0461-ITPB2.4511.874.2016.1.NP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 26 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 26 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w dniu 11 września 2012 r. dokonała sprzedaży, za cenę 245.000 zł, lokalu mieszkalnego, którego własność nabyła w drodze zamiany lokali dnia 19 stycznia 2009 r.

Dnia 30 kwietnia 2013 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe na formularzu PIT-39 za 2012 r., w którym wykazała jako zwolniony (na podstawie art. 21, ust. 1, pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) cały dochód ze sprzedaży lokalu, którego zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat od daty nabycia.

Pieniądze ze sprzedaży ww. lokalu przeznaczyła na budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego dla Niej i jej trzyosobowej rodziny. Dom ten został wybudowany przez Wnioskodawczynię na działce nr 102/6, otrzymanej w drodze darowizny od mamy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka 102/6 leży na terenie oznaczonym w planie symbolem... z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę rekreacyjną i komunikację wewnętrzną.

W związku z takim przeznaczeniem terenu budowlanego, którym Wnioskodawczyni dysponowała (umowa darowizny z dnia 27 października 2010 r.) w dniu 25 listopada 2011 r., na podstawie decyzji Starosty otrzymała pozwolenie na budowę: typowego budynku rekreacyjnego "Pensjonat". Nazwa "Pensjonat" pochodzi z projektu architektoniczno-budowlanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zakupionego w biurze projektowym, dołączonego do wniosku o pozwolenie na budowę i zatwierdzonego przez Starostę wydającego to pozwolenie.

Zgodnie z decyzją udzielającą pozwolenia na budowę, projektowany obiekt budowlany został zaliczony do III kategorii - inne niewielkie budynki, jak: domy letniskowe (...). Natomiast z opisu technicznego w projekcie architektoniczno-budowlanym wynika, że jest to budynek mieszkalny, jednorodzinny, wolno stojący, niepodpiwniczony, składający się z dwóch kondygnacji, tj. parteru i poddasza użytkowego.

Dnia 20 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała ogólne i techniczne warunki przyłączenia do urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, gdzie jako obiekt wskazano dom jednorodzinny.

Na podstawie takiej zatwierdzonej dokumentacji budowlanej realizowała budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W dniu 11 lutego 2014 r. uzyskała świadectwo charakterystyki energetycznej, w którym budynek został oznaczony jako dom jednorodzinny. 18 marca 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego potwierdził zakończenie budowy, zgodnie z pozwoleniem na budowę. W ewidencji budynków, prowadzonej przez Starostę, wybudowany przez Wnioskodawczynię budynek został zakwalifikowany, zgodnie z kartoteką budynków, jako budynek mieszkalny pod pozycją 110. Niezwłocznie po przyjęciu przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zgłoszenia o zakończeniu budowy Wnioskodawczyni zamieszkała wraz z rodziną w wybudowanym budynku mieszkalnym i zamieszkuje w nim nadal.

Wnioskodawczyni wskazuje, że nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w wybudowanym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy poniesione wydatki na budowę, na podstawie pozwolenia na budowę, typowego budynku rekreacyjnego "Pensjonat", który zgodnie z projektem architektoniczno-budowlanym stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny o nazwie "Pensjonat przy fontannie" są wydatkami na własne cele mieszkaniowe, tj. na budowę budynku mieszkalnego?

Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości, przeznaczony w całości na pokrycie tych wydatków korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni wydatki na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który ze względu na przeznaczenie terenu w miejscowym planie zagospodarowania pod zabudowę rekreacyjną, tylko w pozwoleniu na budowę został wskazany jako typowy budynek rekreacyjny, stanowią wydatki na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni twierdzi, że wprawdzie art. 21 ust. 28 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki na własne cele mieszkaniowe nie uważa wydatków poniesionych między innymi na budowę budynku albo jego części przeznaczonych na cele rekreacyjne, jednakże w Jej przypadku przepis ten nie ma zastosowania.

Wnioskodawczyni wskazuje, że wybudowany przez nią budynek, pomimo uzyskania pozwolenia na budowę typowego budynku rekreacyjnego, jest budynkiem o charakterze mieszkalnym jednorodzinnym, a nie rekreacyjnym, o czym świadczy posiadana dokumentacja budowlana opisana w stanie faktycznym. Wnioskodawczyni jest również przekonana, że spełniony został warunek art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się między innymi budowę własnego budynku mieszkalnego. W wybudowanym budynku zamieszkała i tam jest jej adres zameldowania.

Wnioskodawczyni zwraca uwagę na fakt, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, w sekcji BUDYNKI osobno wyszczególniono dział 11 Budynki mieszkalne, gdzie budynki mieszkalne jednorodzinne ujęto w grupie 111 i osobno dział 12 Budynki niemieszkalne, gdzie w grupie 121 ujęto hotele i budynki zakwaterowania turystycznego, a więc też pensjonaty i inne budynki oferujące zakwaterowanie.

