0461-ITPB2.4511.767.2016.1.ŁS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 września 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca chciałby środki pieniężne, które winny być przeznaczone na realizację własnych celów mieszkaniowych, wydatkować w ciągu dwóch lat na zakup lokalu mieszkalnego, który byłby oddany w najem. Przychód z najmu przeznaczony byłby w całości na spłatę rat kredytu zaciągniętego na budowę domu, w którym Wnioskodawca zamierza mieszkać. Najemca wpłacałby czynsz bezpośrednio na konto przeznaczone do spłat kredytu hipoteczno-budowlanego. Wnioskodawca wskazuje, że kredyt ten został zaciągnięty przed uzyskaniem ww. środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy takie wydatkowanie środków można zakwalifikować jako realizację własnych celów mieszkaniowych ?

Zdaniem Wnioskodawcy zakup lokalu mieszkalnego, który byłby oddany w najem z przeznaczeniem przychodów z najmu na spłatę rat kredytu na budowę domu w którym będzie zamieszkiwał stanowić będzie realizację własnych celów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca środki pieniężne, które powinny zostać przeznaczone na realizację własnych celów mieszkaniowych w ciągu dwóch lat zamierza wydatkować na zakup lokalu mieszkalnego, który byłby oddany w najem. Przychód z najmu przeznaczony byłby w całości na spłatę rat kredytu zaciągniętego na budowę domu, w którym Wnioskodawca zamierza mieszkać. Najemca wpłacałby czynsz bezpośrednio na konto przeznaczone do spłat kredytu hipoteczno-budowlanego. Wnioskodawca wskazuje, że kredyt ten został zaciągnięty przed uzyskaniem ww. środków.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z zacytowanego wyżej art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym jest fakt wydatkowania (począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) środków z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych na "własne cele mieszkaniowe" podatnika, katalog których został określony w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z pkt 1 tego przepisu za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Z kolei z art. 21 ust. 25 pkt 2 wynika, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

* w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Podkreślenia wymaga iż za uprawniające do zwolnienia uznać można tylko takie wydatki, które poniesione zostaną na "własne cele mieszkaniowe". Przy czym "własne cele mieszkaniowe" należy rozumieć jednoznacznie, zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych powinna polegać na tym, że to środki z odpłatnego zbycia np. innego lokalu mieszkalnego powinny zostać przeznaczone na nabycie lokalu lub budynku mieszkalnego albo spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie lub wybudowanie lokalu lub budynku mieszkalnego, w którym podatnik faktycznie powinien takie cele realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem jedynie właścicielem lub współwłaścicielem mieszkania. Poprzedzenie wyrażenia "cele mieszkaniowe" przymiotnikiem "własne" świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 i dopisując ten przymiotnik przesądził, że celem nadrzędnym jest możliwość uwzględnienia przy obliczaniu dochodu zwolnionego z opodatkowania tylko takich wydatków, które poniesione zostały na zaspokojenie "własnych" potrzeb mieszkaniowych. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. "dachu nad głową", dążenie, aby w tym nowym miejscu mieszkać. Wyraz "mieszkaniowe" w wyrażeniu "własne cele mieszkaniowe", należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie w znaczeniu przedmiotowym.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza nabyć lokal, który nie będzie służył realizacji Jego własnych potrzeb mieszkaniowych lecz osób trzecich przynosząc przy tym wymierne korzyści materialne. W takim przypadku nie ma możliwości skorzystania z przedmiotowego zwolnienia podatkowego. Wydatkowanie przychodu na nabycie lokalu mieszkalnego w celu wynajmowania go i uzyskiwania z tego tytułu przychodów z najmu nie mieści się w pojęciu wydatków na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25, które uprawniałyby do skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet jeżeli środki uzyskane z takiej działalności przeznaczone zostaną na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, w którym Wnioskodawca zamieszka. Wnioskodawca nie zrealizuje własnego celu mieszkaniowego poprzez wydatkowanie środków z odpłatnego zbycia, lecz przychodu pochodzącego z najmu. W konsekwencji nie zostanie w takim przypadku zrealizowany w sposób bezpośredni wynikający z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych cel mieszkaniowy Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.