0461-ITPB2.4511.804.2016.1.NP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, jest współwłaścicielką nieruchomości stanowiącej użytki rolne wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, o łącznej powierzchni 3,06 ha.

Przedsiębiorstwo G. zajmuje się pozyskiwaniem żwiru z sąsiednich terenów, do których prowadzi droga gminna. Odcinek tej drogi przebiega przez osiedle domków jednorodzinnych, których mieszkańcy nie wyrazili zgody na przejazd dużych samochodów ciężarowych. W tej sytuacji, właściciel przedsiębiorstwa - podmiot uprawniony do budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - zwrócił się z prośbą do Wnioskodawczyni o możliwość przeprowadzenia drogi przez należące do niej pole uprawne zajęte pod uprawę zboża.

Zasoby żwiru i tym samym okres funkcjonowania żwirowni nie były znane, w związku z czym umowa o udostępnienie nieruchomości między Wnioskodawczynią i jej mężem, a G. zawarta była na okres roku z możliwością przedłużenia na okres kolejnych 12 miesięcy. G. zobowiązało się wypłacać odszkodowanie w kwocie 12000 zł z powodu ewentualnych strat w uprawach rolnych zaistniałych podczas prowadzenia prac ziemnych, związanych z budową i eksploatacją drogi, rekultywacji terenu oraz zmniejszenia wartości nieruchomości. Grunt został przekazany inwestorowi protokołem udostępnienia nieruchomości.

Zasoby żwiru okazały się wystarczające, dlatego też G. kontynuował prowadzenie żwirowni przez następne lata i każdego roku podpisywano aneks do ww. protokołu na kolejne 12 miesięcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni, jako osoba posiadająca wraz z mężem gospodarstwo rolne, zwolniona jest od uiszczania podatku dochodowego z tytułu otrzymania odszkodowania za szkody powstałe w gospodarstwie rolnym w wyniku prowadzenia na tym gruncie inwestycji związanych z budową urządzeń infrastruktury technicznej w postaci drogi?

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie zwolnione jest z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż mieści się ono w katalogu odszkodowań wymienionych w tym artykule.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zauważyć należy, że katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, o czym przesądza użycie przez ustawodawcę sformułowania "w szczególności". Wyliczenie zawarte w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest zatem jedynie wyliczeniem przykładowym. Tym samym, zakres art. 20 ust. 1 tej ustawy obejmuje także kwoty wypłaconego odszkodowania w związku z ustanowieniem służebności gruntowej, rekultywacją terenu czy szkodami powstałymi w uprawach rolnych i drzewostanie.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego, są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód), posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu:

- w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów, inwestycji dotyczących budowy infrastruktury przesyłowej ropy naftowej, i produktów rafinacji ropy naftowej oraz budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, jest współwłaścicielką nieruchomości stanowiącej użytki rolne wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego, o łącznej powierzchni 3,06 ha.

Przedsiębiorstwo G. zajmuje się pozyskiwaniem żwiru z sąsiednich terenów, do których prowadzi droga gminna. Odcinek tej drogi przebiega przez osiedle domków jednorodzinnych, których mieszkańcy nie wyrazili zgody na przejazd dużych samochodów ciężarowych. W tej sytuacji, właściciel przedsiębiorstwa - podmiot uprawniony do budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami - zwrócił się z prośbą do Wnioskodawczyni o możliwość przeprowadzenia drogi przez należące do niej pole uprawne zajęte pod uprawę zboża.

Zasoby żwiru i tym samym okres funkcjonowania żwirowni nie były znane, w związku z czym umowa o udostępnienie nieruchomości między Wnioskodawczynią i jej mężem, a G. zawarta była na okres roku z możliwością przedłużenia na okres kolejnych 12 miesięcy. G. zobowiązało się wypłacać odszkodowanie w kwocie 12000 zł z powodu ewentualnych strat w uprawach rolnych zaistniałych podczas prowadzenia prac ziemnych, związanych z budową i eksploatacją drogi, rekultywacji terenu oraz zmniejszenia wartości nieruchomości. Grunt został przekazany inwestorowi protokołem udostępnienia nieruchomości.

Zasoby żwiru okazały się wystarczające, dlatego też G. kontynuował prowadzenie żwirowni przez następne lata i każdego roku podpisywano aneks do ww. protokołu na kolejne 12 miesięcy.

W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że wskazane w nim odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

* otrzymuje je posiadacz gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,

* odszkodowanie zostaje wypłacone z tytułu wymienionego w przepisie,

* podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów prowadzi na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego inwestycję związaną z budową infrastruktury przesyłowej ropy naftowej i produktów rafinacji ropy naftowej lub budową urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa jest w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami,

* źródłem odszkodowania jest wyrok sądowy lub umowa (ugoda) zawarta między stronami.

Przepis art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że przez budowę urządzeń infrastruktury technicznej rozumie się budowę drogi oraz wybudowanie pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewodów lub urządzeń wodociągowych, kanalizacyjnych, ciepłowniczych, elektrycznych, gazowych i telekomunikacyjnych.

Pojęcie drogi użyte w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest tożsame z drogą w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1440), zgodnie z którym droga to budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiąca całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowana w pasie drogowym. Definicja ta nie obejmuje zatem drogi dojazdowej, wykorzystywanej jedynie na czas określony w związku z dojazdem do terenów, z których pozyskiwany jest żwir, a więc drogi, która nie jest wykorzystywana do prowadzenia ruchu drogowego. W związku z tym stwierdzić należy, że budowa drogi, na gruncie należącym do Wnioskodawczyni, umożliwiająca dojazd do terenów, z których pozyskiwany jest żwir nie jest inwestycją określoną w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy zatem, że otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie z tytułu straty w uprawach rolnych i rekultywacji terenu nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż droga zbudowana na nieruchomości Wnioskodawczyni nie jest inwestycją, o której mowa w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 120 ww. ustawy nie może również korzystać odszkodowanie za zmniejszenie wartości nieruchomości, bowiem nie mieści się ono w dyspozycji tego przepisu.

W konsekwencji odszkodowanie z tytułu strat w uprawach rolnych, rekultywacji terenu oraz zmniejszenia wartości nieruchomości stanowi dla Wnioskodawczyni przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej i wykazaniu w zeznaniu podatkowym, składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym ten przychód otrzymano.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.