0461-ITPB3.4511.317.2016.1.AD - Osiągnięcie przez podatnika przychodu równego 1.200.000 euro limitu rocznie, oraz konsekwencje tego wydarzenia dla osoby, która wspólnie z podatnikiem prowadzi gospodarstwo rolne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2016 r. (data wpływu 26 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik wraz z małżonkiem prowadzi wspólne gospodarstwo rolne (w rozumieniu (ustawy-dopisek organu) o podatku rolnym) działy specjalne produkcji rolnej. Podatnik pozostaje we wspólności majątkowej małżeńskiej. Dotychczas dla podatnika i jego małżonka wydawane były odrębne decyzje o ustaleniu dochodu z działu specjalnego produkcji rolnej. Podatnik jako podatnik ryczałtowy korzystał ze zwolnienia w podatku VAT.

Ww. działalność rolnicza w tym z działów specjalnych produkcji rolnej była firmowana jako: Gospodarstwo rolne X i Y.

Do tej pory podatnik nie prowadził ksiąg rachunkowych, a dochód był opodatkowany na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W roku 2015 obrót z tytułu prowadzenia wspólnie działów specjalnych produkcji rolnej przekroczył w odniesieniu do podatnika (bez uwzględnienia przychodów współmałżonka) równowartość 1 200 000 euro (wg przeliczeń na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez NBP na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy).

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym w przypadku osiągnięcia przez podatnika w 2015 r. przychodu przekraczającej równowartość 1.200.000 euro limit ten, rozciąga się na osobę która wspólnie z podatnikiem prowadzi gospodarstwo rolne przez co podatnik traci możliwość ryczałtowego rozliczenia przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej?

2. W przypadku ustalenia, że podatnik utracił możliwość rozliczania się z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie norm szacunkowych dochodu, czy podstawą do ustalenia dochodu dla celów podatkowych są księgi rachunkowe (w rozumieniu ustawy o rachunkowości) zaprowadzone dla jednego gospodarstwa prowadzonego przez podatnika i małżonka podatnika, czy też podatnik celem ustalenia swego dochodu winien zaprowadzić odrębne księgi rachunkowe od ksiąg współmałżonka - w których odnotowywać będzie w sposób proporcjonalny przychody i koszty uzyskania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej?

3. Czy przychód uzyskany z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowany na zasadach wynikających z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy się z innymi przychodami uzyskiwanymi z innych źródeł niż działy specjalne produkcji rolnej?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działy specjalne produkcji rolnej stanowią odrębne źródło przychodów.

W myśl art. 24 ust. 4 ww. ustawy, dochód z tej działalności zgodnie z art. 24 ust. 4 cyt. ustawy ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych bądź w oparciu o prowadzoną przez podatnika księgę podatkową. Prowadzenie ksiąg rachunkowych warunkowane jest spełnieniem przesłanek, o których mowa w art. 15 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji art. 15 ww. ustawy przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody.

Zgodnie z ust. 2 art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek prowadzenia ksiąg został nałożony na podatników w sytuacji, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z ustawy o rachunkowości. W tym przypadku podatnik nie ma obowiązku zawiadamiania urzędu skarbowego o zaprowadzeniu tychże ksiąg rachunkowych.

Limit kwotowy obligujący jednostkę do prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z powyższą normą przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Przy czym wielkość wyrażoną w euro - stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy o rachunkowości - przelicza się na walutę polską po średnim kursie ustalonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.

Z powyższego wynika, że wyboru sposobu ustalania dochodu ze źródła, którym są prowadzone działy specjalne produkcji rolnej, tj. na podstawie ksiąg bądź norm szacunkowych dokonuje sam podatnik. Jednakże możliwość wyboru sposobu ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej jest ograniczona wielkością uzyskiwanego przychodu z tego źródła. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych zależy bowiem od formy prawnej jednostki lub wielkości osiąganych przychodów, nie zaś od przedmiotu działalności i sposobu opodatkowania.

Jeżeli więc przychody netto osób fizycznych prowadzących działy specjalne produkcji rolnej przekroczą kwotę określoną w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości - tj. kwotę 1.200.000 euro - osoby te są zobowiązane do stosowania przepisów o rachunkowości i założenia ksiąg rachunkowych od nowego roku podatkowego, następującego po roku, w którym ich przychód uzyskany z prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przekroczył ww. limit.

W przypadku prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej przez współmałżonków, graniczna kwota przychodu, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o rachunkowości, dotyczy łącznie obojga małżonków. Przedmiotem działalności każdego z nich jest bowiem prowadzenie gospodarstwa rolnego jako całości, a nie tylko takiej jego części, jaka odpowiada udziałowi w przychodach, wykazywanemu w podatku dochodowym.

Oznacza to zdaniem Wnioskodawcy, że jest on obowiązany do zaprowadzenia jednych ksiąg rachunkowych celem ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej wchodzących w skład majątku wspólnego podatnika i jego małżonka.

Skoro zdaniem Wnioskodawcy gospodarstwo rolne i działy specjale produkcji rolnej wchodzą w skład majątku wspólnego, Wnioskodawca swój dochód będzie mógł ustalać na podstawie ksiąg rachunkowych zaprowadzonych dla gospodarstwa rolnego i na podstawie zapisów z tychże ksiąg w sposób proporcjonalny ustalać swój dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym - zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Jak wynika z zastrzeżenia zawartego w art. 8 ust. 1a ww. ustawy przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatnika opodatkowanego na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl natomiast art. 24 ust. 4 tejże ustawy dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania.

W konsekwencji opodatkowanie uzyskanych przez podatnika dochodów z prowadzonych wspólnie z małżonkiem działów specjalnych produkcji rolnej winno nastąpić zgodnie z ww. zasadami, a więc w szczególności z uwzględnieniem ustalonego przez nich prawa do udziału w zysku. Jednakże dochody te są ustalane proporcjonalnie na podstawie jednych ksiąg zaprowadzonych wspólnie dla gospodarstwa rolnego w którym prowadzone są działy specjalne produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.