboje małżonkowie mają równe prawo do odliczenia ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków.

Reasumując, Wnioskodawca może zaliczyć, jako wydatki na własne cele mieszkaniowe, wyłącznie połowę poniesionych w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej kosztów związanych z zakupem nowego domu.

Ponadto wskazać należy, że zakres żądania Wnioskodawcy wyznacza:

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organnie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.