0461-ITPB3.4511.32.2017.2.AD - Pięcioletni okres w związku ze zbyciem gruntów rolnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 27 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 29 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2007 r. Wnioskodawczyni odkupiła grunty rolne będące wcześniej własnością jej rodziny z zamiarem reaktywowania wcześniej prowadzonego gospodarstwa rolnego. Podjęte działania nie przyniosły oczekiwanych efektów w związku z czym Wnioskodawczyni podjęła decyzję o sprzedaży tych gruntów. W międzyczasie grunty te w wyniku opracowania stadium zagospodarowania terenu zostały przez Urząd Miasta przekwalifikowane na grunty ogrodnicze. Następnie w 2011 r. Urząd Miasta w planie przestrzennego zagospodarowania przekwalifikował te grunty na działki budowlano-usługowe. W chwili obecnej Wnioskodawczyni z uwagi na pogorszenie się jej sytuacji finansowej rozważa możliwość sprzedaży tego gruntu. Sprzedaż jednemu nabywcy całości gruntu może napotkać się z trudnościami, gdyż jest to działka o powierzchni 9.980 m, co może spowodować konieczność jej podzielenia na mniejsze działki. Sprzedaży tego gruntu Wnioskodawczyni zamierza dokonać bez udziału osób trzecich, tj. bez profesjonalnego pośrednictwa.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że:

* nieruchomość została nabyta w celu zamieszkania oraz prowadzenia gospodarstwa rolnego;

* w przeszłości nabyła-wykupiła mieszkanie około 20 lat temu oraz działkę rekreacyjną około 10 lat temu. Mieszkanie to zostało sprzedane ponad 4 lata temu, zaś działka rekreacyjna jest do dnia dzisiejszego wykorzystywana przez jej rodzinę.

* jedyną sprzedażą nieruchomości była sprzedaż mieszkania około 4 lata temu (dokładnej daty nie pamięta);

* oprócz planowanej sprzedaży części działki nie planuje zakupów ani też sprzedaży innych nieruchomości;

* trudno jej powiedzieć z jakim przeznaczeniem będzie sprzedawana wskazana we wniosku nieruchomość. Przeznaczenie jej zależy od jej nabywcy. Zgodnie z planami przestrzennego zagospodarowania nieruchomość znajduje się na terenach przeznaczonych pod budownictwo.

* w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości nie podejmowała żadnych czynności w celu przygotowania jej do sprzedaży. Jak wskazała we wniosku nieuniknione jest, że zajdzie potrzeba wyodrębnienia z niej działek o mniejszej powierzchni, jeśli nie będzie chętnego do nabycia całości.

* dla terenu, na którym znajduje się wskazana we wniosku nieruchomość zostały sporządzone plany przestrzennego zagospodarowania terenu, z których wynika, że są to tereny przeznaczone pod budownictwo. Plany te zostały sporządzone bez jej wiedzy jak i udziału, gdyż nigdy nie wnosiła o zmiany w planach przestrzennego zagospodarowania dla tej nieruchomości.

* dotychczas nie występowała ani też nie zamierza występować z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla planowanej do sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tego gruntu w całości bądź w podziale na kilka działek będzie korzystała ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zbycie nieruchomości (działku-gruntu) wchodzącej w skład majątku osobistego nie związanego z prowadzona działalnością gospodarczą nie stanowi źródła przychodu, jeśli sprzedaż następuje po upływie pięciu lat licząc od dnia jej nabycia.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w jej przypadku grunt, który chce sprzedać nabyła w 2007 r., a tym samym od dnia nabycia do dnia planowanej sprzedaży upłynął czasookres o wiele dłuższy bo prawie 10-letni.

Ponadto Wnioskodawczyni podaje, że grunt ten nigdy nie był przez nią wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie informuje, że od momentu posiadania do dnia dzisiejszego nie dokonała żadnych nakładów związanych z tym gruntem.

W takich okolicznościach Wnioskodawczyni uważa, że zbycie przez nią części jej osobistego majątku osobistego nawet w przypadku podzielenia go na kilka działek, będzie korzystało ze zwolnienia wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przekonanie to wynika z faktu, że będzie to sprzedaż jednorazowa, okazjonalna, nie stanowiąca działalności gospodarczej w rozumieniu art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, gdyż sprzedaż ta będzie wyzbyciem majątku osobistego a nie zorganizowaną i mającą cechę ciągłości działalnością w zakresie handlu nieruchomościami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnym źródłem przychodu, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

* prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ww. przepisie opiera się na trzech przesłankach:

Zarobkowy cel działalności oznacza, że jest ona prowadzona w celu uzyskania zysku (zarobku) i jest nakierowana na zaspokajanie cudzych potrzeb. Oczywiście nie zawsze można utożsamiać zarobkowego charakteru działalności gospodarczej z faktycznym osiąganiem dochodów z tej działalności, albowiem działalność gospodarcza często związana jest z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Czym innym jest bowiem motyw zysku, a czym innym efekt osiągnięcia zysku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla zakwalifikowania danej działalności jako działalności gospodarczej, wymagają aby czynności w jej ramach wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły. Przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Wykonywanie działalności w sposób zorganizowany oznacza prowadzenie jej w sposób racjonalny ekonomicznie i z uprzednim przygotowaniem, nie zaś w sposób spontaniczny. Kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej ma na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości jest wystarczające, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy wskazać, że dla oceny, czy dokonywane czynności spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzygające znaczenie mają okoliczności, w jakich są one wykonywane. O prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika o odmiennym charakterze przeprowadzonych czynności prawnych. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność gospodarczą nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej. Dla uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej nie jest również konieczne, aby podatnik miał formalnie status przedsiębiorcy, nie jest wymagana rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie powinna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą.

Wobec powyższego w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że sprzedaż nieruchomości nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, kwota uzyskana z tej sprzedaży nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej czynności należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak już wskazano, przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstaje wtedy, gdy odpłatne zbycie nieruchomości (lub jej części oraz udziału w nieruchomości) następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto lub wybudowano. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wskazanych we wniosku istotne znaczenie ma data ich nabycia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomość, którą Wnioskodawczyni zamierza sprzedać została przez nią nabyta w 2007 r., a więc jej planowana sprzedaż nastąpi po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. W konsekwencji odpłatne zbycie nieruchomości nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nieprawidłowość stanowiska przedstawionego we wniosku polega na błędnym stwierdzeniu, że sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia, gdyż jak wskazano powyżej przedmiotowa sprzedaż nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ 5 letniego terminu, o którym w nim mowa. Tym samym skoro w niniejszej sytuacji nie wystąpi przychód to brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od opodatkowania.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest (nie będzie) zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-2198 Gdańsk w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.