0461-ITPB2.4511.969.2016.2.BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2016 r. (data wpływu do tutejszego organu 21 listopada 2016 r.) uzupełnionym w dniu 1 i 15 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 1 i 15 lutego 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od roku 2013 jest matką samotnie wychowującą dwie córki - Martynę urodzoną 5 listopada 2002 r. i Julię urodzoną 10 września 2012 r. W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła wyprowadzić się z córkami od byłego męża. Dosyć już miała psychicznego znęcania się oraz życia z człowiekiem, który Ją zdradził. Niestety, Jego tyraniczny sposób manipulowania powodował, że Wnioskodawczyni robiła to co on chce, dlatego też za rok 2015 rozliczała ulgę na dzieci w stosunku 50%. Pomiędzy Wnioskodawczynią a byłym mężem nie było porozumienia, co do podziału ulgi na dzieci. Dopiero w dniu 21 października 2016 r., Wnioskodawczyni, kiedy to otrzymała z Ministerstwa Finansów odpowiedź na e-maila (pismo...) dowiedziała się co może zrobić.

Jej byłemu mężowi nie powinien przysługiwać zwrot ulgi na dzieci ze względu na to, że w ogóle nie zajmuje się ich dziećmi. To Wnioskodawczyni w 100% od 2013 r. wykonuje osobiście władzę rodzicielską. Codziennie przyrządza posiłki, rozmawia z dziećmi, bawi się z nimi, zaprowadza na dodatkowe zajęcia, chodzi do lekarzy, na zwolnienia lekarskie, do szkoły i przedszkola na zebrania, każdego dnia boryka się z ich problemami, jednocześnie dba o ich zdrowie psychiczne oraz o dobre samopoczucie. Zapewnia byt dzieciom. To Ona jest dla dzieci 24 godziny. Były mąż nie uczestniczy w życiu codziennym, nawet w świątecznym. Nie jest w stanie (nie ma chęci) przyjechać jeden raz w miesiącu albo zadzwonić do dzieci, dowiedzieć się co u nich słychać. Odwiedza dzieci raz na dwa - trzy miesiące i są to spotkania trwające około trzech godzin. Nie ma pojęcia co dzieci robiły w minione ferie, wakacje, gdzie były, na jak długo wyjechały. Brak z Jego strony zainteresowania ich sukcesami, a także ich przyjaciółmi. Przestał się interesować dziećmi, wspierać je oraz finansować. Tak rzadko zaczął się z dziećmi spotykać już od 2014 r. Z roku na rok są to spotkania coraz rzadsze. Od roku 2014 przestał również telefonować do nich. W latach 2015 -2016 nie wykonywał w stosunku do dzieci władzy rodzicielskiej. Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy X Wydział Cywilny Rodzinny postanowił ustalić kontakty Dariuszowi F. z małoletnimi dziećmi: Martyną i Julią - w każdą pierwszą i trzecią sobotę i w każdą pierwszą i trzecią niedzielę każdego miesiąca (bez noclegów) poza miejscem zamieszkania. Od 2013 r. sądownie przyznane alimenty pobierane są przez komornika.

W dniu 10 listopada 2015 r. do Sądu Okręgowego (sprawa rozwodowa) wpłynęło pismo adwokata dotyczące uregulowania kontaktów małoletnich dzieci z ojcem, w taki sposób, że: "Uregulowanie kontaktów z dziećmi po uprzednim porozumieniu się z powódką co do formy i czasu spędzonego z dziećmi w danym miesiącu". W 2015 r. były mąż utracił prawo do pobierania gratyfikacji urlopowej na dzieci z miejsca pracy. Sąd wydał również pozwolenie na wyrobienie paszportów dla małoletnich. W dniu 17 listopada 2016 r. uprawomocnił się wyrok rozwodowy z dnia 1 grudnia 2015 r. ograniczając ojcu prawa rodzicielskie. Od lipca 2016 r. Dariusz F. zmienił pracę i przeniósł się do innego miasta oddalonego od dzieci około 230 km W sierpniu 2016 r. Wnioskodawczyni była z Martyną u laryngologa i dowiedziała się, że były mąż wykreślił dzieci z rodzinnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Wnioskodawczyni dodatkowo zaznacza, że postanowienie Sądu z dnia 17 kwietnia 2014 r. określające kontakty z ojcem było ważne do 21 listopada 2016 r. Obecnie kontakty mają odbywać się po uprzednim umówieniu się z Wnioskodawczynią, w Jej domu i w Jej obecności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji istnieje możliwość, aby Wnioskodawczyni mogła w 100%, tj. w całości odliczyć od podatku ulgę na dzieci za lata 2015 i 2016?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełni spełnia warunki uprawniające Ją do skorzystania z ulgi na dzieci za lata 2015 i 2016 w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Stosownie do art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie

