0461-ITPB2.4511.97.2017.2.AG - Dokonywanie odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 8 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu 24 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest matką 28-letniego syna, posiadającego orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, otrzymującego zasiłek pielęgnacyjny przyznany na czas nieokreślony od 2005 r. Syn Wnioskodawczyni podjął pracę, jego roczny zarobek w 2016 r. to 18.459 zł. Dochody te są niewystarczające na zaspokojenie niezbędnych w Jego sytuacji potrzeb życiowych, w związku z czym syn mieszka z Wnioskodawczynią i jest na Jej utrzymaniu, tj. Wnioskodawczyni pomaga mu w codziennym życiu, we wszystkich sprawach, których nie jest w stanie wykonać samodzielnie, np. gotowanie, pranie, prace porządkowe, ciężkie ze względu na uszkodzenie pnia mózgu. W związku z ciążącym na Wnioskodawczyni obowiązkiem alimentacyjnym w stosunku do niepełnosprawnego syna, dostarcza mu środki egzystencjalne, które pomagają w funkcjonowaniu, zapewnia opiekę lekarską i stałą pomoc w codziennym życiu. W 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody opodatkowane według skali podatkowej, które łącznie z mężem, wyniosły 41.346 zł. Wnioskodawczyni w 2016 r. nie wykonywała władzy rodzicielskiej w stosunku do dzieci małoletnich oraz nie wykonywała obowiązku alimentacyjnego w stosunku do innych dzieci pełnoletnich. Niepełnosprawny syn nie wstąpił w związek małżeński.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do ulgi prorodzinnej z tytułu niepełnosprawności syna za 2016 r. i lata następne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga z tytułu niepełnosprawności nie powinna wynikać z wyrokowania urzędu skarbowego. Skoro syn posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności i zasiłek pielęgnacyjny, to Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, bo spełnia wymagania określone w przepisach prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Na mocy art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Artykuł 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Do osób, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy zalicza się dzieci:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Zgodnie natomiast z pkt 3 ww. przepisu, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., do osób o których w nim mowa zalicza się dzieci do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni jest matką 28-letniego syna, posiadającego orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, otrzymującego zasiłek pielęgnacyjny przyznany na czas nieokreślony od 2005 r. Syn Wnioskodawczyni podjął pracę, jego roczny zarobek w 2016 r. to 18.459 zł. Dochody te są niewystarczające na zaspokojenie niezbędnych w Jego sytuacji potrzeb życiowych, w związku z czym syn mieszka z Wnioskodawczynią i jest na Jej utrzymaniu, tj. Wnioskodawczyni pomaga mu w codziennym życiu, we wszystkich sprawach, których nie jest w stanie wykonać samodzielnie, np. gotowanie, pranie, prace porządkowe, ciężkie ze względu na uszkodzenie pnia mózgu. W związku z ciążącym na Wnioskodawczyni obowiązkiem alimentacyjnym w stosunku do niepełnosprawnego syna, dostarcza mu środki egzystencjalne, które pomagają w funkcjonowaniu, zapewnia opiekę lekarską i stałą pomoc w codziennym życiu. W 2016 r. Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody opodatkowane według skali podatkowej, które łącznie z mężem, wyniosły 41.346 zł. Wnioskodawczyni w 2016 r. nie wykonywała władzy rodzicielskiej w stosunku do dzieci małoletnich oraz nie wykonywała obowiązku alimentacyjnego w stosunku do innych dzieci pełnoletnich. Niepełnosprawny syn nie wstąpił w związek małżeński.

Odnosząc się do tak przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że zgodnie z powołanym art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2 tego przepisu, przysługuje m.in. podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci, otrzymujące zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682). Zgodnie z tym przepisem obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 ww. Kodeksu, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi.

Z art. 133 § 1 ww. ustawy wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

We wniosku wskazano, że dochody uzyskiwane z pracy, którą syn Wnioskodawczyni wykonuje nie wystarczają na pokrycie niezbędnych w jego sytuacji potrzeb życiowych i zdrowotnych, dlatego też Wnioskodawczyni - jako rodzic - jest zobowiązana do pomocy finansowej (bądź alimentacyjnej) wobec syna, co też czyni. W tak przedstawionym stanie faktycznym - jeżeli na Wnioskodawczyni ciąży obowiązek alimentacyjny i rzeczywiście go wykonuje, i utrzymuje niepełnosprawnego syna, to wówczas za 2016 r. przysługuje Jej uprawnienie do dokonania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Powyższe będzie miało zastosowanie do rozliczeń w zakresie ulgi prorodzinnej w latach następnych, jeżeli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Jednocześnie podkreślić należy, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę spełnienia przez Wnioskodawczynię wszystkich przesłanek uprawniających do skorzystania z odliczeń w ramach przedmiotowej ulgi. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest bowiem sam przepis prawa. W przypadku jednak, gdy przytoczony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, to wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.