Zgodnie z kartoteką budynków, wybudowany przez Wnioskodawczynię budynek został sklasyfikowany jako mieszkalny (110).

Wnioskodawczyni podkreśla, że celem budowy nie były cele związane z rekreacją i wypoczynkiem, ani turystyką, tylko zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych i jej rodziny. Dążyła, aby w tym nowym domu zamieszkać.

Wnioskodawczyni wskazuje, że, by dochód ze sprzedaży nieruchomości mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie tylko musi być wydatkowany w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, ale muszą być spełnione dwa kolejne warunki, tj. musi być przeznaczony na cele mieszkaniowe i muszą to być własne cele mieszkaniowe podatnika.

Twierdzi, że - jak wcześniej wykazała - spełnia wszystkie warunki, gdyż wydatkowała uzyskane ze sprzedaży nieruchomości środki, na własne cele mieszkaniowe, realizując potrzebę zapewnienia sobie i swojej rodzinie dachu nad głową, a zatem dochód ze sprzedaży nieruchomości w jej przypadku korzysta ze zwolnienia z podatku, o którym mowa w ww. przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast art. 30e ust. 4 stanowi, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 cytowanej ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Artykuł 21 ust. 25 pkt 1 lit. d cytowanej ustawy stanowi, iż za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Możliwość skorzystania ze zwolnienia jest jednak wyłączona w odniesieniu do wydatków poniesionych na:

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 11 września 2012 r. dokonała sprzedaży, za cenę 245.000 zł, lokalu mieszkalnego, którego własność nabyła w drodze zamiany lokali dnia 19 stycznia 2009 r.

Dnia 30 kwietnia 2013 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe na formularzu PIT-39 za 2012 r., w którym wykazała jako zwolniony (na podstawie art. 21, ust. 1, pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) cały dochód ze sprzedaży lokalu, którego zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat od daty nabycia.

Pieniądze ze sprzedaży ww. lokalu przeznaczyła na budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego dla Niej i jej trzyosobowej rodziny. Dom ten został wybudowany przez Wnioskodawczynię na działce nr 102/6, otrzymanej w drodze darowizny od mamy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka 102/6 leży na terenie oznaczonym w planie symbolem... z przeznaczeniem podstawowym pod zabudowę rekreacyjną i komunikację wewnętrzną.

W związku z takim przeznaczeniem terenu budowlanego, którym Wnioskodawczyni dysponowała (umowa darowizny z dnia 27 października 2010 r.) w dniu 25 listopada 2011 r., na podstawie decyzji Starosty otrzymała pozwolenie na budowę: typowego budynku rekreacyjnego "Pensjonat". Nazwa "Pensjonat" pochodzi z projektu architektoniczno-budowlanego budynku mieszkalnego jednorodzinnego, zakupionego w biurze projektowym, dołączonego do wniosku o pozwolenie na budowę i zatwierdzonego przez Starostę wydającego to pozwolenie.

Zgodnie z decyzją udzielającą pozwolenia na budowę, projektowany obiekt budowlany został zaliczony do III kategorii - inne niewielkie budynki, jak: domy letniskowe (...). Natomiast z opisu technicznego w projekcie architektoniczno-budowlanym wynika, że jest to budynek mieszkalny, jednorodzinny, wolno stojący, niepodpiwniczony, składający się z dwóch kondygnacji, tj. parteru i poddasza użytkowego.

Dnia 20 kwietnia 2011 r. Wnioskodawczyni uzyskała ogólne i techniczne warunki przyłączenia do urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, gdzie jako obiekt wskazano dom jednorodzinny.

Na podstawie takiej zatwierdzonej dokumentacji budowlanej realizowała budowę domu mieszkalnego jednorodzinnego dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W dniu 11 lutego 2014 r. uzyskała świadectwo charakterystyki energetycznej, w którym budynek został oznaczony jako dom jednorodzinny. 18 marca 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego potwierdził zakończenie budowy, zgodnie z pozwoleniem na budowę.

W ewidencji budynków, prowadzonej przez Starostę, wybudowany przez Wnioskodawczynię budynek został zakwalifikowany, zgodnie z kartoteką budynków, jako budynek mieszkalny pod pozycją 110. Niezwłocznie po przyjęciu przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego zgłoszenia o zakończeniu budowy Wnioskodawczyni zamieszkała wraz z rodziną w wybudowanym budynku mieszkalnym i zamieszkuje w nim nadal.

Wnioskodawczyni wskazuje, że nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej w wybudowanym budynku.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia budynku mieszkalnego. Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu tym mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego. Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że dom letniskowy może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy. Zatem budynek mieszkalny ma stanowić ośrodek zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami mieszkania. Nie chodzi bowiem o wykorzystywanie budynku tylko okresowo, podczas wypoczynku, urlopów, dni wolnych itp.

W konsekwencji, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na budowę domu letniskowego na działce rekreacyjnej, którego przeznaczeniem jest zaspokajanie podstawowych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, na ten cel uprawnia zatem do skorzystania z analizowanego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.