z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583 z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni od roku 2013 jest matką samotnie wychowującą dwie córki - Martynę urodzoną 5 listopada 2002 r. i Julię urodzoną 10 września 2012 r. W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła wyprowadzić się z córkami od byłego męża. Dosyć już miała psychicznego znęcania się oraz życia z człowiekiem, który Ją zdradził. Niestety, Jego tyraniczny sposób manipulowania powodował, że Wnioskodawczyni robiła to co on chce, dlatego też rozliczała ulgę na dzieci w stosunku 50%. Pomiędzy Wnioskodawczynią a byłym mężem nie było porozumienia, co do podziału ulgi na dzieci. Dopiero w dniu 21 października 2016 r., Wnioskodawczyni, kiedy to otrzymała z Ministerstwa Finansów odpowiedź na e-maila (pismo Nr DD3.8223.387.2016.W12) dowiedziała się co może zrobić.

Jej byłemu mężowi nie powinien przysługiwać zwrot ulgi na dzieci ze względu na to, że w ogóle nie zajmuje się ich dziećmi. To Wnioskodawczyni w 100% od 2013 r. wykonuje osobiście władzę rodzicielską. Codziennie przyrządza posiłki, rozmawia z dziećmi, bawi się z nimi, zaprowadza na dodatkowe zajęcia, chodzi do lekarzy, na zwolnienia lekarskie, do szkoły i przedszkola na zebrania, każdego dnia boryka się z ich problemami, jednocześnie dba o ich zdrowie psychiczne oraz o dobre samopoczucie. Zapewnia byt dzieciom. To Ona jest dla dzieci 24 godziny. Były mąż nie uczestniczy w życiu codziennym, nawet w świątecznym. Nie jest w stanie (nie ma chęci) przyjechać jeden raz w miesiącu albo zadzwonić do dzieci, dowiedzieć się co u nich słychać. Odwiedza dzieci raz na dwa - trzy miesiące i są to spotkania trwające około trzech godzin. Nie ma pojęcia co dzieci robiły w minione ferie, wakacje, gdzie były, na jak długo wyjechały. Brak z Jego strony zainteresowania ich sukcesami, a także ich przyjaciółmi. Przestał się interesować dziećmi, wspierać je oraz finansować. Tak rzadko zaczął się z dziećmi spotykać już od 2014 r. Z roku na rok są to spotkania coraz rzadsze. Od roku 2014 przestał również telefonować do nich. W latach 2015-2016 nie wykonywał w stosunku do dzieci władzy rodzicielskiej. Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r. Sąd Okręgowy X Wydział Cywilny Rodzinny postanowił ustalić kontakty Dariuszowi F. z małoletnimi dziećmi: Martyną i Julią - w każdą pierwszą i trzecią sobotę i w każdą pierwszą i trzecią niedzielę każdego miesiąca (bez noclegów) poza miejscem zamieszkania. Od 2013 r. sądownie przyznane alimenty pobierane są przez komornika.

W dniu 10 listopada 2015 r. do Sądu Okręgowego (sprawa rozwodowa) wpłynęło pismo adwokata dotyczące uregulowania kontaktów małoletnich dzieci z ojcem, w taki sposób, że: "Uregulowanie kontaktów z dziećmi po uprzednim porozumieniu się z powódką co do formy i czasu spędzonego z dziećmi w danym miesiącu". W 2015 r. były mąż utracił prawo do pobierania gratyfikacji urlopowej na dzieci z miejsca pracy. Sąd wydał również pozwolenie na wyrobienie paszportów dla małoletnich. W dniu 17 listopada 2016 r. uprawomocnił się wyrok rozwodowy z dnia 1 grudnia 2015 r. ograniczając ojcu prawa rodzicielskie. Od lipca 2016 r. Dariusz F. zmienił pracę i przeniósł się do innego miasta oddalonego od dzieci około 230 km W sierpniu 2016 r. Wnioskodawczyni była z Martyną u laryngologa i dowiedziała się, że były mąż wykreślił dzieci z rodzinnego ubezpieczenia zdrowotnego.

Postanowienie Sądu z dnia 17 kwietnia 2014 r. określające kontakty z ojcem było ważne do 21 listopada 2016 r. Obecnie kontakty mają odbywać się po uprzednim umówieniu się z Wnioskodawczynią, w Jej domu i w Jej obecności.

W świetle opisanych okoliczności faktycznych oraz powołanych przepisów prawa podatkowego uznać należy, że skoro w stosunku do dwójki małoletnich córek tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału byłego męża, to za rok 2015 tylko Ona była uprawniona (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że wyłączne prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej przysługuje Wnioskodawczyni także za rok 2016 i przysługiwać będzie za lata następne, o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny sprawy - tzn. nadal wyłącznie Wnioskodawczyni wykonywać będzie władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi - i prawny.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.